تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
انواع ریل دستگاه‌های CNC + جدول مقایسه معایب و مزایا
خرید سوسیس پرکن اصل با گارانتی
تشخیص دیسک و صفحه اصلی از تقلبی (6 راه ساده)
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
ده راهنمایی برای نوازندگان مبتدی یوکللی
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1806860004
فارس گزارش می‌دهد هنر رنگرزی دیگر رنگی ندارد/دنیای بی‌رنگ استاد ماشاءالله رنگرز
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: فارس گزارش می‌دهد
هنر رنگرزی دیگر رنگی ندارد/دنیای بی‌رنگ استاد ماشاءالله رنگرز
رنگرزی هنری زیبا و قدیمی که عمری به طول تاریخ مردمان کردستان دارد، اما گذر زمان و بی‌مهری‌های مسئولان، آن را در مسیر شیب تند فراموشی قرار داده است.
به گزارش خبرگزاری فارس از سنندج، رنگرزی هنری زیبا و قدیمی که عمری به طول تاریخ مردمان ایران زمین دارد، اما گذر زمان و بی‌مهری‌هایی که به این هنر ماندگار می‌شود آن را در شیب تند فراموشی قرار داده است. زمان در گذر است و بسیاری از استادانی که دیرزمانی در این عرصه حرفی برای گفتن داشته‌اند، امروز در زیر خروارها خاک آرمیده‌اند. روزها، ماه‌ها و سال‌ها به سرعت باد می‌گذرد، اما اقدامی برای ماندگاری این هنر ارزنده نمی‌شود، امروز دیگر خبری از راسته رنگرزان میدان مرکزی بازار سنندجی نیست و چراغ بسیاری از کارگاه‌های رنگرزی در این مسیر خاموش شده است. حساسیت استاد ماشاالله تنها رنگرز باقی‌مانده در راسته رنگرزان بازار سنندجی در بیرون کشیدن خامه‌ها از دیگ‌های رنگرزی و ترکیب رنگ دیگ‌ها با هم و خلق رنگی تازه و در کل در احساس رنگ‌ها و رنگ‌آمیزی گاه چنان باور نکردنی است که به اعجاز می‌ماند، خسته از کار است یا بی‌مهری روزگار خوب نمی‌دانم، اما از بی‌مهری به هنرش که می‌نالد، ناگفته‌های درونش برایم هویدا می‌شود. دیوارهای سیاه تنها کارگاه رنگرزی راسته رنگرزان سنندج به شب لبخند می‌زند و چشمان نگران ماشاالله از سرنوشت نامعلومی که این هنر 700 ساله در کردستان دارد، درونم را مضطرب می‌سازد.
می‌گوید: فعالیت در این حوزه، علاوه بر صبر و فکر، عشق به کار می‌خواهد تا از بستر آن گیاه و ریشه را به رنگ و با ترکیب رنگ‌ها با همدیگر، رنگ جدید را خلق کنی. از نداشتن آینده این کار با وجود سختی و طاقت‌فرسا بودن آن که حرف می‌زند، نیم نگاهی به عکس میخ شده به دیوار رنگ و رو رفته مغازه‌اش می‌اندازد. لحظه‌ای سکوت در میانمان حاکم می‌شود، انگار دیدن عکس قاب شده‌اش او را به سال‌های دور برد و خاطرات گذشته‌اش را برایش زنده کرد. صورت استخوانی و چین‌خورده‌اش کمی در هم می‌رود، دقایق از پس هم می‌گذشت. سردی هوا کلافه‌ام کرده بود، اما مهر لبان استاد رنگرز خیال باز شدن نداشت. به زور به حرف زدن آورده بودمش و خیال خالی کردن میدان را به راحتی نداشتم، استاد چندین بار انگشتانش را در هم قلاب کرد، به راحتی می‌شد کلافگی را که بر وجودش چنگ می‌زند درک کرد، تمام ذهن و فکرم را برای پیدا کردن واژه‌ای که این هنرمند را سر ذوق آورد به استخدام گرفتم. برق زدن چشمان او به دیگ رنگ روناس از همان لحظه ورود به مغازه با تمام وجود احساس کردم این بود که کلید باز کردن مهر لبان استاد را پرسیدن در مورد این طلای قرمز یافتم.
