محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1845430257
از آنتیگونی در پاریس ۱۹۴۲ تا آنتیگونی در سوریه و عراق ۲۰۱۶
واضح آرشیو وب فارسی:مهر: یادداشت مهمان
از آنتیگونی در پاریس ۱۹۴۲ تا آنتیگونی در سوریه و عراق ۲۰۱۶
شناسهٔ خبر: 3684954 - سه‌شنبه ۲۵ خرداد ۱۳۹۵ - ۰۹:۵۴
هنر > تئاتر
میلاد حسینی نویسنده نمایش «اکتبر ۱۹۴۲، پاریس» به بهانه پایان اجرای این اثر نمایشی یادداشتی را منتشر کرده و در آن دلایل پرداختن به یک آنتیگونه معاصر را توضیح داده است. به گزارش خبرنگار مهر، نویسنده نمایش «اکتبر، ۱۹۴۲ پاریس» به کارگردانی مسعود موسوی به بهانه پایان اجرای این اثر نمایشی در شب گذشته ۲۴ خردادماه در تالار سایه مجموعه تئاتر شهر، یادداشتی را به این شرح منتشر کرده است: «جنگ، کودتا، انقلاب نیمه کاره، خاندان های نفرین شده، قوانین الهی در مقابل قوانین حکومتی و خودکشی های خانوادگی همگی بخشی از نمایشنامه «آنتیگونه» سوفکل است. در این میانه اما هنوز اخلاق و حقوق مقدسی به جا مانده است که باید از آنها پاسداری شود. این کار را آنتیگونه انجام می دهد. هگل در «پدیدار شناسی روح»، «فلسفه حق» و کتاب «زیبایی شناسی» به مساله «آنتیگونه» اشاره می کند. بعدها دریدا نظریات او را در باب نمایشنامه «آنتیگونه» به بحث می گذارد. لکان در مساله اخلاق در سمینار هفتم از تضاد روشن میان گفتمان خانواده و دولت در «آنتیگونه» سخن می گوید. اسلاوی ژیژک در کتاب «از نشانه بیماری تان لذت ببرید!» عرصه عمل ویرانگر زنانه آنتیگونه را در مقابل عمل مردانه کرئون قرار می دهد و جودیت باتلر در کتاب «ادعای آنتیگونه» تمامی این نظرات را بررسی و پیشنهادی از منظر روانشناسی برای بازخوانی دوباره این تراژدی سیاسی می دهد. در خط سیر اصلی «آنتیگونه» مفهوم مقاومت، ایستادگی و دفاع از حقوق مقدس خانوادگی با میلی انقلابی و هجومی ایثارگرایانه به سوی تباهی خویش پیوند خورده است. از همین روست که زنان انقلابی، فعالان عدالت طلب و حتی زنان و مردان رزمنده نهضت مقاومت فرانسه در جنگ جهانی دوم آنتیگونه را الگوی خود قرار دادند. در واقع «رفتار آنتیگونی» در جای جای تاریخ رخ داده و خواهد داد و زمان و مکان به هیچ عنوان اصل «رفتار آنتیگونی» را که با انسانیت یکی شده است زیر سوال نخواهد برد. فاشیسم که دغدغه دیروز جهان بود امروز جای خود را به تروریسم داده است و در این کارزار هر روز زنانی با «رفتار آنتیگونی» را شاهد هستیم که برای دفاع از حقوق مقدس خانوادگی خود تن به مرگ خودخواسته می دهند و گاه پا فراتر از خانواده می نهند و برای یک ملت خود را فدا می کنند، همچون راشل کوری فعال صلح طلب آمریکایی که به تاریخ ۱۶ مارس سال ۲۰۰۳ میلادی در رفح به شهادت رسید. شخصیت اصلی نمایش «اکتبر ۱۹۴۲، پاریس» هم دختری با «رفتار آنتیگونی» است که همسو با رزمندگان مقاومت فرانسه بر علیه فاشیست های اشغالگر نازی و به نام دفاع از حقوق مقدس خانواده و ملت خود به پا می خیزد. او نماینده تمام آنتیگون های معاصر جهان است. از آنتیگونی در پاریس اشغال شده ۱۹۴۲ تا آنتیگونی در مناطق اشغال شده در سوریه و عراق ۲۰۱۶ میلادی. او نام تمام این زنان را با خود دارد. آنها هر کجا که باشند با آگاهی و انتخاب مرگ به جای پذیرفتن ذلت، یک ملت را بیدار و آگاه خواهند کرد. از این رو شایسته است مراتب تشکر خود را از مسعود موسوی کارگردان و گروه بازیگران و عوامل اجرایی نمایش «اکتبر ۱۹۴۲، پاریس» اعلام کنم که به مدت سی شب در جهت بیان مفاهیم یاد شده به مخاطبی که مشتاقانه از نمایش استقبال کرد تلاش بی وقفه کردند. پیرامه توشار تئوریسین بزرگ تئاتر فرانسه معتقد بود تئاتر ما را در تحمل دنیای کنونی آنگونه که هست، یاری می کند و از ما مصرانه طلب می کند که به تلاش برخیزیم تا زندگی و حیات اجتماعی ما با تصویری که از واقعیت در تئاتر ارایه می شود به همان اندازه سازگار و هماهنگ شود. به نظرم نمایش «اکتبر ۱۹۴۲ پاریس» به این مرحله رسیده بود.»
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 35]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها