واضح آرشیو وب فارسی:روزنامه خراسان: علی ولی زاده[email protected] جای نذریات فرهنگی در مجالس عزاداری خالی است و این در حالی است که بسیاری از دستگاه های فرهنگی که وظیفه نظارت و هدایت مجالس و هیئت های مذهبی را دارند رد پای آن ها در تأمین نیازهای واقعی و اساسی عزاداران محسوس نیست. واقعیت این است که عشق، علاقه و ایمان مردم در خصوص اهل بیت(ع) بحمدا... غرور آفرین و تحسین بر انگیز است که البته باید هم، چنین باشد و همین انگیزه در ایام محرم موجی را ایجاد می کند که در قالب ایستگاه های صلواتی در حاشیه خیابان ها تا پذیرایی از عزاداران به صرف شام، ناهار و صبحانه جلوه گر می شود. در این که نذریات دارای اهمیت، عظمت و اجر فراوانی می باشد شکی نیست و قطعاً آثار روحی و روانی خاصی را هم برای بانی و هم برای عزادار در بر دارد. دلیل استقبال گسترده مردم از نذریات نیز به دلیل آثار آشکاری است که از آن به دست آمده و می آید. امروز دامنه این نذریات از شیعه فراتر رفته و دیگران نیز وارد این عرصه شده اند و هم نذر می دهند و هم به عنوان تیمن و تبرک، نذر می گیرند که از این قبیل است برخی از مناطق کشورکه شیعه نیستند. سخن این است که چرا دستگاه های فرهنگی، نظارتی علمی، غیر احساسی و معقول به این حرکت خدایی نگاه نمی کنند و چرا این مشارکت گسترده را مدیریت و ساماندهی نمی نمایند تا بهره لازم و بهتری عاید جامعه شود؟ آیا واقعاً ممکن نیست این نذریات به گونه ای ساماندهی شود که کمبودهای اساسی عزاداران برطرف شود؟ مگر هدف از عزاداری، عرض ارادت و شناخت هر چه بیشتر اهداف قیام حسینی نیست؟ واقعاً چقدر این نذریات در راستای آشنایی با اهداف حسینی و شناخت بیشتر قرار دارند؟ آیا وقت آن نرسیده است که کالاهای فرهنگی در سبد نذریات قرار گیرد؟ بدیهی است آثار کالاهای فرهنگی مانند کتاب، به مراتب از ظرف های یک بار مصرف بیشتر است و با هم قابل مقایسه نیست. آیا وقت آن نرسیده است که نگاهمان به تغذیه عزاداران، عادلانه، معقول و عالمانه باشد، همان گونه که به فکر شام، ناهار و صبحانه عزاداران هستیم برای بقای این روحیه عالی و حسینی ماندن و تغذیه روح و روان آن ها هم فکری بنماییم؟ این واقعیت در قالب کارهای فرهنگی محقق می شود. چرا باید فکر کنیم که غذا دادن ثواب دارد ولی کتاب و کالای فرهنگی نه؟ البته قطعاً صاحبان این نوع تفکر بسیار اندک هستند ولی متأسفانه بروز عکس آن تفکر در جامعه دیده نمی شود. به نظر می رسد دستگاه های فرهنگی به خوبی نتوانستند وارد این ماجرا شوند یا این که نخواستند و نمی خواهند اوضاع را ساماندهی کنند. البته این انتقاد به معنی نفی آن چه در برخی مراسم ها و عزاداری های ابا عبدا... الحسین(ع) مشاهده می کنیم نیست بلکه هدف غنی تر کردن این مراسم هاست. در هر صورت این مهم به خوبی محسوس و جای کالاهای فرهنگی در سبد نذریات خالی یا اندک است.
دوشنبه ، ۱۱آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روزنامه خراسان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 34]