تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804449014
هزینه های گزاف مصونیت برای سعودی ها و همدستی دولت آمریکا / یادداشتی از «ریچارد فالک» گزارشگر سابق سازمان ملل
واضح آرشیو وب فارسی:شفقنا: عکس:AFP PHOTO/YURI GRIPAS شفقنا- «ریچارد فالک» استاد پیشکسوت حقوق و روابط بین الملل در دانشگاه پرینستون است که شش سال به عنوان گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشر فلسطین فعالیت کرده است. او در یادداشتی که وبسایت «میدل ایست آی» منتشر کرده است، به روابط ویژه آمریکا و سعودی و ریشه ها و پیامدهای این روابط پرداخته است. به گزارش سرویس ترجمه شفقنا در بخشی از این یادداشت آمده است: عربستان سعودی در جایگاه پاسخگویی به جامعه بین الملل، از سطح بالایی از مصونیت برخوردار است. این مصونیت فقط بدین خاطر نیست که عربستان سعودی ثروتمندترین و بزرگترین خاندان سلطنتی جهان را دارد و برخوردار از نفوذی عریض و طویل است. و مصنویت عربستان سعودی صرفا وابسته به نفت هم نیست، اگرچه تسلط سعودی بر یک چهارم منابع خام انرژی جهان هنوز احترام و سرسپردگی فراوانی از سوی اقتصادهای مدرن وابسته به نفت و گاز خلیج [فارس] بر می انگیزد. با این وجود، انتخاب عربستان سعودی به عنوان یکی از اعضای شورای حقوق بشر سازمان ملل که اخیرا و تا اندازه ای از طریق یک زدوبند محرمانه با بریتانیا انجام گرفته است، گویا کارد را به استخوان رسانده است. ناظران جریان اصلی که هرگاه پای سوابق حقوق بشری سعودی به میان می آمد چشمشان را سوی دیگری می گرداندند، این بار ابروی تعجب بالا انداخته اند. و انگار که این انتخاب به اندازه کافی توهین آمیز نباشد، همین تازگی سفیر عربستان سعودی در سازمان ملل را به عنوان رییس «هیئت مشورتی» شورای حقوق بشر انتخاب کرده اند. این هیئت گروهی بسیار متنفذ است و فهرست افراد حائز صلاحیت را برای «گزارشگری ویژه» [سازمان ملل] در مسائلی همچون حقوق زنان، آزادی بیان و آزادی مذهبی به ریاست شورای حقوق بشر پیشنهاد می کند. این اخبار درست همزمان با بعضی خبرهای دیگر به گوش می رسد که عربستان سعودی امسال بیش از داعش سر افراد را بریده است (بیش از دو نفر در روز) و دستور داده است «علی محمد النمر» را به خاطر حضور در یک تظاهرات ضد حکومتی در سن ۱۷ سالگی به صلیب بکشند و اعدام کنند. به علاوه، گویا ریاض، همچون دمشق، به خاطر حملات مکررش به غیرنظامیان در جریان مداخله ی مشکوکش در یمن، متهم به ارتکاب جنایات جنگی است. فجیع ترین حادثه در این میان حمله ای هوایی در روز ۲۹ سپتامبر بود که یک جشن عروسی را هدف قرار داد و ۱۳۱ غیر نظامی را به قتل رساند، از جمله تعداد زیادی زن و کودک. دارایی اجتناب ناپذیر این اخبار نامتناسب و متناقض را می توان استثنایی مضحک و عجیب در نظر گرفت. اما واقعیت این است که کاملا با یک الگوی منسجم ژئوپلیتیک جور در می آید. از جنگ جهانی دوم بدین سو، عربستان سعودی مایملکی حیاتی و اجتناب ناپذیر برای غرب بوده است. لب کلام در این رابطه ی دوستانه نفت است، اما توضیح کامل ماجرا بسی مفصل تر از نفت است. در دوره ی پس از جنگ جهانی دوم، گرایش ضد کمونیستی سعودی اهمیت داشت، و از نظر غرب نوعی سیاست بیمه سلامت بود که دولت سعودی به جرگه ی شوروی نخواهد پیوست یا همچون