تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
کدام رنگ کاغذ دیواری مناسب فضای شماست؟
چه چیزهایی دیگر در دکوراسیون مد نیست؟!
بررسی قیمت تیرچه + قیمت تیرچه کرومیت + قیمت یونولیت
خرید و قیمت ورق در مشاوران آهن + [مشاوره رایگان]
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1813108808
جای پوسترهای انقلابی در رسانه ملی خالی است
واضح آرشیو وب فارسی:مهر: در همایش انقلاب هنر مطرح شد
جای پوسترهای انقلابی در رسانه ملی خالی است
شناسهٔ خبر: 3042308 - جمعه ۱۶ بهمن ۱۳۹۴ - ۱۵:۰۳
هنر > موسیقی و هنرهای تجسمی
بهزاد شیشه‌گران در همایش «انقلاب هنر» با انتقاد از مطرح نشدن پوسترهای انقلابی در رسانه ملی تأکید کرد که این پوسترها آثار ملی هستند و باید در کنار موسیقی و عکس های انقلاب به آنها توجه شود. به گزاش خبرنگار مهر، همایش یک روزه موسیقی و هنرهای تجسمی انقلاب اسلامی با عنوان «انقلاب هنر» شامگاه پنجشنبه ۱۵ بهمن ماه با حضور بهزاد شیشه‌گران، امیر اثباتی، باباوند و آرش تنهایی در خانه هنرمندان ایران برگزار شد. امیر اثباتی در این همایش با بیان این که زوایای مختلف هنر انقلاب در طول ۳۰ سال گذشته یا فراموش شده و یا کتمان شده است، گفت: در چند سال اخیر به شکل باستان شناسانه‌ای به جریان هنری انقلاب و این حرکت تاریخی و هنری توجه شده است. بسیاری از اسناد مربوط به این جریان تاریخی از بین رفته است و معجزه ای می تواند برخی از آثار را دوباره در معرض دید گذارد تا اندوخته ای برای گنجینه هنر معاصر ایران باشد. اثباتی یادآور شد: همه هنرمندان در زمان پیش از انقلاب و پس از انقلاب نقش خود را با توجه به شرایط حاکم بر جامعه بازی کردند و آثارشان در هر دوره ای کاربرد خاص خود را داشته است. آرش تنهایی هنرمند طراح گرافیک نیز که مدیریت این همایش را برعهده داشت، در سخنانی بیان کرد: خوشحالم که تحریم ها در زمینه پژوهش هنر انقلاب نیز برداشته شده است چراکه تا پیش از این سرمایه اجتماعی کار کردن در انقلاب در جایی بلوکه شده بود و به جریان های دیگر هنری راه نمی یافت اما اکنون زوایای مختلف هنر انقلاب نیز مورد توجه قرار گرفته است. تنهایی تصریح کرد: این واقعیتی است که درطول سالهای بعد از انقلاب کار پژوهشی مستقلی درباره هنر انقلاب در داخل کشور انجام نگرفته است و زمانی که سخن از هنر انقلاب می شود، تنها شکل خاصی از آن در زمینه گرافیک و نقاشی به اذهان متبادر می شود. وی ادامه داد: اکنون باید بعد از ۳۷ سال این جریان آزاد شده را به فال نیک گرفت که توانسته در قالب مقالات و پژوهش های مختلف و حتی در کتاب آقای گودرزی دیباج نیز به زوایای مختلف هنر انقلاب پرداخته شود. بهزاد شیشه‌گران در ادامه درباره این موضوع که آیا هنر می تواند منجر به انقلاب شود، پاسخ داد: اگر یک موسیقی متناسب با حادثه انقلاب ساخته شود و در زمان خود اجرا شود، می تواند در تهییج مردم و حرکتشان به سمت جلو تأثیرگذار باشد، همان طور که یک عکس یا یک اثر گرافیکی اگر در زمان مناسب اجرا شود، می بینیم که چگونه می تواند در جهت حرکت مردم تأثیرگذار واقع شود. وی با اشاره به فعالیت های خود و برادرانش در دوران انقلاب یادآور شد: برای ما ۳ برادر این موضوع کاملا قابل احساس بود که چگونه آثاری مرتبط با فضای انقلاب و خواسته مردم در آن زمان می توانست آنها را تحت تأثیر قرار دهد و به واکنش دعوتشان کند. شیشه گران با نمایش یکی از