تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805068336
چگونه تیم “لاریجانی-روحانی” ائتلاف “دلواپسان-صدا و سیما” را کنار زدند
واضح آرشیو وب فارسی:اتاق نیوز: اتاق خبر – آیت ا… هاشمی رفسنجانی در گفت وگویی به جزئیاتی در رابطه با برنامه هسته ای ایران و تاریخچه فنی و حقوقی این پرونده اشاره کرده است.امید هسته ای نوشت، رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام گفت: بداخلاقی های برخی واقعا بداخلاقی بود. یعنی دلواپس ها نه تنها در مجلس، بلکه عده ای از انسان های بی اطلاع را تحریک می کردند که حرف های بدی بزنند. صدا و سیما به آنها میدان می داد که در آنجا تحلیل های سطحی کنند. متن این گفت وگو در ادامه می آید: فناوری هسته ای در ایران همیشه با بدعهدی های غربی ها مواجه بوده و قدرت های بزرگ علاقه ای نداشتند که ایران در این حوزه پیشرفت کند و خیلی بدعهدی می کردند. اولا خاطرات تان را از این بدعهدی ها بفرمایید و دیگر اینکه امروز که ما در دوران پساتوافق هستیم که توافق با همان قدرت های بزرگ انجام شده، جمهوری اسلامی ایران چه برنامه ای می تواند برای مقابله با این بدعهدی ها داشته باشد؟ اگر آنها نخواهند به بدعهدی ها پایان بدهند، دولت باید چه کار کند؟ نگاه و دیدگاه شما در این حوزه چیست؟ ما به اینجا رسیدیم. لزومی ندارد به طرف مسائل هسته ای نظامی برویم. نمی خواستیم بمب اتمی بسازیم، ولی غربی ها می ترسیدند که امکانش را داشته باشیم. در مسأله هسته ای عملا به جایی رسیده بودیم که می بایست به فکر دستاوردهای صلح آمیز باشیم و هم زمان غنی سازی هم داشته باشیم. این موضوع، مسائل جزئی دیگری هم داشت که مثلا بحث معدن بود. ما اورانیوم نداشتیم. در زمان شاه کیک زرد را از آفریقای جنوبی خریده و یک مقدارش را آورده بودند که من ۲۰۰ تن اضافه کردم و چیزی حدود ۷۰۰ تن را آوردیم. در ساغند به دنبال معدن رفتیم که البته معدن کم ظرفیت بود. چینی ها چاه های خیلی عمیق زدند و به رگه هایی رسیدند. در هرمزگان یک معدن آسان نزدیک زمین پیدا کردیم. برای پیدا کردن معادن کارهای تحقیقی و اکتشافی داشتیم. کارهای همه جانبه این گونه انجام می شد. البته همان موقع به ما مشکوک شده بودند و خیلی به ما مراجعه می شد که بعضی ها می گفتند که ۹۰ درصد یا ۱۰۰ درصد اورانیوم غنی شده می دهیم. بعضی ها می گفتند ما بمب و بعضی ها می گفتند ما تکنولوژی می دهیم. این کار دلال ها بوده که نوعا هم جاسوس بودند و می خواستند ببینند که ما دنبال چیزی هستیم یا نه. ممکن است در اینجا ماموران ما مقداری پیش می رفتند، اما هیچ وقت عملی نشد. برای اصفهان با چینی ها قرارداد بستیم که usf اصفهان را بسازند. نقشه کاملش را دادند و خودشان هم شروع کردند و در مهندسی جلو آمدند و به جاهایی رسیدند. در سفر دومی که به چین رفتم، رئیس جمهور چین با یک تیم خبری و تلویزیونی به قرارگاه ما آمد و قرارداد نیروگاه هسته ای را با من بست که دو نیروگاه بسازند. برنامه را خودشان ضبط و خبرش را با هیاهو پخش کردند. ۶۰ میلیون دلار به آنها دادیم. چون معاملات بزرگ تری با