تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1851635688
سینمای ایران در حال احتضار است
واضح آرشیو وب فارسی:روزنامه رسالت: ناهید جعفرپور کامی اشاره: جواد انصافی متولد 1330 در تهران، نویسنده، مدرس، بازیگر، کارگردان و بازنشسته روابط عمومی مخابرات. او را همه با کاراکتر شیرین و دوست داشتنی عبدلی می شناسند که در دهه 60 همراه اوستای خسیس و منفعت طلبش، مهمان خانه های مردم می شدند. او هرچند این روزها جایی در جعبه جادو ندارد اما همچنان در حال و هوای هنر نفس می کشد. در قحطی برنامه های شاد در آن دهه، عبدلی با زبان طنز در باره مسائل و مشکلات مردم سخن می گفت و لحظاتی شاد را برای خانواده ها به ارمغان می آورد. عبدلی نام شخصیتی است که وی از اواخر دهه شصت در نمایش های تلویزیونی، همراه با اوستا (امیر پارسی)، آن را بازی کرده است. این کاراکتر از دل نمایش های سیاه بازی و آیین های قدیمی نمایش ایرانی بیرون آمده است. عبدلی همان سیاه و مبارک یا یاقوت است که لباس روز پوشیده و اوستا هم همان ارباب است و این کاراکترها همیشه درباره مسائل روز به زبان طنز و کمدی صحبت می کنند و اشاره های اجتماعی فراوانی دارند. به همین دلیل این کاراکترها همیشه جذاب و به روز هستند و به اصطلاح تمام نشدنی. برای نخستین بار مجموعه «عبدلی و اوستا» در نوروز سال 68 روانه آنتن شد. انصافی و پارسی در سال 88 هر روز در شبکه تهران به مدت یک سال برنامه صبحگاهی داشتند. پس از آن و از سال 89 تا 91 همین برنامه صبحگاهی عبدلی و اوستا را در شبکه جام جم اجرا کردند که به مدت دو سال به عنوان بهترین برنامه شبکه جام جم نیز انتخاب شد و سپس این برنامه مدتی در شبکه پنج ادامه یافت. جدای از اینها در شبکه های رادیویی نیز فعال بودند که یکی از این برنامه ها «جمعه ایرانی» بود که جمعه ها صبح پخش می شود و عبدلی و اوستا در آن حضور داشتند و درباره مسائل روز به زبان طنز صحبت می کردند. دیگری برنامه «کوچه سلامت پلاک 102» در رادیو سلامت بود که آن هم پخش زنده داشت و در این برنامه هم عبدلی و اوستا حضور داشتند. آنچه می خوانید ماحصل گفتگو با این هنرمند محبوب و تواناست؛ * خیلی وقت ها می شنویم که جواد انصافی می گوید می خواهد بازیگری را کنار بگذارد؛ در چه احوالاتی این حرف را می زند؟ در مصاحبه مطبوعاتی گفتم که می خواهم کمی استراحت کنم. نه اینکه به طور کامل بازیگری را کنار بگذارم. * فکر می کنم توی کوچه و خیابان مردم یک جور دیگر به شما نگاه می کنند. به خاطر چندین سال سابقه در تلویزیون و اخلاق مهربان تان؟ همین طور است. مردم همیشه نسبت به من لطف داشتند و دارند. نظر لطف شماست که این طوری از بنده تعریف می کنید و حقیقتاً همین طور است. با هیچ کس اخلاق و خلقیت بدی ندارم و همه را به چشم دوست و همکار می بینم. کینه ای از کسی به دل ندارم و همه را دوست دارم. فقط می خواهم اگر اخلاق خوبی دارم ماندگار شوم و مردم هیچ وقت مرا به بدی یاد نکنند.همین. چه باشم چه نباشم. * علاقه شما به هنر از چه زمانی آغاز شد؟ از دوران کوکی متوجه علاقه ام به تئاتر شدم. از همان زمان این حرفه را جدی دنبال کردم و کلاس های مختلف رفتم تا بتوانم چیزهای زیادتری یاد بگیرم. * علت کم کار شدن شما این روزها چیست؟ نبود پیشنهاد خوبی کاری در حال حاضر. ما در تئاتر، سینما و تلویزیون ضعف ادبیات نمایشی داریم. کارگردان بازیگر، فیلمبردار حرفه ای زیاد داریم، اما متن خوب نه. * جواد انصافی هر چند سال یک بار با بازی در سریالی متفاوت می درخشد اما بعد دوباره ستاره اش رو به افول می رود. چرا؟ قصه خوب باید وجود داشته باشد تا به وسیله آن همه گروه بتوانند توانایی های خود را نشان دهند. وقتی قصه خوب باشد کارگردان، بازیگر و همه عوامل دیده می شوند. من این شانس را داشته ام که هر چند سال یک بار در فیلم یا سریالی با یک قصه خوب بازی کنم. خدا را هم از این بابت شکر می کنم. امیدوارم این امکان نه فقط برای من که برای همه بازیگران فراهم شود تا در آثار خوب نقش آفرینی کنند. * آیا جایی که امروز ایستاده اید همان نقطه ای است که انتظارش را داشتید؟ نه، این نبود اما شما باید برای آن زمان یک جواد انصافی جوان تر و کم سن و سال تر را در نظر بگیرید، نه 64 ساله امروزی را. من انتظارم از خودم بیشتر بود. نسل ما که در اصل واسطه ای بودیم میان استادان بازیگری و جوانانی که امروز در این عرصه مشغول به فعالیت هستند، گمان می کردیم جایگاه بهتری خواهیم داشت، اما شرایط تلویزیون در مقاطعی متفاوت شد، سیاستگذاری ها تغییر کرد و ما هم اشتباهاتی را مرتکب شدیم. اگر قرار بود همه چیز به شکل آرمانی پیش برود، شاید امروز خیلی از ما بازیگران بین المللی بودیم اما امروز فقط چند بازیگر ایرانی داریم که در عرصه بین المللی فعالیت می کنند. مجموعه ای از عوامل باید دست به دست هم دهد تا یک بازیگر رشد کند. * شما در سینما هم فعالیت می کردید، اما سال هاست که از سینما فاصله گرفته اید. علت یا علل این دوری چیست؟ سینمای ایران اصولاً تعطیل است. زنده نیست و در حال احتضار است. البته این نظر شخصی من است. به نظرم اکنون به معنای واقعی کلمه در کشور سینما نداریم؛ یک ملغمه ای است که نه اقتصادش مشخص است، نه درآمدش و نه بازیگرانش. در دهه های 60 و 70 اگر سالی 70 فیلم ساخته می شد لااقل 30 تا 40 فیلم قابل توجه و مقبول بود. سینما جذابیتی برای من ندارد. تلویزیون در مقایسه با سینما عملکرد خیلی بهتری داشته است. ما در مقطعی به تلویزیون آمدیم و در تعدادی از بهترین آثار تلویزیونی بازی کردیم که اتفاقا جریان ساز هم شدند. این برایم خیلی لذت بخش تر است.عمده فیلم های سینمای ایران اکنون پایین ترین سطح را دارند و سازندگانش تماشاگر را بی سواد فرض کرده اند و دلیل خالی ماندن سالن های سینما نیز همین است. * پیشنهاد خوب سینمایی در سال های اخیر داشته اید که نپذیرفته باشید و بعدش پشیمان شوید؟ نه اصلاً. * شما کارگردان، نویسنده و مدرس هم هستید. دلیلش علاقه بود یا راهی برای تأمین معاش و گذران زندگی؟ هنوز هم اگر پیشنهاد خوبی برای کارگردانی باشد، خواهم پذیرفت. من کارگردانی تلویزیونی را مجالی می دانم تا جواد انصافی واقعی با مردم رودررو صحبت کند و این برایم بسیار جذاب است. مثل گفتگویی که همین الآن داریم با هم می کنیم، این بخش واقعی جواد انصافی است. اینکه در یک برنامه تلویزیونی با یک امیر ارتش یا یک ورزشکار صحبت کنم و ابعادی از شخصیت شان را که برای مردم مغفول مانده، نشان دهم برایم جذاب است. البته هر اجرایی این فرصت را به دست نمی دهد و به خود برنامه هم بستگی دارد. * نقش هایی بوده که دوست داشتید شما آنها را بازی کنید؟ بله، شده، اما اجازه بدهید اسم نبرم. نقش های زیادی بوده که من دوست داشتم آنها را بازی کنم، همان طور که شاید بسیاری از نقش های مرا هم بازیگران دیگر مایل بوده اند که بازی کنند. البته من از نقش هایی که تا به امروز بازی کرده ام خیلی پشیمان و شرمنده نیستم. گاهی دلگیر شده ام، مثلاً یک بار یکی از دوستانم که کارگردان بود، خواست در فیلمش بازی کنم و من با وجودی که می دانستم این نقش هیچ اعتبار و امتیازی برایم ندارد، پذیرفتم. مواردی هم بوده که رد کرده ام. * شما بازنشسته روابط عمومی مخابرات هستید. آیا امکان دارد اگر روزی از صحنه تلویزیون رفتید، به کار قبلی تان برگردید؟ چون بازنشسته شده ام، نه. همه کارهایم را دوست دارم ولی هر چه خدا خودش صلاح بداند همان می شود. * شما نمایش های زیادی هم بازی کردید. از بین کارهای نمایشی کدام یک بیشتر راضی نگه تان داشته و از یاد نبردید؟ بیشتر، نمایش وجدان بیدار. * سال هاست به تلویزیون وفادار مانده اید. دلایل علاقه تان به فعالیت در این رسانه چیست؟ البته تلویزیون خیلی به ما وفادار نیست. مقوله تلویزیون به شدت جدی و تاثیرگذار است. سریال های تلویزیونی جزء پر بیننده ترین آثار در سطح دنیا هستند. تلویزیون را اصولاً نمی توان دست کم گرفت. در این سال ها من و دیگر همکارانم ثابت کرده ایم که اگر متن، کارگردان و در مجموع عوامل یک اثر خوب باشند، می توانیم آثار ماندگاری را خلق کنیم؛ آثاری که تأثیرات فرهنگی و اجتماعی بزرگ و عمیقی در سطح جامعه گذاشته اند. اما اینکه چرا من در این سال ها تلویزیون را ترجیح داده ام برمی گردد به انتظار مردم. فکر می کنم آحاد جامعه بیشتر انتظار دارند که در تلویزیون باشم. ضمن آنکه مخاطب سینما محدود است، اما یک سریال حتی معمولی تلویزیونی ده تا 15 میلیون بیننده دارد. * کار آماده پخش دارید؟ فعلاً خیر. ولی در تلاش هستم که با کارگردانی صحبت کنم برای انتخاب نقش. * درطی این سال ها در تلویزیون چوب رفاقت هایتان را خورده اید؟ سعی می کنم نخورم و سعی می کنم ملاحظه رفاقت را نکنم. * چرا در حرفه شما دوستی ها این قدر کم دوام است؟ دوستی ها خیلی صوری است. علتش را می دانید؟ علتش آن سردر سینماست. آن پوستر بزرگی که روی بیلبورد می زنند. اینکه همه خودشان را می کشند تا اسم اول باشند. خیلی چیزها را باید بپرسی تا اسم اول باشی. من آدمش نیستم. من آدم سفره پهن کردن و مجیز گفتن نیستم. یک کارگردان سینما تا حالا رنگ خانه مرا ندیده است. * همه ما یک دنیای خصوصی داریم. آیا شما هم چنین دنیایی دارید؟ خیلی نمی توانم چنین دنیایی داشته باشم. من دو دنیای کاملاً تفکیک شده دارم که یا توی این هستم یا توی آن. دیگر یک اپسیلون، این وسط جا نیست. من بچه های اینجا را از زن خودم از بچه های خودم بیشتر می بینم. اگر فرصتی شود دقیقه هایم را با زن و بچه ام می گذرانم. اما طبیعی است که در زندگی لحظه هایی به شدت خصوصی دارم. * در آن لحظه ها به چه فکر می کنید؟ به خودم. به گذشته ام. به امروزم و آینده ام. به اینکه سینمای ما اصلاً کجای دنیاست و حالا من کجای این سینما هستم. بعد می بینم ادعا کردن فقط یک شوخی است. * به نظر شما فکر می کنید مخاطبان امروز تلویزیون به مراتب سختگیرتر از قبل شده اند؟ بله، چون هم سطح سواد بصری شان بالا رفته و هم شعور و دانش اجتماعی شان بیشتر شده است. الآن دیگر فیلم یا سریال ضعیف را مردم نگاه نمی کنند. * پیشینه تئاتری شما چه قدر به کمک ارتقای کیفیت نقش آفرینی تان می آید؟ من کار بازیگری ام را با تئاتر شروع کردم. اما در عین حال تئاتر، مادر هنرهای دراماتیک و برای بازیگر شدن یک جور پیش زمینه است. بازیگر باید الفبای بازیگری را در تئاتر یاد بگیرد. تئاتر برای من تقدس دارد. تا به حال نشده صحنه را نبوسیده روی صحنه بروم. در تئاتر نوع حس گرفتن و برخورد کردن با نقش را یاد می گیری. * تا به حال از برخوردهایی که در خیابان می بینید اذیت نشده اید؟ چرا خیلی زیاد. برخوردهای مردم خیلی عجیب است. این عجیبی آن قدر زیاد است که هیچ خاطره واضحی از آنها را به خاطر نمی آورم. اما خیلی زیاد است. قبل از این خیلی بیشتر اذیت می شدم اما همیشه می گویند که هر چه قدر سن بالاتر می رود، تجربه ها بیشتر می شود و در برخورد با اتفاقات جامعه برخورد پخته تری را می توانیم از خودمان نشان دهیم، اما حالا کمتر است.
دوشنبه ، ۲آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روزنامه رسالت]
[مشاهده در: www.resalat-news.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]
-
گوناگون
پربازدیدترینها