تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
کدام رنگ کاغذ دیواری مناسب فضای شماست؟
چه چیزهایی دیگر در دکوراسیون مد نیست؟!
بررسی قیمت تیرچه + قیمت تیرچه کرومیت + قیمت یونولیت
خرید و قیمت ورق در مشاوران آهن + [مشاوره رایگان]
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1813306286
هیچ آموزشگاهی مدرک شاعری نمی دهد
واضح آرشیو وب فارسی:قدس آنلاین: گروه هنر/ خدیجه زمانیان - هر روز می بینیم کتاب های شعر و داستان بسیاری از شاعران و نویسندگانی به چاپ می رسد که در کارگاه های آموزشی شرکت کرده اند ...و یا در خبرها می خوانیم فلان کارگاه شعر و یا داستان با هدف آموزش شعر و داستان برگزار می شود. این کارگاه ها معمولاً برای همه گروه های سنی برگزار می شود. با این همه، هنوز اهل فن درخصوص لزوم آموزش شعر و حتی داستان به قطعیت نرسیده و شاعران و نویسندگان در پاسخ به این سؤال که آیا می شود «شاعری و نویسندگی» را آموخت، پاسخهای متفاوت و متضادی داده اند. مثلاً حمیدرضا شکارسری، در نقد گزیده شعر «یک دشت دویدن» که نتیجه حضور شاعرانش در کارگا ه های آموزش شعر بوده است، در پاسخ به سؤال فوق گفته است: «اگر شعر را حاصل درهم ریختگی نظام مند زبان در برونه و به خصوص درونه زبان بدانیم، باید بپذیریم که نمی توان تمامیت آفرینش شعر را در الهام خلاصه کرد. به عبارت دیگر، نمی توان پذیرفت که شاعری تازه کار و آموزش ندیده همان ظرایف و دقایقی را در شعرش به کار برد که شاعری آموزش دیده و پرورش یافته. در بدبینانه ترین شکل ماجرا، شاعر برای ویرایش اثر خویش بی تردید به فراگیری اصول و فنونی خاص در عرصه هایی چون، بدایع و آرایه های لفظی و معنوی نیاز دارد تا اثری فاخر بیافریند.» وی حتی گفته است: «امروزه حتی با تکیه بر اصول علمی و خشک زبان شناسی، می توان نحوه ورود به جهان ادبیات و شعر را آموخت، البته بی تردید شعری که صرفاً بر اساس آموزه های علمی یا فلسفی یا حتی مذهبی سروده شده باشد، لزوماً شعر خوبی از آب در نخواهد آمد، اما در هر صورت می توان آن را یک متن قابل بحث دانست. کارگاه های ادبی در حقیقت به همین بحث مهم می پردازند.» قرار نیست شاعر و نویسنده تربیت شود مصطفی رحماندوست هم که با همکاری انجمن شاعران ایران، کارگاه آموزشی شعر کودک و نوجوان را برای گروه سنی 8 تا 13 سال برگزار کرده است، نگاه مثبتی به کارگاه های آموزش شعر و داستان دارد، اما نگاه مثبت او با اما و اگرهایی همراه است. این شاعر می گوید: «من معتقدم با برگزاری صرف کلاس و زمان محدود، نویسنده و شاعر تربیت نمی شود. حتی از واحدهای درسی دانشگاه و از میان سی دانشجو فقط یک نفر به طور جدی به شاعری و نویسندگی می پردازد، اما به طور کلی شناخت شعر و داستان و پی بردن عوامل و عناصری که باعث لذت بردن از داستان و شعر می شود، با برگزاری این کارگاه ها مهیا می شود.» وی در ادامه با بیان اینکه، برگزاری کارگاه ها به شکل کنونی قرار نیست منجر به تربیت کردن شاعر و نویسنده شود، ادامه می دهد: «قصد ما دادن سرنخ است و یک ترم کافی است تا سرنخ دست مخاطب بیفتد. باید راه را نشان داد. به هر حال نمی شود کسی به شعر یا داستان علاقه مند باشد، اما متون کلاسیک ادبی و یا رمان های بزرگ جهان را نخوانده باشد. در این کارگاه ها، من نخ اصلی را به کارآموز می دهم، اگر آن ها خواندند و تمرین کردند، ممکن است شاعر و داستان نویس هم بشوند.» وی در واکنش به این نکته که در بسیاری از کشورها به نوجوانان شعر و داستان آموزش داده می شود تا آنها برای همسن و سالان خودشان شعر بسرایند و داستان بنویسند، پاسخ می دهد: «من مطمئن نیستم این خبر درست باشد. در آموزش و پرورش خیلی از کشورها، آشنایی با شعر و آشنایی با داستان تا آن جایی که بچه ها بتوانند قلم هم بزنند آموزش داده می شود، اما این مسأله به آن معنا نیست که همه دانش آموزان حاضر در کلاس داستان نویس و شاعر شوند.» رحماندوست در پایان می گوید: «مطمئن باشید کلاس های رسمی موجب تولد شاعر، داستان نویس و هنرمند نمی شود. مطالعه و پیگیری باعث بروز استعدادهای هنری می شود. بنابراین حضور در این کارگاه ها، فقط تلنگری است تا اگر کسی استعداد و علاقه دارد خودش را بشناسد .» سبک زندگی برای کودکان کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، یکی از نهادهایی است که کلاس های شعر و داستان را به طور جدی برگزار می کند، اما بنا برگفته کارشناس کانون هم، این کلاس ها به هدف تربیت شاعر و نویسنده نیست. مهدی محمدیان، کارشناس مسؤول آفرینش های ادبی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در خصوص کلاس ها و کارگاه های شعر و داستانی که در کانون برگزار می شود، این طور توضیح می دهد: «کلاس هایی که در کانون برگزار می شود، بیشتر با هدف تجربه خواندن و نوشتن به صورت جدی و آگاهانه در قالب شعر و داستان است. هدف غایی ما تربیت شاعر و نویسنده نبوده است. البته اگر این اتفاق رخ دهد بسیار خوب است، اما هدف ما نیست. چون بچه ها در مواجهه با شعر و داستان با جهان های متفاوتی آشنا می شوند و جهان های متفاوتی خلق می کنند. در این صورت جهان های بچه ها فراوان و آدم های ذهنی شان هم بیشتر می شود. در این تکثر ها بچه ها به تفاوت آدم ها و روابط پی می برند، تفاوت ها در نگاهشان ارزشمند می شود و می دانند هر آدمی با آدم دیگر متفاوت است و قصه زندگی خودش را دارد.» محمدیان با بیان اینکه این نوع کلاس ها نوعی سبک زندگی برای کودکان است، می گوید: «با این کلاس ها و شعرخوانی و داستان خوانی، پنجره ای برای کودک باز می شود، تا از آن پنجره به هستی نگاه کنند؛ روابط آدم ها را ببینند، با طبیعت آشنا شوند و بدانند همه اینها ارزشمند و قابل احترام است. در این میان اگر متوجه شویم کودکی جدی تر به مباحث نگاه می کند و دوست دارد به صورت تخصصی به شعر و داستان بپردازد، حتماً به او کمک می کنیم و حتی آثار خوب بچه ها را هم چاپ می کنیم. به طور کلی هدف برگزاری کارگاه ها، تربیت شاعر نیست بلکه تربیت انسانی خوب است .
پنجشنبه ، ۲۳مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: قدس آنلاین]
[مشاهده در: www.qudsonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]
-
گوناگون
پربازدیدترینها