تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805135122
عبدالملک الحوثی؛ فارغ التحصیل سیاست در آکادمی آتش و خون + تصاویر و فیلم
واضح آرشیو وب فارسی:علت نیوز: پایگاه خبری علت – گروه بین الملل مشرق – کشور یمن ۵۲۸ هزار کیلومتر مربع وسعت دارد و جمعیت آن در حال حاضر حدود ۲۵ میلیون نفر است. یمن از شمال با عربستان سعودی و از شرق با عمان هم مرز است. در جنوب بر دریای عرب و از غرب بر دریای سرخ مشرف است. نقشه ...پایگاه خبری علت – گروه بین الملل مشرق – کشور یمن ۵۲۸ هزار کیلومتر مربع وسعت دارد و جمعیت آن در حال حاضر حدود ۲۵ میلیون نفر است. یمن از شمال با عربستان سعودی و از شرق با عمان هم مرز است. در جنوب بر دریای عرب و از غرب بر دریای سرخ مشرف است. نقشه یمن – استان های این کشور با رنگ های مختلف متمایز شده است شیعیان زیدی، حدود یک سوم جمعیت یمن را تشکیل می دهند، و اکثریت جمعیت این کشور قدیمی و ریشه دار (در حدود ۵۵درصد)، سنی های شافعی مذهب هستند. با این حال، جنبش مردمی انصارالله، یعنی جنبش شیعیان زیدی این کشور، اکنون به قدرت مسلط و تعیین کننده عرصه سیاست این کشور تبدیل شده اند. جنبشی که حمایت اکثریت مردم ستم کشیده یمن را پشت سر دارند. یکی از دلایل اصلی چنین نفوذ و تسلطی، علی رغم در دست نداشتن اکثریت جمعیتی، مدیون رهبری جوان ۳۴ ساله ای است که رسانه های دنیا برای دانستن اطلاعات جدید و دست اول درباره او بسیار مشتاق و گوش به زنگ هستند. اما او که به دلیل زیستن در دامنه آتشفشان، در همه این سال ها، یعنی از ۲۰۰۴ که برادر بزرگش حسین الحوثی به دست نیروهای علی عبدالله صالح مخلوع به شهادت رسید، پختگی امنیتی و اطلاعاتی بسیار بیش از سن خود دارد، به ندرت اهل در اختیار گذاشتن اطلاعات رسانه ای از خود است. در سطور پیش رو، قصد داریم تاریخچه ای اجمالی از زیدیه، انصارالله و حوثی ها، وضعیت یمن در سال های اخیر و سوابق و عملکرد رهبران جنبش انصارالله پیش چشم مخاطبان مشرق قرار دهیم . شهید سید حسین بدرالدین الحوثی زیدیه زیدیه یکی از شاخه های تشیع است که نام آن برگرفته از نام زید، فرزند امام سجاد(ع) و برادر امام محمد باقر است. شاخص ترین وجه اعتقادی آن ها، باور به امامت زید به جای برادر بزرگوارش است. زید بن علی(ع) که فردی بسیار شجاع و اهل علم و دانش بود، در سال ۱۲۲ یا ۱۲۱ هـ.ق در دوران خلافت هشام بن عبدالملک اموی بر ضد حکومت ظلم و جور امویان در کوفه قیام کرد و با جمع کثیری از یارانش به شهادت رسید. البته زید بن علی، مورد احترام شیعه امامیه هم هست، چرا که به خونخواهی قیام عاشورا علیه امویان قیام کرد، لیکن امامت را در حضرت باقر و اخلاف ایشان جاری می دانند. زیدی ها تنها برای ۵ شخصیت عصمت قائل هستند: پیامبر اسلام(ص)، حضرت علی(ع)، حضرت فاطمه(س)، امام حسن(ع) و امام حسین(ع). اما آن ها هم مانند امامیه، امامت را خاص اولاد امام حسن و حسین (علیهما السلام) می دانند با این تفاوت که به جز سه امام نخست، به نص در تعیین امام قایل نیستند. به این معنی که، به استناد حدیث «ثقلین» از پیامبر گرامی اسلام، امامت را حق آل علی می دانند، ولی «عترت» را (مانند امامیه) منحصر در اولاد خاص حسنین (علیهما السلام) نمی دانند. یعنی از اولاد و اعقاب این دو امام، هر کدام که داراى شرایط خاص و صلاحیت هاى لازم باشد و در راه خدا قیام کند و مردم را به طاعت خداوند و امامت خود دعوت نماید، امام خواهد بود. از این رو در برخی منابع تاریخی، تا ۱۱۰ امام هم برای زیدیه ذکر شده است. مضاف بر این که، بخش عمده زیدیه به مهدویت قایل نیستند و علت آن اعتقاد به «استمرار» امامان حاضر، و همچنین قایل به «شناخته شده» بودن امام برای عموم است. در منابع فقهی زیدیه، علاوه بر نسب بردن از امام حسن و امام حسین، سه شرط اساسی دیگر برای امامت وجود دارد: ۱: اعلم و افضل زمانه بودن، یا یکی از علما و فضلاء زمانه بودن. ۲: طلب بیعت از مردم. ۳: به قیام با شمشیر علیه حکام جائر اقدام کند. مساله قابل توجه در تفسیر زیدیه از امام این است که این صفت بیشتر ناظر به مفهوم «حاکم اسلامی» از بعد سیاسی آن است. بدین مفهوم که امام در برابر جور دعوت به بیعت و جهاد می کند. وظیفه اصلی او اجرای حدود و حفظ حریم دین است. عصمت و علم لدنی از شروط امامت در تفسیر زیدیه نیست و از این رو امام تعظیم ذاتی و قداست وجودی ندارد. بنابراین امام در نزد زیدیه تجلی قدسی و نایب پیامبر محسوب نمی شود. شاید به همین دلیل، بر خلاف امامیه که نص را در تعیین امام واجب می دانند، نقش پذیرش مردمی در انتخاب فرد به امامت در بین زیدیه پررنگ است. مردم یمن، مردمی ستم کشیده و پرطاقت هستند. کشور آن ها، بر عکس تازه به دوران رسیده های حاشیه خلیج فارس، سابقه ای به وسعت تاریخ دارد. جنگندگی و سلحشوری به نوعی در ذات مردم یمن است