تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804604762
باستانشناسی فرانسوی که نفت قصرشیرین را کشف کرد/ از «سفرنامه دمورگان» تا «بشریت قبل از تاریخ» - پایگاه خبری تحلیلی الوند خبر
واضح آرشیو وب فارسی:الوند خبر: ژان ژاک دمورگان، باستانشناس فرانسوی دوبار به ایران سفر کرد و ضمن انجام کاوش های باستانشناسی به وجود نفت در قصرشیرین پی برد. دمورگان افزون بر انجام تحقیقات و حفاری های مختلف در ایران به ویژه شوش تالیفات بسیاری نیز از خود برجای گذاشت که مهمترین آنها «سفرنامه دمورگان»، «مطالعات جغرافیایی» و «بشریت قبل از تاریخ» استبه گزارش الوند خبر ، ژان ژاک دمورگان سوم ژوئن 1857 در هویوسون کوسون واقع در استان لوار وشر به دنیا آمد و در 1924 از دنیا رفت. وی عمری را در تحصیل و تحقیق گذراند. دومرگان پس از پایان تحصیلات خود تا آخرین لحظه های حیات به سفرهای علمی و تحقیقاتی پرداخت. نخستین مسافرت علمی وی بلافاصله بعد از ختم تحصیلات او بود که به انگلستان، بلژیک، آلمان، اتریش و اسکاندیناوی رفت و نتیجه آن دو کتاب «تحقیق درباره زمین های کرتاسه اسکاندیناوی» و «زمین شناسی بوهم» است. دمورگان پس از آن به کشورهایی همچون هند، مالاکا، قفقاز و چین سفر کرد تا اینکه در سال 1889 مأمور ایران شد و تا 1891 در ایران ماند. در همین سفر بود که پنج کتاب در 9 جلد درباره جغرافیا و زمین شناسی، باستانشناسی و زبان شناسی ایران نوشت که از آن میان دو جلد «مطالعات جغرافیایی» و یک جلد «زمین شناسی» مورد توجه پژوهشگران ایرانی قرار گرفت. دمورگان؛ کاشف نفت در کوه های زاگرس او بعد از اتمام تحقیقات خود در قفقاز در سال 1286 از سوی وزارت آموزش عمومی فرانسه رسما مامور شد به ایران بیاید تا در مورد موضوعات جغرافیایی، زمین شناسی، زبان شناسی و مردم شناسی تحقیق کند. او به تهران آمد و از آن جا به مازندران، گیلان و به تالش رفت تا گویش های آن ها را مورد بررسی قرار دهد. او سپس برای مطالعات زمین شناسی و باستان شناسی به کردستان و لرستان رفت و نخستین کسی بود که در سال 1271 به وجود نفت در قصر شیرین در کوه های زاگرس پی برد. او ماموریت خود را برای دولت فرانسه کامل کرده بود و این ماموریت را از روی دوستی با دولت ایران انجام داد. در آغاز نه دولت ایران نه دولت فرانسه به آن توجهی نشان نداد، اما سر انجام در سال 1281 بهره برداری از نفت منطقه به سرپرستی ویلیام ناکس دارکی انگلیسی آغاز شد. دمورگان به فرانسه بازگشت و برای انجام مأموریتی به مصر رفت و تا 1897 در آن کشور ماند و در سمت اداره باستانشناسی، تحقیقات و کشفیات مهمی درباره تمدن و تاریخ مصر فعالیت کرد. او در بازگشت به فرانسه تعداد زیادی شی را با خود به کشورش برد و بعضی از آن ها را به آتلیه سن ژرمن اهدا کرد. او 620 عکس، سه نقشه ایران، و نقشه ای کامل از شمال ایران و نقشه ای هم از کردستان تهیه کرد. دمورگان تصمیم داشت به ایران بازگردد و مطالعات خود را در بخش های جنوبی و شرقی ادامه دهد. اما در این زمان برای مدیریت موقت سازمان آثار باستانی مصر دعوت شد و از سال 1892 تا 5 سال بعد از آن در این مقام باقی ماند. در تمام این مدت علاقه شخصی دمورگان به دوران ماقبل تاریخ بود و می توان او را پدر باستان شناسی ماقبل تاریخ مصر دانست. تالیفات یک باستانشناس فرانسوی وی بار دیگر در سال 1274 ه.ق به عنوان رئیس هیأت علمی به ایران آمد و بعد از عقد قرارداد با ناصرالدین شاه در شوش مستقر و به تحقیقات باستانشناسی ادامه داد. دمورگان داستان حمل اشیا عتیقه ای را که در شوش یافته و به فرانسه برده در جزوه بسیار مختصری منتشر کرد که در ایران با عنوان «سفرنامه دومرگان» منتشر شد. دومرگان در این سفر 11 سال یعنی تا 1908 در ایران ماند. دومرگان از 1909 شروع به تألیف آثاری کرد که نتیجه و تبلور همه مطالعات قبلی اوست. از مهمترین آنها «اولین تمدن ها» و «درباره ملت ها» است. علاوه بر کتاب هایی که در فاصله 1917 تا 1921 درباره ترکیه و مشرق زمین نوشته به نظر می رسد از آخرین و مهمترین آثار او کتاب «بشریت قبل