تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820995433
ایستگاه تحلیل/ انواع هافبک‌ها در عصر جدید فوتبال
واضح آرشیو وب فارسی:متا ورزش:
متاورزش- شاید هافبک‌ها بیشترین نقش را در پیروزی یا شکست یک تیم داشته باشند به عبارت دیگر شاید مهم ترین خط از بین خطوط سه گانه‌ی فوتبال خطی باشد که هافبک‌ها در آن به نقش آفرینی می پردازند. هر چند که تاثیر گذاری و اشتباهات هافبک‌ها نسبت به مهاجمان و مدافعان کمتر به چشم می آید اما هیچ تیمی بدون هافبک‌های خوب نمی تواند به خوبی حمله و دفاع کند. در واقع بازدهی مدافعان و مهاجمان رابطه‌ی تنگاتنگی با عملکرد هافبک‌ها دارد. اما موضوعی که مربوط به بحث ماست این هست که چند نوع هافبک داریم؟ وبه فرض مثال آیا ژاوی و اینیستا که هم پست هستند؟ آیا می توانند جایگزین مناسبی برای هم باشند؟ اگر نه علت چیست که با وجود اینکه هر دو در پست هافبک مرکزی بازی می کنند نمی توانند وظایف دیگری را انجام دهند؟ یا چرا آندرا پیرلو که یک هافبک دفاعی است نمی تواند جایگزین مناسبی برای سرخیو بوسکتس که بازهم یک هافبک دفاعی است باشد؟ برای پاسخ به همه ی این سوال ها ابتدا باید توجه داشت که همان طور که هافبک‌ها به چند دسته اعم از هافبک دفاعی” هافبک هجومی” هافبک مرکزی و … تقسیم می شوند خود این تقسیمات نیز به دسته های کوچکتری تقسیم می شوند. تقسیم بندی هافبک‌ها: 1- هافبک دفاعی: از هافبک دفاعی برای کمک به وظایف دفاعی تیم استفاده می شود و در واقع هر چه این پست وظایف خود را بهتر انجام دهد فشار کمتری بر مدافعان خواهد بود. در فوتبال دو نوع هافبک تدافعی وجود دارد: الف)تدافعی تر : این هافبک‌ها معمولا بیشتر در امور دفاعی تیم دخالت می کنند و نقش کمتری روی مهاجمان تیم دارند. نایجل دیانگ، سرخیو بوسکتس، ژابی آلونسو و نمانیا ماتیچ از نمونه های آشنای این نوع هافبک دفاعی هستند ب) تدافعی+ بازیسازی: این نوع هافبک‌های دفاعی علاوه بر وظیفه‌ی دفاعی خود وظیفه‌ی بازیسازی را نیز بر عهده می گیرند. به خاطر اینکه در امر بازیسازی تیم نقش دارند از قدرت تدافعی آنها کمتر است. معمولا مربیان برای پوشاندن همچین ضعفی یک هافبک دفاعی مکمل را کنار این بازیکنان قرار می دهند. پیرلو، فرانک لمپارد، گرانیت ژاکا و یحی توره و … از نمونه های نام آشنای این پست هستند پ.ن: هافبک‌های گروه اول هم گاهی در امور بازیسازی شرکت می کنند اما نه به اندازه گروه دوم که جز یکی از وظایفی هست که باید به طور کامل انجام دهند 2- هافبک مرکزی: در فوتبال امروزی نقش هافبک مرکزی گسترده‌تر شده است. در گذشته؛ هافبک‌هایی در امور دفاعی و هجومی تیم به طور تقریبا مساواتی نقش آفرینی کرده را هافبک مرکزی اطلاق می شدند. اما با پیشرفت فوتبال و تغییر تاکتیک‌ها و نگرش مربیان؛ حتی بازیکنانی در این پست ظهور کردند که تقریبا در امور دفاعی تیم دخالت نمی کنند. الف) هافبک بازیساز: این بازیکنان معمولا با تعداد پاسهای زیاد شناخته می شوند. معمولا به طور میانگین در هر بازی بالای 65 الی 70 پاس می دهند ضمنا درصد بالای پاس صحیح نیز از خصوصیاتشان می باشد. از نظر درصد صحیح توپ هم به طور میانگین بالای 80 درصد پاس صحیح را در هر بازی به ثبت می رسانند. از پلی میکر یا توپ‌پخش‌کن می توان به عنوان نام‌های دیگر این بازیکنان اشاره کرد. از ژاوی هرناندز، میرالم پیانیچ، سسک فابرگاس، لوکا مودریچ، داوید سیلوا، مسوت اوزیل و … می توان به عنوان بازیکن‌های شاخص این پست نام برد. پ.