تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805380780
علی ربیعی
واضح آرشیو وب فارسی:قم پرس: سرنوشت یک انتخابات دیگر درایران رقم خورد. ساختارسیاسی- اجتماعی جامعه ایران به گونه ای است که گویی هرانتخابات چه در ویژگی های ظاهری و چه در عمق و محتوا، با متغیرهای تازه و رویکردهای جدید به سامان می گیرد. شاید بتوان «پیش بینی ناپذیری» را صفتی دائمی برای رفتار انتخاباتی ایرانیان بر شمرد .بر این اساس باید عنوان کرد رفتار شناسی رای دهندگان تابع متغیرهای پیچیده و بعضا ناشناخته که در هر دوره زمانی شکل می گیرد است. در مورد انتخابات 7 اسفند هم می توان به موارد بالا استناد کرد. اما من در این مسئله فارغ از مباحث فوق قصد دارم گزاره های دیگری را مورد مداقه قرار دهم. نمودار رفتار سیاسی به رغم فراز و نشیبهای انتخاباتی به نظرم روندی صعودی و تک قطبی دارد و با سطح آگاهی و تجربیات مردم سالاری سازگار با دین که رای مردم را حق الناس* می داند در 37 سال استقرار نظام جمهوری اسلامی، رابطه مستقیم برقرارمی کند. درانتخابات ریاست جمهوری یازدهم نیز همین عملکرد در طیف های گسترده ای از جامعه مشاهده شد و برونداد خرداد 92 را به تغییرات گسترده در فضای اجتماعی و سیاسی گره زد.من معتقدم زیر ساختهای رفتار رای دهندگان تغییر خواهی های مداومی است که در هر دوره با توجه به تجارب دوره گذشته و تجارب زندگی به شکلی بروز می یابد. البته در این یادداشت، مجال کافی برای تحلیل، تبیین وچرایی این رفتار نیست. اما من صرفا به برخی مولفه های آن به صورت گذرا اشاره می کنم . 1- تنه زدن فضای مجازی به رسانه های رسمی، شکل گیری نوعی ازرسانه های غیررسمی - به تعبیر مرحوم مجید تهرانیان در«تحلیل رسانه ای انقلاب اسلامی ایران»، رسانه کوچک، انقلاب بزرگ- را نخستین تحول اساسی در این عرصه می دانم. رسانه های نوین (فضای مجازی)، تحولات بزرگ را رقم زده اند که در این موضوعات خود جای تحلیل و تبیین بسیار دارند. 2- گرایش مردم به رای به فهرست ها در تهران که به نظر نگارنده، ناشناختگی نامزدها می تواند یکی ازعلل آن باشد. 3- خصلت جهت گیری رای ناظر بر«اثباتی یا نفی ای» بودن آن خود به تنهایی ظرفیت های تبیینی زیادی دارد . 4- نوخواهی درانتخابات، عدم تبعیت جهت گیری های خاص در سطح حوزه های انتخابیه مراکز استان ها ازیک قاعده کلی ومواردی از این قبیل جای بحث زیادی دارد که هر کدام می تواند توسط جامعه شناسان سیاسی و رفتار شناسان مورد بحث و واکاوی قرار گیرد.یکی از اشکالات انتخابات در ایران، محدودشدن مشارکت به یک روز و یا نهایتا فضای هیجانی چند روزِ پیش از انتخابات است. مدل رفتاری رای دهندگان معمولا با نیم نگاهی به تجارب قبلی گرایش قبلی، اتفاقات جدید،موانع و مسائل تازه و برخی رهیافت های دیگر از جمله هژمونی انگاره های بوجود آمده و خوانش های ذهنی از رفتار های سیاسی بازیگران ، به نوعی انتخاب منجر و محدود می شود و پس از انتخابات نیز رای گیرندگان و رای دهندگان، هیچ رابطه سامان یافته یا غیرسامان یافته ای بایکدیگرندارند. شاید فقدان تحزب و نهادهای منسجم ، پایدار و فراگیر مدنی را به عنوان یکی از نقصان های اصلی این رویداد معرفی شود البته نگارنده معتقد است در حوزه عمومی جامعه ایران امروز نقش تشکل های مدنی اجتماعی و فرهنگی بیش از احزاب سیاسی مورد نیاز می باشند. چرا که بر اساس این حلقه واسط، هر دو عنصر دخیل یعنی رای دهنده و نامزد با یکدیگر در تماس باقی می مانند. اما نبود این عامل مهم –به هر علتی- منجر به پدیده ای به نام مشارکت ناقص می شود .شاید یکی ازعلل پیش بینی ناپذیری و عدم تداوم برنامه ها و سیاست های مهم کشور، ناشی از همین پدیده مشارکت مقطعی باشد. از رفتار سیاسی و منجسم مردم در دوره میان دو انتخابات به «پیشا انتخابات» تعبیر می کنم. تحقق این مهم نیازمند شرایط خاصی و نهادهای فعال جامعه مدنی است. منظور از این تشکل ها صرفا احزاب سیاسی نیست. درجامعه ای شبیه به ایران، بیش از نیاز به احزاب سیاسی به انجمن ها و تشکل های صنفی ونهادهای اجتماعی گسترده نیاز است. به نظرمن به دلایل مختلف (از ریشه های فرهنگی گرفته تا محاسبه هزینه و فایده ) شرایطی به وجود آمده تا فعالیت های نهادی درایران بااستقبال کمی روبرو شود. به نظر می رسد فقدان نهادهای گسترده در تشکل ها ، توسعه نیافتن انجمن ها در دانشگاه ها و صنوف مختلف، نبود نهادهای صنفی فراگیر در طبقات گوناگون،اقشاراجتماعی در کنار عدم گفت و گوی اجتماعی مناسب یا فقدان ارتباطات مناسب بین این نهادها، از علل نقصان درشرایط پیشامشارکت درایران امروزاست. اساسا گویی گفت وگوی بین نهادهای اجتماعی، فرهنگی و سیاسی درنازلترین سطح به سر می برد .