آثارش مربوط به دوران انقلاب بیان کرد: اولین پوستر سیاسی که سال ۵۷ کار کردم، مربوط به زندانیان سیاسی بود که مردم خواهان آزادی آنها بودند. من هم برای این که خواسته مردم را در قالب یک اثر به نمایش بگذارم، شروع به کار کردم ابتدا بر حسب اطلاعاتی که داشتم از بازار پارچه راه راه مشابه لباسهای زندانیان سیاسی خریداری کردم و از آنها لباس دوختم و بر تن پدرم و برادرانم کردم. سپس از آنها به صورت تک فریم عکاسی می کردم و خودم در تاریکخانه ظاهر می کردم و در نهایت این پوستر را ساختم که تعدادی زندانی را با لباس راه راه مقابل دیوار با چشم بند نشان می دهد که تیرباران می شوند. شیشه‌گران با اشاره به تأثیری که این پوستر بر مردم در زمان انقلاب داشته است، گفت: زمانی که این پوستر در میان مردم ارائه شد، از شدت تأثیرگذاری آن متعجب شدم و خودم را شدیدا متأثر کرد چرا که شاهد بودم برخی از مردم تصور می‌کردند آدمهای این پوستر واقعی هستند و زندانیانی بوده اند که تیرباران شده اند. این پوسترها را برخی کف زمین می گذاشتند و برایشان فاتحه می خواندند. این هنرمند طراح تأکید کرد: به عقیده من این پوسترها از جمله آثار ملی هستند که باید در کنار موسیقی ها و عکس های انقلابی به آنها پرداخته شود. می توان این آثار را از طریق رسانه ملی برای مردم به نمایش گذاشت و به عنوان یک اثر ملی به آن توجه کرد اما اکنون جای این آثار در رسانه ملی خالی است و معلوم نیست که از این پوسترهای انقلابی بی خبرند و یا نمی خواهند که دیده شود. امیر اثباتی در بخش دیگری از سخنانش درباره تأثیرگذاری انقلاب بر هنر و یا هنر بر انقلاب بیان کرد: به نظر من انقلاب می تواند روی هنرمندان تأثیرگذار باشد. به طور مثال در دوران مشروطه کاریکاتورهای مطبوعاتی توانستند با وجود فضای خفقانی که وجود داشت، نقش خود را در جریان مشروطه بازی کنند اما در دوران پهلوی اول با خفقان حاکم بر جامعه شاهد غیبت هنر هستیم و همه هنرمندان در لاک سکوت خود فرو می روند اما بعد از شهریور سال ۲۰ باز هم شاهد حضور هنر عکس و کاریکاتور در مطبوعات که یکی از بسترهای ارائه هنر معترض است، هستیم. وی افزود: بعد از سال ۱۳۳۲ این سکون به جامعه هنری دیکته شد و شکل بیان هنری نمادین می شود که گاه می تواند از سد سانسور حاکمیت رد شود اما هیچ گاه نتوانسته منجر به یک انقلاب شود. اثباتی تأکید کرد: در تاریخ همه انقلاب های دنیا چیزی را به خاطر ندارم که آثار هنری منجر به یک انقلاب شده باشند اما هنرمندان در همه حرکت های انقلابی نقش خود را بازی کرده اند. این هنرمند با اشاره به فعالیت برخی هنرمندان در دهه ۵۰ گفت: در این دهه هنرمندانی که مربیان کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان بودند و با تمام نوجوانان سراسر کشور در ارتباط بودند، توانستند بذری را بپاشند که نسل پرورش یافته آنها توانست در حرکت انقلاب ایران تأثیرگذار باشد. اثباتی همچنین فعالیت های فوق برنامه دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران در دهه ۵۰ را در حرکت های انقلابی مردم تأثیرگذار دانست و افزود: در تالار مولوی که آن زمان تالار عبید بود، نمایش هایی با گرایش های اعتراضی شکل می‌گرفت. گاهی نیز نمایشگاه های عکسی از کاوه گلستان و محمود کلاری برپا می شد که نوعی عکس اجتماعی بود اما خاطرم هست که نمایشگاه عکس های کاوه گلستان را حاکمیت تاب نیاورد و برچیده شد. بنابراین وقتی