که جزو اصیل ترین بخش قوم عرب هستند. یک یمنی، از کودکی با سلاح اخت و عجین است و نماد خنجر پهن یمنی، بر همین خصیصه آ ن ها تاکید دارد. و اما اصول عقاید زیدیه ۵ مورد و به قرار زیر است: ۱- توحید ۲- عدل ۳- وعد و وعید : همان بشارت و انذار و خبردادن خداوند از ثواب و عقاب است. زیدیه معتقدند هر کس کافر یا گنهکار- بدون توبه- از دنیا برود همیشه در جهنم می ماند و در مورد شفاعت می گویند: آنان که وارد آتش شوند دیگر خلاصی ندارند. ۴: « نبوات » یعنی ایمان به سفیران الهی که دارای شریعتند و برای اثبات پیامبری خود معجزه داشتند. و باید پیامبران، قبل و بعد از بعثت از انجام گناه معصوم باشند. ۵: امر به معروف و نهی از منکر : یکی از مهم ترین اعتقادات زیدیه است که مقدمات و شروط خاصی برای آن قایل هستند. اهمیت آن به حدی است که شرط اصلی امامت، دعوت مدعی امامت به جهاد، از باب امر به معروف و نهی از منکر است. دو رویداد «غدیر» و «عاشورا»، جزو مناسبت های مهم برای زیدی هاست. بعد از انقلاب اسلامی ایران و نفوذ شیعه اثنی عشری در یمن، مراسمی چون عزاداری عاشورا (که قبل از اتقلاب ایران در یمن تقریبا وجود نداشت) و دعای کمیل، تا حد زیادی میان شیعیان یمنی هم شیوع پیدا کرد، که یکی از دلایل آن تحت ستم بودن این شیعیان پس از برقراری نظام جمهوری در ۱۹۶۲، بود. راهپیمایی زنان عزادار یمنی در روز عاشورا – صنعاء « جارودیه»، «سلیمانیه یا جریریه» و «صالحیه و ابتریه» از جمله سه فرقه اصلی زیدیه هستند، و فرقه های دیگری مانند «هادویه» و «قاسمیه» در یمن و «ناصریه» هم در ایران شکل گرفتند. لازم به ذکر است که هادویه که در شمال یمن سکونت دارند، شبیه ترین فرقه زیدیه به اهل سنت است. علی عبدالله صالح، دیکتاتور مخلوع یمن، زیدی هادوی بود. عقاید این فرقه های زیدیه در دامنه ای از اعتقادات مذهب جعفری تا عقاید سنی های حنفی و شافعی متغیر است که وارد تفصیل آن در این مقال نمی شویم. فقط باید خاطرنشان کرد که پس از روی کار آمدن یک حکومت شیعه جعفری در ایران، عقاید زیدی های یمن به طور گسترده ای تحت تاثیر عقاید اثنی عشری قرار گرفته است. بزرگان زیدیه در ادوار تاریخ از سده دوم هجری، تقریبا همواره تمرکز زیدیان در دو منطقه بوده است: شمال ایران(دیلمان و طبرستان) و یمن. از این رو اولیا و احیاگران زیدیه هم در این دو منطقه متمرکز بوده اند. وبسایت «ویکی شیعه» اسامی بزرگان زیدیه را به ترتیب تاریخی، این گونه آورده است: «امام زید بن علی (د. ۱۲۲ ق.) در سده دوم، قاسم رسی (د. ۲۴۶ ق.) در سدۀ سوم، ناصر الدین حسن بن علی ملقب به اطروش (د. ۳۰۴ ق.) در سده چهارم در دیلمان و طبرستان، احمد بن یحیی بن حسین (د. ۳۲۵ ق.) در همان سده در سرزمین یمن، یوسف بن یحیی بن احمد (د. ۴۰۳ ق.) در سده پنجم در یمن، احمد بن حسین بن هارون (د. ۴۱۱ ق.) در همان سده در دیلمان، یحیی بن حسین بن هارون ملقب به ابو طالب کبیر (د. ۴۲۴ ق.) در همان سده در دیلمان، یحیی بن حسین بن اسحاق جرجانی (د. ۴۹۹ ق.) در سده پنجم در گرگان و ری، یحیی بن احمد بن ابی القاسم ملقب به ابو طالب صغیر (د. ۵۲۰ ق.) در سده ششم در دیلمان، احمد بن سلیمان بن محمد مشهور به متوکل (د. ۵۶۶ ق.) در همان سده در یمن، عبد اللّه بن حمزه بن سلیمان مشهور به المنصور باللّه (د. ۶۱۴ ق.) در سده هفتم در یمن، محمد بن مطهر بن یحیی ملقب به المهدی لدین اللّه (د. ۷۲۹ ق.) در سده هشتم، احمد بن یحیی بن مرتضی (د. ۸۴۰ ق.) و علی بن صلاح الدین (د. ۸۴۰ ق.) در سده نهم، یحیی شرف الدین بن شمس الدین (د. ۹۶۵ ق.) در سده دهم، المنصوربالله قاسم بن محمد بن علی (د. ۱۰۲۹ ق.) در سده یازدهم، یوسف بن متوکل (د. ۱۱۴۰ ق.) و محمد بن احمد بن حسن (د. ۱۱۳۰ ق.) در سده دوازدهم، علی بن عباس بن حسین (د. ۱۱۸۹ ق.) و اسماعیل بن احمد بن عبد اللّه کبس (د. ۱۲۵۰ ق.) در سده های دوازدهم و سیزدهم و سرانجام محمد بن یحیی بن محمد (د. ۱۳۲۲ ق.) در سده چهاردهم.»(داخل پرانتز تاریخ وفات یا شهادت این بزرگان است). سابقه زیدیه در سیاست زیدیه بنا به اعتقاد استوار خود به اصل امر به معروف و نهی از منکر، و ضرورت جهاد، از زمان زید بن علی(ع) و فرزندش یحیی در قرن دوم هجری، که حرکت علیه جور خلیفه هشام بن عبدالمک اموی را در کوفه و سپس خراسان شروع کردند و شجاعانه به شهادت رسیدند، تا زمان قیام محمد بن ابراهیم (معروف به ابن طبا طبا) به فرماندهی ابوالسرایای سرّی علیه مامون عباسی (۱۹۹ هجری)، نقش پررنگی در احیا و استمرار تفکر شیعی و مبارزه با ظلم حکام داشتند. همزمان امامان زیدی و در راس آن ها قاسم بن ابراهیم (مشهور به قاسم رسّی متوفی به ۲۴۶ هجری) با تالیفات خود نقشی اساسی در تدوین و تنظیم اصول اعتقادی زیدیه به عنوان یک شاخه از شیعه داشتند. یکی از مشهورترین این قیام ها، واقعه موسوم به «قیام فخ» در روز ۸ ذی