انگشتان استخوانی‌اش را با لطافت خاص بر تارهای خامه رنگ شده بر دیوار می‌کشد و می‌گوید: کودکی، جوانی و تمام عمرم را با زیبایی این رنگ‌ها و تلخی سختی کار رنگرزی سپری کرده‌ام. رنگ روناس که در این رنگرزی تولید می‌شود و بر تار و پود فرش دستباف بیجار و سنندج از گذشته تا به امروز نقش می‌زند، در کمترین جایی از ایران زمین می‌توان یافت. 60 سال زندگی‌اش را در این زمینه هزینه کرده است و همین کافی است که صحبت از رنگ و زیبایی‌های فریبنده‌اش لبخندی هرچند کم‌رنگ بر لبان وی بیاورد و آغازی برای گفت‌وگوی دو طرفه شود. می‌گوید: در طول این سال‌ها هیچ موردی مبنی بر بی‌کیفیت بودن فرشی که با رنگ‌های این کارگاه نقش بسته است، نداشته‌ام و همین بزرگ‌ترین افتخار و دلگرمی‌ام برای ادامه این راه بوده است. از ناکام ماندنش در مسیر آموزش شاگردانش به دلیل عدم اشتیاق آنها و سختی این حرفه رنگارنگ می‌نالد و می‌افزاید: خزان این هنر تا زمانی که حمایت اساسی از سوی متولیان صورت نگیرد، بهار نخواهد شد. می‌ترسم خزان زندگی من موجب فراموشی و مرگ این هنر 700 ساله در استان هنرخیز و هنرمندپرور کردستان شود.
با اشتیاق از آمادگی خود برای آموزش افرادی مشتاق برای ماندگاری این هنر می‌گوید و از عدم حمایت متولیان امر به سختی انتقاد دارد. حاصل 60 سال فعالیتم در این کار، خانه‌ای 70 متری است و مطمئن هستم اگر دستفروشی می‌کردم شرایط مطلوب‌تری نسبت به امروز داشتم، اما با این وجود فراموش شدن این هنر را ظلمی بزرگ به مردم ایران زمین می‌دانم. بی‌ارزش بودن این هنر از دید متولیان امر را تنها دلیل عدم حمایت و تلاش آنها برای بقا و ادامه حیات حرفه رنگرزی می‌داند و می‌گوید: قدر مس را مسگر شناسد و قدر زر، زرگری. می‌گوید: کار رنگرزی از جمله صنعت‌های با ارزشی است که باید قدر آن را به درستی دانست و در راستای ماندگاری و حفظ آن هزینه کرد، باید این نگاه در متولیان امر به ویژه مسئولان صنایع دستی ایجاد شود که فرش منحصر نیاز به رنگ طبیعی و منحصر دارد که در جوشش دیگ‌های همین کارگاه‌ها که چراغشان به دلیل بی‌مهری برخی مسئولان در حال خاموش شدن است به‌دست می‌آید. دیگر گله‌مندی وی از رسانه‌هایی است که بارها امید را در قلبش با تهیه گزارش‌های کوتاه و بلند از هنرش بدون رساندن مشکلاتش به گوش مسئولان به یأس تبدیل کرده‌اند، گلایه‌ای که موجب شده دیگر رغبتی به پاسخ گفتن به سوالات هیچ خبرنگار و گزارشگری نداشته باشد. گلایه این استاد رنگرز کافی بود که عمق رنجی را که در وجودش چنگ انداخته با ذره ذره تار و پودم احساس کنم و دلیل بی‌میلی و عدم رغبتش را برای مشارکت در این مصاحبه درک کنم. برای دورشدن از فضای سنگینی که از لحظاتی پیش بر ما حاکم شده است، از آقا ماشاالله در مورد موادی که برای رنگ کردن خامه‌ها استفاده می‌کند، می‌پرسم؟ می‌گوید: تمام رنگ‌ها کاملا طبیعی و برگرفته از طبیعت است. بخشی از آن را در خود استان و قسمتی را از دیگر استان‌های کشور تامین می‌کنم. پوست گردو، کاه، زاغ سفید و سیاه، آهک، روناس و... هر کدام در خلق رنگ‌ها نقشی ایفا می‌کنند و این رنگ‌ها در کنار هم با پنجه هنرمند قالی‌باف تار و پودی می‌شود، هزار رنگ که چشم را خیره و روح را نوازش می‌دهد. در مورد مشتری‌هایش هم می‌پرسم؟ می‌گوید "از تهران بزرگ با فاصله 500 کیلومتری از سنندج تا کرمانشاه و مریوان مشتری دارد، افرادی که هر چند تعدادشان نسبت به گذشته انگشت‌شمار شده‌اند، اما قدر هنر ماندگارش را می‌دانند و تار و پود فرش‌هایشان را به دیگ هیچ کارگاه دیگری نمی‌سپارند". وقتی از دارهای قالی زنان فرشباف در شهرها و روستاهای دور و نزدیک کردستان که نخ‌هایش در این کارگاه رنگ می‌شده، حرف می‌زند، برقی از اشتیاق در چشمانش می‌درخشد و می‌گوید: ارزشی که رنگ‌های طبیعی به فرش می‌دهد آن را به اثری ماندگار تبدیل می‌کند. رنگ طبیعی مثل رنگ‌های شیمیایی نیست که به محض آب خوردن از بین می‌رود، ماندگاری این رنگ و تنوع منحصر به فرد آن موجب ماندگاری و بی‌نظیر بودن فرش‌هایی می‌شود که با استفاده از این رنگ‌ها تولید می‌شود. امروزه کمتر کسی ارزش هنر و هنرمندانی که در این حوزه فعالیت می‌کنند و سال‌های زیادی از زندگیشان را وقف ماندگاری هنر رنگرزی کرده‌اند، می‌دانند، حتی آنهایی که به نوعی با این حرفه ارتباط دارند گاها موجب رنجشمان می‌شوند. ساعت‌های زیادی را در سرما و گرمای هوای زمستان و تابستان در این مغازه نمور با عشق و علاقه برای مشتریانم خامه را با بهترین کیفیت رنگ می‌کنم، اما عدم پرداخت به موقع حق‌الزحمه از سوی آنها که گاها ماه‌ها به طول می‌انجامد، مشکلی دیگری است که بر بار مشکلات ما افزوده شده است. قبلا که وضع بازار بهتر بود مغازه کناری را اجاره کرده بودم، ولی با پایین آمدن تعداد فرشبافان دیگر نیازی به فضای فیزیکی بیشتری ندارم! آهی سرد را بدرقه جمله ناتمامش می‌کند و می‌گوید: امروز دیگر خبری از خانه‌های قدیمی که گاه تا سه دار قالی را در کنار هم برپا می‌کردند، نیست و همین موضوع موجب می‌شود کمترین بهره‌وری را از دیگ رنگ‌های تولید شده ببرم، هرچه تعداد خامه‌هایی که در یک دیگ رنگ بیشتر باشد از نظر مصرف مواد اولیه بهترین بهره را می‌توانیم بگیریم. هزینه گاز به صورت تجاری برایم محاسبه می‌شود و از سویی دیگر پرداخت 380 هزار تومان دارایی در حالی که بر اساس قانون مالیاتی باید معاف باشم، فشار بیشتری را بر من تحمیل کرده است. خسته از کار روزانه است یا رنج بی‌مهری به هنرش خوب نمی‌دانم، اما سیمای استخوانی در هم رفته‌اش از پرسیدن سوال تازه‌ای از استاد رنگرز منصرفم می‌کند و دقایقی هرچند کوتاه سکوت را بر فضا حاکم می‌کند. آقا ماشاالله در فکر فرو رفته است، شاید سفری به دوران کودکی‌اش، آن زمان که در مغازه‌ای کوچکتر در راسته رنگرزان بازار سنندج زیر دست استادش حسین پهلوانی روزها را به شب گره می‌زد و شب هنگام برای رسیدن به درس و تحصیل راهی مدرسه شبانه می‌شد. استاد ماشاءلله را با تمام آرزوهایش که در نگاه مهربانی از سوی مسئولان برای ماندگاری هنرش خلاصه می‌شود در حالی به خدا می‌سپارم که ذهنم پر می‌شود از این جمله، که ای کاش قبل از آنکه بگوییم چه زود دیر شد برای ماندگاری هنر رنگرزی گیاهی که در طراوت و شفافیت رنگ و تنوع غنای رنگ‌آمیزی فرش‌های استان کردستان بیش از هر عاملی در شهرت جهانی دست بافته‌های شهرهای سنندج، بیجار و... مؤثر بوده است، گامی اساسی برداشته شود. بدون شک جلوگیری از فراموش شدن هنرهای کهنی همچون رنگرزی که ریشه‌ای تاریخی در بین مردمان کردستان و ایران زمین دارد، نیاز به نگاه ویژه مسئولان و متولیان امر دارد. انتظار می‌رود، مدیران ذی‌ربط برای یک‌بار هم که شده از پشت میزهایشان بلند شوند و سری به کارگاه‌ها و هنرمندان انگشت‌شمار این حوزه بزنند تا ضمن آشنا شدن با مشکلات آنها، مانع از فراموش شدن این هنر 700 ساله در کردستان شوند. -------------------------- گزارش از شیرین مرادی -------------------------- انتهای پیام/79002/ر40/
http://fna.ir/LSYJRC
94/10/01 - 00:05
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 48]
-
گوناگون
پربازدیدترینها