تور لحظه آخری
امروز : جمعه ، 15 تیر 1403    احادیث و روایات:  امام موسی کاظم (ع):بهترین چیزی که بنده بعد از شناخت خدا به وسیله آن به درگاه الهی تقرب پیدا می کند، ...
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

تبلیغات متنی

اتاق فرار

خرید ووچر پرفکت مانی

تریدینگ ویو

کاشت ابرو

لمینت دندان

ونداد کولر

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

دانلود سریال سووشون

دانلود فیلم

ناب مووی

رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید

سرور اختصاصی ایران

تور دبی

دزدگیر منزل

تشریفات روناک

اجاره سند در شیراز

قیمت فنس

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

پیچ و مهره

طراحی کاتالوگ فوری

دانلود کتاب صوتی

تعمیرات مک بوک

Future Innovate Tech

آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت

پی جو مشاغل برتر شیراز

قیمت فرش

آموزش کیک پزی در تهران

لوله بازکنی تهران

میز جلو مبلی

هتل 5 ستاره شیراز

آراد برندینگ

رنگ استخری

سایبان ماشین

قالیشویی در تهران

مبل استیل

بهترین وکیل تهران

شرکت حسابداری

نظرسنجی انتخابات 1403

استعداد تحلیلی

کی شاپ

خرید دانه قهوه

دانلود رمان

وکیل کرج

آمپول بیوتین بپانتین

پرس برک

بهترین پکیج کنکور

خرید تیشرت مردانه

خرید نشادر

خرید یخچال خارجی

وکیل تبریز

اجاره سند

وام لوازم خانگی

نتایج انتخابات ریاست جمهوری

خرید سی پی ارزان

خرید ابزار دقیق

بهترین جراح بینی خانم

تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی

خرید ریبون

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1804783685




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
 refresh

جوان مدعی شد؛ فیلم «دونده زمين» از «50 كيلو آلبالو» سیاه‌تر است


واضح آرشیو وب فارسی:نامه نیوز: جوان مدعی شد؛ فیلم «دونده زمين» از «50 كيلو آلبالو» سیاه‌تر است
وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به فیلم «دونده زمین» کمال تبریزی اجازه اکران داد:
به گزارش نامه‌نیوز، وزارت فرهنگ و ارشاد بعد از رفتار پر تناقض خود در مورد فيلم «50 كيلو آلبالو» و اشتباهات فاحش گذشته براي اجازه اكران فيلم‌هايي همچون «گينس»، «عصباني نيستم» و «طبقه حساس» اين بار به فيلم «دونده زمين» اجازه اكران داده است كه به وضوح نشان مي‌دهد كه منجي و اميد مردم ايران، خارجي‌ها هستند و تنها راه موفقيت و زندگي كردن دويدن به دنبال آنها است.

كمال تبريزي در فيلم «دونده زمين» روستايي از ايران را به تصوير مي‌كشاند كه اهالي آن گنگ و سرگردان، بي تحرك و در حال سكون، انگار كه قصد دارند «آنقدر بخوابند كه خواب به خواب برند»و شايد بهترين توصيف را تزريقات‌چي (حسين عابديني) فيلم مي‌كند: «كوچه‌هاش بوي لجن مي‌دهد، آدم‌هاش غمگين، انگاري گرده مرده نشسته، آدم حالش به‌هم مي‌خوره.»

فيلم دونده زمين كه در سال 89 ساخته شده است، خط داستاني آن اين گونه آمده است: «درباره هنرپيشه مشهور ژاپني به نام هازاما كامپه است كه نذر كرده در سن 60 سالگي دور دنيا را بدود. او پس از يك سال و اندي امريكا و اروپا را دويده و در كشور تركيه متوجه مي‌شود كه به سرطان لنفاوي مبتلا است. او با اراده استوار راه خود را ادامه مي‌دهد. در فيلم اميدبخشي بسياري به همه انسان‌ها به خصوص بيماران سرطاني ديده مي‌شود.»

اما اين دروغي بيش نيست، خط حقيقي داستان درباره دو شخصيت است كه وارد يك روستاي مرده مي‌شوند، يكي ايراني كه در نقش يك معلم ظاهر مي‌شود به نام بهار ملك شاهي (سحر دولتشاهي) و ديگري يك خارجي(ژاپني) كه قصد دارد دوره دنيا را بدود، اولي آمده است تا زندگي را به بچه‌ها آموزش بدهد، دومي خود مريض و از حال رفته به روستا مي‌رسد. معلم در آخر، روستا را رها مي‌كند، اما دونده بعد از منجي شدن و حيات بخشيدن دوباره به روستا، كودكان را مي‌بيند كه در حال دويدن به سمت او هستند.

كارگردان در يادداشت فيلم مي‌گويد: «دونده زمين اشارات مختلفي دارد كه يكي از آنها اشاره به دوران سخت و آشفته رياست جمهوري احمدي‌نژاد است!

در فضاي فيلم همه چيز به هم ريخته و آدم‌ها ساكن و بي‌تحركند! كه نشان از ايستايي و نبود رشد است!

