تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1818867565
نعل وارونه سعودی
واضح آرشیو وب فارسی:کبنانیوز: کبنانیوز؛ امین پایدار چرا و چگونه اقدام دولت عربستان می تواند به تقویت جایگاه بین المللی ایران منتهی شود؟ ایران به جبر، خاورمیانه ای است ولی به اختیار، بر فراز این منطقه از جهان قرار می گیرد. پیرامون اش را اکثرا بازیگرانی احاطه کرده اند که نه سابقه تمدنی دارند و نه گذشته فرهنگی و اجتماعی ماندگار. قدرت شان به اتکای خارجی نیز چنگی به دل نمی زند و عزت شان زیر سایه اجنبی تحقیر شده است. ژئوپلیتیک این همه هم در برابر جغرافیای سیاسی ایران از حیث وسعت و اهمیت منزلتی نمی یابد و این بازیگران را در آستانه حقارت و حسادت قرار داده است. دولت شان هم ملت ندارد یا از فقدان حاکمیت یکپارچه در رنج است و سرزمین شان محل تاخت و تاز عقاب های تیزپرواز یا خرس های گرسنه سیبری. چندین دهه است که نظام های برآمده از سایکس – پیکو موی دماغ شده اند و اعصاب و روان جماعت پارسی را می آزارند. اما این واقعیت تحمیل شده و زندگی در کنار این همه بازیگر حقیرمانده راه فراری هم دارد و آن چیزی است که ژئوپلیتیک ایران دیکته می کند. ایران در حین استقلال جویی می تواند سیاست خارجی نه شرقی و نه غربی خود را در شرایط جدید بازخوانی کند. اگر عرب ها تصمیم گرفته اند با شکل دهی به ائتلاف فرقه ای و ضدشیعی تنش بیافرینند و ایران را به جنگی ناخواسته وارد کنند، جمهوری اسلامی هم می تواند از پاتک فرامنطقه ای اش رونمایی کند. ایران ما نه شایسته است و نه بایسته که با این قماش از بازیگران حسود و حقیر دهن به دهن شود و عزت اش را لگدمال کند. همان روز که جهان به تعجب نظاره گر دیپلماسی رادیکال عربستان سعودی و متحدان اش در قطع روابط با ایران بود، جمهوری اسلامی از هیات بلندپایه سیاسی و اقتصادی دانمارک میزبانی می کرد؛ اتفاقی بزرگ که برخی به دلیل هیجانات برآمده از کنش افراطی عربستان از آن غفلت کردند. چنین نادیده انگاشتن با چاشنی طنز و هجو هم درآمیخت که «کار به کجا کشیده که جیبوتی ریزقدرت روابط اش را با ایران محدود می کند» اما حضور یک هیات بلندپایه سیاسی و اقتصادی در تهران آن هم همزمان با قطع روابط دیپلماتیک عربستان و اقمارش و همچنین پس از آن الحاقیه جنجالی به بودجه سالیانه آمریکا در مورد محدودیت ورود ۳۸ کشور به خاک ایالات متحده حائز اهمیت بود و دارای معانی و پیامدهای راهبردی. اما این بی اعتنایی فقط به دانمارک محدود نماند. مواضع رسمی دولت اوباما، اتحادیه اروپا و غرب نشان از اهمیت انحصاری و اختصاصی ایران برای قدرت های فرامنطقه ای دارد. حتی تماس تلفنی جان کری با محمدجواد ظریف و تلاش ایالات متحده در میانجیگری میان تهران و ریاض تثبیت و تضمین کننده چنین نقشی برای ایران بود. اگرچه سیاست نه شرقی و نه غربی در طول بیش از سه دهه گذشته در عمل مانع از پیگیری استراتژی اتحاد و ائتلاف با قدرت های بزرگ شد، اما حضور بی واسطه و نظامی روسیه در اطراف مرزهای ایران می تواند زمینه ساز ارائه