واضح آرشیو وب فارسی:ایکنا: گروه فعالیت های قرآنی: رحیم آه ور، پیشکسوت قرآنی که از لحظه لحظه انس با قرآن در دوران جوانی به عنوان لذت های زندگی اش یاد می کند.به گزارش خبرگزاری بین المللی قرآن(ایکنا) ، «رحیم آه ور» از پیشکسوتان قرآنی کشور، سال های سال از عمر پربرکت خود را در خدمت قرآن بود و علاوه بر آموزش قرآن و جلسه داری در محضر اساتیدی از جمله مرحوم ابراهیم پورفرزیب(مولایی) نیز کسب فیض کرده است؛ این گزارش به معرفی رحیم آه ور، پیشکسوت قرآنی پرداخته است. متولد 1312 در تهران است و همزمان با تجارت مواد غذایی که شغل اصلی وی در ایام جوانی بود از سال 1343 که برای نخستین بار به سرزمین وحی مشرف شد کم کم در حوزه قرائت قرآن نیز ورود پیدا کرد و از آن سال به بعد علاقه خاصی به شرکت در جلسات و قرائت قرآن پیدا کرد و در نخستین جلسه قرآنی که حضور پیدا کرد جلسه قرآن استاد پورفرزیب در مسجدالجواد(ع) میدان هفتم تیر بود. *رحیم آه ور و ابراهیم فرزندش در خبرگزاری ایکنا* رحیم آه ور که در آن سالها پایه ثابت جلسات قرآن بود و از هر فرصتی برای حضور در جلسات قرآنی معدود آن سالها استفاده می کرد افسوس آن روزها را می خورد و با وجودی که همواره حضور پررنگی در جلسات قرآن داشت، عنوان می کند: گاهی اوقات به قدری در حساب و کتاب غرق می شدم و مشغول به کار بودم که ناخودآگاه برخی از جلسات قرآن را که دوستان در مساجد محله برگزار می کردند از دست می دادم؛ حالا بعد از این همه سال افسوس آن روزهایی را می خورم که گاهی اوقات به هر دلیلی از فرصت جوانی خود برای انس بیشتر با قرآن استفاده نمی کردم و در برخی جلسات قرآن غایب بودم. وی که از مرحوم استاد علی اربابی به عنوان یکی از هم دوره ای های خود یاد می کند، می گوید: مرحوم اربابی هربار که جلسات قرآن در مسجد دارالسلام برگزار می شد بنده را از این جلسات مطلع می کرد و من که گاهی اوقات به دلیل مشغله زیاد فرصت حضور در جلسات قرآن را پیدا نمی کردم غیبت های خود را اینطور توجیه می کردم که «گرفتارم». *جلسه آموزش قرآن رحیم آه ور سال 1365* آه ور که شغل اصلی آن روزهایش، تجارت بود، ادامه می دهد: با توجه به اینکه بازار تجارت در آن روزها رونق زیادی داشت و از نظر مالی در شرایط خوبی بودم اما این وضعیت مالی خوب چیزی بر جسم و روحم اضافه نکرد و تنها سرمایه ای که توانستم از دوران جوانی برای خود نگه دارم شاگردانی هستند که طی این سالها در جلسات قرآن پرورش داده ام. وی با عنوان این مطلب که قرآن را فقط برای خود قرآن می خوانم، عنوان می کند: در پرورش شاگردان قرآنی هیچ چشم داشت مادی نداشتم اما سازمان تبلیغات اسلامی حق الزحمه ای را همواره برایم در نظر می گرفت اما با این حال قاطعانه این دستمزد را قبول نمی کردم و با توجه به اینکه در جنگ تحمیلی هشت سله دفاع مقدس بودیم این مبلغ را برای کمک به جبهه می فرستادم. *شعبان 1400(1359) مسجد لاله زار صندوق قرضه الحسنه «نیکان»/ رحیم آه ور نشسته در کنار استاد مولایی و سرهنگ مسگرا* فعالیت های این استاد قرآنی در سالهای جوانی تنها محدود به جلسه داری قرآن و تربیت قرآن آموزان نمی شد و این استاد قرآنی در کنار تلاوت و آموزش قرآن، در رشته های ورزشی از جمله شنا و تناسب اندام نیز دستی بر آتش داشت و طی سالها فعالیت در این رشته های ورزشی، مدال های را دریافت کرده است که با این وجود همچنان در باب لذت های زندگی هیچ لذتی را گواراتر از تلاوت و همیار بودن با قرآن نمی داند. آه ور که پای ثابت جلسات مرحوم استاد مولایی بود و از شاگردان آن استاد فقید به شمار می آید درباره حضور خود در جلسات مرحوم استاد مولایی می گوید: استاد مولایی تحت هیچ شرایطی جلسات قرآن خود را تعطیل نمی کرد و به شاگردان خود نیز اجازه نمی داد که در جلسات حضور نداشته باشند؛ زمانی که استاد مولایی برای اقامت در کنار خانواده اش به آمریکا سفر کرد همواره به ما گوشزد می کرد که «جلسات قرآن را رها نکنید». دریافت وی به یاد مرحوم استاد مولایی که این روزها در آستانه اولین سالگرد درگذشت ایشان هستیم، ادامه می دهد: مرحوم استاد مولایی درس اخلاق