واضح آرشیو وب فارسی:کسب و کار: قطعا برطرف شدن تحریم ها تاثیر بسزایی بر رشد اقتصادی کشور و بهبود وضعیت آن خواهد گذاشت و ما را از آن چیزی که در این سال ها شاهد آن بوده ایم و مشکلات آن اندکی دورتر می کند چرا که ما در دوران تحریم ها در انزوا به سر می بردیم و این انزوا برای ما هزینه های سنگینی در برداشت.اما نباید در پساتحریم منتظر معجزه باشیم و گمان کنیم پساتحریم منجر به این می شود که ما عقب ماندگی چندین و چند ساله خود از دنیا را در یک آن جبران کنیم.زمانی که تحریم نبودیم هم اوضاع اقتصاد کشور با وضعیت کنونی تفاوت چندانی نداشت. اینکه گمان کنیم تغییر و تحولی اساسی با پسابرجام ایجاد می شود، تصوری فوق العاده غیرواقعی است که متاسفانه از سوی برخی بی دلیل به جامعه القا می شود. نگاهی به به حدود نیم قرن گذشته نشان می دهد که ، اقتصاد کشور ما در آن زمان این توانایی را داشت که از بسیاری از کشورهای آن زمان پیشی بگیرد و مانند کشورهایی چون ژاپن، کره و... در عرصه اقتصادی پیش قدم باشد. ضعف ساختارها و عدم مدیریت صحیح اقتصادی مشکلی است که همیشه و در همه دولت ها همراه ما بوده است. همه دولت ها از گذشته تاکنون نیز برای حل این مشکلات برنامه ها و سیاست هایی در نظر گرفته اند که متاسفانه اثر بلندمدتی برای کشور نداشته و اثر مثبت آن در دو یا چند سال باقی بوده نه بیشتر. سیاست گذاری اقتصادی باید سیاست گذاری ساختاری باشد. مثلا در بحث اشتغالزایی همه دولت ها سعی کرده اند با برخی سیاست های ضربتی، طرح های خود اشتغالی و ایجاد بنگاه های زودبازده، بر دامنه اشتغال کشور بیفزایند غافل از اینکه رفع معضل اشتغال در جامعه بدون رونق تولید و سرمایه گذاری محال است. این درحالی است که قوانین، ضدتولید کننده و سرمایه گذار است. چگونه می توان به سرمایه گذاری خارجی دلخوش کرد، وقتی هنوز سرمایه گذار داخلی در بحران است و هیچ حمایت شایسته ای از او صورت نگرفته است؟ صنایع باید مشغول به فعالیت شوند و مشکلات چندین و چند ساله آنها بر طرف شود. باید صنعت از نو پابگیرد. جان گرفتن صنعت نیاز به نرخ بازده بالا دارد که نرخ بازده بالا هم در گرو بهره وری بالای کار و سرمایه است. مشکل بهره وری در کشور ما این نیست که کارگران یا کارفرمایان ما توانایی یا قدرت افزایش بهره وری ندارند، بلکه مشکل اینجاست که نظام مدیریتی و قوانین هماهنگ با شاخص های بهره وری، افزایش نرخ بازدهی و امثال آن در حمایت از تولید نیست. شاهد ما برای این مدعا کارگران و کارفرمایان ایرانی هستند که در سایر کشورهایی که پیشتاز توسعه اقتصادی و بهره وری چون آمریکا و ژاپن هستند، مشغول به کارند و در کار خود تا اندازه ای موفق اند که این دولت ها به احترام آنها زمان فرارسیدن سال نو جشن نوروز برپا می کنند. نیروی توانای کار و کارفرمایان نمونه ما و همچنین ظرفیت های اقتصادی کشور به گونه ای است که بتوانیم به توسعه اقتصادی برسیم اما تاکنون ما منتظر چاه نفتی بوده ایم که از آن نفت استخراج کنیم و با زحمت آن فردی که کار استخراج را دارد 50 نفر دیگر را از نظر مالی تامین کنیم. چقدر این کار با کار کشورهایی که به اتکای تلاش جمعی و تلاش همگانی در تولید، فعالیت دارند، متفاوت است. بدیهی است که ثمره کار آنها بسیار فراتر از چیزی است که در کشور ما با عنوان وابستگی به درآمدهای نفتی از آن نام برده می شود.
دوشنبه ، ۱۲بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: کسب و کار]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]