محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1802992807
خاطرات رضا کیانیان از دوران طلبگی اش + عکس
واضح آرشیو وب فارسی:تهران نیوز: رضا کیانیان درباره سال های طلبگی در مشهد می گوید: «من یک دوره ای درس طلبگی هم خوانده ام. در مشهد می رفتم حوزه علمیه و پیش آقای ابطحی، آقای هاشمی نژاد و آقای خامنه ای درس می خواندم.به گزارش تهران نیوز ، ، به نقل از افکارخبر؛ رضا کیانیان درباره سال های طلبگی در مشهد می گوید: «من یک دوره ای درس طلبگی هم خوانده ام. در مشهد می رفتم حوزه علمیه و پیش آقای ابطحی، آقای هاشمی نژاد و آقای خامنه ای درس می خواندم. درس های مختلفی هم بود؛ مثلا درس تفسیر قرآن، در کنار این درس ها کار تئاتر هم می کردم. مثلا یادم هست تئاتری اجرا کردیم به اسم «باران» درباره روحانی ای که وقتی باران نمی بارد به صحرا می رود و دست به دعا بر می دارد و از خدا می خواهد که باران بفرستد. بعد هم باران می بارد. این از آن تئاترهایی بود که حتی آدم های مذهبی مشهد هم برای دیدنش آمدند. متن این نمایش ها را برادرم، داوود کیانیان، می نوشت. یادم هست برای دیدن این تئاتر همیشه سالن شیر و خورشید مشهد شلوغ بود. همه جور آدمی برای دیدن این تئاتر آمده بودند. حتی طلبه ها هم آمده بودند که این تئاتر را ببینند و خب، آن روزها برای یک طلبه رفتن به سالن تئاتر واقعا سنت شکنی بود. من هم تا وقتی که آقای ابطحی گفت فقط یک روز به مراسم عمامه گذاری ات مانده، به این فکر نکرده بودم که بعدا باید چه کار بکنم.» وی ادامه می دهد: « آن شب تا صبح نخوابیدم و با خودم عوالمی داشتم. صبح که شد، رفتم پیش آقای ابطحی و گفتم من نمی توانم این کار را بکنم. گفت چرا؟ گفتم چون اگر عمامه روی سرم بگذارم، دیگر نمی توانم بروم تئاتر ببینم، چه رسد به این که در تئاتر بازی کنم. سینما هم نمی توانم بروم. آن روزها «جامع المقدمات» را تمام کرده بودم و داشتم کتاب های بعدی را می خواندم. تشخیص داده بودند که درس هایم را خوب می خوانم و به این نتیجه رسیده بودند که طلبه کوچکی هستم و اگر عمامه بگذارم خوب است. دلیلش هم این بود که جزء بهترین شاگردهای آقای ابطحی بودم. یادم هست که تقریبا همه هم دوره های ما عمامه گذاشتند؛ مثلا آقای راستگو که سال های سال در تلویزیون برنامه اجرا می کردند. یعنی هم زمان با این که درس های دبیرستان را می خواندم، طلبه حوزه علمیه هم بودم و تازه در گروه تئاتر برادرم هم کار می کردم. خطابه را هم یاد گرفته بودم، بلد بودم روی منبر بروم و حرف بزنم؛ حتی قبل از این که درس را شروع کنم، به خاطر کار تئاتر حرف زدن، یا درست ترش را بگویم خوب حرف زدن را یاد گرفته بودم.»
چهارشنبه ، ۲۶اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تهران نیوز]
[مشاهده در: www.tehrannews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 76]
-
گوناگون
پربازدیدترینها