تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
خرید سوسیس پرکن اصل با گارانتی
تشخیص دیسک و صفحه اصلی از تقلبی (6 راه ساده)
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
ده راهنمایی برای نوازندگان مبتدی یوکللی
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1806674542
خورشید خوشنویسی
واضح آرشیو وب فارسی:اطلاعات: گویای خلاقیت میرعماد، تحریر ترکیبات و مفردات اوست که بعضی کلمات را اگر از غیر پنجة سحار او سر می زد، هیچ طبع حساسی آن را نمی پذیرفت؛ در صورتی که او مفردات ناهماهنگ ترکیبها را به صورتی در کنار هم اجرا می نماید که نه تنها از ناموزونی خبری نیست، بلکه به اندازه ای زیبا و راهگشاست که چشم بیننده را خیره می سازد و هنوز هم پس از انقراض صوری شیوة او و سیر تکاملی چهارصدساله خوشنویسی نستعلیق، بیشتر استادان مسلّم از اجرای آن، حتی در سبک و سیاق مخصوص به خود عاجزند؛ زیرا برداشت شاگردان میر از ارائة باز مکتب میرعماد با برداشت این افراد از تعلیمات برگرفته استادان خود بسیار متفاوت است. اینکه انقراض شیوه را می گویم، بدان جهت است که پس از چهارصد سال تاکنون کسی نتوانسته است از کالبد پولادین مفردات و ترکیبات و ساختار ذاتی خط نستعلیق مکتب میرعماد بکاهد، یا به آن نقطه ای بیفزاید یا بر آن نکته ای بگیرد و باید انقراض در تکرار و استمرار را منظور نظر داشت. متأسفانه در سبک شناسی خط نستعلیق معاصر نیز به تبعیت از تذکره نویسان پیشین در مورد آثار میرعماد و سایرین اظهار نظر کرده اند و هیچ گاه از حوزة اصطلاحات حس آمیز خارج نشده و از عبارتی چون: «در لطافت قلم و قدرت کتابت، ید بیضا می کرد و خط وی بدون اصلاح هم استوار و هم خوش اندام بود. هم خفی را نمکین می نوشت و هم جلی را استوار و شیرین» یا «خط میرعماد، استواری خط میرعلی و نمک باباشاه هر دو را در بر دارد»، فراتر نرفته اند. در صورتی که این واژگان و اصطلاحات رمزآمیز جز به تلقین، نمی تواند در قلمرو سبک شناسی خط نستعلیق جای داشته باشد و هیچ گاه در ترازوی نقد و نظر آثار این مثلث هنری توان ادای مطلب را ندارد. در مثلث مزبور یعنی: «میرعلی»، «باباشاه» و «میرعماد»، اگر سبک دو شخصیت پیشین را در زوایای قاعده جستجو کنیم، باید مکتب میر را در زاویة رأس ببینیم که مجموعه ای از آن دو را با اشراف بر تمامی ساختار و اوضاع صوری و معنوی سبک آنها داراست. در این معرفی سبکی حتی مقدمات اولیه سبک شناسی، که محمدتقی بهار دربارة ادبیات فارسی با شناخت و معرفی که بر سیر نثر فارسی از آغاز تا زمان خود داشت، تدوین و تألیف نمود، دربارة سبک شناسی خط نستعلیق صورت نگرفت. در نتیجه آنچه امروز ما به عنوان رأی صاحب نظران در دست داریم، نه تنها به هیچ وجه راهگشا نیست، بلکه فرمولهای راز و رمزداری است که جز با کلیدِ وهْم گشایش نمی یابد. به ناچار با توجه به شناختی که تا حال از مکتب میرعماد به دست آورده ایم، باید اعتراف کنیم که مکتب میرعماد اگرچه بر ویرانه های سبک میرعلی و باباشاه بنیاد نهاده شده است، اما در نمود آشکار خود نه استواری اش نشأت گرفته از استحکام سبک میرعلی است و نه ملاحت آن از نمک خط باباشاه است، بلکه مکتب مستقلی است که تمامی صفات مثبت و منفی آن، از بنیان گذار اوست که از ذات او سرچشمه گرفته و در ظاهر جلوه کرده است. باید به این امر توجه داشت که آوردن اصطلاحاتی که به قول اهل فن با چشم دیده می شود، اما قلم را توانایی توصیف و تشریحش نیست، در خط سیر نقد علمی و هنری، راه ندارد؛ زیرا گویا نیست، نارساست و آنچه گویا و رسا نبود، نمی تواند تعیین کننده باشد؛ بنابراین در نقد و بررسی ساختار فنی مکتب میر باید گفت: در سیر آزمایشی و بررسی تحلیلی و علمی و هنری خود میرعماد پس از شخم وسعتهای هنری پیش از خود و تصفیة زواید و ناسازها، بذر اصلاح شدة مکتبش را می افشاند که حتی جوانه ای از رویشهای سابق به چشم نمی خورد و این مزرعة هنری که در ده سال اواخر عمر میر به بار می نشیند و حاصل آن به «مکتب میر» معروف می گردد، محصولش با تمامی آنچه پیش از آن وجود داشته، تفاوت دارد. البته در آثار اولیة میر که مورد تقلید خوشنویسان افغانستان و ترک قرارگرفته است، رگه های بازگشت و کهنه گرایی