آمريكا بايد راهي براي همكاري هاي مشترك با ايران باز كند

واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: iman game19th June 2009, 02:57 PM(کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند)کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند (کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند) آمريكا بايد راهي براي همكاري هاي مشترك با ايران باز كند خبرگزاري فارس: يك تحليلگر روابط بين الملل با اشاره به توانايي هاي برتر ايران در منطقه، به دولت آمريكا پيشنهاد كرد به جاي انديشدن به جنگ، راهي براي همكاري هاي مشترك با ايران باز كنند. به گزارش فارس، واشنگتن پست با اشاره به اين كه يك اجماع سرنوشت ساز در حال شكل گيري بر روي اين قضيه است كه جنگ با ايران اجتناب ناپذير است، شكست تلاش هاي غير ديپلماتيك هشت سال گذشته را منتهي به يك سناريوي "بدترين حالت " دانسته است كه به موجب آن به عقيده بيشتر كارشناسان، ايران در زمينه توانايي هاي فني سلاح هاي هسته اي، بدون نقض تعهدات قانوني خود بر اساس پيمان NPT، از نقطه بدون بازگشت عبور كرده است. وي در ادامه توجه خوانندگان را به نمايش چشمگير اتحاد اعراب و اسرائيل در كاخ سفيد جلب مي كند: پيام دوشنبه بنيامين نتانياهو نخست وزير اسرائيل در مورد تهديد هاي موجود بازتابي از هشدارهاي اعراب در مورد خطر حتمي "فارس " است. فلسطين از مد افتاده است، ايران در مركز توجهات است و مباحثه بزرگ بر سر اين است كه آيا راه تهران از بيت المقدس مي گذرد يا عكس آن صادق است. به عقيده نويسنده ايران به عنوان يك قدرت منطقه اي در حال ظهور با سابقه حمايت از حزب الله و حماس به عنوان عوامل نفوذ، از هر سلاحي- متقارن و نامتقارن- براي از هم گسستن نظم برقرار شده استفاده مي كند و پاسخ به اين چالش، بدون جنگ، نيازمند يك تغيير ديپلماتيك فراتر از روابط عادي خواهد بود. با تمركز بر ابزار تفوق ايران (يعني تعقيب توانايي سلاح هاي هسته اي و حمايت از حماس و حزب الله) ما از مساله بسيار مهم اهداف طفره مي رويم. با تمركز بر روي توانايي ها به جاي مقاصد، فرصت مهم تر براي به چالش كشيدن رژيم ايران در مباحثه بر سر موقعيت مشروع اين كشور در معماري امنيت منطقه اي و راه هايي كه تهران براي رسيدن به آن دنبال مي كند را از دست مي دهيم. به عبارت ديگر موضوع بمب نيست. نويسنده جلوگيري از رسيدن تهران به جايگاه توليد سلاح هاي هسته اي را هدف امنيت ملي براي آمريكا و متحدانش مي داند كه به طرز خطرناكي به حالت يك توتم مقدس درآمده است. او معتقد است بايد تصورات ساده انگارانه را كنار گذاشت: اين احتمال را كه يك حكومت اسرائيلي بدون تمايل به راه حل دو دولتي، راهي براي دور كردن توجه جهان از غزه پيدا خواهد كرد، كنار بگذاريد. اين احتمال را نيز ناديده بگيريد كه رژيم هاي عربي در حال تلاش براي توجيه حكومتشان ممكن است مايل به تغيير موضوع باشند. آمريكا با انديشيدن در مورد اين كه ايران در كجا درگير است، كماكان گرفتار سه دهه جنگ سرد است، و هيچ چيز در سياست دولت جديد از تغييري اساسي حكايت نمي كند. در حاليكه به نظر مي رسد دولت اوباما احتمالا در مقابل فشار براي اقدام نظامي مقاومت كند، (مخصوصا به خاطر اشتغال ذهني اش با روند روبه رشد طالباني شدن پاكستان، همسايه شرقي ايران مجهز به سلاح اتمي) آميزه تغييرات لفظي و ادامه ديپلماسي او احتمالا نتيجه متفاوتي توليد نخواهد نكرد. در ادامه مقاله سناريوي احتمالي براي آغاز جنگ با ايران پيش بيني مي شود تا نويسنده ناكارآمدي آن را تشريح نمايد: در چند ماه آينده مجموعه اي از ژست هاي ديپلماتيك آمريكا احتمالا با بدبيني و تاخير تهران مواجه