تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805061836
برنج کاران؛کارگران بی صنف و سازمان - پایگاه خبری تحلیلی ماسال و شاندرمن
واضح آرشیو وب فارسی:ماسال نیوز: در حالی که از آرایشگر و قهوه خانه دار تا فروشندگان برنج همه دارای صنف و سازمان مشخص برای احقاق حقوق و بررسی شرایط کاری هستند، برنج کاران به امید حمایت های جهاد کشاورزی به حال خود رها شده اند.به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ماسال، غلامعلی اشتر ضمن یادداشتی در آخرین شماره ی هفته نامه ی راه ۵۷ نوشت: بخش عمده ای از مردم استان گیلان در حوزه ی کشاورزی و به طور ویژه برنج کاری فعالیت دارند. شغلی که تا پیش از تولید نهایی محصول رنج های خاص خود را دارد و پس از تولید، رنج هایی بیشتر. اما آنچه بیش از همه شایان توجه است نبود صنف و سازمانی برای حمایت از برنج کاران به عنوان یکی از پرجمعیت ترین مشاغل استان گیلان است. در حالی که از آرایشگر و قهوه خانه دار تا فروشندگان برنج همه دارای صنف و سازمان مشخص برای احقاق حقوق و بررسی شرایط کاری هستند، برنج کاران به امید حمایت های جهاد کشاورزی به حال خود رها شده اند. جهاد کشاوری هم هرازگاهی با طرح هایی آکادمیک و متوهمانه و صد البته ناموفق همچون «کشت سویا و کلزا» و «برنج گوهر» بدون در نظر گرفتن مسایل بومی و زیرساخت های مورد نیاز، عملا بر رنج های برنج کاران می افزاید. این سازمان در پیگیری حقوق برنجکاران در زمینه جلوگیری از واردات و خرید تضمینی و مواردی از این دست هم، عملا اقدامی محسوس انجام نداده است. در چنین اوضاعی بسیاری از کشاورزان به علت نداشتن نقدینگی و ناتوانی در تامین هزینه های تولید برنج و گذران زندگی، محصول خود را به قیمت ناچیز به دلالان پیش فروش کرده و همین اتفاق ساده، عامل بسیاری از گرانی ها در این حوزه است. گرانی ای که سودش بر خلاف تصور بسیاری، به جیب برنج کار نمی رود. حالا سوال این است که آیا نباید صنف و سازمانی مشخض، با بررسی مشکلاتی این چنینی راه حل هایی ساده همچون تشکیل تعاونی های کشاورزی و حمایت دولت مردان را مطالبه کند؟! *** بنا بر آمار رسمی اعلام شده از سوی مسئولین وزارت جهاد کشاوری، نیاز سالیانه کشور به برنج در حدود ۳ میلیون تن است که در حال حاضر از این مقدار حدود ۲ میلیون تن توسط برنج کاران داخلی تولید می شود. با این وجود میزان واردات همواره بسیار بیشتر از کمبود داخلی است. به طوری که در برخی سال ها میزان واردات برنج بیشتر از کل نیاز کشور بوده است. در سال های اخیر و به لطف کوتاهی های غالب دولت های پیشین و فعلی، ایران در رتبه چهارم وارد کنندگان بزرگ برنج در جهان قرار گرفته است. جالب است که در چنین شرایطی عده ای از اقتصاددانانِ مدعی به نظریه «غیر منطقی بودن خودکفایی تولید برنج» دامن می زنند. در حالی که هر روز خبرهای تازه ای از مشکلات برنج های خارجی شنیده می شود. نیازی به توضیح نیست. همین حالا جستجوی کوتاهی در مورد «دستگاه تولید برنج دانه بلند در چند دقیقه!» با روشی مشابه تولید ماکارونی، انجام دهید؛ «این دستگاه می تواند از خرده برنج، نشاسته، ارزن، برنج قهوه ای، گندم سیاه، ذرت، و دیگر حبوبات