واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: دوشنبه ۲۳ آذر ۱۳۹۴ - ۲۱:۱۷
محمدرضا اصلانی در شب بزرگداشت مرتضی ندایی در جشنواره سینما حقیقت گفت: از دست دادن کسانی مثل ندایی باید برای مدیریت فرهنگی هشداری باشد تا چنین کسانی را دریابند و به آنها امید بدهند. به گزارش خبرنگار سینمایی ایسنا، محمدرضا اصلانی در شب بزرگداشت مرحوم مرتضی ندایی مستندساز فقید که در دومین شب جشنواره سینما حقیقت برگزار میشد، در سخنانی گفت: سخت است که هر شب در فقدان یک دوست و یک مرد به معنای واقعی سخن بگوییم. در مورد مرتضی ندایی باید بگویم او چیزی را که در جامعه ما کم شده است در خود داشت و آن خرد جمعی است. ضایعهای که امروز جامعه ما دچار آن است فاصلهای است که بین منافع فردی و منافع جمعی ایجاد شده است و این منافع چه در نهادها چه در افراد با هم در تضادند. کسانی مثل ندایی بی آنکه تظاهر کنند منافع فردی را بر منافع جمعی ترجیح میدادند و براساس خرد جمعی عمل میکردند. اصلانی ادامه داد: در روزگار ما این فقط یک خصلت نیست بلکه یک فضیلت است که هرکسی نمیتواند آن را به طور مداوم در خود نگاه دارد. شاید به همین دلیل بود که او در 8 سال گذشته نتوانست بسیاری از مشکلات را تحمل کند چون این مشکلات فقط برای او نبود بلکه برای جریانهایی بود که او میخواست بسازد. این مستندساز با اشاره به اینکه اندوه جمعی گستره عظیمتری از اندوه فردی را در ذهن فرد دربرمیگیرد گفت: اندوه جمعی ممکن است برای افرادی آن قدر شدید باشد که آنها را از پای درآورد و ندایی شاید به این دلیل انقدر زود از پا درآمد. این موضوع برای مدیریت فرهنگی ما باید هشداری باشد که چنین کسانی را دریابیم و به آنها امید بدهیم. جامعه ما نیز اکنون نیاز به دریافت امید دارد چرا که جوانان ما با نوعی نوستالژی به امید، به آینده نگاه میکنند و این توقع از مدیران فرهنگی وجود دارد. نبودن افرادی مثل ندایی یک تجربه و هشدار است که باید آگاهانه به آن نگاه کرد و باید همه توانمان را صرف امید دادن و پشتیبانی از چنین کسانی کنیم. محمدرضا اصلانی با بیان اینکه مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی نیز دوستانه و مشتاقانه عمل میکند و دست تنگیهایی نیز دارد گفت: شاید جوانهای ما این را باور نکنند و به عقیده من بهتر است که باور نکنند و تقاضای خود را همچنان اعلام کنند. شاید این امر یک تناقض ایجاد کند اما بیان تقاضاها یک حق است. این مستندساز پیشکسوت در پایان گفت: بیش از آنکه بخواهیم برای رفتن این عزیزان عزاداری کنیم باید شادمانی کنیم که چنین کسانی در جامعه ما بودند و هنوز هم هستند که خرد جمعی و منافع جمعی در آنها تبلور یافته است و من نیز دست همه مدیرانی را که تلاش می کنند این زخمها را جبران کنند صمیمانه میفشارم. در ادامه این مراسم اُرُد عطارپور تهیه کننده و مستندساز درباره مرتضی ندایی گفت: با مرگ مرتضی ندایی و محمدرضا مقدسیان بخشی از دانش سینمای مستند ما از بین رفت گرچه این سینما همچنان سر پاست. ندایی تهیه کننده خوبی بود و با فروتنی که داشت توانایی خود را کمتر به رخ کشید و در هر کاری تلاش کرد کار گروه را ارتقا دهد. از همه مهمتر اینکه انسان خوبی بود و در سختیها دوستانش را از یاد نمی برد. عطارپور ادامه داد: هنگامی هم که چند تن از دوستانش گرفتار بند