مصر «ناصر» موضع عدم تعهد اتخاذ نخواهد کرد؛ اتفاقاتی که در صورت وقوع می توانست پیامدهای فاجعه آمیزی برای امنیت انرژی اروپای غربی داشته باشد. در سالهای اخیر، رویکردهای همگرایانه ای که عربستان سعودی و اسراییل در خصومت شدید نسبت به ایران اتخاذ کرده اند، باعث خوشحالی استراتژیست های واشنگتن شده است که مدتهاست برای حفظ همزمان دو موضع با مشکل روبرو بوده اند: از سویی حمایت بی قید و شرط از اسراییل و از سوی دیگر وابستگی تقریبا مطلق غرب به نفت خلیج [فارس] که با قیمت های مشتری پسند موجود است. این تنش پس از جنگ ۱۹۷۳ خاورمیانه به اوج خود رسید که در آن زمان عربستان سعودی نارضایتی جهان عرب از مواضع اسراییل نوازانه ی غرب را با برقراری یک تحریم نفتی ابراز داشت، تحریمی که یک شوک جهانی به بار آورد. این بحران دو نتیجه در پی داشت، یک نتیجه اصلی اینکه آسیب پذیری غرب در مقابل عرضه کنندگان نفت «اوپک» را عیان کرد، و نتیجه فرعی اینکه با طولانی شدن صفوف سوخت نارضایتی مصرف کنندگان بالا گرفت. همان زمان بود که جنگ طلبان غربی این زمزمه را با صدای بلند سر دادند که باید تحریم را به زور و با پیاده کردن چترباز در میادین نفتی سعودی پایان داد. «هنری کیسینجر» که هرگز ککش از سناریوهای جنگی نمی گزید، گمانه زد که چه بسا چنین مداخله ای برای امنیت اقتصادی غرب «ضروری» باشد. حاکمان سعودی این ضمانت «دیگر تکرار نمی شود» را شنیدند، و از آن هنگام حواسشان جمع بوده است که پا توی کفش غرب نکنند. نظر به چنین سابقه ای، تعجب چندانی بر نمی انگیزد که ببینیم نگرانی سازمان های مردم نهاد درباره وضعیت وخیم حقوق بشر در عربستان سعودی گوش شنوایی نمی یابد. «اوباما» رییس جمهور آمریکا، که بلاوقفه در گوش جهانیان می خواند که ویژگی ملت آمریکا مستلزم زندگی با ارزش های آمریکایی هست و حقوق بشر و دموکراسی هم اصل این ارزش هاست، وقتی پای عربستان سعودی به میان می آید لال می شود. «اوباما» فعلا سرش به این مشغول است که شاه جدید سعودی را مطمئن کند آمریکا همچون همیشه متعهد به این دومین «رابطه ی ویژه» در خاورمیانه است، که صد البته اولی اش رابطه با اسراییل است. اگر نگاهمان را به عمق کلمه «ویژه» منعطف کنیم، که بیانگر اهمیت مضاعف این رابطه است، گویا دلالت بر حمایت بی قید و شرط دارد، از جمله رویگردانی از ابراز انتقاد. حمایت ژئوپلیتیک آمریکا باعث ایجاد مصونیت می شود، و کشور ذی نفع را از هرگونه مخالفت جامعه بین الملل در سازمان ملل یا دیگر مجامع محافظت می کند. منافع دیگری هم هست که به همراه مصونیت می آید؛ شاید هیچ کدامش به برجستگی این لطف و مرحمت نبود که کله گنده های سعودی را روز بعد از حملات ۱۱ سپتامبر از ایالات متحده خارج کردند. به یاد بیاورید که ۱۵ نفر از آن ۱۹ هواپیماربا تبعه ی سعودی بودند، و دولت آمریکا هنوز هم ۲۸ صفحه از اسناد تفصیلی ارتباط سعودی ها با القاعده را که کمیسیون تفحص ۱۱ سپتامبر جمع آوری کرده است، منتشر نخواهد کرد. قطعا اگر ایران ارتباطاتی بسی ضعیف تر با آن حوادث افتضاح آمیز داشت، احتمالا قیامت جنگ به پا می شد؛ یادتان هست که بخشی از توجیه حمله به عراق در سال ۲۰۰۳ مبتنی بر اتهاماتی سست و تخیلی بود که بغداد را همدست در حملات ۱۱ سپتامبر می دانست. حمایت از دلار رابطه ویژه با سعودی