واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
چرا باید منتظر حملات بیشتر ترکیه به سوریه بود؟
این بار اما اگر حدفاصل جرابلس-اعزاز به تصرف کردها درآید، عملا ترکیه نمیتواند از گروههای تروریستی همسو با خود که اکنون نیازمند کمکهای بیشتری در نبرد با ارتش سوریه هستند، حمایتهای لازم را بهعمل آورد.
![خبرگزاری فارس: چرا باید منتظر حملات بیشتر ترکیه به سوریه بود؟ خبرگزاری فارس: چرا باید منتظر حملات بیشتر ترکیه به سوریه بود؟](http://media.farsnews.com/media/Uploaded/Files/Images/1390/09/13/13900913151807_PhotoA.jpg)
صحنه میدانی و سیاسی سوریه این روزها ترافیکی از رویدادهای مهم و راهبردی را تجربه میکند. بحران سوریه حالا به نقطهای رسیده که هر روز باید منتظر خبرهای مهمی بود؛ خبرهایی که میتواند دامنه بحران را کاهش یا افزایش دهد. ویژگی چنین برههای در بحران، آشکار شدن هرچه بیشتر مطلوبهای بازیگران است. ویژگی مهمتر اما رسیدن بحران به درب منافع حیاتی برخی بازیگران است و ترکیه اینگونه است. گلولهباران مواضع کردها در حلب و اعزاز توسط ارتش ترکیه یکی از مهمترین رویدادهای میدانی سوریه طی روزهای اخیر بوده که نشان از احساس خطر عمیق ترکیه دارد. پیش از این هم ترکها تجاوزاتی به سوریه داشتند اما عملیات ارتش ترکیه علیه کردها در حلب و اعزاز، این بار علاوه بر اینکه نشان از تلاش آنکارا برای تضعیف اسد و تقویت تروریستها داشت، آشکارا از نگرانی عمیق ترکیه برای امنیت ملی و در افقی بلندتر، تمامیت ارضیاش خبر میداد. به نظر میرسد ترکیه نسبت به تحرکات کردها در شمال حلب و به صورت مشخص اعزاز، سکوت نخواهد کرد و براین اساس میتوان تجاوزات بیشتر آنکارا در این منطقه را محتمل دانست برای فهم نگاهِ نگران و رفتار تجاوزکارانه ترکیه نسبت به آنچه این روزها در نوار شمالی سوریه و به صورت مشخص در حدفاصل جرابلس تا اعزاز میگذرد، شاید بتوان با کمی اغراق، نگاه رژیم صهیونیستی به بلندیهای جولان را مثال زد. اسرائیل که از سال 1973 تا کنون بلندیهای جولان از سوریه را در اشغال خود دارد، به دلایل مختلفی نسبت به این منطقه احساس تعلق امنیتی دارد. بحران سوریه هم باعث شده تا این احساس روزافزون باشد تا جاییکه اسرائیل نسبت به کوچکترین تحرک و طرحی برای ایجاد و توسعه ناامنی در این مناطق، واکنشی سریع و شدید از خود نشان دهد. حمله به محل اقامت سمیر قنطار در منطقه جرمانا در اطراف دمشق یک دلیل آشکار داشت و آن هم مسئولیت ویژهی او در حزبالله برای فعالسازی جبهه جولان ولو به صورت حداقلی علیه اسرائیل بود. او پیش از این هم در منطقه جولان ترور ناموفق شده بود. حمله به کاروان حزبالله در قنیطره در سوریه و به شهادت رساندن شش نفر از اعضای این کاروان و سردار ایرانی حاضر در آن یعنی شهید اللهدادی، نمونه دیگری از حساسیت ویژه اسرائیل نسبت به امنیت جولان است. با اینکه مقامات صهیونیست به خوبی میدانند که در صورت اقدام علیه حزبالله باید منتظر پاسخ او باشند اما اهمیت جولان در نظر صهیونیستها فراتر از این است که بخواهند به سطح و کیفیت پاسخ حزبالله فکر کنند. نگاه ترکیه به حدفاصل جرابلس و اعزاز در نوار شمالی سوریه نیز اکنون در بالاترین سطح امنیتی قابل تفسیر است و بر همین اساس ترکیه برای ممانعت از پیوستگی کردها در نوار شمالی سوریه، هر چه بتواند انجام