وجود داشته و دارد. از این نظر، هندوستان تفاوت دارد؛ چون پس از حضور شاگردان توانای میرعماد ـ چون رشیدا که از آن سخن خواهیم گفت ـ هنرمندان دیار هند نیز به اصلاح شیوة نخستین پرداختند. تحول در هند از زمرة کارهایی است که از مقصد اصلی سیر هنری دریافت نشده و مایه ای خام از ابتدا یا اواسط صعود و اوج مکتب میر است که سبب تقلیدها در مرحلة طرح و آزمایش نسبت به قلة سرافراز مکتب او شده و به همین سبب ساختار دیگری یافته اند. فراز و نشیب ها در فراگیری مکتب میرعماد کم نیستند، به طوری که با تمام علاقه و کوشش مجریان، گونه هایی که در ظهور فراگیر مکتب میرعماد ظاهر شدند، کلاً آن سبک و سیاق به دست فراموشی سپرده شده و همچون جواز دفن شیوه ای است که باید آن را در تابوت نسیان قرار داد و به گورستان عدم فرستاد. مکتب میرعماد بر اساس تاریخ هنر خوشنویسی درست در زمان اقتضای خود ظهور می کند و با آن ویژگیهایی که به آن پرداختیم، فراگیر می شود. به هر حال در زمانی که یک هنرمند هفت نوع خط می نوشت و در تمام انواع هفت گانه هم شیوه ای ممتاز و در اوج، اما بسته و بی تأثیر داشت، ظهور میرعماد ضروری و لازم می نمود تا با ارائة باز و بی رمزو راز خوشنویسی خط نستعلیق که با فرهنگ و زمان جامعه پیوند ناگسستنی یافته بود، رسالت هنری خویش را به پایان برد. میرعماد در حرکت هنری خود نه تنها پیرو انتقال نعل به نعل آثار زیبای استادان سلف نیست، بلکه در اغلب موارد با آنها در کرسی بندی و ترکیبات و مفردات تضاد دارد و اگر در معدود مواردی هم به سبک آنها نزدیک است و یا مغایرتی دارد، باز با بینش استادانه و منتقد در تمام مراحل نسبت ها را رعایت می کند. نکتة دیگر، دسته بندی محتوا و مضمون آثار هنرمندان خوشنویس است که تاکنون در هیچ مأخذ و مقاله ای سخنی در باب آن نگفته اند و این آثار (یعنی سیاه مشق و چلیپا و قطعه و کتابت) اگرچه قبل از ظهور میرعماد هم وجود داشته باشد، اما مفاد و محتوای آنها در زمان میرعماد جنبة جدی و تثبیت حدود به خود می گیرد. با دقت و تأملی اندک بر این گونه ها در آثار میرعماد، مفاد متفاوت و کاربرد هنری و اجتماعی و تاریخی آنها مشخص می گردد. به طور کلی آثار هنرمندان خوشنویس را از بُعد مفاد و محتوا می توان به دو دستة اصلی «خصوصی» (فردی) و «اجتماعی» تقسیم کرد. آثار اجتماعی خود شامل دو دستة «تعلیمی» و «تبلیغی» می شود. آثار خصوصی شامل سفارشاتی است که خوشنویسان برای امرار معاش از افراد متفرقه می پذیرفتند؛ همچون کتابها و رساله ها، ادعیه و قرآن و دواوین شعرا و متون مقدس فرَق مختلف که این آثار صرفاً انعکاس هنری داشته و دارند و تنها از لحاظ فنی و هنری قابل بررسی پژوهش سبک شناسی هستند. دستة دوم (آثار اجتماعی) که شامل تعلیمی و تبلیغی می شوند، با داشتن مشخصات هنری و فنی نمونه های پیشین، حاوی جزئیاتی است که در مجموع کلیات زندگی هنرمند را در بر می گیرد. سیاه مشق ها جلوه های برونی شکایتها و درد دلهای هنرمند است که به راستی باید آنها را مشق درد گفت و چنان که اوضاع ناهنجار زمانی فرصت دقت و مطالعه آنها را ممکن سازد، در تاریکی شگفت انگیز این صفحات همسال با روزگار، رازهایی نهفته است که بسیاری از گره های مرموز زندگی این هنرمندان را می گشاید و چه اسراری که قرنهاست در پشت پنجره های تاریک سیاه مشق ها پنهان و سر به مهر باقی مانده اند و از آن زمان که این شیوه ممارست در بین خوشنویسان متداول شده، سخنهای نهانی خود را با زبان قلم و به اشک سیاه با صفحة صادق و سپید و پذیرا می گفته اند. سیاه مشق نمودار کامل و صفحة انعکاس باطن هنرمند است که بر صفحة مشق او آیینه وار در قالب کلمات زیبا و جاودانه منعکس می شود و متجلی می گردد، باید توجه داشت که در سیاه مشق هنرمند مبتدی یا متوسط و حتی عالی که دربند اجرای حرف یا کلمه ای به نحو مطلوب است، نمی توان این خصوصیت را مشاهده کرد، بلکه در آثار اساتیدی که در اوج هستند ـ چه قبل از میرعماد و چه بعد از او ـ این ویژگیها وجود دارد. ادامه دارد
شنبه ، ۱۲دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اطلاعات]
[مشاهده در: www.ettelaat.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]
-
گوناگون
پربازدیدترینها