محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829864404
شهرام شکوهی: خودم را خواننده درجه یکی حساب نمی‌کنم
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین:
شهرام شکوهی: خودم را خواننده درجه یکی حساب نمی‌کنم فرهنگ > موسیقی - شهروند نوشت: به‌نظر من موسیقی بیانگر زیبایی است و رسالتش هم پرداختن به همین زیبایی است.
«به‌نظر من موسیقی بیانگر زیبایی است و رسالتش هم پرداختن به همين زيبايي است. اساسا هنر چنين وظيفه‌اي دارد. به همين خاطر است كه يكي از انتقادهاي من به یکسری از دوستانی که کار موسیقی می‌کنند، این است که چرا نفرین را وارد ترانه‌هایشان می‌کنند چرا باید چنین چیزهایی در ترانه ورود پيدا كنند. موسیقی باید این نکات منفی را به زیبایی و زیبا دیدن تغییردهد. درواقع هنر بازتاب‌دهنده زیبایی‌های دنیاست، چیزهایی مثل همدردی و دادن حس خوب به همديگر به نوعی جلوه‌اي از همین زیبایی‌هاست.» اینها بخشی از صحبت‌های «شهرام شکوهی» است. خواننده‌ای که با استفاده از صدای خاص خود و با بهره‌گیری از تلفیقی خاص از موسیقی ایرانی و اسپانیایی توانسته در این عرصه موفق باشد. در ادامه گفت‌وگوی «شهروند» با او را می‌خوانید:
به زودی توری در ایالات‌متحده دارید. از جزییات برنامه‌هایتان در آنجا چه خبر؟
این تور از بیستم سپتامبر در شهر لس‌آنجلس و در سالن «کداک تیه‌تر»، که اخیرا به «دالبی تیه‌تر» تغییر نام داده، شروع می‌شود. این سالنی است که مراسم اسکار امسال هم در آن برگزار می‌شود. پس از آن و در ادامه به شهرهای واشنگتن، ایرواین، اورنج کانتی، سن‌خوزه، سیاتل و چند شهر دیگر که الان درخاطرم نیست، می‌رویم. البته جزییات دقیق‌تر این تور به‌زودی اعلام می‌شود. درمجموع برنامه مفصلی تدارک دیده شده است. بلیت‌فروشی این کنسرت‌ها آغاز شده است؟
بله تمام شهرهایی که قرار است در آن کنسرت برگزار شود، بلیت‌فروشی از طریق سایت «تیکت مستر» آغاز شده است. بعد از این تور به کانادا هم سفر خواهید کرد؟
من ٣سال پی‌درپی در شهرهای مختلف کانادا کنسرت برگزار کردم. به همین دلیل هم امسال برنامه‌ای برای سفر به کانادا ندارم. الان هم که ایام عزاداری محرم و صفر است، اجرایی نخواهیم داشت. چند وقتی بود که صحبت از برگزاری تور آمریکا در خبرها شنیده می‌شد. چرا سال گذشته این تور برگزار نشد؟
قطعی‌کردن این برنامه دو‌سال زمان برد. الان هم همه‌چیز قطعی نشده چون همیشه مشکلاتی برای صدور ویزای آمریکا وجود دارد. به هرحال من نخستین نفری هستم که با ارکستر کامل از ایران به آمریکا می‌روم. هنرمندان زیادی از ایران به آمریکا رفته و برنامه اجرا کرده‌اند اما موفق نشدند که بیشتر یک یا دو نوازنده را با خود همراه کنند. سال گذشته که در کانادا کنسرت داشتیم، تقریبا با چنین شرایطی بود و فقط یک نوازنده پرکاشن در آنجا ما را همراهی کرد. به نوعی پتانسیل نوازنده‌های ایرانی را نشان دادیم و خیلی‌ها در آنجا باور نداشتند که ما بتوانیم کنسرت‌های موفقی را برگزار کنیم. زیرا شنیده‌ام مدت‌هاست اجرای خواننده‌هایی به نام لس‌آنجلسی دیگر زنده نیست و پلی‌بک است. حتی گفته می‌شود که در بعضی موارد صدای خواننده را هم پخش می‌کنند و لب می‌زنند. سال گذشته در پنج شهر کانادا برنامه داشتیم و همه به چشم دیدند که ارکستر ٦نفره ما همگی ساز زدند و به چشم دیدند که همه‌چیز به‌صورت زنده اجرا می‌شود. دلیل طولانی‌شدن پروسه تور آمریکا این بود که ما با ارکستر کامل می‌رویم و معمولا تهیه‌کننده‌های آن طرف هزینه ارکستر کاملی که از داخل کشور بروند را متقبل نمی‌شوند. اما همه شرایط فراهم شد و امیدوارم اجرای خوبی داشته باشیم.
