واضح آرشیو وب فارسی:اقتصاد آنلاین: رتبه بندی 31 استان کشور با معیار «حداقل هزینه اجاره یک سال خانه ای با کمترین امکانات قابل سکونت»، مشخص کرد:استان های تهران و ایلام به ترتیب، رتبه بالاترین و پایین ترین «خط فقر مسکن» را به خود اختصاص داده اند. در تهران، حداقل هزینه اجاره آپارتمان با شاخص فقر مسکن، رقمی معادل 7/ 5 میلیون تومان در سال است به این معنا که مطابق استاندارد تعریف شده در طرح جامع مسکن برای خط «فقر مسکن»، کمترین اجاره بهای مسکونی متعلق به یک واحد 60متری با امکانات و شرایط حداقلی سازه ای، در پایتخت معادل 475 هزار تومان در ماه است و مستاجرهای با توان کمتر از این رقم، جزو فقرای بازار مسکن و مشمول حمایت های فورس دولت محسوب می شوند. در حال حاضر متوسط اجاره بهای خانه 60 متری در تهران ماهانه 2/ 2 میلیون تومان است. حداقل هزینه اجاره نشینی در سایر استان های کشور، به مراتب کمتر از خط فقر مسکن استان تهران است که این موضوع، سختی برنامه ریزی برای تامین مسکن پایتخت و حومه آن را نشان می دهد. اگرچه جامعه خانوارهای فقیر مسکن در تهران، 2درصد جمعیت این استان را تشکیل می دهد که کمترین «سهم» در مقایسه با سایر استان ها است اما با توجه به میزان جمعیت استان تهران که بیش از دو برابر پرجمعیت ترین استان (اصفهان) کشور است، می توان گفت: شرایط حداقلی اجاره نشین های مجموعه شهری تهران هم به لحاظ هزینه و هم به لحاظ تعداد خانوارها، حادتر از سایر استان ها ارزیابی می شود. مطالعات تکمیلی طرح جامع مسکن نشان می دهد بر اساس آخرین آمارها هم اکنون «خط فقر مسکن» در استان تهران، به عنوان گران ترین استان در بازار مسکن، به ازای هر نفر در سال برابر با یک میلیون و500 هزار تومان است. این در حالی است که با برآورد بعد کنونی خانوار که در حال حاضر عدد 6/ 3 نفر است، این تحقیق، خط فقر مسکن در استان تهران را به ازای هر خانوار معادل سالانه بیش از 5 میلیون و 700 هزار تومان در سال 91 محاسبه کرده است. خط فقر مسکن به عنوان شاخص جدیدی که محققان طرح جامع در جریان نگارش این طرح برای اولین بار در کشور آن را تعریف و برای ارزیابی وضعیت دسترسی خانوارها به واحدهای مسکونی حداقلی در استان های مختلف کشور مورد محاسبه و بررسی قرار دادند، گویای این واقعیت است که خانوارهای زیر خط فقر مسکن در کشور از 24 درصد در سال 84 به 33 درصد در سال 91 افزایش یافته است. نحوه محاسبه فقر مسکن و رتبه استان ها بر اساس این شاخص، در مطالعات طرح جامع مسکن، هزینه اجاره یک واحد مسکونی استاندارد با حداقل زیربنای 60مترمربع، داشتن یک آشپزخانه، یک حمام و... ساخته شده با مصالح با دوام یا نیمه بادوام، معیار «فقر» یا «عدم فقر» مسکن قرار گرفت. به این ترتیب در مقایسه این شاخص، تمام خانوارهای برخوردار از توان اجاره چنین واحدی روی خط فقر مسکن قرار دارند و هر کس مسکن مطلوب تری دارد، در سطح بالاتری از خط فقر مسکن قرار دارد. همچنین افرادی که وضعیت دسترسی آنها به مسکن، کمتر از معیار ذکر شده است، زیر خط فقر مسکن واقع شده اند. خط فقر مسکن به معنای حداقل توان مالی خانوارها برای اجاره یک واحد مسکونی 60 مترمربعی با ویژگی های گفته شده در هر یک از استان های کشور است. به این ترتیب، هم اکنون استان