و حتی سیب زمینی شیرین (یا هندی) و اسانس به عنوان مواد خام اولیه استفاده و پس از افزودن مواد دلخواه و درست کردن خمیر طی فرآیندهای بعدی، رشته های رنده شده برنج مانندی را بیرون بدهد. اینها همان برنج هایی هستند که وقتی دم کنی قابلمه را برمی دارید، کشیدگی قدشان، شما را به طرز مشکوکی شگفت زده می کند.» همچنین گزارشی در نشریه Weekly Hong Kongاعلام کرده که تولید کنندگان این نوع برنج علاوه بر مواد طبیعی، از رزین صنعتی هم استفاده کرده و برنج تقلبی تولید می کنند. بنا بر آمارهای غیر رسمی و متناقض منتشر شده، ۲۰ تا ۱۰۰ درصد برنج وارداتی، دست رنج همین دستگاه های تولید برنج است! فکر می کنم همین یک مثال ساده، ما را از توضیحات بیشتر در مورد برنج های خارجی و سلامت و اصالت آنها بی نیاز می کند. *** البته بسیاری از منتقدان برنج داخلی ، قیمت بالای آن را دلیل عدم اقبال بازار می دانند. این در حالی است که قیمت فعلی برنج معلول عواملی همچون «نبود ماشین آلات کشاورزی مدرن»، «روش های سنتی کشاورزی» و «پیش فروش برنج به دلالان» به علت وضعیت بد مالی توسط برنجکاران است. پس سود قیمت بالای برنج داخلی به جیب کشاورز برنج کار نخواهد رفت و عوامل یادشده بیش از همه نتیجه کوتاهی مسئولین مربوطه است. نکته مهم دیگر ، عدم مقایسه پذیری برنج داخلی و خارجی است. اینکه برنج های تولیدی در کشورهای خارجی که با استفاده از روشهای غیر منطقی و ناسالم را با برنج های اعلای تولید داخل مقایسه کنیم ، خطایی فاحش است. در این خصوص مضراتی که برنج های خارجی به حوزه سلامت عمومی وارد می کند و هزینه های تمام شده ی ناشی از آن در حوزه سلامت، خود جای بررسی دقیق دارد. *** اما نکته ای که شاید برای بسیاری از ما علامت سوال باشد این است که دولت در این حوزه کجای کار است؟! مجموعه اقدامات دولت را شاید بتوان در «کنترل واردات»، «خرید تضمینی و حمایت سازمان یافته و حساب شده از برنج ایرانی»، «برنامه های بلند مدت در زمینه ارتقای بهره وری و مدرن سازی کشاورزی» و «صنایع تکمیلی همچون مراحل تبدیل شالی به برنج و بسته بندی» خلاصه کرد. در این سه حوزه حرف های زیادی برای گفتن هست. از خرید تضمینی برنج شروع کنیم که داغی است بر دل کشاورزان. وقتی از کشاورزان محلی در مورد خرید تضمینی برنج از سوی دولت حرف می پرسیم و اینکه دیشب و پری شب و هر شب استاندار و وزیر و وکیل دارند در مورد خرید تضمینی برنج حرف می زنند، با پوزخندهایی تلخ روبرو می شویم که؛ «ای بابا دل خوشی داری! خرید تضمینی کجا بود». به واقعیت رجوع می کنیم؛ خبری از خریدهای تضمینی نیست و جز در ابعاد اندک و آن هم در شهرهایی خاص و با شرایطی خاص، خرید تضمینی دروغی بزرگ از سوی مسئولین و رسانه هاست. شاید واضح ترین نمونه از نوع نگاه دولت مردان به برنج داخلی ، توزیع سبد کالای حمایتی در ابتدای دولت یازدهم باشد. جایی که در کمال تعجب برنج های هندی در بسته های حمایتی جای گرفتند. به پاسخ وزیر صنعت در برابر گلایه ی مردم دقت کنید؛ «از آنجا که برنج داخلی ما در بسته بندی بزرگ بود و در این فاصله زمانی امکان بسته بندی کوچک تر نداشتیم مجبور به توزیع برنج هندی شدیم». عذری که اگر