خواهند شد. اطلاعات جديد و هشدار دهنده اي در مورد برنامه هاي هسته اي پنهاني، به همراه افزايشي در فعاليت هاي حماس و حزب الله رو خواهند شد. دولت به اين نتيجه خواهد رسيد كه دست دراز شده او با مشت مواجه شده، و به دنبال حمايت سازمان ملل براي اعمال تحريم هاي فلج كننده خواهد بود. از آنجاييكه روسيه و چين براي پيوستن به يك رژيم تحريمي اساسي تمايلي نشان نمي دهند، طرفداران اقدام نظامي استدلال خواهند كرد كه همه گزينه هاي ديگر با شكست مواجه شده اند. جنگ پيش رويمان خواهد بود. نويسنده معتقد است براي اجتناب از اين فاجعه، بايد نقطه شروع خود در درگيري را معكوس كنيم. نقطه اي جدا از بمب و حمايت ايران از حزب الله و حماس. و اين تصور را دور بياندازيم كه هويج هاي بزرگتر و چماق هاي بزرگتر محاسبات راهبردي تهران را تغيير خواهند داد. هدف ما بايد ايجاد يك محيط ژئواستراتژيك جديد در خليج فارس باشد، محيطي كه در آن ايران براي دنبال كردن برنامه آشكار تسليحات هسته اي دلايل كمتري داشته باشد. به جاي اينكه اجازه پيشرفت هايي را بدهيم كه رويشان كنترل كمي داريم، بايد به دنبال چارچوب جديدي از مقاصد و اهداف در ديپلماسي خود با ايران باشيم. اين به معناي باز كردن باب گفتگوهاي مستقيم دوجانبه بدون پيش شرط، با تمركز بر زمينه هاي مشترك نگراني هاي كنوني همچون افغانستان، پاكستان و عراق است. با اعتماد سازي از طريق تلاش هاي مشترك در عرصه هايي كه منافع ايران و آمريكا عمدتا منطبق هستند، مي توانيم به سمت به رسميت شناختن منصفانه منافع مشروع هر يك از طرفين پيش برويم. در ادامه الزاماتي كه بايد بر ايران تحميل شود تا اين همكاري مشترك شكل بگيرد، مورد بررسي نويسنده قرار گرفته است: اين امرمستلزم اين خواهد بود كه ايران نقش منطقه اي آمريكا را بپذيرد؛ موافقت كند كه حزب الله و حماس خواسته هاي خود را با ابزار سياسي، نه نظامي، دنبال كنند؛ و به سياست قبلي خود مبني بر حمايت از هر معامله اي كه فلسطينيان با اسرائيل انجام مي دهند، باز گردد. از جانب آمريكا، اين امر مستلزم شناسايي منابع پارانوياي راهبردي در تهران خواهد بود، از جمله ميراث ده سال جنگ با عراق، محصور شدن ميان قدرت هاي هسته اي، از جمله پاكستان، هند، روسيه، اسرائيل و آمريكا؛ و 30 سال تاريخ خصومت با بزرگترين قدرت جهان. از اين طريق با ميانجي گري آمريكا و مشاركت همسايگان عرب ايران، پذيرش نقش مشروع ايران در امنيت خليج فارس مي تواند جريان پيدا كند؛ و به مرور زمان ايران مجددا در جامعه جهاني تلفيق شده و تحريم ها برداشته خواهند شد. همه اينها مشروط به ضمانت هاي امنيتي روشن براي متحدان آمريكا در منطقه خواهد بود. اين در سياست امنيت ملي نيازمند يك جهش اعتقادي خواهد بود. پراگماتيسم در سياست خارجي محدوديت‌هاي اخلاقي و فلسفي خودش را دارد. همچنين در مورد ايران اين يك بن بست راهبردي است. تنها يك تغيير اساسي به سمت سياست همزيستي آگاهانه است كه دفاع بلند مدت از منافع ما و امنيت متحدان ما را تضمين خواهد كرد. نويسنده مقاله خود در واشنگتن پست را با اين پيام صريح به پايان مي برد كه: دولت بوش در جنگ توانايي ها با ايران باخت. اما هنوز مي توانيم در جنگ مقاصد پيروز شويم. سایت ما را در گوگل محبوب کنید با کلیک روی دکمه ای که در سمت چپ این منو با عنوان +1 قرار داده شده شما به این سایت مهر تأیید میزنید و به دوستانتان در صفحه جستجوی گوگل دیدن این سایت را پیشنهاد میکنید که این امر خود باعث افزایش رتبه سایت در گوگل میشود

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت ریسک]

[مشاهده در: www.ri3k.eu]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 219]