تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
کدام رنگ کاغذ دیواری مناسب فضای شماست؟
چه چیزهایی دیگر در دکوراسیون مد نیست؟!
بررسی قیمت تیرچه + قیمت تیرچه کرومیت + قیمت یونولیت
خرید و قیمت ورق در مشاوران آهن + [مشاوره رایگان]
تی‌وی وال: ایده‌ای نوین برای دکوراسیون داخلی
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1812717642
فروش 5 میلیاردی آثار هنری
واضح آرشیو وب فارسی:روزنامه جام جم: جمعه شب، مرکز همایش های بین المللی رایزن، میزبان مراسم دومین حراج ملی بود که در نهایت این حراج با فروش 70 اثر به ارزش چهار میلیارد و 976 میلیون تومان حتی نتوانست رکورد شش میلیاردی دوره قبل خود را تکرار کند. در این حراج تابلویی از محمود فرشچیان با قیمت550 میلیون تومان، گران ترین اثر حراج شد و مینیاتور میرزاآقا امامی متعلق به دوره قاجار که در کاتالوگ حراج با قیمت پایه750 تا 950 میلیون تومان ارزشگذاری شده بود و انتظار می رفت گران ترین اثر این حراج باشد، اصلا به فروش نرسید.به گزارش جام جم، حراج با حدود 30 دقیقه تاخیر آغاز شد و مدت سه ساعت تا ساعت 22 و 30 دقیقه به طول انجامید. اجرای حراج را آتیلا پسیانی به عهده داشت. رکورد دومین دوره حراج ملی به اثری از محمود فرشچیان رسید، اثری که به سال ۱۳۵۱ تعلق داشت و به قیمت ۵۵۰ میلیون تومان چکش خورد. رکورد دوم از آن یک کشتی دست ساز که در قالب صنایع دستی ارائه شد از هنرمندی به نام بهروز حیدریان بود که به قیمت ۳۶۰ میلیون تومان چکش خورد. پرتره رضاقلی خان هدایت اثر جعفرخان نقاش متعلق به سال ۱۲۴۲ نیز با فروش ۳۵۰ میلیون تومانی رکورد سوم را به خود اختصاص داد. در این حراج نقاشی گلدان و مینیاتور مچاله شده اثری از آیدین آغداشلو متعلق به سال ۱۳۷۴ به قیمت ۲۰۰ میلیون تومان و مینیاتور سوخت چرم اثر حسین خطائی متعلق به سال ۱۳۳۲ به قیمت ۱۸۰ میلیون تومان فروش رفت و رکورددار چهارم و پنجم این حراجی شد. گران ترین اثر فروخته نشد در دومین حراج ملی 76 اثر هنری کلاسیک و معاصر عرضه شده بود که در نهایت شش اثر به فروش نرسید. از جمله گران ترین اثر حاضر در کاتالوگ حراج که مینیاتور سوخت چرم اثر میرزاآقا امامی متعلق به دوره قاجار بود و به قیمت پایه 750 تا 950 میلیون تومان قیمت گذاری شده بود. این اثر حتی به قیمت پایه هم فروخته نشد. مینیاتوری از محمد خزائی به قیمت پایه 70 میلیون، یک اثر تخشیب از محمدرضا توابی به قیمت پایه50 میلیون تومان ، نسخه خطی اثری از وقار شیرازی متعلق به سال 1248 هجری با قیمت پایه 14 میلیون تومان، یک اثر تذهیب از فرید هنرور با قیمت پایه 15 میلیون تومان و یک نسخه خطی از صحیفه سجادیه اثر محمدابراهیم قمی متعلق به سال 1074 هجری با قیمت پایه 80 میلیون تومان دیگر آثاری بود که در این حراج مورد بی توجهی قرار گرفت و مشتری نداشت. فروش سایر آثار در این حراج که هیچ یک از هنرمندان هنرهای تجسمی در آن حضور نداشتند، تابلوی مینیاتور محمدعلی زاویه مربوط به سال ۱۳۵۴، ۱۶۰ میلیون تومان چکش خورد. تابلوی مینیاتور حسین بهزاد با قیمت اولیه 100-80 میلیون تومان، تابلوی نقاشی صادق تبریزی با همین برآورد قیمت و تابلوی نقاشیخط صداقت جباری با 150ـ130 میلیون تومان قیمت گذاری اولیه هر کدام به مبلغ ۱۳۰ میلیون تومان فروخته شد. تابلوی نقاشی حسین شیخ مربوط به سال ۱۳۴۲ نیز که ۱6۰ـ۱2۰ میلیون تومان برآورد قیمت داشت به قیمت پایه ۱۲۰ میلیون تومان چکش خورد. نقاشیخط رضا مافی نیز به قیمت پایه ۱۱۰ میلیون تومان فروخته شد. تابلوی نقاشی کیخسرو خروش و کمال الدین بهزاد نیز آثار صد میلیون تومانی این حراج بود که هر دو اثر به قیمت پایه به فروش رسید. نسخه خطی وصال شیرازی با 100ـ80 میلیون تومان برآورد قیمت، ۹۰ میلیون تومان چکش خورد. فرش ابریشم دستباف اثر استاد فتحی به قیمت پایه ۸۵ میلیون تومان فروخته شد. قلمزنی روی نقره، کاری از محمد حیدری با 70ـ50 میلیون تومان قیمت گذاری به مبلغ ۸۵ میلیون تومان به فروش رسید. نقاشی خط جلیل رسولی مربوط به سال ۵۷ هم به قیمت پایه ۸۰ میلیون تومان