واضح آرشیو وب فارسی:فارس: گفتوگو با کارگردان نمایش «لطفاً به این سیب دست بزنید!»
مخاطب با ما نفس میکشد/ دخالت تماشاگر در نمایش زمان پایان را تعیین میکند
شایان فیروزی گفت:در اجرای نمایش «لطفاً به این سیب دست بزنید!» مخاطب با ما نفس میکشد و در لحظههایی نیز در اجرا دخالت دارد که زمان نمایش را از آنچه که هست بیشتر میکند.
به گزارش خبرنگار تئاتر فارس،پرفرومنس «لطفاً به این سیب دست بزنید!» به طراحی و کارگردانی شایان فیروزی در خانه نمایش دا به روی صحنه رفته است. این نمایش تا 5 آذر ماه هر روز ساعت 18:30اجرا خواهد داشت. «لطفاً به این سیب دست بزنید!» یک اجرای پرفورمنس است که بیشتر روی تعامل با تماشاگر بنا شده است. در این اجرا بازیگران در تماس مستقیم با تماشاگران قرار میگیرند. در طول اجرا تماشاگر به حرکت واداشته میشود و حتی جملاتی از نمایش توسط تماشاگر خوانده میشود که این امر به حس متقابل بین بازیگران و مخاطبان میانجامد. شایان فیروزی در گفتوگو با خبرنگار فارس درباره این نمایش گفت: نمایش در گونه (تئاتر پرفورمنس) جای می گیرد،از خط داستانی کلاسیک و مشخصی پیروی نمی کند و به دنبال این است با فرمتی متفاوت به تلخی ها،شیرینی ها،خاطرات،نستالژی ها،غرایز و تحولات بشری بپردازد که تمام ما هر روز با آنها برخورد داریم تا از این منظر بشر را بار دیگر با خودش رو در رو کند. گروه دادا همیشه برای خلق اثارش از فرم شروع میکند و آرام آرام به محتوا می رسد محتوایی که به دلیل فرم اجرا چند وجهی است و مخاطب می تواند برداشت های خودش را از اجرا داشته باشد. وی در ادامه افزود: در این اجرا فضا سازی حرف اول را می زند و موسیقی به همراه حرکات بدنی و مونو پرفورمنس های اجرا کنندگان اتمسفر اجرا را پیش می برند.اشاره کنم که بیشتر مونولوگ های داخل اجرا توسط خود اجراکنندگان در طول 3ماه کارگاه نوشته شده و این مونو پرفورمنس ها به شکلی نوشته شده که مخاطب می تواند در تنهایی بعد از اجرا آن ها را به شکلی که خودش می خواهد بست دهد و کامل کند. در این اجرا به شکل نامحسوس مخاطب مشارکت هم می کند به طوری که مخاطب می تواند جمله ای بگوید یا دست به عملی بزند و حتی نظری در مورد محتوای اثر بدهد و در اجرا استفاده شود.مخاطب اجرا محدود است به دلیل شکل اجرایی مدت اجرا 45 دقیقه می باشد که به دلیل مشارکت مخاطب گاهی 50 دقیقه هم خواهد شد. این کارگردان در ادامه گفت: حتی دیالوگها در طول تمرین نوشته شده اند٬ اما در تلاش است تا مفاهیم دراماتیکی را به تماشاگر منتقل سازد. این اجرا بر پایة مونولوگهایی بیان شده است که توسط تک تک بازیگران رو به تماشاگران ادا میشود. با این توضیح کوتاه از حال و هوای اجرا دو نکته که دغدغه ی همیشگیم برای این شیوه از اجرا بوده را خیلی کوتاه برایتان بیان می کنم.از زمانی که با هنر تئاتر آشنا شده ام همیشه گفته شده ارتباط نفس به نفس با تماشاگر هنر تئاتر را از باقی هنرها متمایز می کند اما همیشه برایم جای سوال بوده تئاتری که روی سن و با این همه فاصله در حال اجرا است کجایش نفس به نفس است؟در کنار این سوال انفعال در تئاتر هنرمندان تئاتر کشورم موضوع دیگری بوده که همیشه به آن فکر کرده ام و اگر کمی فرا متنی نگاه کنیم می بینیم این دو موضوع در یک نقطه به هم میرسد.به همین دو دلیل دغدغه ی همیشگیام این بوده که با نگاه تجربهگری به سراغ شیوه اجرایی تئاترهایم بروم و با استفاده از المان های تئاتر پرفورمنس و اینتراکتیو تا میتوانم خودم و صحنههای که برای اجرا انتخاب می کنم را به مخاطبم نزدیک می کنم.مخاطب را در دل اجرا قرار می دهم نه اینکه او را در دل تعداد زیادی از صندلی به فاصله زیاد تنها بگزارم. او همچنین گفت:به مخاطب اجازه می دهم با ما نفس بکشد و با نگاهش اگر پیامی دارد منتقل کند و فقط هنر اجرای ما نباشد که پیام ارسال میکند.با این رویکرد در شکل تئاتری که انتخاب کردهام در درجه اول به دنبال آن هستم که با این فرم از اجرا مخاطبم را از انفعال بیرون آورم و نفس به نفس بودن تئاتر را برای لحظات کوتاهی برای خودم درک کنم حتی اگر همین کار را به شکل ناچیزی انجام دهم برایم کافیست و این موضوع برای من از هر چیز دیگر مهمتر است چون حتم دارم انتخاب این فرم در راستای همان محتوایی است که در ذهنم می گذارد .یعنی جامعه امروز که پیرامونم در حال رشد است. شایان فیروزی در ادامه اظهار داشت: این نیازمند آن است که کمی به مخاطب نزدیک شویم و این نزدیک شدن باید تازه باشد و اهل خطر.شاید در مرحله اول مخاطب کمی واکنش نشان دهد اما حتم دارم کم کم به این آگاهی می رسد که هنرمند به او اهمیت میدهد.فقط مخاطب صرف نیست و می تواند با ما نفس بکشد و بخشی از اجرا باشد.در پایان به این نکته اشاره کنم در تمام دنیا تئاتر پیشرو،تجربی و کارگاهی جایگاه مشخص خودش را دارد و همین جایگاه مشخص باعث شده تئوری های تئاتری شکل بگیرد.(تئاتر مواجهه،تئاتر ستمدیده،تئاتر شورایی و....)و جای تعجب و تاسف است که چرا هنرمندان کشورم این موضوع را یادشان رفته! و حتی عده ای نگاه تمسخر آمیز به این آن دارند.در هر صورت انتخاب این شکل از اجرا خالی از ضعف نیست و گروه دادا به دنبال آن است هر روز از ضعفهایش بکاهد هر چند از خصوصیات تجربهگری آزمون و خطاست. او گفت:همین تعامل باعث میشود مخاطب با کار ارتباط بگیرد و از انفعال دربیاید. اینکه مخاطب به داخل کار بیاید یکی از گزاره های اصلی پرفورمنس است که ما از آن استفاده کردهایم. و سخن پایانی؟ من فقط دوست دارم از تک تک اعضای گروه تشکر کنم که واقعاً برای کار زحمت کشیدند. اجرای «لطفا به این سیب دست بزنید» به کارگردانی شایان فیروزی و بازی امیر نیما الهى، لیلا بنى طباخان آبادى، پرستو پیروز رام، آناهیتا حیدرى، مهرداد داورى، محمد علی زنجانى، مرتضا سلطان، زهره فضلى، شیرین صنعتگر، سرور گریانلو، لیلی مداوى، سنا میرجعفرى و سراج نعمتى از 5 آبان تا 5 آذر هر شب ساعت 18:30 در سالن نمایش « دا » (سالن نمایش آو سابق) واقع در میدان فاطمی ابتدای شهدای گمنام خیابان جهانمهر پلاک26 به روی صحنه است. انتهای پیام/
94/08/25 - 12:44
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 50]