واضح آرشیو وب فارسی:عصر دیلم: استاد شیخ حسین انصاریان می گوید: معرفت به قرآن، اصحاب امام حسین(ع) را کربلایی کرد. آیت الله جاودان نیز علاقه به امام حسین(ع) را نشانه «ایمان» می داند و آیت الله قائم مقامی معتقد است: «عزاداری» خط و نشان برای شیطان است.به گزارش عصردیلم، با وجود ابزارهای رسانه ای گوناگون برای انتقال پیام، هنوز هیچ یک به اندازه رسانه سنتی «منبر» اثرگذاری مستقیم ندارد. چرا که به فرموده رهبر معظم انقلاب: «ما مسلمان ها و به خصوص ما شیعیان، امتیازی داریم که دیگر ملیت ها و ادیان این امتیاز را به قدر ما ندارند و آن عبارت است از اجتماعات دینی که به شکل روبه رو، چهره به چهره، نفس به نفس تشکیل می شود که این را در جاهای دیگر دنیا و در ادیان دیگر کمتر می شود پیدا کرد. هست؛ نه به این قوّت، نه به این وسعت، نه به این تأثیرگذاری و محتواهای راقی.» این تجمعات چهره به چهره و نفس به نفس در ایام محرم از رونق بیشتری برخوردار است و خطبا و واعظان روی منابر مختلف به بیان مسائل دینی، اخلاقی، اجتماعی، سیاسی و ... می پردازند و مخاطبان علاقه مند با حضور پای منبر آنان، از چشمه سار معارف دینی سیراب می شوند. البته این امکان برای همگان مهیا نیست و به دلایل مختلف میسر نمی شود. به همین دلیل، در ایام سوگواری سید و سالار شهیدان به بازنشر برخی نکات منبری های مشهور می پردازیم: استاد شیخ حسین انصاریان: خضر راهت را پیدا کن! با همه خطرات سنگین طوفان های برکنده اخلاق و عوامل نابود کننده ایمان، اصحاب و اهل بیت امام حسین(ع) از بعد مرگ پیغمبر(ص) خود را تا روز عاشورا با امام حسین(ع) همراه کرده و در زیر سایه آن حرکت کردند و خود را با ایشان به کربلا رساندند. این تصمیم گرفتن و تسلیم شدن اشتباه و با چشم و گوش بسته نبود. این بزرگواران ابتدا معرفت به قرآن پیدا کرده اند. و حق بودن این هدایت گری را هم درک کردند. آنها پیغمبر را هم چراغ هدایت خود قرار دادند و به این رسیدند که خورشیدی است تابناک که وجودش تمام تاریکی ها را از وجود انسان لذا باید بدانیم «بدون خضر راه نمی توانیم راهی را بپیماییم.» اصحاب امام حسین(ع) برای پیمودن این راه، خضر خود را انتخاب کرده بودند، چراغ هدایت داشتند. تاریکی و ظلمت این زمانه بیشتر و سخت تر شده است. شما فکر کنید با این همه وسایل ارتباط جمعی و خارجی که در زندگی شما و ما ظلمت می ریزند بدون خضر راه چگونه می توانیم اسلام واقعی را تشخیص دهیم؟ آیت الله محمدعلی جاودان: علاقه به امام حسین(ع) «ایمان» است محبت حسین(ع) جدای از دین نیست که بلکه جزو دین است. این مجالسی که شرکت می کنید برای حفظ این اصل است. آدم باید این اصل دین را حفظ کند تا بماند. وقتی یک کسی در قبر می آید سراغ آدم می بینید خیلی زیباست! می پرند تو کیسیت؟ می گوید من اعتقادات خوب تو هستم. اعتقاد به خدا، پیغمبر و امام حسین(ع) جز اعتقادات خوب من است. این مطلب اولین، اساسی ترین و قیمتی ترین سرمایه ماست. اگر من تمام عمر نماز بخوانم ولی امام حسین(ع) را قبول نداشته باشم بی فایده است. لشکر عمر بن سعد همگی نمای می خواندند ولی نمازی، نماز است که با دوستی امام حسین(ع) همراه باشد! چون اعتقاد به امام حسین(ع) اصل دین است و با وجود این اصل نماز قبول است. کسی که با اعتقاد کاری انجام می دهد قیمت دارد. علاقه به امیرالمؤمنین (ع) ایمان است، علاقه به امام حسین(ع) ایمان است و اگر کسی یک سر سوزن ایمان داشته باشد و از این دنیا برود، اگر بدی های و سیاهی هایی داشته باشد پاک می شود و سرانجام خوشبخت خواهد بود و اگر با یک سوزن از دنیا برود، قبول است. آیت الله سیدمحمد قائم مقامی: «عزاداری» خط و نشان برای شیطان است این عزاداری ما پیام دارد برای شیطان که ما از اشک بر حسین(ع) دست بر نمی داریم و خسته هم نمی شویم و نمی گذاریم که قسی القلب بشویم که نتوانیم بر امام حسین(ع) اشک بریزیم. این گریه که گریه آگاهانه است و در واقع عرض ادب و تواضع به پیشگاه امام حسن(ع) باعث بخشش حضرت آدم شد. آقای [شیخ حسین] انصاریان حرف قشنگی می زد می گفت: خدایا هر چه را که می خواهی از ما بگیر ولی اشک بر حسین(ع) را از ما نگیر. این گریه می شود گریه عارفانه و ما معتقدیم که ممکن نیست کسی عارف بشود و این دستگاه را نشناخته باشد. خیلی ها را می بینیم که در ظاهر عارف شده اند ولی در واقع عارف به معنای واقعی نشده اند و ما می گوییم تو باید شیعه باشی و پای درس امام سجاد(ع) باشی تا یاد بگیری چگونه در برابر واقعه عاشورا موضع بگیری و گریه بکنی و در عین زشتی آن را زیبا ببینی. فارس/
جمعه ، ۲۴مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر دیلم]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 84]