الحجه در سال ۱۶۹ هجری بود که «یوم الفخ» خوانده می شود. پیشوای این قیام، حسین بن علی، نواده امام حسن مجتبی(ع)، معروف به «صاحب الفخ» بود که بر علیه خلیفه عباسی، «الهادی» به پاخاست و مدینه را به تصرف در آورد و با حدود ۳۰۰ سرباز به قصد فتح مکه شتافت. فرمانده عباسیان (موسی بن عیسی) بعد از اطلاع از حرکت حسین بن علی به طرف مکه در راس سپاهی عظیم در منطقه فخ مانع ورود کاروان حسین بن علی به مکه شد به طوری که تعداد لشگریان دشمن ۴۰۰۰ نفر بود و حال آن که حسین بن علی کمتر از ۴۰۰ نفر را به همراه داشت. در نبرد نابرابری که شکل گرفت، گویی تاریخ عاشورا تکرار شد. بدین مفهوم که، بعد از اقامه نماز ظهر، حسین بن علی، با اقتدا به عموی بزرگوارش، سرسلسله شهدای شیعه، سپاه عباسی را در خطبه ای به حق دعوت کرد، لیکن سپاه عباسی هم به سان سپاه اموی، به حمله دست زد. در این جنگ حسین بن علی ۲۶ ساله و صد تن از یارانش به شهادت رسیدند و بقیه به اسیری گرفته شدند. سرهای شهدا را، چون سرهای شهدای کربلا بر سر نیزه کردند و پیکرهای بی سر آنان را سه روز در آفتاب داغ بیابان رها کردند. فرماندهان عباسی برای قدرت نمایی در مدینه مجلسی تشکیل دادند و سرهای شهداء و حسین بن علی را در میان مجلس و در حضور امام کاظم علیه السلام قرار دادند و به ایشان فرمودند: آیا این سر را می شناسی؟ امام فرمودند: بلی و کلمات استرجاع را به زبان آوردند و ادامه دادند: «مضی والله مسلما صالحا صواما آمرا بالمعروف و ناهیا عن المنکر ما کان فی اهل بیته مثله» ( گویی تاریخ شیعه، جز تسلسل الگوی ازلی حماسه اباعبدالله نیست). در نبرد نابرابری که شکل گرفت، گویی تاریخ عاشورا تکرار شد. بدین مفهوم که، بعد از اقامه نماز ظهر، حسین بن علی، با اقتدا به عموی بزرگوارش، سرسلسله شهدای شیعه، سپاه عباسی را در خطبه ای به حق دعوت کرد، لیکن سپاه عباسی هم به سان سپاه اموی، به حمله دست زد. در این جنگ حسین بن علی ۲۶ ساله و صد تن از یارانش به شهادت رسیدند و بقیه به اسیری گرفته شدند. سرهای شهدا را، چون سرهای شهدای کربلا بر سر نیزه کردند و پیکرهای بی سر آنان را سه روز در آفتاب داغ بیابان رها کردند. یکی از بازماندگان این واقعه،«ادریس بن عبدالله» بود که در سال ۱۷۲ه به مغرب گریخت و بر عباسیان خروج کرد. او در این منطقه، با اتحاد با قبایل عرب و بربر، حکومت «ادارسه» یا ادریسیان را بنیان گذاشت که تا سال ۲۷۵ هجری در آفریقیه(مراکش کنونی) پابرجا بود. اما یکی از موفق ترین نمونه های تشکیل حکومت در بین زیدیه، قیام «حسن بن زید» از نوادگان امام حسن(ع) معروف به داعی کبیر یا داعی اول(متوفی به سال۲۷۰ قمری در آمل) در طبرستان بود. او که از سادات علوی ری بود، به دعوت اهالی شیعه طبرستان به آمل رفت تا قیام مردم آن ولایت را رهبری کند(۲۵۰ ه). او که یک فرمانده نظامی هوشمند بود، پس از چندین نبرد با سپاه طاهریان، توانست بر طبرستان و بخشی از دیلمان تسلط یابد و نخستین حکومت علویان طبرستان را پایه بگذارد. تمام دوران حکومت او به دفاع در برابر هجوم طاهریان، عباسیان و صفاریان گذشت و بارها مجبور به واگذاری ولایت تحت حکومتش شد ولی با سماجت و پشتکار، و پناه گرفتن در ارتفاعات البرز، توانست بازگردد و قلمرو خود را باز پس گیرد. او در اوج قدرت علویان، توانست قزوین، ری و گرگان و قومس را هم تحت تسلط خود درآورد. خاندان او تا ۳۱۶ ه بر طبرستان حاکم بود. علی رغم جایگاه بلند داعی کبیر در تاریخ زیدیه، او جزو ائمه زیدیه محسوب نشد و برخی منابع، علت آن را غلبه وجه سلحشوری او بر وجه مذهبیش دانسته اند. مقبره ناصر کبیر برادر داعی کبیر در آمل حکومت زیدیان در یمن هادی یحیی بن حسین بن قاسم رسّی، از امامان زیدی، در سال ۲۸۰ ه، در یمن حکومت مستقل شیعی زیدی را بنیان گذاشت. از آن زمان، تا سال ۱۳۸۲ هجری قمری/۱۹۶۲ حکومت های زیدی با اوج و فرودهای بسیار امتداد داشته است و امامان و شخصیت های زیدی بسیاری ظهور کردند. در طول تاریخ یمن، این کشور دوبار، در اواخر قرن دهم و اوایل قرن چهاردهم هجری، به تصرف عثمانی درآمد که دوران فترت امامان زیدی بود. اما باز با رهبری متوکل علی الله یحیی، مبارزات مردم یمن به سرانجام رسید و یمن از سلطه عثمانی خارج شد. در فاصله میان جنگ های جهانی، کم کم اعتراضات به خودمداری و شکل موروثی حکومت امامان زیدیه افزایش یافت. به علاوه تحولات فرهنگی و اجتماعی این دوره، موجب برپاشدن انقلاب علیه حکومت زیدیان شد. اما این انقلاب شکست خورد و فرزند یحیی، یعنی ناصر لدین الله احمد به امامت رسید. در نهایت، در بستر نارضایتی های موجود در جامعه، و همزمان با خیزش ناسیونالیزم عربی، در سال ۱۹۶۲ میلادی، نیروهای «عبدالله سلال» افسر ارتش یمن، در شمال این کشور بر علیه «محمد البدر»، آخرین پادشاه سلسله «متوکلیه» کودتا کردند، و با پشتیبانی