تور لحظه آخری
امروز : پنجشنبه ، 8 شهریور 1403    احادیث و روایات:  امام محمد باقر(ع):گويا مؤمنان همان فقيهان (فرزانگان دين فهم) و اهل انديشيدن وپند گرفتن هستند. شنيد...
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها




آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1813030812




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
 refresh

صدای ماه محرم می آید


واضح آرشیو وب فارسی:تابناک: کم کم به ماه محرم نزدیک می شویم ماهی که اسلام به برکتش زنده و پابرجاست. در مقطعی از تاریخ زندگانی بشر، حادثه ای بزرگ وحماسه ای شورانگیز اتفاق افتاد که سبب تأثیرهای فراوانی در زمان خود، همین طور تا عصر حاضر گردید. امام حسین علیه السلام با هدف اصلاح ، دگرگونی و نوسازی در تمام ابعاد شخصی و اجتماعی گام برداشت ؛ راه و روش و منش آن حضرت نیز تفسیر کننده اهتمام و تلاش ایشان برای ماندگاری دین ناب محمدی، در طول تاریخ است ، حماسه بزرگ کربلا تبلور یک حرکت اصلاحی است که امام آن را برای یک دگرگونی عظیم آفرید، حرکتی که سبب تداوم آیین پیامبر (ص)در طول تاریخ بشر گشت . اما قبل از تحقق حماسة عاشورا، پیامبران ، به ویژه خاتم آنان حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله وامام علی علیه السلام وسپس وقوع آن ، همه امامان ؛ و تمامی بازماندگان حادثه عاشورا، بر آن امام همام گریه کردند و پیوسته به یادش مجالس عزا و سوگواری برپا نمودند. فلسفه عزاداری و اشک ریختن چیست ؟ چرا رسول خدا صلی الله علیه و آله و امامان معصوم در سوگ شهادت امام حسین علیه السلام و یارانش می گریستند؟ و چرا مسلمانان ، به ویژه شیعیان در ماه های محرم و صفر بلکه در ایام سال مراسم عزاداری برپا می کنند؟ چرا باید بعد از گذشت نزدیک به چهارده قرن ، یاد آن حماسه غم انگیز را زنده نگه داریم و مراسمی برای آن برپا کنیم ؟... هر انسانی به سادگی در می یابد که حوادث گذشته هر جامعه و آیینی می تواند درسرنوشت و آینده آن آثار عظیمی داشته باشد. بسیاری از حوادث که در جای خود دارای آثار و برکاتی غیر قابل انکار بوده اند، می توانند با بازنگری و بازسازی مراتب و اهداف آن را دوباره در جامعه بیابند. در همه جوامع بشری مرسوم است که از حوادث گذشته خود یاد می کنند؛ و به آن ها احترام می گذارند، بلکه عقلای عالم برای بزرگداشت دانشمندان و مخترعان و قهرمانان ملی و دینی خود آیین های بزرگداشتی منظور می نمایند، این کار بر اساس یکی از مقدس ترین خواسته های فطری که از آن به حس ّ حق شناسی تعبیر می شود، رخ می دهد. افزون بر این ، گاهی یاد آن خاطره ها، همانند تجدید واقعی آن ها سبب تأثیری همانند وقوع آن ، می شود، بنابراین هدف از عزاداری ها و مراسم حماسه عاشورا، احیای فلسفة عاشورا و استمرار بخشیدن به قیام خونین امام حسین علیه السلام است . در نتیجه گرامی داشتن عاشورا و عزاداری در طول تاریخ دارای اثرهای مفید و ارزشمندی بوده است ازجمله : 1 - احیا و زنده داشتن نهضت عاشورا موجب زنده نگه داشتن و ترویج دائمی مکتب قیام و انقلاب در برابر طاغوت هاست و تربیت کننده و پرورش دهنده روح حماسه و ایثار است . 