واضح آرشیو وب فارسی:روزنامه خراسان: بهروز- یکی از اهداف سرودن اشعار آیینی در گذشته انتقال پیام و مفاهیم دینی به مردم بود و پرداختن به مضامین دینی در قالب شعر که امروزه پررنگ تر از دوره های دیگر شده است، اشعار آیینی را در سینه دفترها ثبت کرده است که برخی از آن ها تأثیری شگرف بر ادبیات داشتند. شعرایی که در دفترهای شعر خود به این سبک از شعر پرداخته اند در این امر اتفاق نظر دارند که شعر آیینی شعری است که از جان و دل شاعر متعهد، نشأت می گیرد و شاعر باید برای سرودن شعر آیینی با دو بال حرکت کند؛ احساس و اندیشه و بر این اساس است که اگر فردی ناشناخته وارد این حیطه شود، آسیب پذیر خواهد بود. در تعریف شعر آیینی بیان شده است «شعر آیینی ترکیبی از شعر و آیین است یعنی باید شاخصه ها و ویژگی های ممتاز یک شعر را در آن ببینید، چه از نظر جذابیت، زیبایی و تأثیرگذاری و چه از نظر ساخت و بافت منسجم» و با توجه به این امر وقتی صحبت از آیین می شود؛ یعنی باید نمادهای ارزشی و فرهنگی آیین که در اینجا به طور مشخص دین است، در آن دیده شود و اگر این نمادها را نداشته باشد؛ شعری که ترجمان و برآیند اندیشه و ارزش های دینی باشد بر زبان جاری نمی شود. شاعر آیینی باید به چند عنصر مسلح باشد. اول این که شعر را بشناسد و با همه ویژگی های شعری اعم از ویژگی های ساختار و درونمایه و مضمون، آشنایی داشته باشد. دوم این که تاریخ شعر فارسی را به خوبی بشناسد و بداند که میراث دار کدام فرهنگ است. شاعری که گسسته و بریده از گذشته بخواهد شعر بگوید، شعر او تأثیرگذار نخواهد بود و هم چنین باید آشنایی کاملی با فرهنگ و عمق ادبیات دینی به ویژه در قلمرو شیعه داشته باشد. اگر شاعری بخواهد از واقعه عاشورا شعر بگوید، باید با تاریخ کربلا آشنا باشد و تحریف ها و کاستی ها را بشناسد. تاریخ شعر ما بیانگر این است که در دهه های گذشته شعر مذهبی فقط ویژه مداحان بود اما از دهه 50 به بعد سرودن شعر آیینی، عمومیت یافت و اکنون کمتر شاعری را می بینیم که شعر آیینی دفتر شعرش را زینت نداده باشد و این اتفاق، اتفاق خوبی در زمینه حفظ و ماندگاری شعر و ادبیات آیینی است زیرا هنگامی که شعر از انحصار خارج می شود، شاهد غنی شدن هر چه بیشتر این گونه شعری خواهیم بود و کارهای به یاد ماندنی خواهیم دید مانند شعر «خط خون» علی موسوی گرمارودی و هم چنین اشعار فراوان دیگری از شاعرانی بنام. آن چه در این شعر ها ماندگاری را دوام می دهد اوج احساس و اندیشه تعمق و آگاهی است و در طول تاریخ نیز دیده ایم که اشعاری ماندگار شده اند که به درستی بر 2 بال احساس و اندیشه استوار است و بیان فراز و نشیب های تاریخ دینی علاوه بر احساس شناخت کامل را نیز می طلبد تا ماندگار شود.
سه شنبه ، ۵آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روزنامه خراسان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 8]