قوای ارتش مصر که «جمال عبدالناصر» به این کشور فرستاده بود، پادشاهی را در شمال یمن برانداخته و در آن جا نظام «جمهوری عربی یمن» برپا کردند. عبدالله سلال یکی از طراحان این کودتا، افسر جوان ارتش یمن، «علی عبدالله صالح» بود. البته نزاع جمهوری خواهان با سلطنت طلبان (به پشتیبانی عربستان سعودی) تا سال ۱۹۶۷ به طول انجامید. علی عبدالله صالح جوان در این سال السلال با کودتای بدون خونریزی نخست وزیر خود، «عبدالرحمن الاریانی»، برکنار شد و الاریانی خود رییس جمهور یمن شد. عبدالرحمن الاریانی در سال ۱۹۶۷، کمونیست های یمن جنوبی، با حمایت اتحاد شوروی، اعلام جمهوری دموکراتیک کردند. الاریانی، که در دوران پادشاهی متوکلیه، رهبر جنبش اپوزیسیون الاحرار بود، در دوره ریاست جمهوری خود تا ۱۹۷۴، هم با شورشیان سلطنت طلب به توافق رسید، هم زمینه های اتحاد دوباره با کمونیست های یمن جنوبی را فراهم کرد. تا سال ۱۹۹۰ و فروپاشی شوروی، این کشور دو بخشی بود. با کودتای نظامی «ابراهیم محمد الحمدی» علیه الاریانی در ۱۹۷۴، به مدت ۴ سال ژنرال ها بر یمن حکومت کردند، تا «علی عبدالله صالح» در ۱۹۷۸ به ریاست جمهوری و فرماندهی کل قوای «جمهوری عربی یمن»(یمن شمالی) رسید. در ۱۹۹۰ دوباره اتحاد دو یمن برقرار شد و «علی عبدالله صالح» رییس جمهور یمن شد. سمت راست: ابراهیم محمد الحمدی حوثی ها جنبش حوثی نام خود را از نام شیخ «بدرالدین الحوثی الطباطبایی»، روحانی شیعه زیدی گرفته است که یکی از رهبران معنوی جماعت زیدی یمن بوده است. او گرچه به لحاظ مذهبی، به دلیل ابراز بعضی عقاید نزدیک به مکتب اثنی عشری(تحت تاثیر حضرت امام) دچار اختلافاتی با سایر مراجع دینی زیدی یمن شد، اما نقشی اساسی در شکل گیری یک حرکت سیاسی-اجتماعی میان زیدی ها داشت که «اتحاد شباب» نام گرفت. شیخ بدرالدین الحوثی تاکید این جنبش بر جهاد و امر به معروف از شاخصه های فکری آن به حساب می آمد. در سال ۱۹۸۶، یک موسسه فرهنگی به همان نام «اتحاد شباب» در شمال یمن تاسیس شد که چهره های اصلی آن «نجم الدین مویدی» و «بدرالدین الحوثی» بودند. کم کم مدارس و اردوهای تابستانی وابسته به این موسسه در سرتاسر شمال یمن گسترش پیدا کرد. چند سال بعد، با اتحاد یمن در ۱۹۹۰، و شکل گیری جمهوری یمن، و فضای نسبتا باز سیاسی در آن برهه، حزب «الحق» از درون همین اتحاد شباب پدیدار گشت. حزب الحق به دلیل اختلافات درونی و همجنین فشار از سوی دولت عبدالله صالح، خیلی زود منحل شد. در سال ۱۹۹۲، «محمد بدرالدین الحوثی»، پسر شیخ بدرالدین، «مکتب الشباب المومن» را راه اندازی کرد که البته به دلیل بالاگرفتن اختلافاتی، خیلی زود دچار انشعاباتی شد. محمد بدرالدین آخرین پادشاه (امام) یمن یکی از دلایل این اختلافات، مخالفت «مجدالدین مویدی» با پاره ای موارد مطروحه در جلسات درسی «حسین بدرالدین الحوثی»، نظریه پرداز اصلی این سازمان بود، که آن ها را مخالف عقاید زیدیه می دید(باز هم تحت تاثیر شیعه امامیه). نتیجه این اختلاف و کشمکش ها، دست بالا یافتن حسین الحوثی، بود. شیخ بدرالدین الحوثی و فرزندانش از آن پس، «الشباب المومن» وجه سیاسی پررنگ تری پیدا کرد و از یک تشکیلات فرهنگی، تبدیل به یک تشکیلات سیاسی شد. یکی از نشانه های تاثیرپذیری حسین الحوثی و طرفداران او از شیعه امامیه، تاکید آن ها بر آیین بزرگداشت عید غدیر بود که تا پیش از انقلاب اسلامی ایران، با وجود گرامی بودن برای زیدی ها تا پیش از آن چندان جلوه بیرونی نداشت. به نحوی که ، یکی از خواست های سیاسی آن ها از حکومت سکولار عبدالله صالح، آزادی گرامیداشت این روز بود. حسین بدرالدین الحوثی، متولد ۱۹۵۹، در یکی از قریه های استان صعده چشم به جهان گشود. او تحصیلات دانشگاهی خود را در دانشگاه صعده گذراند. با وقوع انقلاب اسلامی در ایران، شیخ بدرالدین و پسرش، در سلک علاقه مندان سرسخت ایشان درآمدند، چرا که ظهور یک مرجع شیعی انقلابی، بسیار منطبق بر سرشت انقلابی و جهادگرانه مکتب زیدی بود. علقه انقلابی او به ایران اسلامی، باعث شد که در سال ۱۹۸۶، تمام تلاش خود را برای سفر به ایران به کار بگیرد. این کار، در اوج جنگ ایران و عراق، برای جوان عرب گمنامی مثل او اصلا ساده نبود. بالاخره او پس از اقامتی یک ماهه در سوریه، به همراه شوهر خواهرش وارد ایران شد. در ایران به قم رفت و در حدود ۲۰ روزی که در ایران بود، با برخی شخصیت های ایرانی و عراقی مبارز ساکن در ایران دیدار کرد. به گفته شوهر خواهرش، عبدالرحیم الحمران، در این برهه، حسین چنان مجذوب انقلاب ایران بود که قصد پیوستن به سپاه بدر را داشت. شیخ بدرالدین، پدر حسین، در سال ۱۹۹۵، در پی اختلاف با علی عبدالله صالح، بر سر سرکوب حزب سوسیالیست یمن (بدرالدین مخالف این سرکوب بود)، مجبور شد که کشور را ترک کند. او بعد از اقامت کوتاهی در عربستان و اردن، از