درست به همين دليل و نبود امكان حذف اين فضا از فيلم بود كه «دونده زمين» سال‌ها در محاق توقيفي اعلام نشده از سوي تيم شمقدري و دوستان قرار داشت! و حالا بعد از مدت‌ها امكان نمايش آن فراهم آمده است! البته بايد در نظر داشت كه فيلم در ادامه به فضايي پر تحرك و شاد مي‌رسد كه به نوعي اشاره به پايان دوران مشقت و آغاز فضاي اميد و نشاط دارد: دائماً يكسان نباشد حال دوران غم مخور! كلبه احزان شود روزي گلستان غم مخور...»

اما او دروغي بزرگ گفته است تا پز روشنفكري بدهد، شايد فراموش كرده است كه تصاوير حقايق را برملا مي‌كند، كمال تبريزي به وضوح به مردم توهين مي‌كند و براي او جانباز، پليس و معلم هيچ فرقي ندارند و حتي به اينها هم بسنده نمي‌كند و باور‌هاي ديني مردم را به تمسخر مي‌گيرد.

در ابتدا «هازاما كامپه» در حال دويدن در جاده‌هاي ايران است و مردمي را در تصوير مي‌بينيم كه دوان دوان به سمت او مي‌آيند تا عكس و فيلم بگيرند و فارسي با او صحبت مي‌كنند، در حالي كه او فارسي نمي‌داند، ابتدا مادري را مي‌بينيم كه با بچه‌هاي خود به سمت او مي‌رود و مي‌گويد: «از اونجا دويدن كه به استقبال شما بيان، شما رو تو شبكه3 ديديم، خيلي خوشحال شدم، براتون دعا مي‌كنم كه سالم به ژاپن برسيد، ان‌شاءالله سالم و سلامت برسيد.» جانبازي با يك پاي قطع شده براي عكس گرفتن به سمت «دونده» مي‌آيد و مي‌گويد: «من بچه جنگما، جنگ ايران و عراق»، فردي ورزشكار به سمت او حركت مي‌كند و مي‌گويد: «ان‌شاءالله زودتر خوب ميشي، ان‌شاءالله زودتر خوب ميشي، ياعلي مدد، التماس دعا.»

در هر حال فيلم «دونده زمين» در قصه قوي، شخصيت‌سازي و كارگرداني الكن است، مخاطب با روستايي در ناكجا باد روبه رو مي‌شود كه مردمش نه لهجه‌اي و نه شغلي دارند، آدم‌ها يا خواب هستند و يا در حال تماشاي تلويزيوني كاملاً برفكي، فردي براي آنها غذا مي‌آورد، اما دزد آب قنات روستا است، زني به نام ننه مراد را مي‌بينيم كه سرگردان به دنبال دسته كليد مدرسه است و مرتباً و به صورت سرسام آوري مي‌گويد: «من تكون مي‌خورم، خيلي تكون مي‌خورم، همش راه ميرم، اين كلاغ‌هاي بي‌ناموس چسبيدن به اين درختا و از جاشون جنب نمي‌خوردند» و يا معلمي را مي‌بينيم كه نه‌تنها تدريس بلد نيست، بلكه گچ را هم نمي‌تواند در دستانش بگيرد و براي آوردن دانش‌آموز‌هاي روستا به مدرسه مجبور مي‌شود آنها را طناب‌پيچ كند و كارگردان براي اينكه مردم را بيشتر تحقير كند در اين سكانس صداي آژير پليس را پس زمينه تصوير مي‌كند و يا در سكانسي ديگر، زماني كه دونده ژاپني با بچه‌ها بازي مي‌كند، صداي خنده آنها در همه جاي روستا شنيده مي‌شود و ننه مراد مي‌گويد: «خنده، اسمش يادم رفته بود، به اين ميگن خنده.»

اما زماني فيلم مضحك‌آور مي‌شود كه معلم داستان در كنار دونده ژاپني قرار مي‌گيرد و براي اميد بخشيدن به او مي‌گويد: «ما اينجا وقتي مشكل داريم از حافظ كمك مي‌گيريم، مشورت مي‌گيريم، تو هم چشماتو ببند و از حافظ سؤال كن» و بعد اين بيت را مي‌خواند«چه مستي‌ست ندانم كه رو به ما آورد/كه بود ساقي و اين باده از كجا آورد» و در سكانس بعدي دونده‌اي را مي‌بينيم كه پاشنه‌هاي خود را بالا مي‌دهد و در حال دويدن است و در آخر معلم از ميني‌بوسي كه خوابش برده بود، پياده مي‌شود و دونده ژاپني را مي‌بيند كه از جلوي او بي‌تفاوت مي‌گذرد و انگار كه اين حوادث كابوسي بيش نبوده است و حالا ديگر تمام شده است.

در هر حال فيلم «دونده زمين» معناي حقيقي نفوذ فرهنگي را به تصوير مي‌كشاند، اما بايد پرسيد كه چگونه مي‌شود به چنين فيلم‌هايي مجوز داد، آيا باز هم وزير فرهنگ و ارشاد بي‌اطلاع است و شايد هم براي بي‌اطلاع ماندن وزير در سالن‌هايي خالي از مخاطب كه به نام هنر و تجربه معرفي مي‌شوند، اجازه اكران اين فيلم را داده‌اند.


منبع: جوان آنلاین


۱۱ خرداد ۱۳۹۵ - ۰۹:۰۵





این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: نامه نیوز]
[مشاهده در: www.namehnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 46]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


گوناگون

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن