واضح آرشیو وب فارسی:فارس: گزارش فارس
قواعد پخش سینمای ایران در مدار بیقاعدگی/قوانین نانوشته و لابی حاکم بر نمایش فیلم
اگرشاهد مافیا و نفوذ دراکران نبودیم امروز نباید شاهد اعلام تهیه کنندهای که صاحب دفتر پخش است و فیلم سینمایی اخیرش را که به تازگی فیلمبرداری آن به اتمام رسیده برای اکران نوروز 95 در نظر گرفته است،باشیم و یا شورای صنفی نمایش تنها یک هفته قبل از اکران به فیلمی بگوید هفته بعد اکرانش آغاز خواهد شد.
خبرگزاری فارس_گروه سینما: نمایش فیلم، آخرین حلقه و البته مهمترین حلقه از زنجیره تلاش گروه چند صد نفره تولید فیلم است. همیشه درباره اکران در سالهای اخیر، این نکته مهم را شنیده ایم که سینمای کشور محدود است و امکان نمایش فیلم ها در فرصتی مناسب و دلخواه صاحبان آثار وجود ندارد. سینمای ایران از گذشته تا به امروز از عدم توازن در تولید با سالنهای نمایش فیلم رنج برده است. انبوه فیلمهای پشت صف اکران مانده، باعث شده است که صاحبان آثار خود را به قواعد پخش سینمای ایران همچنین شورای صنفی نمایش بسپارند. اما در طول تمام این سالها فیلمسازان تنها به اعتراض مقطعی بسنده کردند و پخش کنندگان نیز هر کدام با نفوذ و قدرتی که داشتند چرخه اکران را یا به نفع خود رقم زدند و یا تن به وضعیت اکران دادند. نکته حایز اهمیت این روزها در تصمیم گیری شورای صنفی نمایش خلاصه می شود از ابتدای سال این شورا تصمیم گرفت تا 6 سرگروه برای سینمای ایران در نظر بگیرد. از همان ابتدا مشخص بود که شورای صنفی قصددارد به سرعت فیلمهای درصف مانده اکران را در سینماهای سرگروه اکران کند تا بتواند با این تصمیم گیری که به نظر عجولانه می رسید نظر صاحبان آثار را به خود جلب کند اما غافل از این که برخی از این سرگروه ها فروش مناسبی ندارند و در میان سالن های سینمای تهران (به لحاظ فروش) در رتبه های پایین جدول (نهم و دهم) قرار دارند. سوال این جاست که کف فروش فیلمها در این سرگروهها که آمار فروش خوبی نسبت به سالن های دیگر و سرگروه های دیگر سینمایی ندارند، چگونه و براساس چه قاعده ای محاسبه میشود و از سوی دیگر مگر ظرفیت سینمای ایران چند سالن است که تقریبا هر دو هفته یکبار فیلمهای جدیدی در گروه آزاد اکران میشوند؟. نکته حایز اهمیت دیگر این که طبق آئین نامه شورای صنفی نمایش از نیمه دوم سال گروههای آزاد سینمایی فعال می شوند با این شرایط شاهد تعدد نمایش فیلم در سینماها هستیم اما نکته ای که اینجا باعث سوال میشود این است که با این وضعیت فیلمهایی که دو یا سه هفته امکان حضور بر پرده سینماها را دارند چگونه قرار است مخاطب خود را بیابند این در حالی است که قیمت تبلیغات در رسانه های مختلف برای فیلم های سینمایی بسیار بالا است و فیلم امکان یافتن مخاطب خود را نخواهد داشت. اگر نگاهی گذرا به آمار فروش فیلم ها در فصل پاییز داشته باشیم خواهیم دید فیلم های نمایش داده شده در دو ماه اخیر بسیار پایین بوده است و در میان آثار به نمایش درآمده تنها فیلم «محمد رسول الله» توانسته نظر مخاطبین را به خود جلب کند. اگر این فیلم را که دارای موضوع تاریخی–مذهبی است و علاقمندان بسیاری دارد را از قواعد اکران مستثنی کنیم شاهد خواهیم بود برخی فیلمها حتی بخش اندکی از تبلیغات خود را از گیشه کسب نکردند که یکی از دلایل مهم آن را میتوان به شرایط اکران نسبت داد البته در این میان نباید از این مهم؛موضوع و محتوای فیلم در جذب مخاطب غافل شد. با توجه به روند اکران فیلمها که (بخصوص در ماههای اخیر) هر هفته شورای صنفی نمایش دو فیلم سینمایی جدید به فیلمهای اکران شده اضافه میکند، با یک حساب سرانگشتی شاهد اکران بیش از 40 فیلم در شش ماه دوم سال خواهیم بود که هیچ یک توان جذب مخاطب را ندارند و تنها برای مدتی کوتاه پرده سینما را خواهند دید و تنها آمار و ارقام فیلمهای اکران شده بالا میرود و مجالی برای بیلان کاری بیشتر مدیران خواهد بود. اما در این میان به صنعت سینما و چرخه اقتصاد آن هیچ کمکی نخواهد شد و سالنها بیش از گذشته خالی خواهد بود و احتمال قهر مجدد مخاطب با سالن سینما می رود . آسیبی که باید با تمهیدی درست از سوی شورای صنفی نمایش جلوی آن گرفته شود. متاسفانه همیشه قوانین نانوشتهای وجود دارد که زمینه مناقشه فیلمسازان، پخشکنندگان و سینماداران بوده است و در انتها پیروز میدان قدرت پخش کنندگان و لابی آنان خواهد بود. اگر در حوزه اکران شاهد مافیا و نفوذ نبودیم و همه براساس قواعد و آئین نامه عمل می کردند آن گاه شاهد اعلام تهیه کننده ای که صاحب دفتر پخش است در دومین فصل پاییز نبودیم که فیلم سینمایی اخیرش را که به تازگی فیلمبرداری آن به اتمام رسیده برای اکران نوروز 95 در نظر گرفته است.یا در شرایطی که هنوز جشنواره فیلم فجر مقررات و فراخوان برگزاری را اعلام نکرده است صاحبان آثاری که فیلم را برای فجر آماده می کنند با قاطعیت اعلام می کنند که فیلم در نوروز 95 اکران خواهد شد و اینجاست که بیش از آن که قدرت و نقش شورای صنفی نمایش بروز و ظهور یابد نقش پخش کنندگان و لابیهای آن ها پررنگ میشود. به نظر میرسد سینمای ایران هیچ گاه از قوانین و قواعد برای نمایش فیلمها بهرهای نداشته و قوانین نانوشته و لابیها همیشه بر سینمای ایران حاکم بوده است. انتهای پیام/
94/08/25 - 10:19
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]