طریق سوریه به ایران آمد و یک سال در ایران زندگی کرد. این بار حسین که نماینده پارلمان یمن هم بود (۱۹۹۳-۱۹۹۷) برای بازگرداندن پدر به ایران سفر کرد (البته بعدا بدرالدین چند سالی رحل اقامت در ایران افکند). گزارش هایی هم بر این مبنا وجود دارد که حسین هم مدت کوتاهی هم در قم به تحصیل علوم دینی اشتغال داشته است. شیخ بدرالدین از سال ۲۰۰۲، جنبش شباب المومن به رهبری حسین الحوثی، بر شدت جهت گیری های سیاسی خود می افزاید. خود او در این سال، پس از پایان سخنرانی ها و نمازهای جماعت، شعار جدید این جنبش را مطرح می کند: الله اکبر، مرگ بر آمریکا، مرگ بر اسراییل، لعنت بر یهود، پیروزی از آن اسلام است. واضح است که این شعار، کاملا برگرفته از فلسفه انقلاب اسلامی ایران است و تاثیرپذیری عمیق انصارالله را از ملت ایران نشان می دهد. البته گفتنی است که از سال ۲۰۰۰ تا این مقطع، حکومت یمن و حزب حاکم «الموتمر الشعبی العام»، برای مقابله با نفوذ سلفی-اخوانی های حزب التجمع الیمنی للاصلاح حتی از جنبش شباب حمایت هم می کرد. لیکن با آشکار شدن مواضع انقلابی حسین الحوثی درگیری های حکومت علی عبدالله صالح با آن ها شروع شد. از این جاست که اصطلاح حوثی ها که رسانه های دولتی برای اشاره به طرفداران حسین الحوثی به کار می بردند، عمومیت یافت. دولت یمن حوثی ها را جنبشی معرفی می کرد که قصد اعاده حکومت امامی زیدی را دارند و در نتیجه یک جنبش ارتجاعی و عقب مانده هستند. حوثی ها اما همواره هدف خود را احقاق حقوق شیعیان زیدی می داند که از سال ۱۹۶۲ تحت ستم بوده اند. در سال ۲۰۰۳، همزمان با حمله یکجانبه آمریکا به عراق، طرفداران شباب المومن، مقابل سفارت آمریکا در صنعا تجمع کردند و شعار مرگ بر آمریکا و مرگ بر اسراییل سر دادند. در حمله نیروهای امنیتی و نظامی دولت یمن به آن ها، چندین نفر کشته شدند و حدود ۶۰۰ نفر دستگیر شدند. در پی این رویداد، دولت یمن به حوثی ها اعلام جنگ کرد و برای دستگیری رهبر آن ها ۵۵۰۰۰ دلار جایزه تعیین کرد. در سال ۲۰۰۴، ارتش یمن به صعده حمله کرد. حسین الحوثی و چند صد نفر از وفادارنش در ارتفاعات شمال یمن، دست به مقاومت زدند. در نهایت اما پس از چند ماه مقاومت، حسین الحوثی و ۲۰ نفر از یارانش، در ناحیه مران، در درگیری با نیروهای دولت یمن به شهادت رسیدند. دولت یمن، جنازه او را پس از ۹ سال، در سال ۲۰۱۳ تحویل خانواده اش داد، و پیکر او در یک مراسم باشکوه با حضور گسترده حوثی ها و غریوهای پرطنین مرگ بر آمریکا و مرگ بر اسراییل، تشییع شد. تشییع پیکر شهید حسین بدرالدین الحوثی حضور میلیونی مردم یمن در مراسم تشییع پیکر شهید حسین بدرالدین با شهادت حسین، پدرش شیخ بدرالدین، رهبری جنبش را به عهده گرفت. بدرالدین، علاوه بر اقامت سال ۱۹۹۵ خود در ایران، بارها به ایران سفر کرد و چند سالی را در قم به درس و مباحثه گذرانده بود. پس از مدتی کوتاه، به دلیل کهولت سن و بیماری، رهبری نظامی-سیاسی را به سومین پسرش، «عبدالملک بدرالدین الحوثی» سپرد، و خود مرشد معنوی آن باقی ماند. شیخ بدرالدین برای درمان بیماری ریوی خود به آلمان سفر کرده بود، در نهایت در آذرماه ۱۳۸۹ درگذشت. نماز عبدالملک بر پیکر برادر شهیدش جنگ های انصارالله با دولت یمن با شهادت حسین الحوثی و یارانش، اندیشه های او به سرعت در مناطق شیعه نشین یمن منتشر شد و به طرز فوق العاده ای بر شمار هواداران انصارالله در میان جوانان یمنی افزود. البته نحوه شهادت حماسی حسین و یارانش و مقاومت چندماهه آن ها هم در تبلیغ جنبش بسیار موثر بود. شیخ بدرالدین هم که به کوه های صعب العبور شمال یمن نقل مکان کرده بود، از همان جا فرماندهی حوثی ها را به عهده داشت. نیروهای دولتی یمن، با پشتیبانی عربستان و چراغ سبز آمریکا و هم پیمانان آن، در اواخر ژانویه ۲۰۰۵، از زمین و آسمان به استان صعده حمله کرد، تا کار جنبش انصارالله را یکسره کند، اما با مقاومت جانانه آن ها روبه رو شد. در نهایت، با افزایش تلفات ارتش و البته کشته شدن تعداد زیادی غیرنظامی زیر بمباران و توپخانه ارتش یمن، در ۲۷ مارس، پایان حمله دوم به صعده از سوی دولت یمن اعلام شد. پس از این حمله، فشارها و سرکوب ها نسبت به شیعیان به شدت افزایش یافت. مساله این جا بود، که علی عبدالله صالح که به لحاظ قومی، زیدی هادوی است، به لحاظ ایدئولوژیک هوادار اندیشه بعث است. از همین رو بخش زیادی از افسران امنیتی و نظامی صدام، پس از حمله آمریکا و سقوط صدام به یمن گریختند و به خدمت دولت یمن درآمدند. از سوی دیگر، دولت عربستان با حمایت های مالی و ایدئولوژیک، وزن وهابی های یمن را که اقلیت هستند، در حکومت یمن بالا برد. خود عبدالله صالح هم به هوای نزدیکی به عربستان این امر را تسهیل کرد. در صورتی که بخش اصلی جمعیت یمن شافعی مذهب هستند که شبیه ترین شاخه اهل سنت به شیعه است. به