واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: ششمين امام شيعيان و پنجمين امام از نسل اميرالمومنين(ع) كه كنيه او ابوعبدالله و لقب مشهورش صادق است، القاب ديگري نيز از جمله صابر، طاهر و فاضل دارد. ولادت اين امام همام هفدهم ربيع الاول سال 83 هجري بود، اما برخي مورخان و تذكره نويسان ولادت آن حضرت را در سال 80 نوشته اند و در شوال سال 148 هجري كه به ديدار پروردگار شتافتند، مدت زندگاني ايشان 65 سال بوده است. از آغاز ولادت تا هنگام رحلت اين امام بزرگوار، 10 نفر از امويان به نام هاي عبدالملك پسر مروان، وليد پسر عبدالملك (وليد اول)، سليمان پسر عبدالملك، عمر پسر عبدالعزيز، يزيد پسر عبدالملك(يزيد دوم)، هشام پسر عبدالملك، وليد پسر يزيد(وليد دوم)، يزيد پسر وليد (يزيد سوم)، ابراهيم پسر وليد و مروان پسر محمد و دو تن از عباسيان بر حوزه اسلامي حكومت داشته اند. آغاز امامت امام صادق(ع) با حكومت هشام پسر عبدالملك و پايان آن با دوازدهمين سال از حكومت ابوجعفر منصور (المنصور بالله) مشهور به دوانيقي مصادف بوده است. مدفن آن امام بزرگوار قبرستان بقيع است، آنجا كه پدر و جد او به خاك سپرده شده اند. نام مادر او، فاطمه يا قريبه دختر قاسم بن محمد بن ابي بكر است و ام فروه كنيه اوست و مادر ام فروه، اسماء دختر عبدالرحمان ابن ابي بكر است. امام صادق(ع) درباره مادرش فرموده است: مادرم مومن، متقي و نيكوكار بود و خدا نيكوكاران را دوست مي دارد. چنان كه مشهور است، فرزندان امام جعفر صادق 10 تن بوده اند، هفت پسر به نام هاي اسماعيل، عبدالله، موسي، اسحاق، محمد، عباس و علي و سه دختر به نام هاي ام فروه، اسماء و فاطمه. اسماعيل پسر بزرگتر آن امام است و پدر، وي را دوست مي داشت. گمان بعضي از شيعيان اين بود كه اسماعيل بعد از پدرش به امامت خواهد رسيد اما او در روزگار زندگاني پدر درگذشت و امام وي را در گورستان بقيع به خاك سپرد و بر مردن او سخت گريان شد. پيش از به خاك سپردن، روي او را گشود تا مردم ببينند اسماعيل مرده است اما پس از مرگ اسماعيل، برخي مردن او را باورنكردند و پس از امام صادق(ع) او را امام دانستند. امام صادق(ع) 31 سال و به روايتي 34 سال در كنار پدرش امام باقر (ع) بوده است. در سفري كه امام باقر(ع) به خواست هشام پسر عبدالملك به شام رفت، همراه او بود. از امام صادق (ع) روايت شده است: چون به دمشق رسيديم، هشام سه روز ما را نپذيرفت و روز چهارم اجازه ديدار داد. چون به مجلس هشام درآمديم و فرماندهان سپاه وي در دو صف ايستاده بودند، بزرگان خاندان او نيز حضور داشتند. پس پدرم را تكليف تيراندازي كرد كه او عذر خواست و سرانجام با اصرار هشام پذيرفت و 9 تير پي همديگر افكند و هر تير بر تير نخستين خورد. هشام را خوش نيامد و مدتي ما را ايستاده نگاه داشت. پدرم خشمگين گشت و هشام چون خشم او را ديد، وي را بر سر تخت برد و دست در گردن او افكند و بر دست راست خود نشاند. پس دست در گردن من درآورد و مرا بر دست راست پدرم جاي داد. آنكه در اخبار فقه شيعه تتبع كند، خواهد ديد روايت هاي رسيده از امام صادق(ع) در مسايل مختلف فقهي و كلامي، مجموعه اي گسترده و متنوعي است و براي همين است كه مذهب شيعه را مذهب جعفري خوانده اند. گشايشي كه در آغاز دهه سوم سده دوم هجري پديد آمد موجب شد مردم آزادانه تر به امام صادق (ع) روي آورند و گشودن مشكلات فقهي و غير فقهي را از او بخواهند. شاگردان امام صادق(ع) را تا چهار هزار تن نوشته اند و مقصود، كساني است كه در مدت افاضه آن حضرت به تناوب و تفريق از ايشان علم فرا گرفته اند. منبع: حوزه نت - كتاب آشنايي با زندگي امام صادق (ع) - نوشته مرحوم سيد جعفر شهيدي فراهنگ ** 1003 ** 1071
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 461]