تهران، با معادل سالانه بیش از 5 میلیون و 700 هزار تومان حداقل توان مالی مورد نیاز هر خانوار (با محاسبه میانگین بعد 6/ 3 نفری در هر خانوار) برای اجاره یک آپارتمان معمولی با متراژ 60 مترمربع، بالاترین خط فقر مسکن را به خود اختصاص داده است. این در حالی است که استان های هرمزگان، البرز و قزوین به ترتیب با داشتن سرانه 4 میلیون و 500، 4 میلیون و 200 و 3 میلیون و 800 هزار تومانی خط فقر سالانه مسکن برای هر خانوار، در رتبه های بعدی قرار دارند. به عبارت دیگر حداقل توان مالی سالانه خانوارها برای اجاره یک آپارتمان معمولی 60 مترمربعی در هر یک از این استان ها اعدادی است که در بالا به آنها اشاره شد. در این میان، استان ایلام با عدد حدود یک میلیون و 400 هزار تومان، کمترین خط فقر مسکن در بین 31 استان کشور را در اختیار دارد. به این معنی که هم اکنون کمترین میزان توان مالی برای اجاره آپارتمان حداقلی در این استان حدود یک میلیون و 400 هزار تومان در سال است. علت نوسان در خط فقر مسکن محمدرضا فرهادی پور، عضو تیم بازنگری طرح جامع مسکن در مطالعات تکمیلی این طرح که اخیرا در فصلنامه علمی «اقتصاد مسکن» منتشر شده، با اشاره به روند افزایشی تعداد افراد و خانوارهای فقیر متناسب با شاخص های فقر بین سال های 84 تا 88، آورده است: روند تشدید خط فقر از سال 89 تا 90 در مناطق روستایی همچنان تشدید شده اما روند فقر در شهرها بعد از سال 89 و همین طور در سال 90، کاهش پیدا کرده است. وی علت چنین وضعیتی را پرداخت یارانه به خانوارها بین سال های اشاره شده عنوان می کند؛ این در حالی است که تشدید روند افزایشی فقرا در سال 91، نشان دهنده این نکته است که یارانه پرداختی به خانوارها در گذر زمان و به دلیل افزایش تورم ارزش واقعی خود را از دست داده است. براساس برآوردهای صورت گرفته در مطالعات تکمیلی طرح جامع مسکن، شدت فقر خانوارهای شهری در فاصله سال های 84 تا 89 از 9/ 2 درصد به 5/ 4 درصد افزایش یافت و در طول 2 سال بعد به 3/ 2 درصد در سال 90 رسید اما در سال 91 به 5/ 2 درصد افزایش یافت. شدت فقر شاخصی است که میزان تغییر جمعیت فقرا و همچنین میزان فاصله کیفیت جامعه فقیرنشین با شاخص های استاندارد را نشان می دهد. فقر 73 درصدی مسکن در یک استان به گزارش دنیای اقتصاد، 73 درصد از مردم استان سیستان و بلوچستان در وضعیت فقر مسکن به سر می برد. این در حالی است که 53 درصد از کل خانوارهای استان هرمزگان نیز زیر خط فقر مسکن قرار دارند. یعنی بیش از نیمی از مردم در این دو استان توان مالی برای تامین مسکن حداقلی 60 متری با ویژگی های گفته شده را ندارند و از این لحاظ در وضعیت بسیار نامطلوبی به سر می برند. درصد خانوارهای زیر خط فقر مسکن در استان تهران معادل 2 درصد جمعیت این استان است که نسبت به سایر استان ها در وضعیت مطلوب تری قرار دارد. هر چند جمعیت حداقل 12 میلیونی استان تهران به مراتب بیشتر از جمعیت حداکثری 5 میلیونی سایر استان ها است. البته استان های گیلان، فارس و چهارمحال و بختیاری هم از نظر درصد خانوارهای فقیر مسکن، وضعیتی مشابه شهر یا استان تهران دارند.
دوشنبه ، ۴آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اقتصاد آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]