تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1815406232
سیرکی رنگارنگ از روحانی ضد دین تا فمینیست های وطنی در برلین
واضح آرشیو وب فارسی:خبرنامه دانشجویان ایران: خبرنامه دانشجویان ایران: کنفرانس برلین یا همایش « ایران پس از انتخابات» نام همایش سه روزه ای بود که به همت حزب سبز آلمان و موسسه هاینریش بل در خانهٔ فرهنگ های جهان در فروردین 1379 برگزار شد. این همایش دو ماه بعد از انتخابات مجلس ششم و با حضور تعدادی از حامیان سید محمد خاتمی و با هدف نشان دادن نظرات متنوع طیف های مختلف فکری اصلاح طلب و ایجاد پلی میان اصلاح طلبان و فعالان سیاسی خارج از کشور برای براندازی نرم برگزار شد. به گزارش خبرنگار « خبرنامه دانشجویان ایران »؛ عزت الله سحابی، اکبر گنجی، حسن یوسفی اشکوری، علیرضا علوی تبار، حمیدرضا جلایی پور، علی افشاری، کاظم کردوانی، چنگیز پهلوان، فریبرز رئیس دانا، محمود دولت آبادی، مهرانگیز کار، شهلا شرکت، خدیجه مقدم، شهلا لاهیجی، جمیله کدیور، منیرو روانی پور، محمدعلی سپانلو میهمانان ایرانی این همایش بودند. به نظر میرسد برای کالبد شکافی این همایش باید به طراحان و سخنان میهمانان این همایش دقت بیشتری گردد. حزب سبز آلمان ضدیت های فراوانی با جمهوری اسلامی در طول سالهای پس از انقلاب نشان داد. این حزب فاصله کامل خود را با هر نوع ایدئولوژی اعلام کرده و از نظر تفکر، دارای ضدیت با دین و مذهب، به طور عام و با اسلام، به طور خاص است. حزب سبز پایبندی به دین را امری بسیار عقب افتاده و ارتجاعی می داند. این حزب دشمنی عجیبی با اسلام دارد، تا حدی که از اعطای مجوز به مسلمانان عرب ساکن آلمان در شهر آخن(از ایالت غربی آلمان) در جهت ساخت یک مدرسه فرهنگی به اتهام اینکه روزی ممکن است این گروه نیز همانند جمهوری اسلامی شوند، مخالفت کرد . یوشکا فیشر وزیر وقت خارجه آلمان که برخاسته از حزب سبز آلمان و یکی از طرفداران آن بود بیشترین ارتباط را در سطح اروپا با مسعود رجوی، رهبر گروهک منافقین داشت. در نامه های یوشکا فیشر به رجوی که در مطبوعات آلمان منعکس می شد، وی با لفظ «مسعود عزیز» از رجوی نام می برد. از دیگر طراحان این کنفرانس ننگین میتوان به ورشکسته های گروهک های چند نفره و از هم پاشیده مارکسیست مانند حسن ماسالی، کتایون امیرپور، مهدی سردانی(نویسنده ضد انقلاب)، احمد طاهری(خبرنگار روزنامهی فرانکفورت روندشاو)، بهمن نیرومند و نوید کرمانی اشاره کرد. این عده در آغازین روز کنفرانس، بیانیه مشترکی صادر کردند و در آن خواستار تشکیل یک حکومت لائیک و سکولار در ایران شدند. مباحثی چون «ایران پس از انتخابات مجلس»، «اسلام و جامعه مدنی»، «حقوق و جنبش زنان»، «هنر و ادبیات در روند اصلاحات» و «دموکراسی و ارزیابی روابط ایران و آلمان» از مهمترین مباحثی بود که در این کنفرانس از سوی شخصیتهای ایرانی مطرح شد . در اولین روز برگزاری کنفرانس، برخی ازحاضران در کنفرانس خواستار براندازی علنی نظام شدند و گروهی دیگر، سخن از جدایی دین از سیاست در ایران سر دادند و آن را بدیلی مناسب برای جایگزینی نظام ولایت فقیه دانستند. نقطه مشترک بسیاری از مطالب ارائه شده در کنفرانس این بود که ایران در وضعیتی نامطلوب به سر می برد و روی کار آمدن اصلاح طلبان فرصتی تاریخی فراهم کرده تا ایرانیان داخل