ن: آمار داده شده در مورد تعداد پاس‌ها بسته به لیگ‌ها و تیمهای مختلف متفاوت می‌باشد. این آمار به سبک بازی یک تیم ارتباط مستقیم دارد. به فرض مثال ژاوی هرناندز در تیم بارسایی که سبک تیکی تاکا را اجرا می کند خیلی بیشتر از 70 پاس در یک بازی می دهد. حتی هافبک دفاعی‌های این تیم هم شاید نزدیک به 70 پاس در یک بازی ارسال کنند. اما در کل و به طور میانگین (بدون احتساب استثنائات) معمولا هافبک بازیسازها بیش از 65 الی 70 پاس می فرستند و معمولا دیگر بازیکنان نمی توانند این تعداد پاس را در یک بازی داشته باشند. ب) هافبک خلاق: این دسته از هافبک مرکزی ها؛ بازیکنانی هستند که قدرت دریبلینگ و حفظ توپ بیشتری نسبت به هافبک های بازیساز دارند اما در عوض از نظر تعداد پاس میانگین کمتری را برجای می گذارند. بر فرض مثال اگر ژاوی در یک بازی قادر به دادن بیش از 120 پاس است آندرس اینیستا قادر به دادن دو سوم این مقدار پاس می‌باشد . اگر به طور میانگین حساب کنیم همچین هافبک‌هایی معمولا بین 40 تا 55 پاس در هر بازی دارند. آندرس اینیستا، ایسکو، جیاکومو بوناونتورا، سانتی کازورلا و … از این نمونه هافبک مرکزی به حساب می آیند. ج) هافبک جنگنده: شاید لفظ جنگنده کامل ترین توصیف برای این نوع بازیکنان می باشد. دوندگی بالا به منظور تخریب نظم هافبک‌های تیم مقایل به ویژه از کار انداختن بازیسازهای تیم حریف از خصوصیت بارز این بازیکنان می باشد. این بازیکنان علاوه بر وظیفه‌ی اصلی که ممانعت از امر بازیسازی توسط تیم حریف می باشد؛ با دوندگی و جنگندگی بالا در میانه های میدان به هافبک دفاعی‌های تیم نیز کمک می کنند و نقش زیادی را در موفقیت یا عدم موفقیت تیم در جنگ های میانه‌ی میدان (نبرد های هوایی، قطع مسیر توپ، توپ ربایی، تکلها و…) دارند . آرتورو ویدال، رامیرز، فرناندینیو، آندرا پولی و … نمونه هایی از بازیکنان با خوصیات بالا هستند. د) هافبک مرکزی کلاسیک: بعضی از بازیکنان در این پست هم هنوز وجود دارند که سعی می کنند تقریبا به طور مساوات در حمله و دفاع نقش داشته باشند. سیدورف، مروانه فلینی، اکسل ویتسل و … با توجه به خواسته های مربیان و ویژگی‌های آنها همچین نقش‌هایی را در زمین اجرا می کنند. ج) هافبک تهاجمی: هافبک تهاجمی ها را می توان بازیکن‌های آزادی نام برد که سعی در بازیسازی دارند و به گردش بهتر توپ کمک می کنند. اسکار، رونی، یولیان دراکسلر، کوتینیو و توماس مولر و… از بازیکنانی هستند که در این پست بازی می کنند. چهر‌ه‌ی نام آشنای این پست ریکاردو کاکای برزیلی است که در سال 2007 موفق به کسب توپ طلای فوتبال شد. هافبک کناری: این هافبک‌ها در واقع همان وینگرهایی هستند که به عنوان هافبک؛ یک خط عقب‌تر انجام وظیفه می کنند. با توجه به مطالب بالا، تیمی که همه‌ی این سبک هافبک‌ها را در اختیار دارد تقریبا تیم کاملی را از نظر مهره دارد و مربیان با توجه به نقطه قوت تیم و سیستم و تاکتیک‌های مد نظر می توانند از هریک از بازیکنان در چینش تیم استفاده کنند و آنها را کنار هم نگاه دارند (چرا که همه‌ی انواع هافبک‌ها را نمی توان در 