ها (برخلاف رابطه ویژه با اسراییل) به طور دو جانبه منفعت دارد. به خاطر درامدهای گزافی که فروش ۱۰ میلیون بشکه نفت در روز طی یک دهه گذشته عاید عربستان سعودی کرده است، حمایت پابرجای سعودی از دلار به عنوان ارز رایج معامله، نقشی حیاتی در جاه طلبی آمریکا برای تسلط بر اقتصاد جهانی داشته است. به علاوه، سعودی ها، پس از اینکه در دهه ۱۹۷۰ بهای جهانی نفت را تا ۴۰۰ درصد افزایش دادند، به سرعت آسیب های حاصله را اینطور جبران کردند که دلارهای اصطلاحا نفتی را از طریق سرمایه گذاری در اروپا و آمریکای شمالی، خصوصا خرید میلیاردها دلار تسلیحات، بازیابی کردند. ایالات متحده دین خود را برای حفظ این رابطه ادا کرد، خصوصا با واکنش به حمله عراق به کویت در سال ۱۹۹۰ که تهدیدش متوجه عربستان سعودی هم شده بود. آمریکایی ها با اعزام ۴۰۰هزار نیرو به عربستان سعودی و هدایت عملیاتی موفق برای بیرون راندن «صدام حسین» از کویت، جای پای خود را به عنوان برادر حامی سعودی ها قرص کردند. علیرغم منافع راهبردی عظیمی که این رابطه ویژه برای هر دو طرف در بر دارد، چشمگیرترین ویژگی اش این است که علیرغم نقش سعودی ها در حمایت مالی از نظامی گری اسلامیون ضد غرب در سراسر جهان، دوام آورده است. بسیاری بر این باورند که حمایت عربستان سعودی از آموزش مذهبی با گرایش وهابی، نقشی عمده در ترقی و گسترش جهادگرایی و آشوب های حاصل از آن داشته است. من فکر می کردم غرب، خصوصا پس از ۱۱ سپتامبر، به عربستان سعودی اصرار خواهد کرد حمایت از افراط گرایی وهابی مسلکی در خارج از خاک خود را متوقف کند، حتی اگر غرب چشم خود را بر مظالم سعودی در خاک خود ببندد. زیان آورتر از اینکه آمریکا مجری مصونیت سعودی است، این است که آمریکا ادعاهای فرقه ای ضد ایرانی سعودی ها را می پذیرد و این مدعیات دستاویز سعودی ها برای تحرکات جنجال آمیز همچون مداخلات مستقیم در بحرین و یمن و نیز حمایت مادی از نیروهای ضد «اسد» در سوریه است. فرصت طلبی عربستان سعودی وقتی علنی شد که حمایت دیپلماتیک خود و مقادیر عظیم پول نقد را در مسیر یک کودتا علیه دولت منتخب اخوان المسلمین در مصر فعال کرد. دشمنان واقعی سعودی، ایران است که یک رقیب منطقه ای است و دموکراسی است که خطری نسبت به دیکتاتوری پادشاهی است. آنچه بیش از همه اهمیت دارد، رقابت منطقه ای سعودی با ایران است و خطری که دموکراسی عرب در گوشه و کنار سعودی متوجه رژیم پادشاهی می کند. مصونیت سعودی ما را وادار می کند ارزش روابط عادی را بفهمیم، روابطی که مستلزم وعده ی مصونیت در مورد جرایم بین المللی و نقض حقوق بشر نیست. در قرن ۲۱، این روابط ویژه از لحاظ سیاسی هزینه ساز شده است، خصوصا وقتی برای حمایت و حفاظت از حکومت های خودسر به کار گرفته می شود. پاسخگویی بیشتر از مصونیت به کار ثبات، امنیت، و صلح پایدار می آید. مایه آبروریزی دولت آمریکا است که از سویی کوس حقوق بشر می زند و از سویی وقتی پای پاسخگویی عربستان سعودی یا اسراییل می آید خود را به تجاهل می زند. منبع: MEE / Richard Falk ترجمه: شفقنا www.fa.shafaqna.com
یکشنبه ، ۱۹مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شفقنا]
[مشاهده در: www.fa.shafaqna.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]
-
گوناگون
پربازدیدترینها