و یک قالیچه کار حمید کاظم نیا به رقم پایه ۸۰ میلیون تومان فروش رفت. نقاشی پشت شیشه سیما عظیمی توانست از رقم پایه ۷۰ میلیون تومان عبور کند که به قیمت ۸۰ میلیون تومان فروخته شد. جام مینای نقره، کاری از شکرالله صنیع زاده بالاتر از قیمت پایه که 70ـ50 میلیون تومان بود، ۷۵ میلیون تومان چکش خورد. استقبال خفیف از نقاشی قهوه خانه ای تابلوی نقاشی حسین قوللرآغاسی مربوط به دهه ۳۰ نیز به قیمت پایه ۸۰ میلیون تومان، تابلوی نگارگری محمد آقانجف نگارگر دوره صفویه نیز که قیمت پایه 80 ـ60 میلیون تومان داشت، ۶۵ میلیون تومان فروخته شد. تابلوی گل و مرغ سیدرضا فتاحی نیز ابتدا تا ۶۵ میلیون تومان پیشنهاد خرید داشت، اما با انصراف خریدار از این مبلغ دوباره به۶۰ میلیون تومان به خریدار دیگری فروخته شد. تابلوی نقاشیخط نصرالله افجه ای نیز به رقم پایه ۶۰ میلیون تومان چکش خورد. از محمود زنده رودی یک تابلوی نقاشیخط مربوط به سال جاری ارائه شد که 35ـ25 میلیون تومان قیمت گذاری شده بود. این تابلو با استقبال خریداران مواجه و در نهایت ۶۵ میلیون تومان فروخته شد. حاشیه های حراج اما این حراج نکات حاشیه ای زیادی داشت؛ نخست اجرای آتیلا پسیانی در مقام چکش زن حراج بود که هرگز نتوانست انتظارها را برآورده کند. اجرای کند او و قاطعیت نداشتن در برخی تصمیم گیری ها در مقاطعی حراج را دچار مشکل کرد. از جمله در دو مورد انصراف از سوی خریداران که پسیانی ناچار شد حراج آن اثر را از اول شروع کند. نکته دیگر توقف زیاد او روی آثار بود. براساس قوانین حراج، چکش زن آثار موظف است قیمت را از زیر قیمت پایه شروع کند. همین اتفاق باعث می شد در مورد بسیاری از آثار پسیانی آن قدر دست دست کند در نهایت یک مشتری به قیمت پایه اثر پیدا شود. ضمن این که اجرای او صرفا در چارچوب اعداد و ارقام بود و هیچ جذابیتی برای دنبال کنندگان نداشت. در میانه برنامه، برای چند اثر، امین ضیایی اجرای مراسم را به عهده گرفت که اجرای او از پسیانی هم خام تر بود. او در یک اشتباه فاحش هنگام ارائه اثری از علیرضا عباسی خوشنویس قرن یازدهم، او را با رضا عباسی که موزه ای در تهران به نام اوست، اشتباه گرفت. او در نهایت با تذکر یکی از ریش سفیدان حاضر در سالن متوجه اشتباه خود شد. دومین دوره حراج ملی بار دیگر ثابت کرد که هنوز بازار آثار کلاسیک هنری رونق نگرفته است. این را از شک و تردید خریداران آثار که تعدادشان هم زیاد نبود، می شد فهمید. معمولا آثار معاصر خیلی سریع فروخته می شد و خریداران خاطر جمع تر تابلوهای خود را بالا می بردند. اما هنگام عرضه آثار کلاسیک، پسیانی باید دقایق زیادی تامل می کرد تا نخستین خریدار نامطمئن تابلوی خود را به قیمت پایه اثر بالا ببرد. شاید یک دلیل این امر به آنجا بازمی گردد که گر چه برگزارکنندگان حراج ملی برای خرید و فروش آثار کلاسیک مجوز میراث فرهنگی را گرفته اند، اما خرید و فروش این آثار صرفا بازار داخلی دارد و همین باعث می شود خریدار دستش برای سود در بازارهای جهانی بسته باشد. سوالات پیرامون دومین حراج ملی دومین حراج ملی با پرسش های زیادی به پایان رسید. این که عرضه تابلوهای بدون عنوان و بدون امضا چطور خریدار پیدا می کند، این که چرا تنوع خریداران این قدر کم بود، این که خریداران آثار کلاسیک وقتی نمی توانند آثار را در بازارهای جهانی عرضه کنند چرا باید در این زمینه سرمایه گذاری کنند، این که تا چه حد این حراج توانست با حراج تهران (حراج آثار معاصر) رقابت کند، این که پشت پرده برگزاری این حراج به جز حامیانی که نامشان آمده، کدام نهاد دولتی است ؟ برای پاسخ این پرسش ها، نه فقط برگزارکنندگان حراج ملی، بلکه کارشناسان هنری و هنرمندان و مجموعه داران و مسئولان میراث فرهنگی هم می توانند تا حدی ابهام ها را برای علاقه مندان هنر ایران روشن کنند. سجاد روشنی فرهنگ و هنر
یکشنبه ، ۱۹مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روزنامه جام جم]
[مشاهده در: www.press.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 23]
-
گوناگون
پربازدیدترینها