11 نفر داخل زمین کنار هم قرار داد). بر فرض مثال مربی‌هایی که تفکرات دفاعی دارند یا مربیانی که قصد توقف تیمهای پرمهره‌تر را دارند می توانند بازیکنان با خصوصیات دفاعی‌تر را کنار هم قرار دهند به فرض مثال از سه ناحیه پست هافبک هایی که نقش بازیساز را دارند (با توجه به مطالب بالا در سه ناحیه‌ی هافبک دفاعی و هافبک مرکزی بازیساز و هافبک تهاجمی می توان بازیکنان بازیساز قرار داد.) می توانند در یک ناحیه از همچین بازیکنانی استفاده کنند. اگر به چینش تیمهای بزرگ دنیا توجه کنیم متوجه عرایض بالا خواهیم شد. در 4-2-3-1 که مورینیو در سال قبل موفق به کسب مقام قهرمانی لیگ جزیره شد تفاوت‌هایی وجود دارد که مصداق مطالب مذکور است . وقتی تیم چلسی با تیم‌هایی که از نظر مهره ضعیف بودند بازی می‌کرد از دو هافبک بازیساز با نام‌های فابرگاس و اسکار استفاده می کرد یکی کنار ماتیچ در هافبک دفاعی و دیگری در پست هافبک تهاجمی و پشت تک مهاجم تیم. اما وقتی که مورینیو به تیمهای پر مهره‌ای مثل من سیتی یا من یونایتد و حتی آرسنال برخورد می کرد فابرگاس را در پست پشت مهاجم قرار می‌داد و از میکل کنار ماتیچ استفاده می کرد در واقع مورینیو برای دفاعی‌تر کردن چیدمان تیم از یک نوع بازیساز به جای دو نوع که در مقابل تیمهای ضعیف‌تر بازی می کرد استفاده می کند. حالا 4-2-3-1 مانوئل پلگرینی و ونگر که برای تیم‌هایشان استفاده می کنند را به خاطر بیاورید در این 4-2-3-1 ها بازیسازهای اصلی تیم در پست پشت مهاجم بازی می کنند که علاوه بر نگرش متفاوت هر مربی علل های مختلف دیگری که مربوط به بحث ما می‌شود نیز دارد مثلا منچستر سیتی در پست هافبک دفاعی بازیکنان زیادی دارد و در پست های بازیسازی این تعداد کمتر است (البته از این نکته نباید گذشت که در فوتبال بازیسازهای کمی وجود دارد و هر تیم شاید یک بازیساز داشته باشد و بعضی تیم‌ها حتی بازیکنانی با خصوصیات بازیسازی و توپ پخش کن را ندارند.) پس طبیعی است که مربی این تیم با توجه به داشته هایش نمی تواند در هر سه جایی که قبلا به عنوان پست بازیسازها اشاره کردیم از این بازیکنان اشباع کند. طرز فکر مربیان باعث کنار هم قرار دادن این پست‌های مختلف به طور گوناگون می‌شود . بعضی از مربیان که دفاعی‌تر فکر می کنند بازیکنان با خصوصیات تدافعی‌شان را بیشتر مورد استفاده قرار می‌دهند و یا قرار گرفتن در شرایط مختلف و تیمهای مختلف (مثل مثال چلسیِ مورینیو) باعث تغییرات در این چیدمان‌ها می شود. معمولا مربیانی موفق‌تر هستند که در انتخاب ترکیب 11 نفره‌ی تیم‌شان انعطاف بیشتری به خرج دهند و از هافبک‌های گوناگون استفاده کنند نه این که یک نوع هافبک را در پست‌های مختلف قرار دهند. در این مقاله سعی شد انواع هافبک‌ها به طور کامل توضیح داده شود تا فوتبال دوستان عزیز در حین تماشای فوتبال با تیزبینی بیشتری به وظایف این خط پر رمز و راز و پنهان فوتیال نگاه کنند و به حقایق آن پی ببرند و نهایت لذت را از تماشای یک مسابقه ی فوتبال ببرند. امیدواریم خواندن این مطالب به شما کمک کرده باشد.
13 آذر 1394 - 11:29
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: متا ورزش]
[مشاهده در: www.metavarzesh.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]
-
ورزش
پربازدیدترینها