تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805633930
شاید همه سقوط کرده‌ایم
واضح آرشیو وب فارسی:الف: شاید همه سقوط کرده‌ایم
میثم همدمی، 22 آذر 94
تاریخ انتشار : يکشنبه ۲۲ آذر ۱۳۹۴ ساعت ۰۹:۴۰
چندسال پیش به شمال مسافرت کردم. عازم خانه مادربزرگم بودم، مقصدم یکی از روستاهای فومن بود. نیمه شب به فومن رسیدم. اوایل زمستان بود و برف میبارید. آژانس گرفتم. در میانه راه متوجه شدم جیبم سوراخ شده است و پول کافی برای پرداخت کرایه آژانس به همراه ندارم. باخودم گفتم مشکل را به راننده میگویم، او هم احتمالاً تعارف میکند و میگوید «این چه حرفیه؟ قابلی نداره، حالا بقیه پولو بعداً وقتی برگشتی فومن بهم میدی» اما در کمال ناباوری راننده در میانه مسیر ترمز کرد، در صندوق عقب را باز کرد و گفت «با پولی که دادی میشه تا همین جا برسونمت!»هوا به شکل ترسناکی سرد بود، جایی هم که راننده زده بود روی ترمز جاده ای بود که از وسط شالیزار میگذشت، تا فاصله ای زیاد، خانه ای نبود. بهت زده بودم، باور نمیکردم، زبانم قفل شده بود. با حالتی سردرگم پیاده شدم و چمدانم را از صندوق عقب برداشتم. ماشین دور زد و در دل تاریکی و برف محو شد. فکر میکنم بخت با من یار بود اگر آن شب یخ نزدم و زنده به خانه مادر بزرگ رسیدم.وقتی ماجرای بیمارستان خمینی شهر را شنیدم، به یاد این خاطره اُفتادم. واکنشها به حادثه بیمارستان خمینی شهر، یک نتیجه گیری اجتناب ناپذیر داشت: دیدگاه بسیاری از افراد جامعه - اگر نگوییم اکثریتشان- نسبت به پزشکان منفی است. خیلی ها معتقدند، بیماران در چشم پزشکان چیزی جز دسته های اسکناس نیستند. نمیخواهم به این سوال که «به چه لایلی پزشکان حداقل در نگاه بخشی از اعضای جامعه چندان محبوب نیستند؟» پاسخ دهم، چراکه پاسخ به آن نه در صلاحیت من است و نه در حوصله این یادداشت کوتاه، میخواهم سوالی بپرسم: آیا این فقط پزشکان هستند که از لحاظ اخلاقی سقوط کرده اند؟اگر آن راننده تاکسی، پزشک بود احتمالا تظاهر رفتارش شبیه به همانی می‌شد که در خمینی شهر اتفاق اُفتاد. ضمناً تا یادم نرفته این را هم بگویم که آن راننده تاکسی قبلاً معلم بوده، این را پیش از آنکه بفهمد پول کرایه ندارم به من گفت. شاید مشکل جایی ورای شغلها، ورای «راننده تاکسی بودن»، «معلم بودن» یا «پزشک بودن»ها است، شاید همه سقوط کرده ایم.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: الف]
[مشاهده در: www.alef.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 9]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها