واضح آرشیو وب فارسی:598: پونه گیاهی است علفی و بوته ای به ارتفاع تا 60 سانتی متر که به صورت خودرو در بسیاری از دشت ها و اطراف جریان های آب می روید.به گزارش پایگاه 598، دکتر محمد حسین صالحی سورمقی عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران نوشت: نام علمی: Mentha pulegium نام عمومی: European pennyroyal نام انگلیسی: European pennyroyal پونه گیاهی است علفی و بوته ای به ارتفاع تا 60 سانتی متر که به صورت خودرو در بسیاری از دشت ها و اطراف جریان های آب می روید. برگ ها بیضی شکل و نوک تیز و اکثراً دارای دندانه های کوچک و منظم هستند. از کلیه ی قسمت های گیاه و به خصوص برگ ها بوی بسیار قوی و نافذی به مشام می رسد. گل ها به صورت مجتمع در کنار برگ ها و اکثراً در قسمت های بالای محور ساقه قرار می گیرند که به رنگ بنفش و گاهی گلی کمرنگ می باشند. پونه گونه های مختلفی دارد که به نام های گوناگون معروفند. یکی از این گونه ها به نام ویلوزا، پوشیده از کرک های فراوان ودارای بوی تندی است؛ به همین دلیل آن را برای استفاده پرورش می دهند. قسمت هوایی پونه و به خصوص برگ ها مورد استفاده می باشند. پونه در بسیاری از نقاط ایران خصوصاً نواحی شمالی می روید و گونه ای از آن به نام خالواش در گیلان مشهور است که بوی معطر و مطبوعی دارد و به صورت سبزی خوراکی و یا اشکال دیگر مصرف می شود. ترکیبات مهم: پونه حاوی 1 تا 2 درصد اسانس مایل به زرد و یا سبز است. پولگون موجود در اسانس برگ آن از 9 درصد در نوع برزیلی تا 30 درصد در انواع آمریکایی وجود دارد. میزان پولگون گونه های اروپایی از 90 تا 94 درصد می باشد. موادی که به طور طبیعی در اسانس پونه وجود دارند و یا خودبخود اکسیده می شوند، عبارتند از: آلفاپی نن، بتاپی نن، لیمونن، 3- اکتانول. 3- اکنانول، پاراسیمن، 3- اکتیل استات، منتون، ایزومنتون، پولگون، ایزوپولگون، پی پریتون، سیس و ترانس پولگون اکساید و کاریوفیلن. ترکیبات مهم دیگر گیاه شامل اسیدلوریک اسیدمیریستیک، اسید پالمیتیک، سالی سیل آلدهید، دیوسزمین و هسپریدین است. دانه های خشک پونه حاوی تا 25 درصد پروتئین، 27 درصد چربی، 11 درصد خاکستر، 9/0 درصد کلسیم، 5/0 درصد سدیم و تا 5/1 درصد پتاسیم می باشند. داروشناختی و اثرات مهم: برگ های پونه برای ایجاد طعم و مزه، درست کردن چای و به عنوان ادویه استفاده می شوند. اسانس پونه دارای طعم تلخ و احساس سردی است.بوی پونه کمی شبیه بوی سیترونل است و از آن در صابون های معطر استفاده می شود. اسانس پونه در حشره کش ها به کار می رود. همچنین، از آن به صورت پودر برای پاشیدن بدین منظور استفاده می شود. اسانس پونه یکی از منابع تولید طبیعی منتول می باشد. یکی از محصولات پونه عرق طبی آن است.در زمان قدیم پونه را در اتاق افرادی که تشنج داشتند آویزان می کردند و معتقد بودند که تأثیر آن بیشتر از گیاه گل سرخ است. همچنین، آن را برای بهبود سردرد و گیجی به دور سر می بستند. چای پونه را نیز برای رفع سرماخوردگی، سرفه و مشکلات قاعدگی مصرف می کردند. در هر صورت، پونه باید با دقت مصرف شود، زیرا مصرف بیش از حد آن باعث مسمومیت می گردد. در آمریکا برگ در اروپا از آن به عنوان ضدعفونی کننده، ضد نفخ، صفراآور، معرق، هضم کننده، قاعده آور، ضد سرفه و محرک استفاده می شود. سمیت و عوارض جانبی: مصرف خوراکی در حد یک قاشق چایخوری اسانس پونه می تواند عوارض جدی به همراه داشته باشد. به طور مثال در گزارشی از 1978 کلرادوی آمریکا آمده است: مصرف خوراکی اسانس پونه برای سقط جنین باعث مرگ زن جوانی شد. مصرف در حد دارویی اسانس و یا فرآورده های پونه عارضه جانبی ندارد.آمار دیگر نشان می دهد که مصرف خوراکی 2 قاشق چایخوری اسانس پونه یک مادر 18 ساله را به مرگ کشانده است. حتی نصف قاشق چایخوری اسانس پونه می تواند باعث تشنج و کما شود. مهم ترین اثرات گزارش شده: ضد درد، ضد چسبندگی پلاکت ها، بی حس کننده، ضد باکتری، ضد سرطان، ضد ادم، ضد التهاب، آنتی اکسیدان، ضد روماتیسم، ضد اسپاسم، ضد ویروس، قابض، ضد نفخ، دپرسانت، ضد احتقان، معرق، ادرارآور، قاعده آور، قارچ کش، مسکن، مقوی معده، شل کننده ی عضلات و مهارکننده ی سیکلواکسیژناژ.
پنجشنبه ، ۳۰مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: 598]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]