کشور، همگام با اپوزیسیون خارج نشین، به مبارزه علیه دیکتاتوری بپردازند. در حقیقت، تاریخ جمهوری اسلامی ایران برای آنان از دوم خرداد 76 آغاز شده بود تا زشتی های گذشته را از بین ببرد . اساسا این کنفرانس به تعبیر رهبر معظم انقلاب تبدیل به جلسه ای برای محاکمه نظام اسلامی و انقلاب شده بود و سخنرانان، با نادیده گرفتن بسیاری از دستاوردهای نظام، با رویکردی یک سویه، نظام برخاسته از انقلاب اسلامی را به عنوان عامل اختلال در تاریخ و شعور تاریخی ملت ایران معرفی کردند . از نگاه سخنرانان ایرانی کنفرانس برلین، ایران در فاصله بعد از انقلاب اسلامی سال 1357 تا روی کار آمدن اصلاح طلبان، مانند کودکی عقب افتاده بود که مردم آن در واقع نمی دانستند که چه می خواهند و برای اولین بار در انتخابات دوم خرداد 76 و بعد از آن در جریان انتخابات مجلس ششم نشان دادند که چه می خواهند. بررسی محتوای سخنان میهمانان سکولار این همایش نشان می دهد که همگی آنها ضمن اشتراک در پشیمانی از گذشته انقلابی خود در حمله به مبانی ولایت فقیه و تلاش برای تبدیل حکومت دینی به حکومت لائیک هم عقیده بودند. به عنوان مثال به نمونه های زیر توجه کنید: عزت الله سحابی:«مشهود است مردم در انقلاب سال 57 می دانستند چه نمی خواهند ولی نمی دانستند چه می خواهند. اما آنها در انتخابات مجلس ششم نشان دادند که چه می خواهند و رأی «نه» و منفی به جریانات حاکم بر کشور دادند. این انتخابات توانست پس از 20 سال جناح انحصارطلب و خشونت گرای حاکمیت را به گوشه انزوا بکشاند.» محمدرضا جلایی پور، از عناصر ارشد مشارکت و از دستاندرکاران روزنامه های زنجیره ای :«شما فکر نکنید که اکبر گنجی در خیابان لاله زار قدم میزند، گنجی چهار سال است که در وحشت به سر می برد.» شهلا لاهیجی مدیر یک مؤسسه انتشاراتی: «باید این باور در حاکمیت پدید آید که دوران کمربندهای عفت گذشته است . من از ایران می آیم؛ کشوری که حوادث غیرمترقبه آن در طول بیست سال گذشته شگفتی آور بوده؛ کشوری که مردمش شب را با یک شوک خبری به خواب می روند و صبح از زلزله خبر دیگری بیدار می شوند.» یوسفی اشکوری که در این کنفرانس با لباس روحانیت حاضر شده بود: «ما در ایران قربانی خشونتیم و توقع ما این بود که در خارج از کشور کسانی که برای آزادی و دموکراسی و مردم سالاری مبارزه می کنند به گونه دموکراتیک رفتار کنند . جناح محافظه کار و پاسداران استبداد باز هم قطعا کارشکنی خواهند کرد و باز هم دست به انواع توطئه ها خواهند زد.» اکبر گنجی: «ما (اصلاح طلبان) تلاش می کنیم خمینی را به گونه ای تفسیر کنیم که مخالف دموکراسی نباشد. خمینی دیگر وجود ندارد بلکه آنچه وجود دارد فقط برداشت های ما از سخنان اوست. او به هر حال یک روزی به موزه خواهد رفت و هیچکس نمی تواند جلوگیری کند.» مهرانگیز کار از فعالان فمینیست: « ساختار حقوقی ایران که در حوزه تخصص من قرار می گیرد به خصوص در امر حقوق زن، حقیقتا زن ستیز است و اگر شعارهایی که بعضا پریشب و دیروز ما شنیدیم در فضای بهتری می شنیدیم شاید دیروز را برای بحث پیرامون مسائل و شاید بخشی از حقوق زنان از دست نمی دادیم.» در جمع بندی اهداف این کنفرانس رذیلانه، می توان به موارد زیر اشاره کرد: 1) ارائه ی تصویر نامطلوب از ایران 2) محاکمه ی انقلاب و مردم 3) براندازی نظام با کمک