را همواره با رفتارهای خود به ما یاد می داد. تمام دانسته های قرآنی خود را مدیون مرحوم استاد ابراهیم پورفرزیب هستم که سالهای سال با سعه صدر جلسه داری را به ما آموخت و توفیقات بسیاری را نصیب ما کرد. آه ور بعد از اینکه یادی از مرحوم استاد مولایی می کند به یاد استاد محمدتقی مروت که این روزها در ایران نیست، می افتد و ادامه می دهد: 28 سال داشتم که با استاد محمدتقی مروت که در آن سالها جوانی با استعداد و خوش صدا بود آشنا شدم و دوستی بسیار نزدیکی با این استاد قرآن داشتم و دوستی ما در یک سفر مشترک به اوج خود رسید. استاد مروت زحمات زیادی در بحث آموزش قرآن کشید. *سال 1358 صندوق قرض الحسنه نیکان* وی در ادامه عنوان می کند: در آن سالها بعد از قاریان ایرانی، قاریان بزرگی در مشهد مقدس بودند که و یک سال بنده و استاد مروت برای حضور در یکی از جلسات قرآن مشهد دعوت شدیم که یک روز قبل از سفر، بنده برای هماهنگی بیشتر با استاد مروت تماس گرفتم و متوجه شدم که استاد ناخوش احوال است و بنده هم برای عیادت به منزل ایشان رفتم و مشاهده کردم که ایشان برای درمان، داروهای بسیار قوی استفاده می کنند و بنده از این بابت خیلی نگران شدم و با هم برای درمان به دکتر رفتیم که پس از آزمایش مشخص شد استاد مروت بیماری دیفتری دارند و پزشک استاد مروت عنوان کرد اگر بیمار دو ساعت دیرتر به کلینیک می رسید شانسی برای زنده ماندن نداشت. از همان زمان بود که با استاد مروت صمیمی شدم و ارتباط نزدیکی بین ما برقرار شد. *اردوی قرآنی مشهد مقدس با حضور استادان مولایی و محمدتقی مروت سال 1354* این پیشکسوت قرآنی با اعتقاد بر اینکه اساتید قرآن ما از جمله استاد مولایی، استاد مروت و... تقوا در تلاوت داشته اند، عنوان می کند: قاریان و اساتید قرآن در دهه های گذشته اغلب متقی بودند و تقوا را پیشه راه قرآنی خود قرار داده بودند اما متأسفانه در حال حاضر به نظر می رسد برخی از قاریان ما از تقوای تلاوت فاصله گرفته و به آوازخوانی می پرازند و حتی برخی از قاریان نیز در قبال تلاوتی که انجام می دهند درخواست وجه می کنند که این رفتارها به هیچ عنوان منجر به تقوای تلاوت نمی شود. دریافت وی ادامه می دهد: استاد سیدمحسن موسوی بلده امروز به عنوان اسوه تقوا است و از میان اساتید قرآن درگذشته نیز مرحوم استاد مولایی و مرحوم استاد اربابی از قاریان و اساتید قرآنی متقی بودند که باید به عنوان الگوی جوانان در جامعه بیشتر معرفی شوند. مرحوم استاد مولایی نمونه عملی انسان متقی بود و همواره شاگردان خود را به انجام کارهای خیر توصیه می کرد؛ افتخار دارم که توصیه های استاد مولایی را تاحدودی در زندگی خود عملی کرده ام. آه ور توصیه هایی هم به جوانان علاقه مندان قرآنی دارد که در این باره عنوان می کند: نخستین توصیه ای که برای جوانان دارم این است که در مرحله اول با قرآن آشنا شوند و سپس به تجوید و تفسیر قرآن روی بیاورند و تلاش کنند تا نزد اساتید، تفسیر را فراگرفته و در امورات زندگی از آن بهره مند شوند. وی ادامه داد: زمانی که انسان پا به دوران سالخوردگی می گذارد صدای خوش او می رود و سوی چشم خود را از دست می دهد و توانایی جسمی خود را از دست می دهد و تنها چیزی که در این میان باقی می ماند قرآن وار زندگی کردن است. آه ور تأکید می کند: جوانان تا زمانی که انرژی دارند باید از فرصت های خود در آموزش و یادگیری قرآن استفاده کرده و مهم تر از آن نسبت به عملی شدن آیات قرآن در زندگی خود اهتمام ورزند. این پیشکسوت قرآنی سخنان خود را اینطور به پایان می رساند: «اگر خداوند عمر دوباره ای به بنده عطا کند، باز هم راه قرآن را پیش خواهم گرفت، چرا که به ماندگارترین راه ها ختم می شود. یادآور می شود، استاد ابراهیم پورفرزیب(مولایی) که اکبرالقرای ایران و استاد الاساتید نامیده می شد، سال گذشته به تاریخ 23 مهرماه در سن 86 سالگی دار فانی را وداع گفت و پیکرش در قطعه دو بهشت زهرا(س) تهران آرام گرفت.
یکشنبه ، ۱۹مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایکنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 35]