واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین: مسعود فروتن 12 بهمن 57 هنگام ورود امام خمینی(ره) به ایران، کارگردان فیلم مراسم استقبال از بنیانگذار انقلاب اسلامی بود. او پس از گذشت 37 سال، در روز 12 بهمن 94 در مراسمی که طبق برنامه هر سال در فرودگاه مهرآباد تهران برگزار شد، به عنوان یکی از هنرمندان شاخص مورد تجلیل قرار گرفت. این کارگردان با سابقه سینما و تلویزیون با اشاره به روزهای نخست انقلاب اسلامی، ورود امام خمینی(ره) در روز 12 بهمن57 به کشور را سبب نزدیکی دلهای مردم با یکدیگر میداند و از آن روزها به خوشی یاد میکند.
آقای فروتن! وضعیت رادیو و تلویزیون در آن زمان چگونه بود و چطور شما را برای کارگردانی این مراسم انتخاب کردند؟ همکاران ما از مهرماه شروع به اعتصاب کرده بودند تا همراه با سایر اقشار مردم در راهپیماییها و تظاهرات شرکت کنند. هیات موسسی در این زمینه شکل گرفته بود تا این اعتصابات، بچههای صدا و سیما را شکل و ساماندهی کند. روزی که قرار شد برای 12 بهمن تیمی از همکاران تلویزیون برای پوشش ورود امام به کشور تشکیل شود، هیات موسس تصمیم گرفت افرادی که بیشترین سهم را در اعتصابات داشتند برای این کار در نظر بگیرد. ورود امام خمینی(ره) به کشور به عنوان یک لحظه مهم و حساس تاریخی به شمار میرفت برهمیناساس، دوربینهای سیار تلویزیونی در فرودگاه نصب شده بود تا تمامی وقایع را ضبط و پخش کند. لحظه پیاده شدن امام(ره) همراه خلبان هواپیما و سپس حضورشان در سالن فرودگاه و اجرای سرود کودکان برای ایشان ازجمله تصاویر ارزشمند آن مقطع بود. من نیز به عنوان کارگردان، مسئول به تصویر کشیدن وقایع و استقبال مردمی بودم. در شلوغی آن زمان، تصویربرداری و کارگردانی مراسم چطور انجام شد؟ دو دوربین بالای سقف ماشین بود تا تصاویر پشت سر و جلوی خودروی امام(ره) را ضبط و پخش کند. من به عنوان کارگردان مسئولیت داشتم آن لحظات کمنظیر و استقبال مردمی را به تصویر بکشم و به تاریخ بسپارم. بسیاری از همکارانم در آن زمان دست به اعتصاب زده بودند و فقط بخش پخش صدا و سیما کار میکرد تا مردم در جریان وقایع انقلاب باشند. صدا و سیما آن زمان در اختیار دولت و گارد شاهنشاهی بود، به گونهای که برای جلوگیری از حملات احتمالی مردم به سازمان در ورودیهای جامجم تانک مستقر کرده بودند؛ اما عشق و علاقه مردم به یکدیگر در آن دوران بینظیر بود و همه به یکدیگر اعتماد داشتند و عشق میورزیدند. با عشق مردم بود که توانستیم آن لحظات را ثبت کنیم. فکر میکـنید چــطور میتــوان آن دوران را با همان حس و حال در آثار امروزی بازسازی کرد؟ در آن تصاویر عشق، علاقه و امید موج میزند و همین مسأله سبب جاودان شدن این آثار شده است. معتقدم هم اکنون نیز اگر بخواهند فیلم یا اثری را از دوران جنگ و انقلاب بسازند باید به این مولفهها دقت کنند. نباید مستقیم به آن دوران بازگشت، بلکه باید با ظرافت به حواشیها و اعتمادهای مردم به یکدیگر پرداخت. پرداختن مستقیم به سوژههای انقلاب و جنگ دیگر کلیشهای شده و هیچ جذابیتی برای مخاطبان ندارد. حمید بازگشا
یکشنبه 18 بهمن 1394 ساعت 06:00
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 26]