تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805332233
ویژگی هایی که «مؤمن» باید دارا باشد
واضح آرشیو وب فارسی:وارث: مؤمن باید همیشه زیرک و زرنگ باشد و از هر راهی که می تواند برای خود حسنات کسب کند و ثواب جمع آوری نماید و خداوند نیز آن قدر بزرگوار است که فرمود: اگر شما قصد کار خوب را کنید، ولی آن را انجام ندهید، برای شما ثواب در نظر می گیرم.وارث : موعظه و نصیحت، کلید سعادت و رستگاری در دنیا و آخرت است. موعظه، دل ها را صفا می بخشد و چشم و جان را به جهان پُر رمز و راز معنویت می گشاید. خداوند متعال در قرآن کریم یکی از مهمترین تکالیف حضرت رسول(ص) را ارشاد مردم از راه پند و اندرز و موعظه معرفی می کند. به همین منظور، فرازهایی از درس اخلاق آیت الله سیدمحمد علوی گرگانی از مراجع تقلید را برای علاقه مندان بازنشر می کنیم: حضرت رسول(ص) خطاب به ابوذر غفاری می فرماید: یا اباذر! أَربع لا یُصیبهنَّ الا مؤمن الصُمتُ و هو أول العبادةِ و التواضع لله سبحانه و ذِکر الله تعالی علی کلّ حال وقلةُ الشیءِ یعنی قلة المالِ. ای اباذر! چهار چیز است که اصابت نمی کند مگر به شخص مؤمن. اول سکوت که اولین عبادت است. در تمام موارد سکوت اولین مرحله است. اگر مجلس نصیحت باشد، اولش سکوت است. اگر پای منبر روحانیون محترم، حرف زده شود یا چای داده و یا سیگار دود کنند اثر منبر و وعظ از بین می رود باید هنگام شنیدن موعظه و سخن نیک به گوینده آن گوش فرا داد. امام صادق (ع) فرمود: «مَنْ أَصْغَی إِلَی نَاطِقٍ فَقَدْ عَبَدَهُ» هرکس به گوینده ای که صحبت می کند، گوش دهد، مشغول عبادت و پرستش اوست. پس سکوت اولین عبادت است در هنگام درس و تحصیل علم باید اول سکوت کرد. از امام (ع) سؤال کردند علم چیست؟ حضرت فرمودند: سکوت. پس اگر هنگام درس حرف زده شود، درس فهمیده نمی شود. دوم آن که حضرت فرمودند: مؤمن از برای خدا تواضع دارد و خودش را کوچک می داند. علت آنکه تواضع سخت است، این است که انسان باید خود را کوچک کند و در ظاهر خودش را پائین آورد. کسی که از لحاظ علمی نیرومند است و یا از نظر مالی قدرتمند و یا مقام او بالاست، اگر می خواهد متواضع باشد، باید خود را در مقابل افراد جاهل و ضعیف بالا نگیرد. ما باید از روح تواضعی که در ائمه (ع) بود الگو بگیریم. امام معصوم که مرکز قطب عالم امکان است، اولی به انفس ماست و با آن ولایت عامه تامه مطلقه که دارد، بلند می شود و به خانه ضعفا می رود و احوال پرسی می کند و رسیدگی می نماید. پیغمبر اکرم (ص) نیز آن قدر متواضع بودند که ردای مبارک را زیر پای فردی که هنوز مسلمان نشده بود و در وادی ظلمت و جهل و کفر قرار داشت، انداخت. روزی دختر حاتم طائی، نزد برادرش «عدی بن حاتم» رفت و از اخلاق و رفتار نیک و الهی پیامبر برای او صحبت کرد. عدی بن حاتم آن قدر خوشحال شد و تعجب کرد که تصمیم گرفت به خدمت حضرت رسول (ص) مشرف شود. وقتی خدمت پیامبر (ص) رسیدند، برای آن که آن حضرت به این جوان شخصیت بدهد، عبای مبارکشان را زیر پای او انداختند و عدی مسلمان شد و آخر هم به چه مقامی رسید. او سه فرزندش را در جنگ صفین در راه خدا داد. روی معاویه با عدی برخورد کرد و گفت: پسرهایت چه شدند؟ گفت: در رکاب مولی الموالی امرالمؤمنین حضرت علی (ع) به شهادت رسیدند. معاویه گفت: «ما اَنصَفَ علیُّ بن ابیطالب بِکَ»؛ یعنی علی با تو انصاف نکرده، بچه های خودش زنده هستند و بچه های تو را به کشتن داده است عدی چنان جوابی داد که معاویه متحیّر ماند؛ او گفت: «ما اَنصَفتُ بعلیِّ بن ابیطالب»؛ یعنی من به آقا انصاف ندادم، چرا باید او کشته شود و من زنده بمانم؟ بنابراین داشتن تواضع هم برای خود انسان مؤثر است و هم نسبت به دیگران اثر دارد. اگر خاندان عصمت و طهارت (ع) در قلب ها جای می گیرند به سبب تواضع و افتادگی آن ها در مقابل مردم، اعم از جاهل و دانا و فقیر و ثروتمند است. ما چقدر تواضع داریم؟ چقدر به دیگران و محبین اهل بیت (ع) احترام می گذاریم؟ در دوران جوانی خود را اصلاح کنید که در دوران پیری و زمانی که رئیس القوم می شوید، نخواهید توانست. آن روز دیگر انتظار نصیحت دارید و واعظ منبری را هم قبول ندارید. خدا رحمت کند مرحوم آیت الله حکیم (ره) را، با اینکه مرجع تقلید بود و در دنیا مشهور بود، می آمد و پای منبر آقای حاج شیخ عبدالحسین واعظ زاده در مدرسه آیت الله بروجردی (ره) می نشست. دیدم حاج عبدالحسین در منبر گفت: آقای سید محسن حکیم! حواست را جمع کن ای مرجع! فردای قیامت باید جواب دهی. من ناراحت شدم که چرا با ساحت یک مرجع بزرگ این گونه سخن می گوید. نگاه کردم دیدم که آقای حکیم دارد گریه می کند. از قضیه خبر نداشتم. با یکی از آقایان صحبت کردم و جریان را پرسیدم: او گفت: آقای حکیم از ایشان خواسته وقتی منبر رفتی و من پای منبرت بودم، رسماً نام مرا ببر تا حواسم جمع باشد. برادران عزیز! سال هاست که در لباس روحانیت هستید، سر سفره امام زمان (ارواحنا فداه) نشسته و نان او را خورده اید، حواستان جمع باشد که باید روزی جواب بدهید. «و ذکر الله تعالی علی کل حال» سوم: اینکه در تمام حالات به یاد خدا باشید. گرفتن تسبیح به دست و سبحان الله گفتن خوب است، ولی اگر دل غافل باشد، چه فایده دارد؟ حضرت امام صادق (ع) فرمودند: «لیس ذکر الله بأن تقول سبحان الله و الحمدلله و لا الا الله و الله اکبر بل ذکر الله علی کل حال بانه اذا ورد علیک شیء امر الله به اخذف به و اذا ورد علیک شیء نهی الله عنه ترکته؛ یاد خدا بودن به این نیست که سبحان الله و الحمدلله و لا اله الا الله و الله اکبر بگوید، بلکه ذکر الله به این است که یاد خدا باشید در همه حال به اینکه فرمان خدا را انجام دهی و از آن چه نهی فرموده، خود را باز داری.» چهارم: «وقلّة شیء»؛ یعنی کمی مال. مؤمنین نوعاً کم مال دارند و خدا نمی گذارد مال زیاد به دست شان بیاید؛ زیرا نمی خواهد آلوده شوند. «یا اباذر! هُمَّ بِالْحَسَنَةِ وَ إِنْ لَمْ تَعْمَلْهَا لِکَیْلَا تُکْتَبَ مِنَ الْغَافِلِینَ؛ ای ابوذر! همتت را برای انجام کارهای نیک بگمار و نیت کار نیک کن، اگرچه آن را انجام ندهی تا جزو غافلین قرار نگیری.» مؤمن باید همیشه زیرک و زرنگ باشد و از هر راهی که می تواند برای خود حسنات کسب کند و ثواب جمع آوری نماید و خداوند نیز آن قدر بزرگوار است که فرمود: اگر شما قصد کار خوب را کنید، ولی آن را انجام ندهید، برای شما ثواب در نظر می گیرم، فلذا خوب است انسان نیت کار خیر کند و بگوید: ای کاش دعا می خواندم و نماز به جا می آوردم، ذکر می گفتم و به برادران ایمانی مساعدت داشتم؛ زیرا خداوند دوست دارد به عناوین مختلف به یادش باشیم. نیت کار خیر کردن یکی از اسباب به یاد خدا بودن است. در روایت است که روزی حضرت رسول (ص) با اصحاب در مسیر راه به نهر آبی برخورد کردند که رفتن به آن طرف قدری مشکل بود. پیغمبر اکرم (ص) فرمودند: چه خوب بود که روی این نهر پُلی زده می شد تا مردم برای رفت و آمد راحت باشند. یکی از مؤمنینی که همراه پیامبر بود، تا این کلام را از حضرت شنید، گفت: ای کاش پول و امکانات می داشتم و این پل را می زدم و متأسف شد. نقل شده یک نفر یهودی بلافاصله پل را احداث می کند و بعد از مدتی که پیامبر اسلام (ص) باز از زهمان راه تشریف می برند، مشاهده می کنند که پل ساخته شده است. وقتی می فهمند یک یهودی آن را ساخته، فرمودند: «نیة المؤمنی خیر من عمله؛ نیت مؤمن از علم او بهتر است.» یعنی نیت آن مؤمن که همراه حضرت بود، از عمل این یهودی که پل را ساخت بهتر است؛ زیرا او خدا در نظر بوده، گرچه بیان حضرت مذمتی بر عمل یهودی ندارد. /1102101305
دوشنبه ، ۱۰اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: وارث]
[مشاهده در: www.vareth.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 24]
-
گوناگون
پربازدیدترینها