شما به‌تازگی کنسرتی در سالن ميلاد نمايشگاه بين‌المللي داشتید. کمی درباره این اجرا توضیح دهید و اینکه برای برگزاری کنسرت قطعات را برای اجرا با چه معیاری انتخابمی‌کنید.
در ابتدا باید گفت انتخاب قطعه برای اجرا به‌خصوص در تهران کار بسیار سخت و دشواری است. به‌طورکلی رسم براین است که در هر کنسرتی چند قطعه از جدیدترین آلبومها خوانده شود و درکنار آن برخی قطعات مورد استقبال مردم نیز اجرا شود ولی در هر اجرا سعی می‌کنیم آن قطعاتی که مورد استقبال مردم است را اجرا کنیم. ولی بازهم تأکید می‌کنم انتخاب قطعات در کنسرت کار سختی است، چون ما باید سلیقه و نیاز تمام مخاطبان حاضر درکنسرت را درنظر داشته باشیم تا آنها با خاطره‌ای خوش از محل اجرای برنامه به منزل بروند. در این کنسرت هم به مانند اجراهای قبلی با همان ارکستر ثابت کار کردید. درحالی که شنیده می‌شد که در این اجرا قرار است تغییری در ارکستر شاهد باشیم. ولی این‌طور نشد. چرا؟
به‌طور کلی تغییرات ما بیشتر در نوع اجراست تا تغییر در ارکستر. ولی با این حال ما سعی داشتیم در این اجرا از ارکستر زهی استفاده کنیم ولی محدودیت‌ها در صدابرداری ما را از نیت‌مان منصرف کرد و به همین دلیل ترجیح دادیم که این کنسرت هم با گروه قبلی اجرا کنیم. البته محدودیت‌های صدابرداری که در تمامی سالن‌های کشور وجود دارد و به همین دلیل هم زحمات نوازنده‌های ارکسترهای بزرگ به ثمر نمی‌نشیند و در بیشتر موارد خروجی مناسبی ندارد. به دلیل این محدودیت‌ها ما سعی می‌کنیم در اجرا، این کمبودها را تا حد توان جبران کنیم. سوالی که همواره در مورد شهرام شکوهی وجود داشته، فاصله زیاد بین آلبوم و کنسرت است. درحالی که در بین هنرمندان به‌خصوص خوانندگان پاپ این فاصله در برخی موارد به کمتر از ٢٤ساعت هم می‌رسد. دلیل این تفاوت چیست؟
به عقیده من ابتدا باید آلبوم به خوبی شنیده شود. من علاقه دارم وقتی که قطعه‌ای را درکنسرت می‌خوانم، بیشتر جمعیت آن کار را شنیده باشد. چون دراین صورت است که می‌توانی ارتباط موثری با مخاطب برقرار کنی. ارتباط موثر با مخاطب درکیفیت کنسرت بسیار مهم است. ما وظیفه داریم تا خاطره‌ای خوش برای مخاطبان از کنسرت به جای بگذاریم. بخش زیادی از این خاطره به شور و حال حین اجرا برمی‌گردد و تا کاری به گوش مخاطب آشنا نباشد، چطور توقع دارید تا این ارتباط برقرار شود. وقتی مخاطب کاری را نشنیده باشد، چنین ارتباطی برقرار نمی‌شود. در آن صورت شما قطعه‌ای را می‌خوانید که کسی نشنیده و فقط به شما نگاه می‌کنند. یکی از انتقاداتی که طرفداران شما مطرح می‌کنند، برگزار‌نکردن تور شهرستان است. خودتان این موضوع را قبول دارید؟
