تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
کدام رنگ کاغذ دیواری مناسب فضای شماست؟
چه چیزهایی دیگر در دکوراسیون مد نیست؟!
بررسی قیمت تیرچه + قیمت تیرچه کرومیت + قیمت یونولیت
خرید و قیمت ورق در مشاوران آهن + [مشاوره رایگان]
تی‌وی وال: ایده‌ای نوین برای دکوراسیون داخلی
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1813071411
این نسل بلوغ دیگری دارد
واضح آرشیو وب فارسی:اعتماد: نسل جوان هر دوره محصول و میوه فرهنگ و سلیقه دوره قبلی است. دست کم این قاعده تا پیش از نسل حاضر، قاعده ای پایدار بود. زمانی حدود نیم قرن پیش، خانواده ها علاقه مند بودند که فرزندان شان ادامه دهنده شغل و مسیر زندگی آنها باشند و به نوعی استمرار هویت اجتماعی خود را در تکرار الگوی خودشان برای فرزندان شان تلقی می کردند. بعدها و در دوره ای دیگر، باز همان خانواده ها احساس می کردند اگر فرزندان دنبال تحصیلات عالیه بروند و به خصوص در رشته هایی که ویژگی برجسته اجتماعی داشت تحصیل کنند، آن وقت است که موفق می شوند و موجب سرافرازی خانواده. دوره بعد هم این احساس به وجود آمد که حالا دیگر جوان ها یا فرزندان خانواده ها باید در ترسیم آینده جامعه، نقش و سهمی برجسته ایفا کنند و به گونه ای سرنوشت اجتماعی جامعه مسوولیت اصلی جوان هاست. در همین دوره هم بود که جوان ها در عرصه های دانشگاهی چنین نقشی را پذیرفتند و ایفا کردند. می شود گفت جوانان ازاین دوره که به لحاظ تاریخی دهه 20 به بعد و پهلوی اول است درعرصه دانشجویی و دانشگاهی (حتی در مرحله استادی و استادیاری) با پذیرفتن این نقش ها یک هنجار اجتماعی آفریدند که عبارت بود از تاثیرگذاری بر روند سیاست داخلی. این اتفاق نه تنها در کشور ما که در برخی کشورهای جوامع توسعه یافته تر هم رخ داد. درواقع ریشه انتظار از جوانان و دانشجویان برای تاثیرگذاری در عرصه کنش اجتماعی تا پیش از دوره کنونی، خواسته و ناخواسته ریشه در نوعی تمنای نسل پیشین داشت و باعث شد که در برهه های مختلف زمانی تاثیرگذاری جوان ها و دانشجویان را در کنش های اجتماعی ببینیم. حالا شاید این نگاه خیلی قابل قبول نباشد و برداشت واکنش گرایانه تلقی شود و نه کنش گرایانه، اما انتظار اجتماعی به خصوص از دوره ای که کنش سیاسی در مجموعه دانشجویی پیامدهای مهم و تاثیرگذار خود را داشت، به گونه ای از خواست نسل پیشین می آمد و تاثیرات تمنای نسل های پیشین بود. ساده تر بگویم، اگر به تحولات سیاسی اجتماعی دهه 20 به بعد تا سال ها پس از انقلاب نگاه کنید، این تمنای پیشتازی دانشجویی در فعالیت های اجتماعی به صورت آشکار و پنهان، در ذهن و زبان جامعه قابل مشاهده است و آثارش هم قابل سنجش. به طور مثال و در زمانی دورتر اگر یک روشنفکر یا فیلسوف و... معروف در پاریس با یک روزنامه سر یک چهارراه می ایستاد تا تیتری یا حرفی را مورد توجه قرار دهد، خاستگاه یک تحول اجتماعی می شد. مثلا وقتی سارتر یا سیمون دوبوار، چنین رفتاری را انجام می دادند، این اتفاق همه جا می پیچید و جوان ها و دانشجویان آن دوران همراه شان می شدند و اتفاقی بزرگ رخ می داد. در ایران هم همین بود؛ اگر نویسنده معروف حرفی می زد یا می نوشت یا در سخنرانی انتقاد می کرد، موجب کنش سیاسی مهم می شد؛ کنش هایی که وقایع مهمی مثل همین 16 آذر را رقم می زد. در این دوران گروه های مرجع خیلی تاثیرگذار بودند. اما این روند بعد از انقلاب شکل و شمایل دیگری پیدا کرد، گروه های دانشجویی به سوی نوعی خوداکتفایی درونی رفتند؛ چه در موضع های همراه و چه در