خواهد داد. کردها جز این منطقه، تمامی نوار شمالی سوریه را در تصرف خود داشته و تاکنون موفق شدهاند سه کانتون جزیره، کوبانی و عفرین را در این مناطق ایجاد کنند. طبیعی است در صورتی که جرابلس- اعزاز در شمال حلب نیز به تصرف کردها در بیاید، ترکیه در مرزهای جنوبی خود با مناطق خودمختار کردی (البته تا زمانی که سرنوشت بحران سوریه مشخص شود) مواجه خواهد بود که عمیقا تحت نفوذ PKK خواهد بود. حزب اتحاد دموکراتیک کردهای سوریه (PYD) و یگانهای مدافع خلق (YPG) که به نوعی بازوی نظامی آن است، شاخه سوری PKK محسوب میشود که همواره از سوی آنکارا به عنوان تهدیدی بر امنیت ملی و تمامیت ارضی ترکیه تلقی شده. این تلقی در روزهایی که تلاشهای کردها و دولت ترکیه برای آشتی، به دلایل مختلف به سرانجام نرسیده و نبرد نظامی میان این دو دوباره آغاز شده، شدیدتر از گذشته شده است. ترکیه صریحا PYD و YPG را تروریست میداند و از هر اقدامی برای تضعیف اجتماعی، سیاسی و نظامی این دو فروگذار نمیکند. جز حمله چندی پیش ارتش ترکیه به مواضع کردها در حلب و اعزاز، آنکارا در نشست ژنو3 تلاش بسیار کرد تا مانع از حضور نمایندگان PYD در مذاکرات میان معارضان و دولت اسد شود و البته موفق نیز شد. آنکارا بارها نسبت به کمکهای آمریکا به این حزب برای مبارزه با داعش انتقاد کرده. حتی در ماجرای کوبانی و اشغال آن توسط داعش که نوعی تراژدی نمایانده شد، ترکیه نه برای دفاع از مردم کرد کوبانی بلکه برای افزایش نقش و سهم کردهای همسو با مسعود بارزانی رئیس اقلیم کردستان عراق، اجازه داد تعدادی از پیشمرگهای اقلیم از مرزهایش وارد کوبانی شوند. هدف اردوغان از این تصمیم صرفا تقویت کردهای تحت نفوذ بارزانی در مقابل کردهای همسو با PKK بود که البته میان این دو اختلافات عمیقی وجود دارد. علاوه بر دغدغه ترکیه از شکلگیری نوار شمالی یکپارچه کردی در مرزهای جنوبیاش با سوریه، آنکارا به این نیز میاندیشد که چنین امری عملا موجب قطع راههای ارتباطی او با گروههای تروریستی در شمال حلب خواهد شد؛ مسالهای که تا حدی با پیشروی ارتش سوریه در حلب و آزادی نبل و الزهرا محقق شده است. پیش از این، وقتی کردهای سوریه با حمایتهای آمریکا توانستند شهر مرزی تلابیض در شمال استان رقه را از داعش پاکسازی کنند، یکی از مهمترین گذرگاههای ارتباطی داعش و آنکارا از میان رفت. آن روزها اردوغان و داوود اوغلو، با شدت این اقدام کردها را محکوم کردند! این بار اما اگر حدفاصل جرابلس-اعزاز به تصرف کردها درآید، عملا ترکیه نمیتواند از گروههای تروریستی همسو با خود که اکنون نیازمند کمکهای بیشتری در نبرد با ارتش سوریه هستند، حمایتهای لازم را بهعمل آورد و این یعنی تضعیف هرچه بیشتر هرآنچه آنکارا برای دمشق و بشار اسد خواب دیده بود. لذا ترکیه نسبت به این منطقه حساسیت ویژهای دارد. با توجه به مواردی که ذکر شد، به نظر میرسد ترکیه نسبت به تحرکات کردها در شمال حلب و به صورت مشخص اعزاز، سکوت نخواهد کرد و براین اساس میتوان تجاوزات بیشتر آنکارا در این منطقه را محتمل دانست.
نویسنده: سعید ساسانیان
پایگاه رصد انتهای متن
![](http://farsnews.com/shares/img/short-url-icon.png)
http://fna.ir/2X15ZV
![](http://farsnews.com/shares/img/tele-nt.jpg)
94/12/02 - 04:45
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 15]