تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804597022
لشکرآباد اهواز؛ شکل گیری تدریجی یک راسته بازار بر بستر یک خیابان مسکونی
واضح آرشیو وب فارسی:خوزنیوز: علی اعطا؛ کارشناس ارشد معماری از دانشگاه تهران و مشاور رسانه ای معاون معماری و شهرسازی وزارت راه و شهرسازی در خیابان انوشه یا لشکر آباد در ابتدا تعدادی رستوران وجود داشت و به تدریج خانه های اهالی این خیابان به صورت پراکنده به اغذیه فروشی های تبدیل شد که اغذیه ی سنتی و بومی مثل فلافل و سمبوسه و ... ارایه می کردند. در گام بعد، به تدریج خانه های مسکونی به اغذیه فروشی تبدیل می شدند و با گسترش این اغذیه فروشی ها، بدنه ی مسکونی به تجاری تبدیل می شد. توجه کنیم که در ادبیات شهرسازی، نام این اتفاق "تغییر کاربری" است. بیایید پیشبینی کنیم با توجه به استقبال شهروندان اهوازی، و همچنین گردشگران، گام بعدی چه می تواند باشد؟ احتمال قریب به یقین این است که به تدریج این راسته ی تجاری که بر بستر مسکونی ایجاد شده و بستر مسکونی را با خود سازگار کرده، به کوچه های فرعی منتهی به این خیابان نفوذ کند؛ چنانکه نشانه های آن نیز دیده می شود. فرض کنیم اسناد و طرح های توسعه ی شهری که پیش از این از تصویب مراجع قانونی گذشته است (طرح جامع در شورایعالی شهرسازی و طرح تفصیلی در کمیسیون ماده 5) با این پدیده ی نوظهور، موافقت نداشته باشد. مثلا بخش هایی از این مناطق در طرح کاربری مسکونی داشته باشد. در اینجا، آنچه در قسمت فوق به عنوان یک بحث حقوقی مطرح شد، کارکرد خود را نشان می دهد. آیا متولیان اجرای طرح تفصیلی باید در حالت انفعال قرار بگیرند؟ طبیعی است که در چنین مواردی، دبیرخانه ی کمیسیون ماده 5 باید با توجه به اقتضاِئات و رویه ی قانونی هر مورد خاص، موضوع را در دستور کار قرار دهد و با استفاده از ظرفیت قانونی امکان تغییر در طرح تفصیلی، با استماع گزارش های کارشناسی و تشخیص ظرفیت های ایجاد شده در منطقه، طرح را بازنگری کند و اگر با اساس طرح جامع مغایرت داشت، موضوع را به عنوان مغایرت اساسی به شورای عالی شهرسازی و معماری ارجاع دهد. متاسفانه در پاره ای از موارد کمیسیون های ماده 5، در دهه ی اخیر تصمیماتی گرفته اند که در نتیجه ی آن تصمیمات عارضه های مختلف ناخواسته ای در شهر به وجود آمده است؛ اگرچه در یکی دو سال اخیر، رویکرد کلی این کمیسیون ها بسیار اصلاح شده است. در مواجهه با پدیده های نوظهوری همچون لشکرآباد اهواز، به عنوان یک مثال قابل تعمیم، این امکان قانون در راستای انعطاف پذیر کردن طرح ها فراهم است. در زمینه طرح های موضعی و موضوعی که ممکن است در منطقه ای نظیر خیابان انوشه تعریف شود، لازم است مجموعه مدیریت شهری توجه داشته باشد که با یک مجموعه خودجوش، نمی توانیم به همان روشی مواجه شویم که به صورت کلی امروزه در ایران در اجرای طرح ها با فضاها و عناصر شهری برخورد می کنیم. تردیدی ندارم که هر نوع طرح دیکته شده با نگاه از بالا، در این منطقه شکست خواهد خورد؛ و نه تنها طرح شکست خواهد خورد، بلکه ممکن است مواجهات احتمالی، حیات اقتصادی و رونق قابل توجه این منطقه را با تهدید مواجه کند. این حرف به آن معنا نیست که نباید برای خیابان انوشه اهواز، طرح و برنامه داشت. باید توجه داشت به همان صورت که این منطقه، توسط مردم شکل گرفته است، بهسازی و اصلاح آن هم باید توسط مردم صورت بگیرد. مدیریت شهری می تواند با سیاست های تشویقی، این مجموعه را به سمت وسویی هدایت کند که خیر و صلاح اهالی و مردم در آن باشد. احتمالا چندان به صواب نزدیک نباشد اگر طرح هایی برای این منطقه در تخیلات مهندسان معمار و شهرساز شکل بگیرد و به صورت ضربتی و متمرکز اجرا شود؛ بلکه می توان با اختصاص اعتبار به کسانی که خود داوطلب بهسازی فضای تجاری و کسب وکار خود هستند، اجازه داد به صورت دموکراتیک و تدریجی این راسته توسط خود اهالی و البته با معیارهایی که مدیریت شهری تعیین خواهد کرد، بهسازی نیز به صورت خودجوش اتفاق بیفتد. این تجربه، در بسیاری از کشورها تا به امروز نتیجه بخش بوده است. در کشور خود ما نیز، در بخشی از بازار تبریز، با اتخاذ سیاست های تشویقی از این دست، بهسازی توسط تجار صورت گرفته است که به عنوان یک مثال واقعی می توان از آن نام برد؛ تا احتمالا کسانی نویسنده این یادداشت را به خام اندیشی و خیال پروری متهم نکنند. طبیعی است زمانی که اهالی کسب وکار در این منطقه، بهسازی فضای کسب وکار را در جهت رونق بیشتر کسب وکار خود ببینند و وقتی به تشخیص آنان در چگونگی ساماندهی فضای تجاری شان احترام بگذاریم، دلیلی برای مخالفت وجود نخواهد داشت؛ و در این صورت این خود اهالی منطقه هستند که مخالفت ها و اختلاف نظرات احتمالی را در میان خود حل وفصل خواهند کرد. این حرف به معنای نفی نگاه کارشناسی نیست اما به ثواب نزدیک تر است اگر همچون روش بسیاری از کشورهای توسعه یافته طرح ها و پیشنهادهای کارشناسی را با مردم و در کنار مردم تهیه کنند. نکته اینجاست که همه ما مدیران شهری، مدیران دولتی و کارشناسان مسائل شهری بدانیم که گاهی صرف نظاره کردن در سکوت نسبت به نگاه از بالا و دخالت های کالبدی ناشی از آن رجحان بیشتری دارد. ادامه دارد ...
شنبه ، ۳بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خوزنیوز]
[مشاهده در: www.khouznews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 4]
-
گوناگون
پربازدیدترینها