تعریف جدیدی از این استراتژی کلان در حوزه سیاست خارجی باشد. دوری از ائتلاف سازی های سازنده با بازیگران فرامنطقه ای در عمل به معنای زیر پا گذاشتن قابلیت های منحصربه فرد ژئوپلیتیک، سرزمینی، تمدنی و سیاسی ایران است. ایران از حیث چنین مختصاتی تفاوت چندانی با ترکیه عضو ناتو ندارد. اگرچه جبر تاریخ و جغرافیا، ترک ها را در منطقه خاورمیانه قرار داده است، ولی ویژگی های ژئوپلیتیک، تاریخی و تمدنی هم ترکیه را در چارچوب پیمان آتلانتیک شمالی قرار داده و هم سودای عضویت در اتحادیه اروپا را به عنصر همیشگی در سیاست خارجی آنکارا تبدیل کرده است. به نظر می رسد قطع ارتباط دیپلماتیک اعراب با ایران، این فرصت را بیش از پیش به میان می کشد که جمهوری اسلامی نیز می تواند همپای جمهوری ترکی در ائتلاف هایی اثرگذار با دنیای غرب یا جهان شرق قرار گیرد. همکاری های استراتژیک میان تهران و مسکو در حوزه تحولات شام، ائتلاف با روسیه را به سیاستی در دسترس تر تبدیل کرده است. آن هم در میانه ای که ایالات متحده حاضر به کم رنگ کردن مناسبات نظامی و استراتژیک خود با کشورهای عربی منطقه نیست و در عین حال نیم نگاهی هم به اتحادش با اسرائیل دارد. دیپلماسی رادیکال اعراب نسبت به تهران، این فرصت را پیش پایمان گذاشته است که با تاملی بیشتر به تجدید مناسباتمان با قدرت های بزرگی چون روسیه بیندیشیم. به هر حال هم ایرانی ها و هم روس ها از مانور قدرت آل سعود و اعراب در چارچوب مناسبات برآمده از اوپک و کاهش قیمت نفت زیان دیده اند و خط مشی مشترک هر دو کشور برای حفظ و حراست از کیان ملی در سوریه زمینه همکاری های بیشتر و راهبردی را فراهم می آورد. اگرچه تقلای عربستان سعودی برای تشکیل ائتلاف ضدشیعی علیه ایران بارقه های امید را برای صلح در سوریه، یمن و عراق از میان برده است ولی جمهوری اسلامی می تواند از طریق ائتلاف با قدرت های بزرگ به اعراب پاتک بزند و آنها را از دایره دیپلماسی منطقه ای حذف کند. اگر چنین ائتلافی شکل گیرد، عرب ها حداکثر نقش و کارکرد اقتصادی خواهند داشت و در مناسبات سیاسی و امنیتی خاورمیانه جایگاهشان را از دست می دهند. چنین کارکردی از اعراب در دهه ۱۹۷۰ نیز ظهور و بروز یافت و به همین دلیل هم ایران می تواند تاریخ را در ظرف خاورمیانه و با ابزارهای قدرت فرامنطقه ای اش محقق کند. اگر در آن دهه همکاری با واشنگتن چنین نقش آفرینی را بر واقعیت های خاورمیانه تحمیل کرده بود، در دهه جدید جمهوری اسلامی ایران از طریق اتحاد با روسیه یا بازی در میان قطب های مسکو، پکن و واشنگتن می تواند امتیازات حداکثری را عاید منافع و امنیت ملی کند. در این روزهای بحران زده به جای دل نگرانی از تصمیم رادیکال اعراب باید به استقبال تغییرات جدید رفت؛ تغییراتی که در آن فرومایگان ژئوپلیتیک و منطقه ای نادیده گرفته می شوند.
یکشنبه ، ۲۰دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: کبنانیوز]
[مشاهده در: www.kebnanews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]
-
گوناگون
پربازدیدترینها