آن چه هم درسطح رسانه های رسمی و غیر رسمی مشاهده می شود بیشتر"گفت- گفت" است تا یک «گفت و شنود». این آسیب رفتاری در همه سطوح جامعه مشاهده می شود که هرکسی حرف خود را می زند و بیشتر مخاطب سخن نیزگروه ها واعضای طرفدارخود فرد را دربرمی گیرد.بنابراین برای فائق آمدن بر پدیده نقیصه مشارکت مقطعی، ایجاد فرآیندی بلند مدت برای گفت و گوی های مدنی ئ بین نهادی است. به نظر می رسد یکی از وظایف مهم دولت یازدهم، کمک به شکل گیری این نهادهاوایجاد امکان گفت و گو بین دولت و این نهادهاست. پس از آن به طور طبیعی امکان گفت و گوی بین نهادی نیز پدید خواهد آمد. نگارنده دریکی ازانتخابات گذشته دریک پیمایش نظری مشارکت داشتم که در آن چگونگی نحوه شکل گیری آراء درذهن مردم بررسی شد. براساس نتایج آن نظرسنجی، نحوه انتخاب افراد بیشترتابع گفت و گوهای خانوادگی و در همان گروه های اولیه شکل می گرفت. به عبارت دیگر، گفت و گوهای چهره به چهره باگروه های اولیه وثانویه نزدیک ، مهم ترین عامل شکل گیری ذهنی رفتاررای دهندگان را تشکیل می داد. تاثیراین عامل هرچه از شهرهای بزرگ دور شده و به شهرهای کوچک نزدیک می شویم، پررنگ تر وجدی تر دیده می شد . هرچند در شهرهای بزرگی مانند تهران، تبعیت ازگروه های مرجع به خصوص گروه های مرجع سیاسی از شدت بیشتری برخورداربود اما به هرحال این انتخاب باید از حالت چهره به چهره که به جای گفت و گو برموج «پچ پچ» درلایه های پایین اجتماعی سوار است، تغییرجهت داده ودرقالب «گفت و گوهای بزرگ اجتماعی» سامان یابد. این شکل گیری «پیشامشارکت» حتی درثبات کشور، کاراتر و موثرترعمل خواهد کرد. و در این فرآیند مساله دوره «پسا مشارکت» نیز بسیار حائز اهمیت است . کاهش محسوس ارتباط بین مشارکت کنندگان، قطع شدن این ارتباطات و «رهاشدگی» رای گیرندگان در غیاب ارتباط سامان یافته با رای دهندگان، نوعی دیگر از «نقص مشارکت» را در پی دارد. مردم پس از مشارکت باید امکان گفت و گوی سامان یافته با رای گیرندگان را داشته باشند. باید ترتیبانی لحاظ شود که آنان درشیوه های مشارکت ومسائلی مانند نظارت و بیان مسائل مورد درخواست خود،«امتداد مشارکت» را حفظ کنند . دریکی ازسنجش هایی که در نیمه دهه 90 انجام دادم وقتی از مردم سوال می شد چه نظری در قبال رای خود دارند، درصد بسیار بالای این افراد نسبت به رای خود اظهارنارضایتی داشتند وآرمان های خود را از رویکرد افراد منتخب، فاصله دار می دانستند. این پدیده «پشیمانی پس از رای»، پیامد این نوع «مشارکت ناقص» حساب می آید. تکرار می کنم، فقدان نهادهای ذکرشده در «پیشامشارکت» و نقصان «پسامشارکت» نیازمند برنامه ریزی دقیق برای تصحیح آن است. ایجاد کانال های ارتباطی ، تبیین شرایط و سخن گفتن با رای دهندگان و ایجاد فضایی برای نظارت و قضاوت آن ها بر انتخاب شدگان، از جمله راه هایی است که می توان درفرآیند مشارکت کامل از آن بهره برد. ما برای افزایش ثبات سیاسی و اجتماعی نیازمند افزایش نقش رای درتغییرات اجتماعی هستیم و برای ایجاد تاثیر خواسته های ناشی از وجدان جمعی در برنامه ریزی ها، برای افزایش آرمان ها و عدم فاصله گرفتن خواسته رای دهندگان از رای گیرندگان، راهی جز برنامه ریزی برای «فرآیندی کردن مشارکت» از پیشا تاپسا مشارکت نداریم. *بیانات رهبر معظم انقلاب دیدار ائمه جمعه سراسر کشور با رهبر انقلاب 14 دی 1394
سه شنبه ، ۱۱اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: قم پرس]
[مشاهده در: www.qumpress.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 43]
-
گوناگون
پربازدیدترینها