اپوزیسیون خارج نشین رهبر معظم انقلاب نیز پس از برگزاری این کنفرانس در دیدار با شخصیت های سیاسی فعال در کشور، پیرامون این کنفرانس چند نکته را گوشزد کردند. ایشان ابتدا به ترکیب انتخاب شده برای حضور در این کنفرانس اشاره کردند و آن را حاصل یک برنامه ریزی بلندمدت و کاملاً سنجیده عنوان کردند؛ زیرا برای شرکت در این کنفرانس از یک روحانی، دانشجو، استاد دانشگاه، برادر شهید، یک انقلابی سابق، نویسنده و یک سیاسی قدیمی، چند زن و یک نماینده ی مجلس دعوت شده بود و از این طریق، به دنبال آن بودند تا حاضران این کنفرانس را نمایندگان آحاد ملت ایران معرفی کنند. نکته ی حائز اهمیت دیگر در سخنان رهبر انقلاب پیرامون این کنفرانس، اشاره به اهداف برگزاری آن است که از نگاه ایشان، با توجه به ترکیب شرکت کنندگان آن، هدفی جز زیر سؤال بردن نظام و انقلاب نداشته است: «برگزارکنندگان کنفرانس در واقع درصدد بودند با این مقدمات و تدارکات و دعوت از همه ی جناح های مخالف نظام در خارج، کنفرانس را به جلسه ی محاکمه ی انقلاب و نظام اسلامی تبدیل کنند و با تبلیغ ناکارآمدی نظام اسلامی از زبان دعوت شدگان داخلی، از زبان ضدانقلاب هم این گونه تبلیغ کنند که اصلاحات اساسی تنها با حذف اسلام، ولایت فقیه، شورای نگهبان و حدود اسلامی از قانون اساسی و یا کلاً نوشتن قانون اساسی جدید امکان پذیر است.» در دوران حاکمیت اصلاحات در فاصله ی زمانی 1376 تا 1384، مجموعه ای از اتفاقات در فضای فرهنگی و سیاسی کشور رخ داد که هزینه های زیادی برای نظام اسلامی بر جای گذاشت و تنها رویکرد مدیریت بحران رهبر معظم انقلاب زمینه ی گذار از این وقایع را فراهم کرد. در این میان، برگزاری کنفرانس برلین بود که اوج هماهنگی اپوزیسیون داخل و خارج و همچنین عناد سردمداران سیاسی آلمان با مواضع جمهوری اسلامی ایران را به نمایش گذاشت. طرح براندازی نظام از سوی اپوزیسیون خارج، حمایت از نیروهای معاند نظام مقیم خارج، حمایت از آشوب های خیابانی تیرماه سال 78، تبادل نظر در زمینه ی دگرگونی در حکومت دینی و قانون اساسی و تسریع در روند حاکمیت لیبرالیسم و ارائه ی چهره ی خشن و دیکتاتور و خون ریز از جمهوری اسلامی بخشی از اهداف این کنفرانس بود که تبیین آن ها از سوی شخصیت های دینی و سیاسی و به ویژه رهبر انقلاب، عملاً آن ها را خنثی کرد . در پایان باید یادآوری کرد که طراحی و هماهنگی داخلی این همایش بر عهده حزب منحله مشارکت بود. حزبی که می توان آنرا گروهک پوست انداز کرده لیبرال های کارگزارانی دانست. حزب مشارکت طراحی بسیاری از وقایع کشور در دوران اصلاحات را بر عهده داشت و اعضای اصلی آن، رخدادهای مختلف سیاسی و فرهنگی کشور را رصد کردند و بر اساس آن موضع گیری می کردند. آن ها، به عنوان بدنه ی اصلی تشکیل دهنده ی دولت اصلاحات، در این کنفرانس، به عنوان امتداد اصلی مجلس ششم نیز حاضر بودند و ضدانقلابی ترین مواضع را علیه جمهوری اسلامی ایران اعلام کردند و بعدها در بازگشت به ایران و در جریان محاکمه ی شرکت کنندگان در این کنفرانس، از نمایندگان خود و عملکرد آن ها دفاع کردند.
شنبه ، ۲۱فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرنامه دانشجویان ایران]
[مشاهده در: www.iusnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 35]
-
گوناگون
پربازدیدترینها