واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: فضاي حاكم بر سينماي ايران دوري از دين است
محمدصادق كوشكي در ادامه سلسله نشستهايي كه در پنجمين همانديشي سينما انقلاب برگزار شد اظهار داشت: سينماي ايران پس از انقلاب مجموعهاي از چند نطفه در كنار يكديگر است.
محمدصادق كوشكي در ادامه سلسله نشستهايي كه در پنجمين همانديشي سينما انقلاب برگزار شد اظهار داشت: سينماي ايران پس از انقلاب مجموعهاي از چند نطفه در كنار يكديگر است. جريان بدنه و حاشيهاي كه در سينماي قبل از انقلاب وجود داشته را ميتوان در كنار هم ديد. اما عملاً آنهايي كه مبتذلساز قبل از انقلاب بودند، حذف شدند و آنهايي كه آن زمان در حاشيه بودند، باقي ماندند و امروز استاد شدهاند.
وي عنوان كرد: اين عده بعد از انقلاب خودشان را تكثير ميكنند و باز هم ديده ميشوند. مشخصه اين سينماگران كه غالب سينماي كشور شدند و نسل دوم آنها هم امروز وارد جريان سينما شده، نكته بارزي دارند كه انقلاب را ناديده ميگيرند يا محدود ميبينند يا اگر هست نشانههاي منفي دارد. البته در اين سينما كارهايي هم هستند كه به انقلاب توجه ميكنند، مانند آثار ابراهيم حاتميكيا كه در اقليت هستند. نكته بعدي نگاه حداقلي است كه به دين دارند. در سينماي ايران دين امري حاشيهاي، سنتي و در بسياري از اوقات منفي است. خيلي كم اتفاق ميافتد كه دين امري مثبت و ثمربخش باشد. بعضاً ميخواهند رگههاي روشنفكري به دين بدهند و دين سكولاري را به نمايش بگذارند. همچنين دين تحريف شده و تنها كاربردي آرامشبخش و معنوي دارد. كوشكي در بخشي از صحبتهايش گفت: اولين كاري كه دين ميتواند براي سينما انجام دهد، اين است كه سينما را به حقيقتي كه وجود داشته، نزديك كند. همين حالا اگر كسي بيايد فيلمهاي ۳۷ سال گذشته اين كشور را ببيند، اصلاً فكر نميكند كه انقلاب در ايران اتفاق افتاده و برايش ناآشناست. اين استاد دانشگاه همچنين تأكيد كرد: پرشكوهترين و جديترين حادثه فرهنگ كشور ما عاشوراست، حادثهاي كه عمومي و فراگير است و اكثريت جامعه را درگير ميكند، حالا بايد ببينيم كه اين موضوع چقدر در سينماي ايران ما ديده ميشود، البته به جز صحنههايي مثل نذري دادن و...
وي ادامه داد: اگر از سينماي امريكا كليسا را حذف كنيم، ۴۰ درصد از سينماي آنها را حذف كردهايم. اما در ايران سهم خيلي كمي را دين و مسجد تشكيل ميدهد. چون سينماي ما واقعبين نيست. كوشكي همچنين با اظهار اينكه احساس مسئوليت به جامعه اثر ديگري است كه دين روي سينما دارد، يادآور شد: هاليوود به حس وطنپرستي امريكاييها برميگردد و اداي دين ميكند يا بر اساس جنگ جهاني دوم فيلم ميسازد و از خودش دفاع ميكند، در حقيقت سينماي امريكا در خدمت جنگ و در خدمت امور مقدس است.
وي در بخشي از صحبتهايش با تأكيد بر اينكه در كشور داستانهاي ملودرام زيادي داريم، گفت: وقتي كتاب «دا» را معرفي كردند و اين اتفاق حداقل بعد از دو دهه از جنگ افتاد، دوستان اهل سينما آن را خواندند و خودشان ميگفتند كه ما نميدانستيم چنين خبرهايي در جنگ بوده است، به دليل همين ناآگاهي آثار انقلاب و دفاع مقدس در سينما ديده نميشود. اين استاد دانشگاه اظهار كرد: آدمي كه دين ندارد، احساس مسئوليت هم ندارد. اگر سينماي ايران گامهايي را به سمت دين بردارد، مشكلات كم ميشود. فضاي حاكم بر سينماي ايران دوري گزيدن از دين است. وي در بخش ديگري از سخنانش تأكيد كرد: درد سينماي ما فيلمنامه و هنرمندان بيدغدغه نيست، سينماي ايران از يك حقيقت مسلم به نام دين فرار ميكند و فاصله ميگيرد و تا زمانيكه شرايط اينطور باشد، هربار تقصير را به گردن يك چيز مياندازيم. استاد دانشگاه تهران در پايان با اشاره به برگزاري جشنواره فيلم عمار عنوان كرد: تفاوت جشنواره عمار با جشنواره فجر در دين است، دين براي آنها مهم است و در همين شرايط اگر به بودجه آثار حاضر در اين دو جشنواره نگاه كنيم، كاملاً خندهدار است.
تاریخ انتشار: ۲۶ بهمن ۱۳۹۴ - ۲۰:۴۸
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 108]