محبوبترینها
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
کدام رنگ کاغذ دیواری مناسب فضای شماست؟
چه چیزهایی دیگر در دکوراسیون مد نیست؟!
بررسی قیمت تیرچه + قیمت تیرچه کرومیت + قیمت یونولیت
خرید و قیمت ورق در مشاوران آهن + [مشاوره رایگان]
تی‌وی وال: ایده‌ای نوین برای دکوراسیون داخلی
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1812661399
نسخه پیچی «اعتدال» برای «اصلاحات»
واضح آرشیو وب فارسی:خبرنامه دانشجویان ایران: خبرنامه دانشجویان ایران: اصلاحات تا کجا همراه اعتدال است؟ بعد از انتخابات مجلس این ائتلاف تاکتیکی به چه سرانجامی دچار میشود؟ آیا اعتدال هزینه همراهی با اصلاحات را خواهد پرداخت؟ آیا هاشمی رفسنجانی زخم های دوران اصلاحات را فراموش خواهد کرد؟ و ... این ها سوالاتی هستند که از ابتدای شکل گیری محور هاشمی- خاتمی در انتخابات ریاست جمهوری سال 92 و بعد از آن ذهن فعالان سیاسی را درگیر خود کرده است. اما به نظر میرسد فضای فعلی کشور برنامه کلان این محور را برهم زده است. به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ هیجان ناشی از پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری برخلاف تحلیل ها و حتی تصور اصلاح طلبان و اعتدالی ها و هم چنین فضای جو زده بعد از مذاکرات هسته ای در ژنو 3 باعث شد تحلیل های این دو جریان سیاسی به این سمت پیش برود که با استقبال اکثریت جامعه از این روند سیاسی، فضای سیاسی کشور تا انتخابات مجلس شورای اسلامی در سال 94 بدین منوال پیش خواهد رفت. در این شرایط اعتدال از تنور توافق هسته ای نان میخورد و اصلاحات هم با غلتیدن به سمت پراگماتیسم ضمن عبور از تمام اصول مطروحه خود به نوعی از قبل همراهی با دولت منتفع میشد. اما با گذشت زمان و شدید تر شدن مشکلات در سه حوزه اشتغال، تورم و تولید علیرغم شعارها و وعده های دولت برای حل آنها، اقبال عمومی به دولت در حال کاهش است. اقبالی که بعد از برجام ایجاد شده بود اما نتیجه نگرفتن از آن و اقدامات عجیب و غریب دولت در زمینه اقتصادی و سیاسی باعث از بین رفتن آن شد. در این میان اصلاح طلبان با فهم فضای موجود در دوگانه ای بسیار حساس درگیر هستند. از سویی اصلاح طلبان در صورت حمایت از دولت با این وضعیت بغرنج در حوزه اقتصادی و سیاسی باید در انتخابات مجلس هزینه این همراهی را بپردازند. هزینه ای که اصلاح طلبان با توجه به هدف کلان خود که ورود به ساختار قانونی قدرت است بعید به نظر میرسد مایل به پرداخت آن باشند. از سویی دیگر اگر در میانه راه از حمایت از دولت دست بکشند با کاهش بدنه رای در انتخابات و عدم حمایت دولت در اینده مواجه میشوند.در این میانه دولت هم خود به دنبال یک راه در رو است. دولت از سویی در ائتلاف با اصلاح طلبان دارای بدنه اجتماعی است و از سویی به علت تفاوت های اساسی با آنها از نظر گفتمانی حاضر به تحنل انها نیست. این شرایط عملا باعث شده در ماه های اخیر ما شاهد موجی از زور زدن های رسانه ای برای مخفی کردن این شرایط باشیم. از سوق دادن توجهات به مشکلات درونی جبهه اصولگرایان و بزرگنمایی آنها تا حمایت تعجب کورکورانه ار اقدامات دولت علیرغم پی بردن به غلط بودن آنها. از نسخه پیچی اعتدالی ها برای اصلاح طلبان برای وحدت درونی تا ایفای نقش پیاده نظام در دانشگاه ها برای دولت توسط اصلاح طلبان. از جمله این تلاش ها را میتوان در سخنان امروز غلامحسین کرباسچی دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی در مصاحبه با روزنامه شرق دید. جایی که در مورد رویکرد اصلاح طلبان در انتخابات مجلس میگوید: " اصلاح طلبان باید بگویند هرکسی به فکر منافع ملی است، از او حمایت می کنیم که به مجلس بیاید. اگر از گروه اصلاح طلب بود که مشخص است حمایت می کنیم و اگر از گروه مقابل بود هم حمایت می کنیم. یعنی معیار، منافع ملی است و این مفهوم آن انتخابات حداقلی است که برخی دوستان می گویند. حداکثری یعنی همه نمایندگان از طیف اصلاح طلب باشند ". این سخن را میتوان نسخه پیچی اعتدال برای اصلاحات نامید. در پایان خوب است گزارش BBC از وضعیت این روزهای رابطه اصلاحات و اعتدال را یادآوری کنیم. BBC در یادداشتی به تاریخ 19/3/94میگوید: " فرض کنید سال ها بعد پژوهش گری دست به کار تحلیل تاریخ گفتارها در ایران است، به واژه پر کاربرد «گفتمان اصلاحات» در 30 دهه اخیر برمی خورد. اگر این پژوهشگر سعی کند تا گفتمان یا همان گفتار تعریف کند چه متن هایی به کارش می آید؟ باید پوپر و رورتی بخواند؟ سخنرانی های محمد خاتمی را تماشا کند؟ و یا از تک مقاله های حجاریان و میزگردهای هفته نامه ها و ماهنامه ها راه به جایی ببرد؟ پس از سال 1384 گفتار اصلاح طلبان در حین فروپاشی به آشفتگی افتاد. چهره های برجسته اصلاح طلبان به دو اردوگاه مدافعان و منتقدان تقسیم شدند و اردوگاه دوم از لزوم بازبینی، عبور از خاتمی، و حتی مرگ اصلاح طلبی سخن می گفتند و گاه حتی شعار می دادند «اصلاحات مرد؛ زنده باد اصلاحات». اما تفاوت این شعار با شعار آوان گاردهای هنری در این بود که اصلاح طلبان کماکان علاقه ای به نفی خود، به حفظ تنش با خود، و یا فرآوری از ایده های پیشین مبتنی بر سیاست دولتی نداشتند. آنچه در سال 88 بر اصلاح طلبان گذشت و آنها را از بازی سیاست بیرون راند، نقیصه گفتاری آنها در توضیح و درک وضعیت بود. اگرچه پس از فروکش کردن جنبش سبز، اصلاح طلبان تلاش کردند تا سایه گفتار خود را بر سر بدنه پاره پاره شده این جنبش، حاکم کنند. اما گفتار آنها پیشاپیش قدرت دوران اصلاحات را از دست داده بود. گفتاری که به شدت وابسته به نمایندگان حکومتی اش بود، حالا دیگر به گفتاری یدکی بدل می شد و بی جهت نبود که باید برای ادامه بقای خویش، زیر سایه گفتار اعتدال قرار می گرفت. پژوهشگر مفروض ما در آینده احتمالا با رسیدن به نقطه کنونی از تاریخ معاصر ایران نتیجه خواهد گرفت که گفتار اصلاح طلبی دیگر چیزی به جز یک ترفند انتخاباتی نیست؛ نا«گفتاری» که پایان دوران خود را هنوز باور ندارد ".
شنبه ، ۷آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرنامه دانشجویان ایران]
[مشاهده در: www.iusnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 7]
-
گوناگون
پربازدیدترینها