هر حال، سرکوب شیعیان زیدی که متمایل به مذهب جعفری هستند، و جنبش انصارالله کانال اصلی ورود آن ها به مکتب جعفری است، به استراتژی مشترک علی عبدالله صالح، عربستان سعودی و ایالات متحده تبدیل شد. مضاف بر این که عبدالله صالح ابایی نداشته است که دشمنی خود را با شیعیان آشکار کند، چرا که پتانسیل آن ها را برای تبدیل به شیعیان جعفری طرفدار ایران بسیار بالا می دید. دور سوم جنگ در اواخر سال ۲۰۰۵ شروع و تا اوایل سال ۲۰۰۶ به طول انجامید. دولت به برخی پایگاه های نظامی جنبش انصارالله در حومه صعده حمله برد و حوثی ها برای دفاع وارد جنگ شدند. در یکی از هجوم های ارتش، حدود ۸۰ نفر از اعضای جنبش جان باختند. به دلیل برگزاری مقدمات انتخابات ریاست جمهوری در سال ۲۰۰۶، عبدالله صالح حاضر شد برخی زندانیان وابسته به جنبش را آزاد کند تا آرامش نسبی برای برگزاری انتخابات برقرار شود. پیمان صلحی بین دو طرف برقرار شد. اما با برگزاری انتخابات، دولت یمن توافق را زیر پا گذاشت و دور جدیدی از حملات را آغاز کرد. دور چهارم جنگ از فوریه تا ژوئن ۲۰۰۷ طول کشید. باز هم آغازکننده جنگ دولت یمن بود که به بهانه تهدید جامعه یهودی السالم از سوی انصارالله وارد عمل شد. بهانه ای که به شدت از جانب رهبران جنبش رد شد. در جواب، انصارالله به فرماندهی عبدالملک، کل استان صعده را به محل تقابل با ارتش یمن تبدیل کردند و اولین بار درایت نظامی رهبر جوان انصارالله در این جنگ رخ نمود. با میانجی گری دولت قطر، و سفر شیخ حمد آل نهیان، امیر سابق قطر به یمن، و قول کمک به بازسازی استان صعده، توافق صلح رسمی میان دو طرف در دوم فوریه در دوحه منعقد شد، که البته بیش از یک ماه طول نکشید. دور پنجم جنگ هم با اتهام زنی رییس جمهور یمن به انصارالله مبنی بر نقض توافق صلح آغاز شد. ارتش یمن یک بار دیگر به قصد ریشه کنی جنبش انصارلله در مارس ۲۰۰۸ به صعده حمله کرد. این بار نیروهای انصارالله، برای اولین بار با سلاح سنگین، و با تاکتیک و هماهنگی چشمگیری به مقابله پرداختند. فرماندهی عبدالملک جوان، باعث شد دامنه جنگ از دست دولت یمن به در برود و ۴ استان همجوار صعده هم وارد درگیری شوند. ورود قبایلی مانند قبیله «حاشد» به نفع عبدالله صالح و حمایت همه جانبه عربستان هم نتوانست موجب کنترل انصارالله شود. در نتیجه، دیکتاتور یمن، جهت جلوگیری از گسترش درگیری ها به کل یمن و حفظ کنترل خود بر صنعا، در ۱۷ ژوئن ۲۰۰۸، به بهانه سی امین سال به قدرت رسیدنش، اعلام آتش بس یکجانبه کرد. این جنگ ثابت کرد که فرمانده جدید جنبش، علی رغم جوانی، به لحاظ نظامی و سیاسی مراحل پختگی را خیلی زود طی می کند. در ماه مارس ۲۰۰۹، شعله های جنگ ششم صعده یا « جنگ زمین سوخته » زبانه کشید. این بار دولت یمن با کمک القاعده و حتی ورود مستقیم عربستان سعودی به جنگ، راهبرد تبدیل استان صعده به یک ویرانه را در پیش گرفت. در حملات هوایی ارتش یمن و عربستان سعودی، صدها زن و کودک شیعه به شهادت رسیدند و هزاران نفر آواره شدند. ورود مستقیم عربستان به جنگ در نوامبر ۲۰۰۹، به بهانه کشته شدن یک مرزبان این کشور به دست انصارالله رقم خورد. بسیاری از ناظران، همان موقع، این مساله را نقشه علی عبدالله صالح برای وارد کردن عربستان و استفاده از نیروی زمینی سعودی ها برای ریشه کنی جنبش می دانستند. در نهایت اما نه تنها ارتش یمن در مقابل کشتارهای خود تلفات سنگینی هم از خود به جا گذاشت، نیروی زمینی عربستان هم در شکستی مفتضحانه، سه پادگان مرزی خود به نام های قمرا، الجابری و جبل الدخان را نیز در تصرف نیروهای انصارالله دید. به علاوه حوثی ها و کمیته های مقاومت، ده ها کیلومتر در درون مرزهای سعودی پیشروی کردند. در این جنگ دولت یمن و عربستان از انواع و اقسام موشک ها، راکت ها و حتی بمب های خوشه ای و فسفری برای نابودی استان صعده، پایگاه انصارالله، استفاده کردند. در این میان مقامات یمن، عربستان و حتی سران القاعده یمن، جمهوری اسلامی را به حمایت از حوثی ها، به قصد تبدیل آن ها به حزب الله دوم، متهم کردند. در نهایت این جنگ با متوقف کردن حملات هوایی و موشکی از سوی عربستان، و قبول عقب نشینی از خاک عربستان از طرف انصارالله، در اواخر ژانویه ۲۰۱۰ متوقف شد. در روزهای پایانی سال ۲۰۱۳ (آذرماه ۱۳۹۲)، سلفی های تحت حمایت عربستان و حزب اخوانی اصلاح و نیروهای تکفیری منطقه «دماج»، قصد داشتند تا با یورش نظامی، استان صعده را به تصرف خود درآورند. طبیعی بود که نفس تحمل سلفی ها، در مرکز شیعیان یمن، یعنی استان صعده، برای جنبش انصارالله که اکنون تجربه ۶ جنگ سخت با دولت یمن و عربستان و القاعده را داشت، ناممکن بود. در نبردی که در مناطق دماج و کتاف درگرفت، انصارالله شکست سختی به سلفی ها وارد کرد. از آن جا بود که حرکت جنبش برای حضور در کل یمن مبارزه با گروه های