پذیرفتنی باشد، عذری است بدتر از گناه. حمایت دولتمردان از برنج کار ایرانی به همین جا ختم نشده و در ادامه، واردات کمرشکن برنج های غیر استاندارد و مشکوک خارجی، فضای رقابتی بازار را تسخیر می کند. برنج های وارداتی نه تنها از جهت قیمت و کیفیت دروغین ظاهری، باعث رکود در بازار برنج داخلی شده بلکه حجم واردات هم به نحوی مدیریت شده که کل بازار ایران و خارج کردن برنج ایرانی از زنجیره فروش را هدف قرار داده است. در سال های اخیر البته این روند افزایشی کاهش پیدا کرده اما همچنان وضعیت واردات برنج استخوانی است در گلوی کشاورزان برنج کار. درهمین رابطه وزارت جهاد کشاوری به عنوان یکی از متولیان ظاهری امر، با اعتماد به نفسی ستودنی در گزارشی اعلام می کند: «حمایت از تولید داخلی محصولات کشاورزی بویژه کالاهای اساسی در راستای اجرایسیاست های اقتصاد مقاومتی در اتکا به توان تولید و تامین مایحتاج مردم در داخل و کاهش وابستگی به خارج از کشور همواره در اولویت برنامه های وزارت جهاد کشاورزی در دولت یازدهم قرار داشته است… به طوری که براساس آمار گمرک کشور، واردت برنج از یک میلیون و ۹۶۳ هزارتن در سال ۹۲ به یک میلیون و ۱۸۵ هزارتن در سال ۹۳ کاهش یافته است.»! این در حالی است که مقادیر بسیار زیادی از برنج های وارداتی در سال های گذشته همچنان در انبارها موجود است و برخی آمارهای غیررسمی از انباشت بیش از ۵ میلیون تن برنج در انبارها حکایت دارد. در مقاطع مختلف زمانی در دولت های مختلف، با توجیه واردات برنج توسط مسئولین جهاد کشاورزی به علت کاهش میزان تولید برنج کشور روبرو بوده ایم. سوال اساسی از وزارت جهاد کشاورزی این است که چه کسی مسئول بررسی وضعیت برنج و تولید آن در کشور است؟ اساسا چرا باید تولید برنج کاهش پیدا کند و این همه اداره و سازمان عریض و طویل در این وزارت خانه چه نقشی در ارتقای تولید و بهره وری برنجکاری خواهند داشت؟ بعنوان یک مثال بومی در استان گیلان، موسسه تحقیقات برنج کشور که با وسعتی خیره کننده و ارتزاق از بودجه های دولتی در رشت در حال فعالیت است چه خروجی ملموسی برای کشاورزان برنج کار گیلانی داشته است؟ آیا جز این است که برنج کار گیلانی جز خاطرات تلخی همچون «برنج گوهر» که با تبلیغات و ترویج رسمی جهاد کشاورزی گسترش و به ضرر و زیان های قابل توجه انجامید، اقدامی موثر از سازمان های دولتی برای ارتقای برنج ایران لمس نکرده است؟ *** سخن در باب برنج ایرانی بسیار است. مَخلص کلام آنکه حداقلی ترین کار برای حمایت از برنج ایرانی، ایجاد صنف و سازمانی برای مطالبه حقوق آنان از دولت مردان و بهبود شرایط تولید و فروش است. باید بدانیم با وجود مشکلات عدیده در تولید برنج، نسل جدید تمایلی به فعالیت در این حوزه ندارد. جا دارد مسئولین بلند پایه کشوری با توجه به حیاتی بودن اقلامی همچون برنج و گندم و اتکای روز افزون کشور به واردات، اقدامی برای از دست نرفتن همین ۲ میلیون تن تولید فعلی انجام دهند.
شنبه ، ۲۵اردیبهشت۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ماسال نیوز]
[مشاهده در: www.masalnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 28]
-
گوناگون
پربازدیدترینها