محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804066341
شهید غفاری به روایت فرزند +عکس
واضح آرشیو وب فارسی:صراط نیوز: بتول غفاری فرزند مبارز شهید آیت الله حسین غفاری است که گرایشات سیاسی پدر، او را بدین سو سوق داد. او از منش مبارزاتی پدر خاطراتی خواندنی دارد.صراط: بتول غفاری فرزند مبارز شهید آیت الله حسین غفاری است که گرایشات سیاسی پدر، او را بدین سو سوق داد. او از منش مبارزاتی پدر خاطراتی خواندنی دارد که شمه ای از آن را در گفت و شنود پیش روی بیان داشته است. امید آنکه مقبول افتد. *از فضای خانوادگی و تربیتی پدر شهیدتان بگویید و اینکه رفتارشان با زن و فرزند چگونه بود؟ پدرم در یک خانواده روحانی بزرگ شده و از کودکی با آداب و مسائل اسلامی آشنا شده بودند. پدر و اجداد ایشان، همه روحانی و عمو و دایی ایشان مجتهد و مسلط به مسائل اسلامی بودند. همین زمینه های خانوادگی در کنار مطالعات وسیع علمی و دینی، سبب شد ایشان هم همین مسیر را در پیش بگیرند. رفتار ایشان در خانواده، نمونه یک روحانی متعهد و آگاه بود. بسیار خوش اخلاق بودند و همه چیز را با خوش خلقی به ما یاد می دادند. ابداً اهل تنبیه نبودند، بلکه با تشویق و بیان احادیث و روایات به ما آگاهی می دادند و هوشیارمان می کردند. هیچ وقت با ما تندی نمی کردند. همیشه هم می گفتند: وظیفه دارم این حرف ها را به شما بزنم! اینکه عمل کنید یا نکنید، اختیار با خودتان است! *در زمینه شیوه های تعلیم و تربیت ایشان، خاطره ای یادتان هست؟ بله، آن روزها دامن بلند یا به قول معروف ماکسی مد شده بود. تقریباً ده یازده ساله بودم و یکی از آنها را برای خودم دوختم. پدر گفتند: دوست ندارم دخترم دنبال مد باشد. می خواستم به تبریز بروم و این دامن را در چمدان گذاشتم و بردم. در آنجا یک روز قرار بود به مهمانی بروم و تصمیم گرفتم آن دامن را بپوشم، ولی به خودم گفتم: اگر پدرم اینجا نیستند، خدای پدر که هست و از پوشیدن دامن منصرف شدم. موقعی که برگشتم، موضوع را به پدرم گفتم و ایشان مرا بسیار تشویق کردند و به من جایزه دادند. بسیار تأکید داشتند در لباس پوشیدن، رفتار و گفتارمان دقت کنیم و همواره حضرت زهرا(س) و امیرالمؤمنین(ع) را به عنوان الگو برایمان مطرح می کردند. *اولین بار کی به زندان رفتند؟ پنج ساله بودم و خوب به خاطر دارم. این برنامه ای بود که تا زمان شهادتشان ادامه داشت. در زندان هم تحت شکنجه های فراوان قرار می گرفتند و در زندان آخر در اثر همین شکنجه ها به شهادت رسیدند. در دورم سوم زندان ما در زندان شهربانی به ملاقاتشان رفتیم و یادم هست کف زندان پر از آب بود. موقعی که از زندان آزاد شدند، بدنشان ورم کرده بود! *از کی با امام آشنا شدند؟ از همان دوره ای که در حوزه درس می خواندند. *از چه زمانی به تهران آمدید؟ ایشان ازدواج که کردند به تهران آمدند و لذا موقعی که به دنیا آمدم در تهران سکونت داشتیم. *از بنای مسجد الهادی توسط ایشان خاطره ای دارید؟ مسجد الهادی، کلاً به همت ایشان ساخته شد. یادم هست پا به پای کارگران کار می کردند و آجر می آوردند. مسجدی هم در بازار گلوبندک بود به نام مسجد شیخ فضل الله نوری که آن را تخریب کرده بودند و قصد داشتند به پارکینگ تبدیل کنند. پدر سخت در برابر این موضوع مقاومت کردند و این مسجد با تلاش و همت ایشان دو باره ساخته و تعمیر شد. ایشان در ساخت آن مسجد هم پا به پای کارگرها کار می کردند. *از سلوک عبادی و عرفانی ایشان چه خاطره ای دارید؟ یادم هست گاهی اوقات نیمه های شب از خواب بیدار می شدم و می دیدم ایشان بیدار هستند، اما به محض اینکه متوجه می شدند یکی از ما بیدار شده ایم، از اتاق بیرون می رفتند و نمی گذاشتند ما متوجه شویم برای نماز شب و تهجد بلند شده اند. یک بار هم در حال سجده بودند و فکر می کردم خوابشان برده است. به مادرم گفتم و ایشان گفتند :خیر، سجده شان طولانی است! *از فعالیت های سیاسی و مبارزاتی پدر بزرگوارتان بگویید؟ امام در نجف بودند و مرحوم پدر اعلامیه های ایشان را پخش می کردند و در منابر و سخنرانی ها علناً از امام اسم می بردند و با شاه مخالفت می کردند. در جریان 15 خرداد 1342 شبش پدرم را دستگیر کردند و فردا صبح امام را! ایشان در مسجد خاتم الاوصیا منبر می رفتند و در آنجا به شاه اعتراض کرده بودند. همان شب مأموران در ساعت یازده شب ریختند و پدرم را دستگیر کردند و فردا صبح هم امام را از قم به تهران آوردند. یادم هست اعلامیه ها و نوارهای امام مستقیماً برای ایشان فرستاده می شد. *در مجموع، پدر چند بار به زندان رفتند و آیا آثار شکنجه را بر بدن ایشان دیدید؟ تعداد زندان رفتن هایشان خیلی زیاد بود. ایشان هر سه چهار ماه یک بار دستگیر می شدند. چهار پنج دفعه اش را که خودم به یاد دارم. آن روزها برای منبر رفتن باید اجازه کلانتری را می گرفتند. ماه رمضان بود و ایشان به کلانتری نرفتند. برایشان اخطاریه آمد و باز اعتنا نکردند. بالاخره دفعه سوم آمدند و ایشان را به کلانتری بردند و در آنجا به ایشان گفتند پس چرا نیامدی اجازه بگیری؟ که ایشان گفته بودند اسلام اجازه نمی خواهد. هر وقت تشخیص بدهم باید حرفی را زد می زنم. تهدید کرده بودند زبانت را کوتاه کن، والا بد می بینی. یادم هست پدر از زندان آمده بودند و دیدم پشتشان کبود بود. *بیشتر حول چه موضوعاتی صحبت می کردند؟ احکام و معارف اسلامی و مخصوصاً حجاب و عدم اختلاط مدارس دخترانه و پسرانه و در همه آنها هم مخالفت با سیاست های دولت و رژیم شاه. *آخرین بار ایشان را کی دیدید و چگونه از شهادتشان باخبر شدید؟ آخرین بار که برای ملاقات رفتیم یکی دو ساعتی معطلمان کردند تا پدر را آوردند. دو نفر زیر بغلشان را گرفته بودند و احساس کردم وضعیت دست و پای پدر عادی نیست. با اشاره پرسیدم چه شده است؟ ایشان گفتند خیلی زدند. ایشان را با باتوم های برقی زده بودند و نهایتاً هم زیر شکنجه و مخصوصاً فشارهای روحی شهید شدند. خودم فرورفتگی پس سر ایشان را دیدم. موقعی که می خواستند جنازه را به ما تحویل بدهند، گفتند باید امضا بدهید پدرتان به مرگ عادی از دنیا رفته است تا جنازه را تحویل بدهیم. پاهای پدرم را سوزانده بودند و گوشت به آن نمانده و دستشان شکسته بود. در اثر شکنجه با آپولو و ضربات باتوم سرشان فوق العاده ورم کرده بود.ایشان هیچ وقت از داخل زندان نمی توانستند برای ما پیغامی بفرستند، ولی وقتی به دیدارشان می رفتیم و من کمی بی تابی می کردم، می گفتند به ائمه(ع) و موسی بن جعفر(ع) اقتدا و صبر کنید. *گویا شما موفق شدید تصویری را که از پدرتان در زندان گرفته بودند از پرونده ایشان بردارید. قضیه چه بود؟ موقعی که خبر شهادت پدرم را دادند، به ما گفتند برای بردن وسایل پدرتان به زندان قصر بیایید. یک لحظه چشم نگهبان را دور دیدم و عکس های پدرم را از داخل پرونده اش کندم. داشتم از زندان بیرون می رفتم که دستگیرم کردند و گفتند: «این عکس ها را از کجا آوردی؟ دزدیدی؟» گفتم: «نه، نگهبانتان خودش اینها را به من داد.» نگهبان فریاد زد: «دروغ می گوید.» گفتم: «یادت نیست گفتم پدرم را خیلی دوست دارم و دلم می خواهد عکسش را داشته باشم و تو هم دلت سوخت و عکس ها را به من دادی؟» باز دو سیلی محکم به صورت نگهبان زد و او شروع کرد به داد و فریاد کردن. گفتم: «تو با دو سیلی این قدر داد و فریاد راه می اندازی. اگر جای ما بودی چه می کردی؟» به هر حال ابداً زیر بار دزدیدن عکس ها نرفتم، چون اگر قبول می کردم خیلی برایم سنگین تمام می شد.
یکشنبه ، ۶دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: صراط نیوز]
[مشاهده در: www.seratnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]
-
گوناگون
پربازدیدترینها