آمریکایی ها کردند، این را متوقف کردند. در همان مسیر در اصفهان تقریبا ۳۰،۲۰ درصد پیش رفته بودند. نقشه هایش را داشتیم و آموزش هایش را هم دیده بودیم، اما آنها رها کردند و رفتند، خودمان در آنجا ادامه دادیم و الان کامل شده است. لیزر ما هم به جایی رسید که نخستین نمونه اش را گرفتیم. در اینجا بیشتر روس ها با ما بودند. در زمان شاه یک نمونه کوچک گداخت هسته ای را به صورت نمایشی آورده بودند که ما رفتیم و دیدیم. یک جرقه زدند که جرقه خیلی خیره کننده ای بود، به گونه ای که حرارت سطح بالایی در کوره درست می کنند. گداخت هسته ای را برای نمایش آورده بودند که در دستور کارهای ما قرار گرفت، دنبال پلاسما رفتیم و آن را به دانشگاه آزاد دادیم. الان تقریبا به جاهای خوبی رسیده است. از طریق همان ما را به سازمان ایتر که سازمان بسیار مهم جهانی است، دعوت کردند تا عضو شویم. ۹ کشور بزرگ دنیا دارند یک نیروگاه ایتر برای تولید برق به شیوه خورشیدی می سازند که گداخت هسته ای است. یعنی جوش هسته ا ی می شود و دیگر شکاف نیست. بی خطر هم هست. به زبان ساده گداخت فرایندی است که در آن دو اتم سبک برای تشکیل یک اتم سنگین تر با هم ترکیب می شوند، برخلاف شکافت هسته ای که در آن یک اتم خیلی سنگین به دو تکه یا بیشتر تقسیم می شود. شکافت و گداخت هر دو انرژی آزاد می کنند. شکافت و گداخت گاهی شاید به خاطر تشابه اصطلاح ها (به زبان انگلیسی) با هم اشتباه می شوند. شکافت هسته ای به خوبی شناخته شده است، ولی در عمل گداخت بسیار گسترده تر است. گداخت به طور پیوسته در سراسر کیهان رخ می دهد و همان فرایندی است که به وسیله آن خورشید و ستارگان انرژی آزاد می کنند و از هیدروژن اولیه عناصر جدیدی ایجاد می شود. وقتی که دیدند ما پیشرفت کردیم، از آقای قرآن نویس که رئیس آن است، رسما دعوت کردند که در آنجا عضو شویم. آن مسیر ادامه دارد. مسیرهای دیگری هم برای کارهای بهداشتی و کشاورزی داشتیم که همه به نتیجه رسید. اصفهان هم به نتیجه رسید، گویا چهارهزار سانتریفیوژ دست دوم از پاکستان گرفته بودیم که آنها را آوردند و از بین آنها دستگاه های سالم تر را جدا کردیم. البته از آنها نتیجه ای جز آموزش نگرفتیم و خودمان شروع کردیم که به نتیجه رسیدیم. اینها در زمان من انجام شد، یعنی هم لیزر، هم آب سنگین، هم غنی سازی که تقریبا به نتیجه رسیده بود و هم تبدیل کیک زرد به اورانیوم (uf6) در آن دوره انجام شده بود. این یک تاریخچه مختصری است و اگر بخواهیم قدم به قدم جلو بروید، باید پیش آقای امراللهی بروید که ریزه کاری ها یادش هست و می تواند با سند به شما جواب بدهد. حضرت آیت ا…، نظام جمهوری اسلامی الان در دنیا یک دکترین را در عرصه هسته ای عرضه کرده است که شعارش این است که «انرژی هسته ای برای همه و سلاح هسته ای برای هیچ کس». این دکترینی است که ایران در دنیا پای آن ایستاده است. حضرت عالی به عنوان فرد باتجربه در شکل گیری این سیاست و رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام، این دکترین نظام ما را برای خارجی ها و داخلی ها چگونه تبیین می کنید؟ همان گونه که گفتیم، اوایل که شروع کردیم، در جنگ بودیم و دنبال این بودیم که چنین امکانی برای روزی که دشمن ما بخواهد از سلاح هسته ای استفاده کند، داشته باشیم. چنین تفکری بود. اما هیچ وقت جدی نشد. ولی استفاده های غیرنظامی را جدی گرفته بودیم و هزینه هم می کردیم و در خیلی جاها کار کردیم. در انواع مختلف کار کردیم و آموزش زیادی دادیم. دانشجو فرستادیم و دانشمند دعوت کردیم. خیلی از این کارها را کردیم. اساس دکترین ما استفاده صلح آمیز هسته ای بود. گرچه هیچ وقت از ذهن ما بیرون نمی رفت که اگر روزی بنا باشد خطری ما را تهدید کند و ضرورتی باشد، امکان اینکه به طرف دیگر هم برویم، داشته باشیم. ولی برنامه ای نداشتیم که برویم و هیچ وقت نرفتیم. بی دلیل هیاهو شد. بعد از دولت من غربی ها یک دفعه دیدند که ما در بخش های مختلف جلو رفتیم. من آن قدر علاقه مند بودم که وقتی روزهای آخر دولت من رسید با خط خودم که تایپ هم نکردم، ۲۵ میلیون دلار را برای آب سنگین نوشتم که آن موقع در اراک نبود و بنا بود در الموت قزوین باشد. تا آن زمان پیشرفت کندی داشتیم، در دولت رئیس دولت اصلاحات اعلام کردند که ما وارد باشگاه هسته ای شدیم، یعنی موقعی که نخستین نمونه آزمایشگاهی را گرفته بودیم. به نظرم اینها هم بی دلیل هیاهو کردند. علتش این بود که منافقین قبلا گزارش دروغی از نطنز که ما هنوز مشغول حفاری در سایت بودیم و بنا بود زیرزمین بسازیم، دادند و هیاهوی جهانی شروع شد. غربی ها بهانه کردند که به آژانس اعلام نشده و باید به سازمان بین المللی هسته ای می گفتیم، شروع به هیاهو کردند. از آن به بعد بود که آنها با بهانه عدم شفاف سازی در مسیر حرکت ما سنگ اندازی کرده اند. شما روند پیشرفت مذاکرات هسته ای که در دولت آقای روحانی و توسط آقای ظریف شروع شد را پیگیری کردید و از مذاکرات گذشته هم مطلع هستید. می خواهیم نقش دکتر صالحی و دکتر ظریف را به عنوان دو بازوی دیپلماتیک و فنی مذاکرات هسته ای در دوره اخیر بدانیم و اینکه نظر شما درباره مذاکرات اخیر چیست؟ قبل از اینکه دولت رئیس دولت اصلاحات تمام شود، مذاکرات بود و چون آقای روحانی دبیر شورای امنیت بود، نقش مذاکره کننده را داشت. آن موقع تهدیدها و خطر شروع شده بود و به جایی رسیده بود که ما داوطلبانه کارها را تعلیق کنیم و فقط کارهای محدودی را که مشخص شده بود، انجام بدهیم، ولی غنی سازی و این کارها را تعطیل کنیم و تحقیقات را ادامه بدهیم که ماجرای آن مفصل است. رهبری هم تأیید کردند، یعنی رهبری آخرین سندی را که در سعدآباد امضا شد، تأیید کردند. حتی وقتی علیه آن هیاهو شد، دفاع کردند و گفتند کار خوبی بود که انجام شد. در همان دوران تعلیق، ما موفق شدیم کار اصفهان را تمام کنیم که این توفیقی بود، چون کار را به جایی رساندیم. وقتی آقای احمدی نژاد آمد، تصمیم بر این شد که تعلیق را بشکنیم. هنوز کار آقای احمدی نژاد شروع نشده بود که به رئیس دولت اصلاحات پیشنهاد کردند که ایشان تعلیق را بشکند. در آن دوره گاهی جلسهای خدمت رهبری بود که جمع زیادی شرکت می کردند. در آن جمع وزیر خارجه، رئیس