جزاير مرگ

واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:

جزاير مرگ نويسنده: مولود شاه کرمي مسافران جزيره مارها، زنده از آنجا خارج نمي شوند هيچ کس جرأت سفر کردن به اين جزاير را ندارد، هرچند زيبايي فريبنده آنها چشم ها را مسحور و انسان را به سوي خودش جذب مي کند اما چيزي جز مرگ در انتظار مسافران اين جزاير نيست. آنجا پر ازحيوانات سمي و کشنده است؛ حيواناتي که هر لحظه ممکن است شما را به کام مرگ بکشانند. جزيار رامري و سربازان ژاپني جزيره رامري يکي از جزاير بسيار خطرناک جهان به شمار مي رود، اين جزيره رکورد دار مرگ دسته جمعي به خاطر گزش توسط حيوانات کشنده است. جنگ جهاني دوم آغاز شده بود، ارتش ژاپن بعد از عقب نشيني تاکتيکي، به جزيره کوچکي به نام رامري در سواحل برمه پناه بردند. 19 فوريه سال 1945 سربازها مثل مورچه ها در يک صف طويل ايستادند و پشت سر هم در جزيره شروع به راهپيمايي کردند، غافل از اينکه جزيره رامري جولانگاه پشه هاي مالاريا، عقرب هاي سمي و از همه بدتر کروکوديل هاي آب شور است. شب که از راه رسيد، سربازان ز همه جا بي خبر، پشت سر هم وارد رودخانه کم عمقي شدند که در مسيرشان بود و بايد از آنجا مي گذشتند، ناگهان صداي فريادهاي دلخراش از گوشه و کنار به هوا بلند شد، کروکوديل هاي گرسنه به سربازها حمله کرده بودند. بروس رايت که در زمان جنگ جهاني دوم با ارتش انگليس در جنگ بود، در مورد اين اتفاق وحشتناک آنچه را که از بازماندگان اين ماجرا شنيده بود، در خاطراتش اين گونه آورده است: «آن شب وحشتناک ترين شبي بود که اعضاي گروه تا به حال تجربه کرده بودند. صداي فرياد سربازها که بدنشان در آرواره هاي تمساح ها گير کرده بود به گوش مي رسيد و در آن تاريکي هيچ کاري از دست هيچ کس ساخته نبود. صبح که تمام شد نوبت لاشخورها بود تا باقيمانده آنچه تمساح ها بر جاي گذاشته بودند، نصيبشان شود، از 900 سرباز ژاپني تنها 20 نفر جان سالم به در بردند.» هر چند در مورد تعداد دقيق سربازان ژاپني اي که از اين جزيره جان سالم به در برده بودند، آمار دقيقي وجود ندارد و حتي بعضي ها مي گويند با وجود محاصره سربازان بيش از 500 نفر از آنها جان سالم به در برده اند اما اين ماجرا در کتاب رکوردهاي گينس با نام «بزرگترين فاجعه به وسيله حيوانات» به ثبت رسيده است. جزيره مارها با فاصله نه چندان زيادي از سواحل برزيل، در جنوب سائوپائولو، جزيره اي به اسم ايلادو کيمادا گراند سال هاست که بر اقيانوس بيکران آرميده است. اين جزيره، هنوز بکر و دست نخورده باقي مانده، البته به يک دليل بسيار خاص و آن هم اينکه هيچ انساني جرأت نمي کند پا به اين جزيره مرگبار بگذارد. اين جزيره محل زندگي مارهاي سمي است تا جايي که طبق تحقيقات محققان، در هر مترمربع از جزيره ايلادو کيمادا گراند، حداقل پنج مار سمي زندگي مي کنند. شايد با خودتان فکر کنيد که اين مارها غذاي مورد نياز خود را از کجا تأمين مي کنند، پاسخ اين سوال بسيار ساده است. پرندگان مهاجري که براي استراحت بي خبر از همه جا در اين جزيره فرود مي آيند، در چشم بر هم زدني يک لقمه چرب اين مارهاي کشنده مي شوند. مارهاي اين جزيره گونه خاصي از وايپر پيت سرطلايي هستند که در برزيل 90 درصد مارگزيدگي هايي که به مرگ مي انجامد، توسط اين نوع مارها صورت مي پذيرد. مارهاي سرطلايي که در اين جزيره خوش آب و هوا زندگي مي کنند تا يک متر و نيم رشد مي کنند و عکس العمل بسيار سريعي دارند؛ زهر آنها به حدي با سرعت عمل مي کند که به محض گاز گرفتن و نيش زدن، گوشت محل گزيدگي حالت آب شدن به خود مي گيرد. سر طلايي ها آن قدر خطرناک هستند که دولت برزيل به جز براي انجام تحقيقات علمي، هر گونه مسافرت به اين جزيره را ممنوع کرده و هيچ مسئوليتي در قبال افرادي که به جزيره مارها بروند، بر عهده نمي گيرد. از زبان بومي هايي که در شهرهاي ساحلي اطراف جزيره کيمادا زندگي مي کنند، داستان هاي بسياري شنيده مي شود که در ميان آنها دو داستان از همه مشهورتر است. اولين داستان مربوط به مرد ماهيگيري مي شود که گفته مي شود براي چيدن موز به اين جزيره رفته بود اما مورد حمله مارها قرار گرفت، پيرمرد با تلاشي باور نکردني هر طور که بود خود را کشان کشان به قايقش رساند اما در کنار قايقش در اثر نيش کشنده مارها جان باخت. بعد از اين ماجرا، خانواده پيرمرد که از او هيچ خبري نداشتند، با نگراني شروع به جست و جو کردند و سرانجام ماهيگير را درحالي که جسدش غرق در خون در قايقش افتاده بود پيدا کردند. داستان بعدي مربوط به نگهبان فانوس دريايي و خانواده اش مي شود. محلي ها داستان را اين طور تعريف مي کنند که يک شب چند مار از پنجره وارد خانه نگهبان مي شوند و به نگهبان فانوس دريايي، همسر و سه فرزندش حمله مي کنند. آنها از ترس جانشان، به سمت قايق فرار مي کنند غافل از اينکه روي شاخه هاي درختان پر از مارهاي سمي است و همين مارها باعث مرگشان مي شوند. هر چند وجود مارهاي فراوان را در اين جيره به هيچ عنوان نمي توان ناديده گرفت اما مارسلو دوآرت؛ زيست شناسي که تا کنون بيش از 20 بار براي انجام تحقيقات علمي به اين جزيره سفر کرده، ادعا مي کند اينکه محلي ها مي گويند در هر متر مربع اين جزيره پنج مار سمي به سر مي برند، کمي اغراق است و بهتراست بگوييم که در هر متر مربع يک مار سمي زندگي مي کند و به اين ترتيب با وجود يک مار در هر متر مربع اين جزيره، چند قدم با مرگ بيشتر فاصله نخواهيد داشت. منبع:نشريه همشهري سرنخ، شماره 77
#فرهنگ و هنر#

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: راسخون]

[مشاهده در: www.rasekhoon.net]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 427]