2 - عزاداری نوعی پیوند محکم عاطفی با مظلوم انقلاب گر و اعتراض به ستمگراست و به تعبیر استاد شهید مطهری : «گریه بر شهید شرکت در حماسه اوست . » 3 - زنده نگه داشتن عاشورا سبب می شود گذشت قرون نتواند میان پیوند روحی جامعه و مکتب ، جدایی ایجاد نماید و سبب می شود، امت اسلام از تأثیرات و انحرافات دشمنان در امان باشند و مکتب را در پیچ و خم روزگار از تصرف ها و بدعت ها محافظت نماید و از همین رو است که استعمارگران برای نابودی ملت های اسلامی می کوشند تارابطه آنان را با تاریخ پر افتخار صدر اسلام قطع نمایند تا با ایجاد خلا، زمینه القای فرهنگ خود را فراهم آورند. حضرت امام خمینی در این باره می فرماید : « الان هزار و چهارصد سال است که این منبرها، با این روضه ها و با این مصیبت ها و با این سینه زنی ها ما را حفظ کرده اند. » الف) قیام امام حسین علیه السلام به منظور جهت دادن به مردم صورت گرفت ، زیرا وقتی مشاهده کرد که مردم در هیاهوی تبلیغاتی دشمنان و حاکمان فاسق دچار سرگردانی شده اند، حاضر شد خون خود را در راه خدا بدهد تا مردم از حیرت ضلالت و گمراهی به سوی حقیقت نور هدایت شوند. مجالس عزاداری امام حسین علیه السلام نیز همین رسالت را، دارا هستند که در جهانی که نظام های سرمایه داری ، با ترویج فرهنگ خویش دست و پای انسان ها را با غل و زنجیرِ شهوت و هواهای نفسانی بسته است و سبب خلا معنویت در زندگی امروز انسان شده مجالس حسینی باعث بیداری و رهایی انسان از قید شهوت ها گردد. آنچه در این مجالس رخ می دهد، چیزی جز معنویت و جلا دادن به روح های خسته نیست . ب ) شناساندن انسان کامل ؛ آنچه بیشتر در مجالس حسینی یاد می شود اوصاف و صفات و اهداف قیام آن حضرت است . از این رو مخاطب این مجالس در می یابد که حسین انسان کامل و وارسته ای است که نه به سبب هوای نفس و یا از روی لهو و لعب ، بلکه برای اصلاح امت و انسانیت جان خود را در طبق اخلاص گذاشت . بدین سان یادآوری آن حضرت و یارانش سبب الگوسازی برای انسان هایی می شود که سرگذشت او را می شنوند. اگر مجالس عزاداری به صورت صحیح برگزار شود، سبب می گردد که الگوهای ناب از الگوهای بی ارزش شناخته شود و به گونه ای موجب استحکام ارزش های الهی درجامعه گردد، بنابراین خاطره امام و یاوران باوفایش تکرار تاریخ را متذکر می شود و وفاداری و شناخت و الگو قرار دادن انسان کامل ، پیامد این مجالس است . ج ) ایجاد معنویت در جامعه ؛ مهم ترین اثری که بر برگزاری مجالس عزاداری مترتب است ، این است که جامعه انسانی که در پی مشکلات خویش از معنویت و صفای باطن دور گشته است ، لااقل برای مدتی حال و هوای دیگری بیابد و شیعیان در مدتی از زمان در جوی از معنویت و صفا قرار می گیرند و سبب زنده سازی و احیای دل و تقویت ترس و امید به رحمت الهی می گردد تا در پی آن جامعه به سوی اصلاح و سازندگی معنوی و مادی ناب به پیش رود. بنابراین آنان که به درستی و با خلوص نیت به عزاداری می پردازند، پس از گذشت و تکرار این معنویات ، شخصیتی خدایی پیدا می کنند و بینش و معنویت آنان رشدی غیر قابل انکار، پیدا خواهد کرد. کنجکاوی جوانان و نوجوانان درباره برگزاری این مراسم و دریافتن آنان ، دلیل برگزاری مراسم سوگواری و در نتیجه رسیدن به اهداف امام حسین علیه السلام و شناخت شخصیت آن حضرت ، بدون اراده ، تأثیری عمیق در دل خواهد گذاشت . اکنون کسی چون امام حسین علیه السلام که دارای بزرگ ترین و با فضیلت ترین صفات انسانی و الهی است ، در مقطعی از زمان به گونه ای منحصر به فرد به شهادت می رسند و این جان نثاری نیز برای خویشتن نبوده ، بلکه برای رساندن رسالت خویش و محفوظ ماندن دین خدا بوده است . آیا کسی که فطرتی پاک دارد، می تواند در مقابل این حماسه بزرگ ساکت بنشیند و این خواسته درونی خویش را ظاهر نسازد؟ خداوند متعال آن چه را که در کربلا رخ داده است ، قبل از رویداد آن به برخی از پیامبران علیه السلام وحی نموده است و آنان بر آن امام همام علیه السلام گریه کرده اند. بنابراین گریه برای امام حسین علیه السلام از ابتدای عالم وجود داشته و انبیاء الهی نیز برای آن حضرت گریسته اند. مقام معظم رهبری در مورد مسئله محرم و عاشورا می فرمایند: « باید بگویم که روح نهضت ما و جهت گیری کلی و پشتوانه پیروزی آن، همین توجه به حضرت اباعبدالله(ع) و مسایل مربوط به عاشورا بود. اگر در جامعه ما، عشق به امام حسین(ع) و یاد او و ذکر مصایب و حوادث عاشورا معمول و رایج نبود، معلوم نبود که نهضت با این فاصله زمانی و با این کیفیتی که پیروز شد، به پیروزی می رسید. مسلماً شرکت در مجالس مذکور ثواب اخروی دارد، اما ثواب اخروی مجالس عزا، از چه ناحیه و به چه جهت است، مسلماً مربوط به جهتی است که اگر آن جهت نباشد، ثواب هم نیست. بعضی از مردم متوجه این نکته نیستند. همه باید در این مجالس شرکت کنند، قدر مجالس عزاداری را بدانند، از این مجالس استفاده کنند و روحا و قلباً، این مجالس را وسیله ای برای ایجاد ارتباط و اتصال هرچه محکم تر میان خودشان و حسین بن علی علیه السلام، خاندان پیغمبر و روح اسلام و قرآن قرار دهند. این از وظایفی که در این خصوص مربوط به مردم است.» از زمانی که حضرت امام حسین (ع) و یاران باوفایش در کربلا به شهادت رسیدند، دشمن قصد داشت این قیام را خاموش کند و اهداف آن را نابود گرداند؛ لذا از همان روزهایی که کاروان اسرا را از شهری به شهر دیگر می بردند، با عنوان خارجی از آن ها یاد می کردند. اهل بیت امام حسین (ع) از همان روز واقعه سعی می کردند با سوگواری اهداف این نهضت را برای مردم روشن سازند. امام سجاد (ع) که خود شاهد صحنه ی ناگوار و خونبار واقعه ی کربلا و ماجرای بعد از آن بود، برای زنده نگه داشتن یاد و نام شهیدان و برای جلوگیری از فراموش شدن آن واقعه سالیان دراز عزادار بود و به اندک مناسبتی اشک از دیدگانش جاری می شد بعد از امام سجاد (ع) هر یک از امامان (علیهم السلام) این راه را ادامه دادند و مردم را به برگزاری مراسم سوگواری تشویق می کردند و خود عزادار بودند. همچنین شاعران را به سرودن مرثیه در واقعه ی کربلا تشویق می کردند. ائمه ی معصومین (علیهم السلام) آن قدر بر سوگواری امام حسین (ع) تأکید داشتند که معتقد بودند؛ اجر سوگواری امام حسین (ع) با خداوند است و اشک بر آن امام شهید (ع) باعث بخشایش گناهان می شود و هر کس روز عاشورا را روز مصیبت بداند و اندوهگین باشد، در روز قیامت شادمان محشور خواهد گشت. بی عشق حسین جهان چه ارزش دارد بی روی حسین جنان چه ارزش دارد با ذکر حسین است زبانرا قیمت بی ذکر حسین زبان چه ارزش دارد گر عشق حسین نباشد اندر جنت جنت به حسینیان چه ارزش دارد با مهر حسین اگر نباشد دل و جان دل بهر چه است وجان چه ارزش دارد بزمی که درآن ذکر نشد نام حسین آن مجلس و آن مکان چه ارزش دارد


شنبه ، ۱۸مهر۱۳۹۴


[مشاهده متن کامل خبر]





این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: تابناک]
[مشاهده در: www.ostanha.tabnak.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 6]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


گوناگون

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن