تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835702089
پکن-اسلام آباد متحد استراتژیک نیستند/وابستگی اقتصادی چین و آمریکا
واضح آرشیو وب فارسی:مهر: مشاور پیشین بانک جهانی در گفتگو با مهر:
پکن-اسلام آباد متحد استراتژیک نیستند/وابستگی اقتصادی چین و آمریکا
شناسهٔ خبر: 2999112 - دوشنبه ۲۳ آذر ۱۳۹۴ - ۰۸:۰۷
بین الملل > آسیای شرقی و اقیانوسیه
مشاور پیشین بانک جهانی معتقد است که اقتصاد آمریکا و چین در سال های اخیر آنقدر به هم وابستگی پیدا کرده که در مسیر همکاری های فیمابین گام بردارند و از هر گونه تقابل خودداری کنند. به گزارش خبرگزاری مهر، سیزدهم مهرماه امسال پيمان تجارت آزاد دو سوی اقيانوس آرام (ترانس پاسیفیک)(TPP) که توافقی تاریخی می باشد پس از ۵ سال تلاش های آمریکا و ۱۱ کشور آسیایی شامل ژاپن، مالزی، ویتنام، برونئی، استرالیا، سنگاپور، نیوزیلند، کانادا، پرو، مکزیک و شیلی به امضا رسید. با این توافق تاریخی موافقت کرده و آن را نهایی کردند. این توافق که بزرگترین منطقه تجارت آزاد در دنیا را به وجود خواهد آورد موجب حذف هزاران تعرفه واردات اجناس و محصولات شده و برای ۱۲ کشور امضاء کننده آن، استانداردهای مشترکی را ایجاد خواهد کرد. معاهده ترانس پاسیفیک پس از نهایی شدن نه تنها محدودیت های تجاری اعمال شده بر روی هزاران کالا از محصولات دارویی آمریکا گرفته تا فراورده های لبنی نیوزلند، برنج ژاپن و سرامیک ویتنام را شامل می شود، بلکه در ابعادی وسیعتر به دولت واشنگتن کمک می کند تا قوانین تجارت جهانی را در یکی از استراتژیک ترین مناطق دنیا بازنویسی کند تا به این ترتیب همزمان با بازاریابی برای کالاهای ساخت آمریکا، قدرت های اقتصادی آسیا نظیر چین و هند نیز به تبعیت از مدل های آمریکایی تجارت وادار شوند. باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا در متنی که در سایت کاخ سفید منتشر شد به تشریح اهمیت دستیابی کشورش به توافق تجارت آزاد بین دو سوی اقیانوس آرام (ترانس پاسفیک)(TPP) پرداخت. وی با مخاطب قرار دادن صاحبان صنایع بزرگ و کوچک آمریکا و ابراز خرسندی از توافق انجام گرفته گفت: این توافق ۱۸ هزار تعرفه و مالیات اعمال شده بر کالاهای آمریکایی توسط کشورهای مختلف را حذف خواهد کرد و موجب توسعه صادرات کالاهای آمریکایی و اشتغال کارگران آمریکایی خواهد شد. اوباما امضای این توافق را به این معنی دانست که این آمریکا است که باید نقشه راه قرن ۲۱ را تعیین کند. اوباما در ادامه گفت: اگر آمریکا مقررات قرن ۲۱ را ننویسد سایر کشورها چون چین این مقررات و اصول را خواهند نوشت امری که امنیت شغلی و اقتصادی آمریکا را از بین خواهد برد و نقش آمریکا در رهبری جهان را به مخاطره خواهد انداخت. افزایش مداخلات آمریکا در مناقشات ارضی دریای چین جنوبی معاهده تی پی پی را از قالب پیمان تجارت آزاد خارج کرده و آن را تبدیل به ابزاری برای مهار قدرت اقتصادی چین می کند. در گفتگو با «گاتام اذیکاری» عضو ارشد مرکز آمریکایی پیشرفت در واشنگتن به بررسی این موضوعات پرداخته ایم که از نظر می گذرد. اذیکاری مشاور ارشد بانک جهانی نیز بوده است. وی محقق و مدرس دانشگاه هاروارد و دانشگاه جورج واشنگتن آمریکا نیز بوده است. *اوباما در جریان سفر خود به هند روابط میان دو کشور را به عنوان شراکتی تأثیرگذار در قرن 21 عنوان نمود و از روابط هند و آمریکا به عنوان رابطه قرن نام برد. چرا هند برای آمریکا مهم است؟ هند و آمریکا دارای منافع و ارزش های مشترک و نیز متعددی هستند. تحولات تاریخی دوران جنگ سرد باعث شد تا منافع ملی دو کشور از یکدیگر فاصله بگیرد. اما در حدود 15 سال پیش، دهلی نو و واشنگتن تلاش های سازنده و مفید بسیاری را برای نزدیک شدن دو کشور به یکدیگر به انجام رسانده تا از این طریق بتوانند از یک مشارکت طبیعی بهره مند شوند که اگر حتی بر اساس یک اتحاد رسمی نیز استوار نشد، بر مبنای منافع و افکار مشترکی قرار گیرد. اینگونه تقویت روابط با دیدار رسمی «بیل کلینتون» رئیس جمهور آمریکا از هند در اوایل سال 2000 آغاز و با دولت های دیگری که در هر دو کشور بر سر کار آمدند نیز ادامه یافت. توافقنامه همکاری میان آمریکا و هند در زمینه همکاری های مشترک در استفاده صلح آمیز از انرژی هسته ای توسط «جورج دبلیو بوش» و «مان موهان سینگ» نخست وزیر، نهایی شد و این امر به رفع موانع موجود برای درک بهتر میان دو طرف منتهی گردید. امروزه و با وجود تفاهم مشترک میان «باراک اوباما» رئیس جمهور آمریکا و «نارندرا مودی» نخست وزیر هند از طرق گوناگونی چون دیدارهای رسمی مقامات دو کشور و تبادل نظر آن ها؛ روابط اقتصادی دو کشور رو به رشد نهاده و همکاری ها در عرصه نظامی و نیز فعالیت های مربوط به مبارزه با تروریسم تقویت شده است. از نظر آمریکا، اهمیت هند دست کم از سه منظر قابل بررسی می باشد. اول اقتصاد هند است که به سرعت راه پیشرفت را در پیش گرفته و در سالی که رو به اتمام است؛ علیرغم تجربه افت در بازارهای نوظهور مهمی مانند چین، هند توانسته است 7% رشد اقتصادی را برای خود به ثبت برساند. لذا هند بازار بسیار مهمی به شمار آمده و نیز به عنوان تأمین کننده خدمات و کارگران ماهر به سایر نقاط جهان به ویژه آمریکا به نقش آفرینی پرداخته است. همین مسأله باعث شده است تا بخش خصوصی آمریکا به شدت علاقه مند به شکوفایی اقتصادی هند باشد. برخورداری دو کشور از چندین حوزه منافع ژئوپلیتیکی مشترک در منطقه وسیع آسیا به ویژه در آسیای جنوبی و مرکزی از دیگر عوامل مطرح در این زمینه به شمار می آید. سومین نکته مطرح در این خصوص را می توان به درک اندیشمندان سیاسی آمریکا از اهیمت کمک به هند با هدف موفقیت این کشور به عنوان بزرگ ترین دموکراسی جهان برشمرد. این نکته مبنایی برای همکاری های فزاینده بیشتر میان دو کشور نیز تلقی می شود. *اوباما دربیانیه مربوط به پیمان تجارت آزاد آسیا اقیانوسیه موسوم به «تی تی پی» گفت تنظیم قوانین تجارت جهانی در قرن 21 بر عهده آمریکا است؛ در غیر اینصورت رقباء این کشور (چین) به این عرصه وارد خواهند شد. رویکرد هند در برابر این سیاست چیست؟ به نظر می رسد هند همانند چین علاقه مند است تا روزی به پیمان تجارت آزاد در در سوی آسیا اقیانوسیه بپیوندد. «تی تی پی» ممکن است چندین نقص داشته باشد، اما در مجموع این احتمال وجود دارد که بتواند به تشدید روابط اقتصادی و تجاری میان قدرت های بزرگ در حوزه آسیا و اقیانوسیه منجر شود. اقتصاد دو کشور آمریکا و چین در سال های اخیر آنقدر به هم وابستگی پیدا کرده اند که مجبورند در مسیر همکاری های فیمابین برای کسب منافع مشترک از هر گونه تقابل خودداری کنند. وجود یک جنبه راهبردی در نوع تفکر آمریکا نسبت به نقش اقتصادی برجسته چین در حوزه آسیا و نیاز به توازن آن امری پوشیده نیست؛ اما رابطه آن ها با یکدیگر به عنوان دو اقتصاد بزرگ جهانی و دو قدرت جهانی مهم احتمالاً بیش از آنکه به رنجش های دو جانبه عمیق منجر شود، درک عمیقی را میان ها به وجود خواهد آورد. هند یک قدرت اقتصادی است و به زودی به پرجمعیت ترین کشور جهان نیز مبدل خواهد شد، برای حفظ روابط نزدیک خود با آمریکا بدون تأثیرگذاری بر گسترش درک متقابل با چین که هم اکنون یکی از سرمایه گذاران مطرح در بازار هند به شمار می رود؛ با خطرهایی مواجه است. *آیا می توانیم منتظر یک اتحاد راهبردی میان چین و پاکستان در فضای تنش های موجود در روابط میان آمریکا و پاکستان باشیم؟ آیا هند در جهت ایجاد روابط قوی تر با آمریکا تلاش خواهد کرد؟ چین و پاکستان در چند دهه اخیر به سطح مطلوبی از درک راهبردی در روابط فیمابین رسیده اند. اگر شما چنین سطحی از روابط را یک «اتحاد» بنامید، من نمی توانم آن را یک اتحاد به شمار بیاورم. چین به پاکستان در دست یابی به توانمندی های تسلیحات هسته ای کمک کرده و رسماً در منازعات میان هند و پاکستان از پاکستان حمایت کرده است. اما هنگامی که فشارها بر پاکستان به حد اعلای خود رسید، به کمک این کشور نیامد. به عنوان نمونه در جنگ سال 1971 و زمانی که نظامیان هندی با توسل به زور پاکستان را با هدف ایجاد کشور بنگلادش از نیمه شرقی آن جدا کردند، چین خود را کنار کشیده بود. اما با این وجود، همپوشانی راهبردی قابل توجهی در منافع ملی و منطقه ای پکن و اسلام آباد وجود دارد. چین کماکان به رشد توان نظامی پاکستان و روابط اقتصادی با این کشور کمک می کند و با توسعه بندر «کواتر» در واقع پاکستان را به عنوان یک خط ارتباطی حیاتی برای بازنگه داشتن مسیری برای آسیای میانه در نظر دارد. البته هند چنین تحولاتی را با دقت زیر نظر داشته، اما روابطش با آمریکا بسیار گسترده تر است و احتمالاً بدون در نظر گرفتن عامل چین، به صورت مستقلی به توسعه آن نیز خواهد پرداخت. با این وجود، در عصر حاضر چین با نگرانی به پاکستان به عنوان مَحملی برای برنامه ریزی ها و فعالیت های تروریستی نگریسته و می ترسد این روابط چه در حال حاضر و چه در آینده نزدیک با ناآرامی های منطقه «اویغور» در هم تنیده شود. گفتگو: جواد حیران نیا – مهدی ذوالفقاری
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 11]
-
گوناگون
پربازدیدترینها