تکفیری و تروریستی آغاز شد. رهبری واحد و مقتدرانه عبدالملک، آموزش نظامی مناسب نیروها و از همه مهم تر آمادگی جنبش برای نبرد و جانفشانی، در نهایت موجب شد تا القاعده به جنوب یمن عقب بنشیند. ارتش کشور هم که بعد از برکناری عبدالله صالح در سال ۲۰۱۲ (در پیامد خیزش های عربی)، هیچ گاه انسجام خود را بازنیافت، با کنار کشیدن فرمانده متنفذ خود «محسن الاحمر» و نیروهای تحت فرمانش از نبرد، عملا پایگاه ها و انبارهای مهمات خود را در اختیار انصارالله گذاشت. جبهه ای که حزب اصلاح در برابر انصارالله تشکیل داده بود تقریبا از هم پاشید. محسن الاحمر در نهایت، در سپتامبر سال گذشته کنترل صنعا به دست انصارالله افتاد و آن ها که تقریبا جایگزین دولت ضعیف و لرزان عبد ربه منصور هادی شدند، «کمیته های مردمی» را برای اداره و تامین امنیت شهر تشکیل دادند. در ۲۳ ژانویه ۲۰۱۵، در واکنش به کارشکنی های منصور هادی در روند توافق یمن، و ارتباطات او با عربستان و سایر دولت های خارجی جهت مداخله نظامی در یمن، انصارالله کاخ ریاست جمهوری را هم به تصرف درآورد و رییس جمهور و نخست وزیر را در حبس خانگی قرار داد. با فرار منصور هادی از صنعا به یمن، ماجراهای دخالت نظامی ناجوانمردانه عربستان و هم پیمانانش کلید خورد که برای همگان داستان آشنایی است و روز گذشته اولین سالگرد آن بود. عبدالملک بدرالدین الحوثی وقتی در سال ۲۰۰۹، در بحبوحه جنگ ششم دولت یمن با حوثی ها، رسانه های دولتی خبر از کشته شدن رهبر انصارالله دادند، چند روز بعد، شبکه الجزیره کلیپی را نمایش داد که برای اولین بار چهره شخص اول جنبش شیعیان یمن را بین المللی می کرد. در این کلیپ، همگان جوانی ۲۷ ساله باچهره ای مصمم و شانه هایی پهن می دیدند که خنجر معروف یمنی به کمر، به دولت یمن هشدار می داد که حمله دوباره به صعده، چیزی جز شکست به همراه نخواهد داشت. بسیاری از کسانی که آن ویدئو را از الجزیره دیدند، متوجه شباهت آن با ویدئوهای یک شخصیت مطرح در منطقه غرب آسیا شدند: سید حسن نصرالله. نوع کادربندی دوربین، به نحوی که هیبت سخنران کل کادر را در بر بگیرد، نگریستن مستقیم به دوربین، چنان که گویی به چشمان مخاطب زل زده است، نحوه خطابی و پرطنین بیان، استفاده از حرکات دست جهت تاکید، حتی حضور یک محافظ بلند بالا و مصمم، در پشت سر، همه ناخودآگاه خیلی ها را به یاد سید مقاومت لبنان می انداخت. شاید بسیاری از مخاطبان آن روز، ته دل پوزخندی زدند و این تقلید را از باب آرزو بر جوانان عیب نیست، به حساب سوداهای خام و جاه طلبی عبدالملک گذاشتند. آن روز، شاید خوشبین ترین ناظران مسایل منطقه هم تصورش را نمی کردند که ۵ سال بعد، این جوان متولد ۱۹۸۲ در ارتفاعات مرّان صعده، به قدرتمندترین مرد یمن تبدیل شود. دانلود – سخنرانی عبدالملک جوان در جمع انصارالله او از کودکی، یعنی از اوایل دهه ۱۹۹۰ میلادی، در خانه ای با فضای پرشور انقلابی رشد کرد، چرا که پدر و برادرش از شیفتگان ایدئولوژی سیاسی شیعه و شور ستیهنده انقلاب اسلامی ایران بودند. مضاف بر این که پدر او یک روحانی شیعه با اعتقادات متمایل به مکتب جعفری بود (بسیاری بر این باورند که مذهب زیدی های جارودیه به واسطه نفوذ معنوی ایران مدت هاست که به شیعه جعفری گرویده است) و او در کنار درس سیاست، درس دین را هم در محضر پدر و سایر علمای زیدی آموخته است. یکی از مهم ترین عوامل موفقیت یک رهبر سیاسی، بنا به تجربه تاریخی، داشتن یک ایدئولوژی و چارچوب مشخص فکری است که به او جهت حرکت و توان تصمیم گیری در برخورد با گلوگاه ها و دوراهی هایی می دهد که لاجرم بر سر راه یک کنش گر سیاسی، آن هم در سطح رهبری، قرار می گیرد. عبدالملک الحوثی، این مشرب فکری را در باورها و تفکرات سیاسی شیعه پیدا می کند. مضاف بر این که او به ناگزیر، در زمان شکل گیری و شکوفایی جنبش انصارالله، در کنار پدر و برادر خود، و در آوردگاه آتش و خونی که از ۲۰۰۴ در منطقه شیعه نشین یمن برپا بوده است، درس هایی از سیاست آموخت که سر هیچ کلاس علم سیاستی و در هیچ دانشگاهی تدریس نمی شود. همین امر خود را در پختگی اطلاعاتی او نشان می دهد، که در انتخاب حلقه اول اطرافیان خود بسیار محتاط و اندیشمندانه عمل کرده است، به نحوی که کم ترین اطلاعات به درد بخور از محل و شیوه زندگی او به بیرون بروز پیدا کند. به علاوه، شیوه ارتباط او با طرفداران، از طریق ویدئو کنفرانس، و جابه جایی های مستمر او، تا این لحظه کم ترین شانس را هم به تروریست ها و جاسوسانی که تشنه به خون او هستند، باقی نگذاشته است. قطعا در این زمینه، تجربیات امنیتی-اطلاعاتی سایر گروه های محور مقاومت، به ویژه حزب الله، مستقیم و غیرمستقیم در اینگونه هوشمندی های راهبردی تاثیرگذار بوده است. از سویی دیگر، وجود یک الگوی عینی و تاریخی، به نام انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی، مهم