تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820699247
مرد بنگاهی چه کسی را کشت؟
واضح آرشیو وب فارسی:9 صبح: اجتماعی > حوادث - باور ندارد در چشم برهم زدنی سرنوشت خود را طوفانی کرده و کابوس بر زندگی اش سایه افکنده است.ساعت 9 شب 15 دی ماه سال جاری جنایتی تلخ در خیابان احمدی و نبش خیابان چنگیزی رخ داد و مأموران کلانتری 161 ابوذر وارد عمل شدند.باور ندارد در چشم برهم زدنی سرنوشت خود را طوفانی کرده و کابوس بر زندگی اش سایه افکنده است.ساعت 9 شب 15 دی ماه سال جاری جنایتی تلخ در خیابان احمدی و نبش خیابان چنگیزی رخ داد و مأموران کلانتری 161 ابوذر وارد عمل شدند. به گزارش «9صبح»،در تجسس های نخست مشخص شد جوانی 32 ساله به نام مهدی با اصابت ضربه ای سنگین به سرش دچار مرگ مغزی شده است.72 ساعت بعد مهدی تسلیم مرگ شد و با جنایی شدن این حادثه با دستور بازپرس شعبه هشتم دادسرای امور جنایی تهران، مأموران اداره 10 پلیس آگاهی دست به کار شدند و عامل جنایت به نام بهمن را بازداشت کردند. گفت وگو با قاتل بهمن خیلی پشیمان است، می گوید باور ندارد به خاطر خشم ناگهانی دست به چنین جنایتی زده و زندگی دو خانواده را آشفته کرده است.سر به زیر انداخته و مرتب سرش را از روی افسوس تکان می دهد: چند ساله ای؟ 47 سال دارم. در این سن و سال و جنایت؟ من آزارم به یک مورچه هم نمی رسد، پدر یک خانواده هستم که همه اش به فرزندانم توصیه می کنم آرام باشند و دعوا نکنند، در جامعه شخصیت اجتماعی خوبی داشته باشند و حالا خودم قاتل شده ام، اصلاً نمی توانم این ماجرا را هضم کنم. دعوایی نبودید؟ اصلاً. عصبانی می شدید چه می کردید؟ همیشه آن را مهار می کردم این بار هم ناراحت و گله مند بودم. مقتول و برادرش عصبانی بودند. در خانه بدرفتاری می کنید؟ اصلاً، می توانید از همسایه ها، اعضای خانواده ام و مغازه دارها بپرسید، من آدم آرامی هستم و شغلم نیز ایجاب می کند مردمدار باشم. چه شغلی دارید؟ بنگاه مسکن دارم و زنان و مردان زیادی مشتری ام هستند، من نمی توانم بدرفتار و خشمگین باشم، سن پایینی هم ندارم که هنوز باد در کله ام باشد. اما این بار؟ ببینید خانه مقتول و خانواده اش در طبقه دوم و سوم ساختمانی است که مغازه من در آن قرار دارد. متأسفانه مهدی به خاطر تنبلی تفاله های چای را از پنجره بیرون می ریخت و روز دعوایمان نیز این کار را چندین بار انجام داد. خب کار درستی نبود، من محل کارم بود و مرتب این صحنه را می دیدم. یعنی نمی دانست زیر پنجره خانه اش مغازه ای است؟ چرا اما نمی دانم چرا اعتنایی نمی کرد. شما تذکر نمی دادید؟ چرا اما اگر بی خیال می شدم و تحمل می کردم و حالا اینجا نبودم و اسم قاتل روی من نمی گذاشتند. یعنی وقتی تذکر دادید خشمگین شد؟ بله، آن روز وقتی برادر مهدی آمد و من محمدرضا را دیدم نزدش رفته و خواستم به برادرش تذکر بدهد. هنوز نیم ساعتی نگذشته بود که باز مهدی تفاله چای را روی موتورم ریخت، تصمیم گرفتم آن شب ماجرا را حل و فصل کنم، زنگ خانه مهدی در طبقه دوم را زدم و خواستم جلوی در بیاید تا با هم حرف بزنیم. منتظر بودم که دیدم مهدی و محمدرضا آمدند، از اینکه یک میله آهنی در دست مهدی بود شوکه شدم او به من حمله کرد از ترس به داخل مغازه ام رفتم و در شیشه ای را محکم چسبیدم تا داخل نیایند اما او با عصبانیت به در ضربه می زد، ترسیدم شیشه بشکند به خاطر همین یک چوب دستی را که داخل مغازه ام بود برداشتم و به بیرون دویدم. نمی توانستید کار دیگری بکنید و به پلیس زنگ بزنید؟ مجال نمی دادند؛ دعوای ما به خیابان کشیده شد محمدرضا هم به سمتم حمله می کرد حتی دستم زخمی شد و ناگهان مهدی تعادلش را از دست داد و متمایل به زمین شد و متأسفانه ضربه پرتابی من که به سمت پاهایش بود به سرش برخورد کرد. و حالا؟ تا 3 روز که مهدی در بیمارستان بود فقط دعا می کردیم زنده بماند و من از شرمندگی شان در بیایم و حالا هر ثانیه در خواب و بیداری کابوس می بینم و بناچار تسلیم آن هستم، هیچ وقت تصور نمی کردم روزی قاتل شوم، از بس گریه کردم دیگر اشک هایم خشک شده اند و می دانم خانواده من و مهدی هر دو در شرایط بحرانی ای هستند و متأسفم. بنابر این گزارش، خانواده مهدی در اقدامی انساندوستانه اعضای بدن وی را به بیماران نیازمند اهدا کردند. ایران*
یکشنبه ، ۲۷دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: 9 صبح]
[مشاهده در: www.9sobh.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 7]
-
گوناگون
پربازدیدترینها