جمهور، روسای قوا، من، نظامی ها مثل آقای شمخانی و دیگران بودند و برای قدم به قدم کارها مشورت می شد. تصمیمات رهبری با مشورت بود که نتیجه آن جلسه را می پذیرفتند. وقتی احمدی نژاد آمد و گفت که تعلیق را بشکنیم، رئیس دولت اصلاحات گفت: من تعلیق را نمی شکنم، برای اینکه یک پرونده سنگین تهدید برای دولت بعد باقی می ماند و من نمی خواهم دولت بعد از من وارث این مشکل شود. بعدها نمی دانم چگونه رئیس دولت وقت را قانع کردند که ایشان تعلیق را باز کرد. از آن به بعد دعواها شدت گرفت و بقیه مسائل که تا الان ادامه دارد. آقای روحانی، آقای ظریف و آقای صالحی- که اواخر جزو دولت آقای احمدی نژاد شده بود ـ در این مایه ها نبودند. وقتی آقای روحانی آمد، این جزو اهدافش بود و مسأله را برای حل در دستور قرار داد. آقای ظریف هم وزیر خارجه شد و بعد چند نفر آمدند و رفتند که آقای صالحی آمد و سازمان را به عهده گرفت و کارشان را شروع کردند. می خواهیم نظر شما را درباره نقش آقای ظریف و صالحی در پیشبرد مذاکرات بدانیم. اینها کاملا به صورت فنی مذاکره می کردند. آقای صالحی از لحاظ کارهای آژانس و آقای ظریف اصل مسائل و مذاکرات را پیگیری می کردند. آقای صالحی بیشتر با آژانس و آقای ظریف بیشتر با ۱+۵ سروکار داشت. قبل از اینها، آقای جلیلی مذاکره می کرد. یک دوره هم آقای لاریجانی مذاکره می کرد. آقای لاریجانی خوب پیش می رفت و هیاهویی نداشت و منطقی صحبت می کرد و داشت نتیجه می گرفت که عوض شد. وقتی موضوعی مثل پرونده هسته ای، سیاسی و فنی شد، اعضای تیم مذاکره کننده هم باید ترکیبی از شخصیت های آگاه به مسائل سیاسی و فنی باشد. در این گونه مسائل حرف های شعاری و صدور بیانیه های تند جواب نمی دهد. در تمام سال هایی که پرونده هسته ای ایران باز شد، حرف ما این بود که غرب دارد بهانه گیری می کند، در چنین فضایی نباید بهانه به دست آنها بدهیم. ولی تیم جدید خیلی خوب عمل کرد. حضرت آیت ا…، رقابت های سیاسی که بعد از مذاکرات و مسائل هسته ای در داخل شکل گرفت، در مواردی خوب نبود، البته وجود منتقد خیلی هم مفید است، ولی رقابت های ما یک مقدار لجام گسیخته هم شد. در حدی که بحث سیمان گرفتن افراد را مطرح کردند! چرا رقابت سیاسی ما سر این موضوع لجام گسیخته شد؟ و چاره کار چیست؟ برای ترمیم شکاف ها چه باید کرد؟ متأسفانه بحث های داخلی برای یک موضوع ملی، سیاسی و با اهداف جناحی است. فکر نمی کنم هیچ کس در قلبش نخواهد که مسائل هسته ای ما حل شود، چون بن بست این مسائل، جنگ است. غربی ها هم نشان دادند که اگر نتوانند موضوعی را حل کنند، گزینه نهایی شان جنگ است. ایران هم همیشه گفته که با وجود آمادگی کامل برای دفاع، هیچ وقت مایل نبوده که وارد جنگ شود. آن هم جنگی که در آن احتمال اقدامات منجر به کشتار جمعی زیاد باشد. چند جنگ اخیر با چند کشور نشان داده که غربی ها و آمریکایی ها سربازان خود را داخل کشور در حال جنگ نمی آورند، از راه دور می جنگند و کارشان نابود کردن زیرساخت هاست. ما هیچ مایل نیستیم که وارد چنین جنگی شویم. اگر چه در مقطعی بعضی ها شعار می