واضح آرشیو وب فارسی:تفتان ما: روز دانش آموز یعنی برداشتن پرچم عدالتخواهی و رفتن به نبرد استبداد و بی عدالتی، روز دانش آموز یعنی بخاطرآوردن آزادی برای مردم و وطن با تمام آرزوها، دانش آموزان مهد تمدن و فرهنگ شاید با بسیاری از دانش آموزان دنیا متفاوت باشند...به گزارش تفتان ما، ۱۳ آبان است و روز دانش آموز وقتی از دانش آموز و مدرسه صحبت میشه خاطرات دوران مدرسه در هر ذهنی که روزی بر روی نیمکت و صندلی مدرسه نشسته تداعی میشه خاطرات شیرین و دوستان خوب معلم و درس و کتاب، زنگ انشاء و علوم و حساب بازیگوشی، شیطنت، شور و هیجان، نمره و امتحان و بی نهایت خاطره شیرین و شاید هم تلخ. بسیاری از ما دانش آموزان بهترین دورهای زندگی، کودکی، نوجوانی و شروع جوانی را دانش آموز بوده ایم و افکار و اندیشه ها و شاید شخصیت اجتماعی بیشتر از هر جایی تحت تاثیر مدرسه شکل گرفته و روز دانش آموز در واقع یک روزی روز بسیاری از ما بوده. روز دانش آموز یعنی برداشتن پرچم عدالتخواهی و رفتن به نبرد استبداد و بی عدالتی، روز دانش آموز یعنی بخاطرآوردن آزادی برای مردم و وطن با تمام آرزوها، دانش آموزان مهد تمدن و فرهنگ شاید با بسیاری از دانش آموزان دنیا متفاوت باشند و باید قدر آنها را بهتر از این بدانیم تا در روزهای سخت و دشوار پیشگام باشند. بی توجهی و بی برنامگی برای این آینده سازان شاید آسیبی جبران ناپذیر باشد. شاید هنوز از یاد نبرده باشیم وقتی دشمنی به هجوم آورد و جنگی را بر ما تحمیل کرد هزاران هزار دانش آموز بجای قلم سلاح بدست گرفت تا از وطن دفاع کند و حدود سی و شش هزار گل قبل از شکفتن در راه استقلال و آزادی میهن سرود، چو ایران نباشد تن من مباد، بدین بوم و بر زنده یک تن مباد، خواندند و شهید شدند.و امروز مسولیت همه ما در مقابل پرچمداران علم آگاهی دو چندان است. دولتمردان و اولیا و همه باید بدانند که نسل جوان را آینده ایی روشن و سرشار از امید آماده کنند. عدالت یعنی کودکی، نوجوانی نباشد که از علم و دانش در محیطی مناسب و با داشتن معلمی که معلمی را به عنوان عشق انتخاب کرده نه شغل و حرفه و گذران زندگی بی بهره باشد. مسوولان نظام تعلیم و تربیت باید به این امر آگاه باشند که نظام تعلیم و تربیت و دانش آموزان نباید قربانی اهداف سیاسی و جناحی شوند بلکه به آن به دیدی ملی و فراجناحی نگریست. پایین آمدن سطح علمی دانش آموزان امروز یعنی کند شدن آهنگ توسعه و پیشرفت آینده کشور و این جای تامل و بررسی دارد که چرا دانش آموزان استان ما سی سال است که از نظر کیفیت آموزشی در کشور در رتبه آخر قرار دارند و نمی توانیم اندکی، حتی یک پله بهتر شویم؟ این جای سوال دارد که پوشش تحصیلی کودکان واجب التعلیم و میزان دانش آموزان بازمانده از تحصیل چقدر است؟ آیا ما در مبارزه با بیسوادی موفق بوده ایم؟ آیا میدانیم که تنها راه برون رفت از فقر و محرومیت و رسیدن به توسعه ی پایدار و کاستن از ناهنجاریهای اجتماعی و خشونت فقط با توجه کامل به دانش آموزان و خانواده بزرگ آموزش و پرورش است؟ به هر حال همه ما شاید دانش آموزی در خانواده داشته باشیم یعنی همه خانواده مسولیت داریم، مسولیت در مقابل کودکان، نوجوانان و جوانانی که آینده شان بستگی به برنامه ریزی امروز ما دارد. انتهای یپام/
چهارشنبه ، ۱۳آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تفتان ما]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]