اعتراض مردمی شکل پررنگ تری یافت، هنرمندان نیز عقب نماندند و توانستند نقش چشمگیری در این جریان داشته باشند. وی در ادامه به نقش هنرمندان در این جریان با ذکر خاطراتی از دهه ۵۰ اشاره کرد و گفت: به خاطر دارم که مرتضی ممیز در یکی از نمایشگاه های گروه «آبی» که در انجمن «ایران و آمریکا» برگزار شد، چاقوهایی را از سقف یکی از راهروها آویزان کرده بود و در متن بیانیه خود برای این اجرای هنری نوشته بود که من از کودکی از چاقو می ترسیدم و این کابوس کودکی های من است. در حالی که همه می دانستیم این یک اعتراض هنری است که واکنش ممیز را نسبت به کشتار زندانیان سیاسی سال ۵۴ نشان می دهد. در دوران انقلاب هم یکی از آثارش را با عنوان «از خون جوانان وطن لاله دمیده» را تکثیر کرد و در بین مردم پخش کرد. بهزاد شیشه گران درباره تأثیرگذاری محیط دانشکده هنرهای تزیینی بر هنر اعتراضی و سیاسی او بیان کرد: آموزش و تربیت در روند رشد یک هنرمند تأثیرگذار است اما من در فضای هنرستان که فضای تجربه کردن بود، بسیار آموخته بودم اما دانشکده هنرهای تزیینی هیچ امکانی برای رشد هنری ما فراهم نکرد و حتی ممانعت هایی را در مسیر فعالیت های سیاسی ما ایجاد می کردند و مرتب به ما هشدار می دادند. امیر اثباتی در بخش دیگری از سخنانش درباره تفاوت دانشکده هنرهای تزیینی و دانشکده هنرهای زیبا در حرکت های سیاسی هنرمندان بیان کرد: دانشکده هنرهای زیبا شامل ۲ کانون فرهنگی بود، یکی فعالیت های سیاسی مسجد دانشگاه که طلبه ها در آن جا تحصن می کردند و یکی هم فعالیت هایی سیاسی که به صورت نمایش عروسکی، نمایش خیابانی و برگزاری نمایشگاه صورت می گرفت. ضمن این که در سایر دانشکده های دانشگاه تهران فعالیت های سیاسی بیشتری دیده می شد و دانشکده هنرهای زیبا تنها یکی از چندین دانشکده این دانشگاه بود که سنت تاریخی حضور معترضانه دانشجویان در آن شکل می گرفت، در حالی که در دانشکده هنرهای تزیینی فقط چند رشته هنری نقاشی، مجسمه و معماری داخلی تدریس می شد. در بخش دیگری از این همایش موضوع تأثیرگذاری فعالیت هنرمندان در انقلاب می ۱۹۶۸ فرانسه بر هنر انقلابی ایران مطرح شد که اثباتی دراین باره توضیح داد: زمانی که ما و دیگر دانشجویان هنری فعالیت هایی در راستای انقلاب انجام می‌دادیم، از فعالیت های هنرمندان در فرانسه خبر نداشتیم، شاید برخی از هنرمندان که به خارج از ایران رفت و آمد داشتند، پوسترها و آثار دانشجویان بوزار پاریس را مربوط به می ۱۹۶۸ فرانسه دیده باشند اما دانشجویان ایرانی از این اتفاقات بی خبر بودند. بهزاد شیشه گران در بخش دیگری از این همایش درباره شیوه کار کردن خود و برادرانش در دوران انقلاب گفت: من به همراه دو برادرم کوروش و اسماعیل در یک کارگاه فعالیت هنری داشتیم اما هر کدام کار خودمان را می کردیم. کوروش به مصدق علاقه داشت و پوستری برای او آماده می کرد، من با توجه به وقایع کردستان، پوستر بادبادک را ساختم و اسماعیل هم پوستر بعد از انقلاب را می ساخت. در پایان این همایش نیز امیر اثباتی درباره متریال های محدود برای ساخت پوسترهای انقلابی سخن گفت و یادآور شد: در آن دوران از ۳ رنگ قرمز، مشکی و سفید برای ساخت پوسترها استفاده می شد و با توجه به ویژگی این آثار از صریح‌ترین و ساده ترین متریال ها استفاده می شد تا یک اثر هنری پدید آید.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 15]
-
گوناگون
پربازدیدترینها