دادند، اما آقای روحانی هم تبلیغاتش و هم سوابقش به گونه ای بود که دنیا او را برای جلوگیری از جنگی دیگر در خاورمیانه مناسب دید و آنها هم استقبال کردند. در گذشته هیچ وقت مذاکرات هسته ای پیشرفت نداشت. ولی مذاکرات دولت آقای روحانی با روندی منطقی پیشرفت کرد. چون آقای ظریف تخصص مذاکره را از پیش داشت و تیم خوبی هم تشکیل داده بود، با منطق برخورد می کرد و با طرف های غربی و آمریکایی مذاکره می کردند. در این مقطع هم ما جدی بودیم و هم آنها جدی بودند. البته در داخل رقابت سیاسی روی اصل موضوع سایه انداخته بود و هر روز چیزی گفته می شد. بیشتر سیاست داخلی بود و هنوز هم همین است و الان که به همینجا رسیدیم، افرادی هستند که می گویند اگر این دولت موفق شود تحریم ها را بردارد و زندگی در کشور ما عادی شود، مردم به ناحق بودن حرف ها و شعارهای آنها پی می برند. مخصوصا وقتی می بینند خارجی ها با این وسعت برای کار کردن با ما می آیند، فکر می کنند میدان از دست شان به طورکلی گرفته می شود. چون تمام کارهای آنها سیاسی، جناحی و باندی بوده، برای آنها مهم است که این گونه نشود. برخی ها می گویند که برجام ضمانت اجرا ندارد. برخی ها مثل دولتی ها و مذاکره کنندگان خودمان می گویند که مهم ترین مولفه ضمانت اجرایی برجام، قدرت ملی ایران است. می خواهیم نظر شما را بدانیم که اساسا ضمانت اجرا و تضمین اجرای برجام چیست؟ خیلی روشن است. من فکر می کنم کسانی که این حرف ها را می زنند، یا می دانند و سفسطه می کنند یا نمی دانند. برای اینکه اجرا و عدم اجرای آن دو طرفه است. اگر آنها کوتاه بیایند، ما هم کوتاه می آییم. ما از روز اول کارهایی می کردیم که الان با آمادگی بیشتری انجامشان می دهیم. چون در این فاصله تحقیقات کردیم و هنوز هم مشغول هستیم و چیزی را از دست ندادیم. ما چیزی را از دست ندادیم. آب سنگین ما هنوز سر جای خودش است. غنی سازی ما سر جای خودش است و به نسل پنجم رسیدیم و الان نسل پنجم ما می تواند بیست برابر نسل اول تولید کند. در همین فاصله خیلی چیزها پیشرفت کرده است. مثل همان تعلیق که پیشرفت کرده، الان همین طور پیشرفت کرده است. چون هنوز اجرا نکردیم. مثلا اورانیوم هایی که ۲۰ درصد درست کرده بودیم، آنها به درد ما نمی خورد. ما می خواستیم آنها را برای چه نگه داریم؟ ما برای سوخت بوشهر نگه داشته بودیم ولی به درد بوشهر نمی خورد. با اینها به صورت دیگری رفتار کردیم. من فکر می کنم ما چیزی را از دست نمی دهیم و اگر آنها زمانی تخلف کنند و اجرا نکنند، ما آسان تر می توانیم اجرا نکنیم و یک دفعه همه کارها با یک فرمان شروع می شود. ولی در همین مجلس ما گفتند و کتبی نوشتند که برجام امنیت ملی کشور را با خطر مواجه کرده است. حضرت عالی که تجربه های زیادی در حوزه امنیتی کشور دارید، آیا امنیت ملی را در خطر می بینید؟ پایه های امنیتی کشور آن قدر قوی است که این کارها یک ذره خطر هم برای کشور ندارد. برای امنیت ملی خطری ندارد؟ نه، چه ربطی دارد؟ در بحث دفاعی و موشکی چطور؟ دفاع موشکی ما در برجام نیست و اصلا وارد این موضوع نشدیم و حتی مذاکره کنندگان ما هم اجازه نداشتند، وارد آن شوند. رهبری فقط برای بحث روی برجام اجازه دادند. مثلا اینها می گویند که در پروتکل الحاقی آمده که سایت های نظامی ما را ببینند. اما نمی گویند که قبل از این و در زمان احمدی نژاد دو بار اجازه صادر شده و آمدند و دیدند. همه اینها بهانه است و هیاهو می کنند. البته امتیازاتی دادیم و امتیازاتی هم گرفتیم. همین که آنها ببینند که ما تعداد واحدهای غنی سازی را از ۲۰هزار به شش یا هفت هزار یا کمتر و بیشتر آوردیم، برای آنها یک امتیاز است و اینکه آب سنگین را با هزینه آنها به یک نوع دیگر تبدیل کنیم که پلوتونیوم در آن نباشد و همه خواص آب سنگین را داشته باشد، برای ما پیشرفت است و یک تکنولوژی خیلی جدید را می گیریم. ما که پلوتونیوم را نمی خواهیم، چون به درد کار نظامی می خورد. تا آن مقداری که می دانم، هیچ خطر ملی وجود ندارد. ضمانت اجرای آن هم یک طرفه نیست. چون اگر آنها تخلف کنند، ما هم می توانیم تخلف کنیم. مقام معظم رهبری توصیه کردند که روال و روند قانونی برجام در مجلس طی شود، ولی این ماجرا نباید باعث دو دستگی و شکاف شود. کارشناسان و خبرگان این حوزه هم در این زمینه وارد شوند و نظر بدهند. اما بعضی ها از ابتدا فضای بحث هایشان به گونه ای است که برای دولت بن بست ایجاد کنند. هدف شان از اول همین بود. می خواهم از حضرت عالی بپرسم برای اینکه دولت حقوق همین مخالفان حتی اندک را هم رعایت کند، شما چه توصیه ای دارید که روند اعتدالی پیش برود و حقوق مخالفان تأمین شود؟ ما از چند بعد دستاورد داریم. اینکه اینها چه کار کنند؟ باید گفت که مخالف حق دارد و اگر در مجلس مطرح شد، نظرش را بگوید و نهایتا رأی گیری شود، چنین شد و شورای نگهبان هم نظر شما را داده است. البته چون دولت قانونا لازم نمی دانست، خودش نداد و اینها آمدند طرح دادند. دولت هم مخالفت نکرد و دولتی ها هم آمدند و دفاع کردند. یعنی قهر نکردند. ولی خودشان برای این کار اقدام نکردند. دلیلش هم این بود که به عقیده آقای روحانی، اینها چنین حقی ندارند و لزومی ندارد که مجلس ببیند و نظر دهد. چون رهبری هم صریح نگفتند که لازم است مجلس ببیند. اما از لحاظ سیاسی خوب نیست مجلس برکنار باشد. اگر مجلس تأیید کند، یک پشتوانه است و قوی تر می شود. همین اتفاقی که در مجلس افتاد و ایشان هم می دانستند. چون قبلا آقای لاریجانی به آقای روحانی گفته بود که در مجلس رد نمی شود. چون اینها فراکسیون بزرگی دارند و صد و هفتاد، هشتاد نفر هستند و می دانست که رأی می دهند. این جای نگرانی نداشت. اما بداخلاقی های برخی واقعا بداخلاقی بود. یعنی دلواپس ها نه تنها در مجلس، بلکه عده ای از انسان های بی اطلاع را تحریک می کردند که حرف های بدی بزنند. صدا و سیما به آنها میدان می داد که درآنجا تحلیل های سطحی کنند. البته تمام این کارها و مزاحمت هایی که ایجاد می کردند، به ضررشان تمام شد. چون ما می دانیم و آنها هم می دانند که ۸۰ تا ۹۰ درصد مردم با این روند توافق موافق هستند و می خواهند که راحت شوند و انرژی هسته ای صلح آمیز را داشته باشند. مردم این را می خواهند. آنها خودشان را بدنام کردند. جلسه دیروز و پریروز (قبل از رای گیری مجلس) برای آنها خیلی سنگین تمام شد و در جامعه مقدار زیادی برای خودشان مسأله درست کردند. خیلی بد بود که در مجلس این کار را کردند. اگر با اخلاق و براساس منافع ملی رفتار می کردند، بد نبود. چون وقتی بحث می شود، مردم هم مسائل را می فهمند. اما این گونه نشد. مهم ترین دستاورد توافق از منظر حضرت عالی چیست؟ اولا آغاز تعامل ایران با کشورهای مهم و پیشرفته دنیاست. وقتی تحریم ها برداشته شود، می فهمیم که چقدر مشکل داشتیم. هنوز کسی نمی خواهد ابعاد خسارت هایی را که دیدیم، بگوید. چون هنوز تمام نشده و موقع گفتن نیست. به هر حال تحریم های ظالمانه متوقف و تا حدودی هم جبران می شود. بعد هم با رونق پیش خواهیم رفت و کارهای ما بهتر می شود. ثانیا موقعیت بین المللی ما در دنیا بهتر می شود. موقعیت ما در دنیا بد شده بود. تا همین حد هم ایرانی ها عزتی در دنیا پیدا کردند. البته جنگی ها فکر می کنند که عزت ما این است که تندرو های دنیا از ما خوششان بیاید که این کار، همیشه آسان است. یعنی هر وقت می توان این کار را کرد. ما کشور بزرگی هستیم و باید در دنیا حرف بزنیم و کار کنیم و باید در مسائل جهانی شرکت داشته باشیم. ایران می تواند وزنه سنگینی در دنیا داشته باشد. مهم ترین دستاوردی که داشتیم، این است که رسما به عنوان کشوری که عضو باشگاه هسته ای است، شناخته شدیم. تا به حال قبول نکرده بودند. اما الان قبول کردند که هستیم. قبول کردند غنی سازی کنیم. نیروگاه داشته باشیم و به صورت صلح آمیز از هر چه می خواهیم، استفاده کنیم. در مسأله هسته ای در دنیا بعضی ها جلوتر و بعضی ها عقب تر هستند. مثلا ژاپن هم مثل ماست. حدود ۳۰، ۴۰ کشور هستند که مثل ما اجازه غنی سازی صلح آمیز دارند و در عین حال حق ندارند کار نظامی بکنند و ما هم مثل آنها می شویم. ارزیابی شما از چشم انداز پیش روی برجام چیست؟ به نظر شما در مسیر اجرای توافق در گام اجرایی، جمهوری اسلامی ایران باید چگونه عمل کند؟ ما باید به همان هایی که امضا کردیم، عمل کنیم. منتها بنا شده که اینها هم وزن باشند و تعیین هم کردند که مثلا چه چیز در مقابل چه چیز عمل شود. الان آقای عراقچی مسئول است و از جزئیات توافق اطلاع دارد. در آن طرف هم فردی را گذاشتند که مطلع است. تنظیم می کنند و یکی یکی اجرا می شود. ما در اینجا گیر نداریم. مگر اینکه یک طرف بخواهد بهانه بیاورد که این نیاز به بحث های دیگری دارد. با توجه به تجربیات ارزشمندی که حضرت عالی در حوزه سیاست خارجی دارید، می خواهیم بدانیم شما آینده جمهوری اسلامی ایران را با توجه به دانش هسته ای چگونه ارزیابی می کنید؟ فکر می کنید این مذاکرات و توافق چه تأثیری در دانش و حوزه سیاست خارجی و داخلی داشته است؟ بسیار تأثیر داشته است. اعتبار ایران بالا می رود. این درست است که ما اجازه رفتن به طرف سلاح هسته ای را نداریم، ولی اگر شرایطی پیش بیاید و ضرورت پیدا کند یا دشمنی پیدا کنیم که بخواهد از این سلاح استفاده کند، قدرت ما محفوظ است. آقای اوباما به این قانع بود و همیشه هم می گفت که ما باید کاری کنیم که اگر ایران تصمیم گرفت، یک سال وقت داشته باشیم که جلویش را بگیریم. یعنی تا این قدر مسأله نزدیک است. بنابراین من فکر می کنم که از این لحاظ ما به یک قدرت بالاتر تبدیل می شویم. از لحاظ استفاده صلح آمیز، به خاطر همین موقعیت در ایتر پذیرفته می شویم که جزو آن ۹ کشور شویم که می خواهند از گداخت هسته ای انرژی بگیرند که یک انرژی پایان پذیر مثل نفت نخواهد بود، بلکه یک منبع انرژی است که مواد اولیه اش آب دریاست و هیچ خطری هم برای هیچ کس ندارد. جوش هسته ای مثل خورشید است. یعنی هم نور و هم حرارت در سطح بالا می دهد. الان در پلاسما به بخشی رسیدیم که کار بزرگی است. البته آن پلاسما بخش دیگری است. الان آقای قرآن نویس دنبالش است و در دانشگاه آزاد اسلامی برنامه ای ریختیم که مسأله زباله کشور را با این پلاسما حل کنیم. پلاسما حرارتی فوق العاده و کوره های کم خطر و کم ضرری ایجاد و از زباله ها برق تولید می کند. الان ما برای زباله های بیمارستانی هنوز جایی را نداریم که مطمئن تصفیه کند. یعنی میکروب ها به گونه ای هستند که با حرارت های معمولی نمی میرند. اما با پلاسما می توانیم اینها را پاک کنیم. الان دست ما از خیلی چیزها خالی است که می توانیم از این راه جلو برویم. به عنوان سوال پایانی عرض کنم که حضرت عالی به عنوان یکی از سیاستمدارانی هستید که با ثبت خاطرات تان، نقش ویژه ای در ماندگاری تاریخ و وقایع در جمهوری اسلامی ایفا کردید. می خواهیم نظرتان را راجع به ثبت و ضبط مذاکرات هسته ای بفرمایید و راهکاری برای این موضوع بفرمایید که خبرنگاران و مذاکره کنندگان این حوزه چه کاری کنند و این اقدام چه تأثیری برای آینده دارد؟ خاطراتی را که این آقایان حاضر در مذاکره دارند، من ندارم. ما اطلاعاتی را داریم و چیزهایی را می دانیم که آنها به ما گزارش دادند یا منتشر کردند. حتما آن آقایان خاطره دارند. آنها باید در این رابطه چه کار کنند؟ اینها باید خاطرات را آماده کنند و موقع لزوم به اطلاع مردم برسانند و وقتی که مباحث دیگر سرّی نیست و جزو اسرار نیست، مردم را خوب آگاه کنند. نکته ای باقی نمانده که بفرمایید. واقعا از بد اخلاقی هایی که می شود، بدم می آید. چون تکلیف این برخوردها در اخلاق اسلامی و انسانی کاملا روشن است و به پرهیز از این اقدامات توصیه دارم. چون باید با اینها که در مسائل سیاسی و اجتماعی بعضا بداخلاقی می کنند زندگی کنیم، به نظرتان چه باید کرد؟ همین طور باید تحمل کرد و آستانه تحمل را بالا ببریم. در همه دنیا این گونه است. هر جا آزادی و رأی گیری هست، همین است، شما به آمریکا نگاه کنید که چه الم شنگه ای در کنگره در آوردند و آخرش هم شکست خوردند. در بقیه جاها هم این گونه است. اگر مسأله آزادی و رأی گیری باشد، همه از این بازی ها دارند و باید به اینها عادت کنیم و بلد باشیم.
سه شنبه ، ۵آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اتاق نیوز]
[مشاهده در: www.otaghnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 8]
-
گوناگون
پربازدیدترینها