ما تاکنون درشهرهای بسیار زیادی روی صحنه رفته‌ایم ولی قبول دارم که دربحث تبلیغات و اطلاع‌رسانی خوب عمل نکرده‌ایم ولی اینکه ما به شهرستان‌ها برای اجرا نمی‌رویم را قبول ندارم. جالب است بدانید که من تا قبل از اینکه خواندن را آغاز کنم سه تا چهار شهر ایران را بیشتر ندیده بودم ولی اکنون تقریبا به اکثر شهرهای ایران سفر کرده‌ایم. به‌عنوان مثال نخستین کنسرت پاپ شهرستان زابل را ما برگزار کردیم. ما از جنوبی‌ترین تا شمالی‌ترین نقطه ایران در استان‌های مختلف و خصوصا شهرهای اصلی که اکنون میزبان کنسرت‌ها هستند، بعضا چند مرتبه هم روی صحنه رفته‌ایم. مثلا در شیراز یا اصفهان سه مرتبه برنامه داشتیم ولی برنامه‌های مفصلی برای پس از ماه‌های محرم و صفر داریم تا با تمام مخاطبان در سراسر کشور دیدار داشته باشیم. بسیاری از مردم گمان می‌کنند که خوانندگان و اهالی موسیقی به‌خصوص موسیقی پاپ درآمدهای بسیار بالایی دارند. البته دلیل این طرز فکر هم بیشتر به دلیل وضع اقتصادی هنرمندان خارجی است. با توجه به این گفته از وضع اقتصاد هنر در ایران راضی هستید و آیا به‌طورکلی این‌گونه مقایسه‌ها درست و منطقی است؟
اگر بخواهیم اقتصاد موسیقی را مقایسه کنیم، باید هنرمندان ایرانی را با هنرمندانی مقایسه کنیم که در یک مارکت جهانی کار می‌کنند. با ورود به این مسأله درمي‌يابيم كه اصلا و ابدا هنرمندان ايراني با چهره‌هاي فعال در ماركت جهاني قابل قياس نيستند. حتی اگر در زمره بهترین‌ها یا آن تاپ‌تن‌ها باشی درآمدت با یک فوتبالیست درجه دو برابری می‌کند نه یک فوتبالیست درجه‌یک! درصورتی که در آن مارکت جهانی اصلا این‌طور نیست. هرچند باید به اين مسأله هم بپردازيم كه ما تفاوت‌هاي ديگري هم با چهره‌هاي فعال درماركت جهاني داريم. به لحاظ نوع اجرا، تبليغات و تولید ما نمي‌توانيم خودمان را با آنها مقايسه كنيم. البته فقط بحث محدودیت‌ها نیست ما در بسیاری از موارد ابزار چنین کاری را هم نداریم.
برای مثال ما از حضور تصویری درموسیقی محرومیم. درمورد اجرا هم محدویت‌های زیادی وجود دارد. برای استفاده از راه‌های دیگر درآمدزایی چون تبلیغات محیطی یا اسپانسر هم محدودیت‌هایی وجود دارد. همه این راه‌ها عملا از ما گرفته شده و ما جز کنسرت هیچ راه درآمدزای دیگری نداریم. حتی آلبوم هم برگشت مالی چندانی ندارد چون حتی برای همان خواننده‌های مطرح هم در بهترین حالت شاید سرمایه تولید آلبوم را برگرداند. با توجه به این شرایط نمی‌توان از اقتصاد هنر برای اهالی موسیقی سخن گفت، چه رسد به اینکه من یا دیگر هنرمندان عرصه موسیقی از وضع مالی و اقتصادی خود در این زمینه راضیباشند. درصحبت‌هایتان به آلبوم و درآمد ناچیز آن برای هنرمندان عرصه موسیقی اشاره کردید. اما با این همه آلبوم ویترین عرضه یک هنرمند شناخته می‌شود. فارغ از مباحث اقتصادی در این حوزه نوآوری و تازگی در آلبومها به‌عنوان یکی از شاخص‌های مهم موفقیت هنرمندان به‌شمار می‌رود. با توجه به این توضیحات به نظر مي‌رسد آلبوم «تا نفس هست» با وجود تفاوتي كه با دوكار قبلي شما (مدارا و كولي عشق) دارد به نوعي بازگشت به فضاي «مدارا» است. خودتان با اين نظر موافقيد؟
سعي من و همه دوستاني كه درتهيه اين آلبوم نقش داشتند، توجه بیشتر به سلیقه‌های متفاوت مخاطبان بود. البته این به این معنا نیست که اصلا در «مدارا» و «كولي» عشق به اين موضع توجهنكرديم.