شدند او جلوی زندان مینشست تا اگر خانواده دوستانش کاری داشتند یا وثیقه و سندی برای آزادیشان لازم بود به آنها کمک کند. در زمان مسئولیتش به عنوان رییس هیات مدیره انجمن تهیه کنندگان نیز بسیار مسئولیت پذیر بود و دوره مدیریت او از دورههای پر بار انجمن بود. این مستندساز ادامه داد: ندایی هنرمندی آگاه و خلاق بود که مانند بسیاری از دوستانش به اندازه لیاقتش برایش میدان گشوده نشد. دکتر مجتهد شبستری اولین سفیر ایران در تاجیکستان که از دوستان نزدیک مرحوم ندایی بود نیز با حضور در پشت تریبون درباره این مستندساز فقید گفت: سخن گفتن از مردی چندبعدی مثل ندایی بسیار سخت است. آشنایی ما به روزهای اول مسئولیتم در سفارت ایران برمیگردد که ندایی برای ساخت مستندهایی به تاجیکستان آمده بود و عشق او به تاجیکستان و فرهنگ مشترک ایرانی در هر سفر بیشتر می شد شاید به این دلیل که او گمشدههایش را آنجا یافته بود. در این راه نیز زحمتهای زیادی کشید و کارهای ماندگاری تولید کرد. شبستری که اکنون مسئول انجمن دوستی ایران و تاجیکستان است در ادامه گفت: از هنرمندان جوان می خواهم راه او را پیگیری کنند و ما هم در انجمن دوستی ایران و تاجیکستان پذیرای علاقمندان فعالیت در این زمینه هستیم. مرتضی ندایی در این انجمن کارهای زیادی کرد و طرحهای زیادی داشت و قصد داشت درباره مشاهیر مشترک ایران و تاجیکستان فیلمهایی تولید کند. اکنون که جای او در انجمن ما خالی است کارهای او برای ما الگوست. ندایی راه را برای فعالیتهای هنری در تاجیکستان باز کرده است و ما نیز آمادهایم که در انجمن خود در خدمت فیلمسازان باشیم. در ادامه این مراسم لقمان خالدی مستندساز و از دوستان مرحوم ندایی درباره آشنایی خود با او گفت: اولین بار او را در خانه سینما دیدم و بعد ها در تماسی تلفنی از من دعوت کرد که مستندی درباره بیماران خاص بسازم. البته من قصد نداشتم این پیشنهاد را قبول کنم. یک هفته پیش از مرگ ندایی من در خانه او بودم. در حالی که با وجود آشنایی قبلی ما او اصلا مرا نمیشناخت و تنها کسی که به خاطر میآورد همسرش بود. گویی در مغز او مبارزهای در برابر فراموشی همسرش وجود داشت که من در تمام عمرم تابلویی عاشقانه به این زیبایی ندیده بودم. خالدی ادامه داد: بعد از این ماجرا زمان زیادی را صرف تحقیق درباره بیماری سرطان و ساخت فیلمی که ندایی می خواست کردم که نتیجه آن فیلم فصل هرس شد که در همین جشنواره حضور دارد. او در پایان گفت: اگر این مراسم 70 دقیقه طول بکشد در طول این مدت یک بیمار سرطانی جان خود را از دست میدهد. پس ما برای چه با هم دعوا کنیم. وقتی دغدغه همه ما فرهنگ است. باید به دور و برمان نگاه کنیم شاید کسی مثل ندایی کنارمان نشسته باشد. در ادامه این مراسم کلیپ یادبودی درباره مرتضی ندایی که توسط همسرش مژگان صیادی ساخته شده بود به نمایش درآمد و پس از آن همسر این فیلمساز مرحوم ضمن تشکر از برگزارکنندگان این مراسم و کسانی که در دوران بیماری همراه او بودند بخشهایی از یادداشتهای شخصی مرتضی ندایی را برای حاضران قرائت کرد. در انتهای مراسم نیز لوح سپاسی از طرف مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی توسط محمد مهدی طباطبایی نژاد رییس این مرکز به همسر مرتضی ندایی اهدا شد. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 84]