از تاریخ» و تحقیقات او درباره اصل و منشأ تمدن هاست. آثار دومرگان دو دسته اند؛ یکی آنها که جنبه جمع آوری اسناد و مدارک را دارد، دسته دیگر آثاری است که برپایه اسناد و مدارک جمع آوری شده قبلی دومرگان تالیف شده است. کتاب «مطالعات جغرافیایی» از جمله آثار دسته اول است که پژوهشگران و جغرافیدانان بسیاری از مطالب آن سود جسته اند. در این گزارش به بخش هایی از این اثر ارزشمند اشاره می کنیم. ایران کشوری با تهاجمات و مهاجرت های زیاد دومرگان در مقدمه کتاب «مطالعات جغرافیایی» می نویسد: «منظور من از شناسانیدن نتایج مسافرتم به ایران، بیان مشقات و آلام و همچنین موانع و مشکلات بی شماری که من می بایستی برای بهتر هدایت کردن هیأتم از میان بردارم نیست. من در انتشارات خود از شرح ماجراهای شخصی چشم پوشی کامل خواهم کرد، و فقط از مسائل علمی و کشفیاتی بحث خواهم نمود که به من اجازه خواهند داد دوره جدیدی را در این مملکت که سابقا به زحمت معروف بود و من بنا به دعوت جناب آقای وزیر معارف در سپتامبر 1889 به معیت هیأت علمی بدانجا اعزام شده ام بی آغازم.» وی درباره ساکنان ایران زمین می آورد: «به مانند تقریبا همه کشورهای آسیا، ایران، در خاک خود تهاجمات و مهاجرت های زیادی دیده است؛ بعضی به توسط اقوام، به صورت گروهی، مانند ایلات ترک اتفاق افتاده و چندسالی ادامه یافته است، بعضی دیگر به توسط گروه ها یا دسته های منزوی، مانند اسرائیلی ها، کلده ای ها که هرکدام جداگانه و بدون اغتشاش در وضع سیاسی مملکت پیش آمد کرده اند... امروز ایران شامل مردمی است که با وضوح بسیار به سه دسته بزرگ بشریت متمدن آریایی ها، تورانی ها و سامی ها مربوط می شوند.» دومرگان با اشاره به گروه آریایی می نویسد: «به این خانواده به معنی دقیق کلمه کردها، لرها، افغان ها، مازندرانی ها، گیلکی، طالشی ها و بالاخره ارمنی ها ملحق می گردند. ایرانیانی که من بعدا خصائصشان را خواهم گفت، ساکن مرکز و جنوب فلات و در کوه های بندرعباس، در بوشهر و شیراز و اصفهان اند. در شمال رشته کناره ای ایران از سمت مازندران حد آنها را تشکیل می دهد؛ کوههای مشهد، آنها را از سمت ترکمنستان محدود می سازد و بین همدان و قزوین و آذربایجان مرز آنها با مرزهای تورانی اشتباه می شود. محقق است که این حدود قطعی نیستند و ایرانی ها در حالیکه حاکم و آقای سیاسی مملکت اند در تمام ایالات تشکیل مراکزی داده، مخصوصا به همین دلیل است که آنها را در شهرها می بینیم.» مازندرانی صیادی ماهر و هیزم شکنی زبردست دمورگان پس از برشمردن اقوام ایرانی و توضیح مختصر درباره هریک از آنها و همچنین ذکر تاریخ سرزمین ایران به جغرافیای شهرها و مناطق مختلف ایران می پردازد. در این بخش درباره مازندران می نویسد: «مازندران یا تبرستان منطقه ای است که بین سواحل خزر در شمال، ایالت استرباد در شرق، ایالت تهران و قزوین از جنوب، و گیلان از مغرب قرار گرفته است. مرزهای آن عبارتند از خط مصنوعی که از دریای خزر نزدیک گردمحله شروع شده به کوه های البرز می پیوندند: در جنوب حد تقسیم آب های رشته جبال اصلی، و در مغرب رودخانه میان رود.» او در بخش دیگری می نویسد: «در مرز مازندران و ایالت استراباد، در محل سابق هیرکانی ها، جنگل های بلند عالی و تحسین آمیزی، شاید هم زیباترین جنگل هایی که ممکن است بدون خروج از جاده بزرگ اصلی دید، وجود دارند، لیکن این جنگل های دره های کوچک وحشی که هرگز صدای تیشه هیزم شکن در آنجا شنیده نشده، هیچ اند.» دمورگان درباره سکنه مازندران و اشتغال آنها می نویسد: «مازندرانی صیادی ماهر و هیزم شکنی بسیار زبردست است. او به کشاورزی پرداخته و بسیار پرتوان است. به جنگیدن علیه حیوانات خطرناک مانند ببر، خرس و خوک وحشی عادت دارد. سابقا با ترکمن ها در جنگی دائمی بوده و شجاعتی در خود نگهداشته که در دیگر مناطق ایران کمیاب است.»
جمعه ، ۱۴خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: الوند خبر]
[مشاهده در: www.alvandkhabar.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 52]
-
گوناگون
پربازدیدترینها