از طرف ديگر سعي كردم در این آلبوم به نسبت کارهای قبلی نقش خودم را كمرنگ‌تر كنم. با اين وجود اما باز هم مثل هميشه سعي كردم کارم امضای شهرام شکوهی را داشته باشد. در مورد بازگشت به فضای کارهای قبلی هم تا حدودی با نظر شما موافقم. ولی اين به معناي تكرارنيست. اگر بخواهیم رک و بی‌پرده صحبت کنیم باید بگويم بیشتر مردم به‌خصوص جوانان شکوهی را قطعه اسیری از آلبوم «مدارا» شناختند. البته هنوز بسیاری معتقدند بهترین کار شکوهی همان قطعه اسیری است. به‌نظر خودتان چرا قطعه اسيري تا اين حد مورد توجه قرار گرفت؟
زمان ساخت این قطعه خیلی همه‌چیز دست خودم نبود. کسی مانند من که خیلی علمی با موسیقی برخورد نکرده است، نمی‌تواند ادعا کند که از لحاظ فنی و تکنیکی روی ساخت آن وقت گذاشتم. در مورد «دل دیوونه یا اسیری» بسیاری از دوستان ترانه‌سرا به من گفتند اگر کمی بیشتر روی این ترانه کار می‌کردی اثر ماندگاری می‌شد. اما من چنین اعتقادی نداشتم. چراکه در بسیاری از موارد ویرایش‌کردن حس کار را از بین می‌برد. البته این شانس را هم داشتم که مردم از این کار استقبال کردند. فکر می‌کنید چرا از کارهای شهرام شکوهی استقبال شد؟
بی‌هیچ ادعایی صدای خودم را موثرترین فاکتور در استقبال مردم از کارهایم می‌دانم. من موسیقی ایرانی گوش نمی‌کردم آن هم در آن دوره‌ای که خیلی از دوستان هر موسیقی را گوش می‌کردند. البته منظورم از موسیقی ایرانی، موسیقی پاپ خارج از کشور است. واقعیت این است که من حتی صدای خودم را صدای خوانندگی نمی‌دانستم. این‌طور شد که با همین صدای ضعیف، قویی یا هر چه که بود شروع به كار كردم. اما فکر می‌کنم این تفاوت در صدا باعث شد تا کارهایم شبیه به هیچ هنرمند دیگری نشود. البته یکی دیگر از تفاوت‌های شهرام شکوهی تلفيق پاپيولار موسيقي ايراني و اسپانیولی بود...