موضع های انتقادی. اما اتفاقی که در سال های اخیر رخ داده و نادرست به انفعال نسل جوان تعبیر می شود، بخشی به وضعیت داخلی جامعه ما و بخشی هم به تحول کلی که در تغییر نقش و تاثیر گروه های مرجع در همه جای جهان اتفاق افتاده، مربوط است. آنچه ما امروز و در چند سال نزدیک به امروز مشاهده می کنیم و می بینیم که نسل جوان، نه دیگر خودش را در برابر تمنای نسل گذشته مسوول می داند که بخواهد به خواست آنها پاسخ دهد و نه حتی گروه های مرجع توجه دارد و همه اینها به این دلیل است که نسل جوان خود به بلوغ اطلاعاتی و دسترسی آسان اطلاعاتی و تحلیل برخاسته از خردجمعی رسیده. این دو عامل، چه ما خوش مان بیاید و چه ناخرسند باشیم، عامل های تاثیرگذار این اتفاق است. در کنار این باید توجه کنیم که پرداختن به تحلیل برخاسته از خردجمعی و خوداکتفایی در متن جامعه هم شکل گرفته و خود جامعه هم بسیار متفاوت از دوره های پیشین با کمترین مراجعه به کسانی که برای او فکر کنند، تصمیم می گیرد. یعنی به لحاظ جامعه شناسی، رفتار اجتماعی نوعی خوداتکایی و خودانگیختگی و ترکیب خردجمعی دارد که باعث می شود جامعه برای تنظیم تصمیمات خود و کنشگری، کمتر به سراغ واسطه ها برود. باید توضیح بدهم که مفهوم این جملات این نیست که تفاوتی ندارد که جوانان ایرانی در زمینه های سیاسی و اجتماعی فعال باشند یا منفعل. نه بلاشک فعالیت این گروه ها نقش کاتالیزوری و واسطه گری شتاب دهنده دارد، اما جامعه منتظر آنها نیست. اگر مشاهده می شود که در شرایط کنونی به تعداد تک تک جوانان و در این مورد خاص دانشجویان، نقشه راه و چشم انداز و فعالیت فردی یا شخصی وجود دارد و کمتر ما شاهد جنبش دانشجویی هستیم، به نظر من به سپهر عمومی وضعیت این روزگار برمی گردد و نه عوامل خاصی از جنس نوعی نگرانی یا کم و کاستی که بخواهیم برای فضای جوانان و دانشجویی در نظر بگیریم، نگران باشیم یا به دنبال چاره. من در زمره کسانی هستم که احساس بدی درباره جوانان و دانشجویان در تصمیم گیری های شان ندارم. چون اگر واقع بینانه ببینیم آنچه امروز در جامعه مشاهده می کنیم نوعی مسوولیت پذیری در مقیاس شخصی برای آینده ای است که حاصل جمع نقشه راهی است که مجموعه جوانان کشور در نظر گرفته اند و لابد مسوولیت آنچه در آینده رخ می دهد، هم به عهده می گیرند. همانطورکه نسل ما با آن الگوی پیش گفته نمی تواند از زیر بار مسوولیت آنچه با حضور موثر آن نسل رقم خورد شانه خالی کند، آینده پیش رو نیز میوه و محصول بی واسطه انتخابی است که نسل جوان ایرانی در این روزگار انتخاب کرده و مسوولیت آن نیز به عهده آنها است. البته و در آخر باید توضیح دهم که این حرف ها به مفهوم نادیده انگاری برخی عوامل درونی و بیرونی تاثیرگذار بر این الگوی سر به توی انتخاب فردی در محیط های دانشجویی نیست. متاسفانه تاکیدها و بزرگنمایی هایی که بر جنبه های شکل برخورداری از مدرک دانشگاهی و گره خوردن آن با معیشت آدم ها شاهد بودیم و همچنان هم ادامه دارد، در کنار پرهزینه بودن فعالیت ها و کنشگری های مدنی و محدودیت هایی که به گونه ای سلیقه ای، که نوعی ناپایداری در احساس امنیت فعالیت اجتماعی ایجاد کرده، خواسته و ناخواسته بر این ملاحظه کاری و کم علاقگی برای کنش سازمان یافته اجتماعی موثر بوده که بازهم نمی توان آن را به حساب نسل جوان گذاشت.
دوشنبه ، ۱۶آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اعتماد]
[مشاهده در: www.etemadnewspaper.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 5]
-
گوناگون
پربازدیدترینها