ترین نقطه اتکاء و قوت قلب جنبش انصارالله، و هر جنبش شیعی در سرتاسر دنیاست. جدای از هر نوع پشتیبانی عملی ایران از این جنبش، همین که یک نمونه واقعی از یک حکومت شیعه در کشوری به وسعت ایران، در نزدیک یمن، وجود دارد، بزرگ ترین قوت قلب و محمل انتقال تجربیات و دستاوردهای ذی قیمت به انصارالله است. مردم یمن، مردمی ستم کشیده و پرطاقت هستند. کشور آن ها، بر عکس تازه به دوران رسیده های حاشیه خلیج فارس، سابقه ای به وسعت تاریخ دارد. جنگندگی و سلحشوری به نوعی در ذات مردم یمن است که جزو اصیل ترین بخش قوم عرب هستند. یک یمنی، از کودکی با سلاح اخت و عجین است و نماد خنجر پهن یمنی، بر همین خصیصه آ ن ها تاکید دارد. این روح سلحشوری هنگامی که با ایدئولوژی انقلابی و روح شهادت طلبی شیعه ترکیب شود، نتیجه همین می شود که آن جوان یمنی ویدیوی سال ۲۰۰۹با چفیه و خنجر یمنی، که خواسته و ناخواسته، حرکات سید حسن را مشق می کرد، اکنون به مرد قدرتمند یمن تبدیل شده است. «کارل اشمیت»، حقوقدان و فیلسوف شهیر آلمانی، در دو کتاب برجسته خود «الهیات سیاسی» و «مفهوم امر سیاسی»، حاکم سیاسی را کسی می داند که در وضعیت استثنا ، حرف نهایی را می زند. وضعیت استثنا، یعنی زمانی که همه قانون ها تعلیق می شوند و نه مجلسی اعتبار دارد و نه دادگاهی، وضعیتی که همه مناصب قانونی که تا دیروز بر مبنای قانون نوشته، حکم می راندند، امروز به دلیل تعلیق قانون، دستورشان اعتباری ندارد. بر مبنای نظر اشمیت، در چنین وضعیتی، به طور طبیعی و عینی، تنها حکم کسی نافذ است که بتواند آن گاه که اضطرار ایجاب کرد، یک حکم را به زیردستان خود بقبولاند: کشتن و کشته شدن. تفسیر ساده این حرف این است که، در زمانه تعلیق همه قوانین (از آن سنخ که در یمن و سوریه و عراق در جریان است و گویی همه قوانین بشری و غیربشری تعلیق شده و از زمین و زمان آتش بر سر مردم می بارد)، نه سیاستمداران بزدل و ترسویی از نوع عبد ربه منصور هادی، که کسانی قدرت واقعی سیاسی را در دست خواهند گرفت، که پیروان یا طرفداران خود را به کشتن و کشته شدن در راه هدف مجاب کرده باشند. این امر تنها از رهبرانی برمی آید که صاحب ایدئولوژی باشند. این شاید یکی از دلایل توفیق رهبرانی از جنس عبدالملک باشد که در منطقه ای پر از وضعیت های استثنایی زندگی می کنند. منابع: http://www.bbc.com/news/world-middle-east- 31645145 http://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%AD%D9%88%D8%AB%D9%8A%D9%88%D9%86 http://www.france24.com/ar/20140902 http://maarefquran.org/index.php/page,viewArticle/LinkID,12608 http://www.hawzah.net/fa/Magazine/View/2691/4610/33619/ http://ketaab.iec-md.org/TAARIKH/zeidieh_taarikh_aqaaed_farmaaniyaan_13.html http://tahoor.com/fa/Article/View/114159 http://www.rasekhoon.net/article/show/157602 http://www.emamat.ir/home/فصل نامه /item/3825 http://islampedia.ir/fa/1389/11 http://www.tebyan.net/newindex.aspx?pid=258033 http://www.hawzah.net/fa/Magazine/View/4227/6333/70462/ http://fa.wikishia.net/%D8%B2%DB%8C%D8%AF%DB%8C%D9%87 http://www.hawzah.net/fa/Magazine/View/2691/6556/76231/ http://hajj.ir/14/47234 http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AF%D8%A7%D8%B9%DB%8C_%DA%A9%D8%A8%DB%8C%D8%B1 http://en.wikipedia.org/wiki/Abdul_Rahman_al-Iryani http://en.wikipedia.org/wiki/Abdullah_al-Sallal http://www.hawzah.net/fa/magazine/view/3814/7112/86471/ http://www.taghribnews.ir/vdcau0ne.49nu015kk4.txt http://www.defapress.ir/Fa/News/43191 http://alwaght.com/fa/News/8704 http://fa.wikishia.net/view/%D8%AD%D9%88%D8%AB%DB%8C%E2%80%8C_%D9%87%D8%A7%DB%8C_%DB%8C%D9%85%D9%86 http://www.mashreghnews.ir/fa/news/16412 http://triboun.parsiblog.com/Posts/310 http://mahramanehnews.ir/2345 http://www.siasi.aja.ir/Portal/Home/ShowPage.aspx?Object=NEWS&CategoryID=c87925e3-6212-4edb-8000-06514d793094&WebPartID=6c9f67fc-aed3-436f-ab57-bcaf23d99527&ID=377f601c-84c6-4ecb-9d13-69004f8292df http://www.csr.ir/departments.aspx?abtid=01&&depid=44&&semid=397 http://www.irdc.ir/fa/content/58292/print.aspx http://www.teribon.ir/archives/274203 http://isna.ir/fa/news/93100703056/2014 http://www.middleeasteye.net/in-depth/features/abdel-malek-al-houthi-shadow-rebel-leader-kingmaker-988988591 ∎ 0 0
یکشنبه ، ۸فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: علت نیوز]
[مشاهده در: www.elat.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]
-
گوناگون
پربازدیدترینها