هوش درموسیقی پاپ عنصری بسیار مهم است. برای مثال استفاده از لحن نوحه در کارهای بنیامین و رضا صادقی نمونه‌ای از این هوش است، منظورم البته فقط نوع الهام و لحنی است که از نوحه گرفتند، نمی‌گویم اینها نوحه می‌خوانند یا حتی محسن یگانه در کارهایش از موسیقی یونانی ایده گرفته، این ایده‌گرفتن نشان‌دهنده هوش است. پس شما تلفیق موسیقی ایرانی با موسیقی اسپانیایی را نوعی استفاده از هوش می‌دانید؟
من خودم را آدم باهوشی نمی‌دانم اما از یک فاکتور مهم استفاده کردم. در موسیقی پاپ داخلی کمتر به موسیقی ایرانی توجه شده است. درکار بیشتر ترانه‌سراهای داخلی گرایشی به موسیقی ترکی، عربی یا یونانی دیده می‌شود. ولی هیچ‌کدام از آنها به سمت موسیقی ایرانی نرفتند. البته من هم به‌طور كامل به موسيقي ايراني نپرداختم من این دو موسیقی را ترکیب کردم، یعنی دو نوع موسیقی‌ای که گوش مردم به آن عادت دارد: موسیقی ایرانی و موسیقی اسپانیش. موسیقی اسپانیش را خیلی از ایرانی‌ها- خصوصا طیف هم سن‌های خودم- دوست دارند. به اتفاق دوست هنرمندم آقای کاشانی‌ها بین این دو سبک پیوند برقرار کردیم که به نظر این ترکیب جواب داد، چون نه به گوش ایرانی غریبه بود و نه به گوش خارجی‌هایی که شنونده این موسيقي هستند. برای مثال رایزن فرهنگی اسپانیا که به یکی از کنسرت‌هایم آمده بود، وقتی کار من را شنید خیلی خوشش آمد. برایش جالب بود موسیقی كه رنگ‌وبوی فلامنکو دارد را با تحریر ایرانی بشنود. شما در کارهایتان چقدر در انتخاب ترانه وسواس دارید؟
ملودی، ترانه، تنظیم و خواندن ارکان اصلی تولید یک اثر است. اگر هماهنگی بین هرکدام از این ارکان وجود نداشته باشد، کار خوبی تولید نمی‌شود. من خیلی به این اعتقاد ندارم که بعضی‌ها می‌گویند ترانه حتما باید فاخر باشد و فلان ترانه‌سرا آن را بسراید. چیزی که در مورد ترانه برای من مهم است، داستان‌گو بودن است. نکته دیگری که باید به آن توجه داشت، لطافت و زیبایی موسیقی است. به‌نظر من موسیقی بیانگر زیبایی است و رسالتش هم پرداختن به همين زيبايي است. بهتر است بگويم اساسا هنر چنين وطيفه‌اي دارد. به همين خاطر است كه يكي از انتقادهاي من به یکسری از دوستانی که کار موسیقی می‌کنند، این است که چرا نفرین را وارد ترانه‌هایشان می‌کنند چرا باید چنین چیزهایی در ترانه ورود پيدا كنند. از نظر من هنر بازتاب‌دهنده زیبایی‌های دنیاست، چیزهایی مثل همدردی و دادن حس خوب به همديگر به نوعی جلوه‌اي از همین زیبایی‌هاست. البته ممکن است در یک اثرهنری اشاره مستقیمی به اين وجوه نشود اما به‌طور غيرمستقيم اين مفاهيم درهم گره خورده‌اند. موسیقی باید الهام‌بخش خوبی‌ها باشد. حرف آخری که بخواهید با مخاطبان بازگو کنید. البته با هم صداقت و رک‌گویی که از شما سراغ داریم...
من خودم را خواننده‌ای درجه یکی به حساب نمی‌آورم. اما مردم همیشه به من لطف دارند و از من حمایت کرده‌اند و صندلي کنسرت‌هایم را خالی نگذاشتند. آنها حمایت‌ها و محبت‌هايشان که هرگز از من دریغ نکرده‌اند. از مخاطبان به خاطر محبتی که به من دارند، تشکر می‌کنم. تنها کاری که درقبال این همه ابراز لطف و محبت می‌توانم انجام دهم این است که هرکارهایم چیزی ارزشمند برای گوش‌دادن وجود داشته باشد. آخرین حرفم هم با کسانی است که می‌خواهند وارد این عرصه شوند و آن این‌كه قبل از ورود به این عرصه تمام زوایا و مسائل این کار را کاملا بررسی کنند. برای من خودم را هنرمند چندان موفقی نمی‌دانم ولی برای موفقیت در این کار باید صبر داشت و تلاش کرد. برای ورود به این عرصه باید حرفی برای گفتن داشته باشید در غیراین صورت دستیابی به موفقیت کار بسیار سختی است. ۵۷۲۴۴
کلید واژه ها: موسیقی - موسیقی پاپ -
دوشنبه 18 آبان 1394 - 08:09:11
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 42]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها