واضح آرشیو وب فارسی:هموطن سلام: هیچ از خود پرسیده اید خاطرات آسیب زننده، به عبارتی افکار مربوط به تجربه های تلخ که تا مدت ها و شاید تا آخر عمر، بر زندگی روحی و روانی ما اثر می گذارند، در مغز چه سرنوشتی می یابند و چگونه می توان آنها را شناسایی کرد؟این افکار آسیب زا در ناخودآگاه ما لانه می کنند و بی آنکه ما بفهمیم در ما سبب بروز ناهنجاری های روانی چون افسردگی و اضطراب می شوند.برای مثال می توان به سوء استفاده جنسی در زمان کودکی اشاره کرد؛ تجربه تلخی که که خاطره آن مثل سایه در ناخودآگاه فرد باقی می ماند و چه بسا در سراسر زندگی قدم به قدم با فرد می رود.حال فکر کنید اگر بتوان این افکار آسیب زا را از ناخودآگاه خارج کرد و به سطح خودآگاه حافظه آورد، یعنی از آنها آگاه شد، چه اتفاقی می افتد. مسلماً بهتر می توان آثار این افکار ناگوار یعنی اضطراب و افسردگی را درمان کرد.در این باره دانشمندان توانسته اند به وجود سازوکار خاصی در مغز پی ببرند، که مغز انسان با استفاده از آن افکار آسیب زا را در لایه های ناخودآگاه حافظه ذخیره می کند.البته شاید این هنر مغز باشد که افکار آسیب زا را در لایه های ناخودآگاه ذخیره کند تا فرد آنها را فراموش کند و ذکر مداوم آنها سبب آزار او نشود. اما در نهایت این افکاری که مغز سعی در سرکوب آنها می کند سبب بروز مشکلات روانی، در فرد می شود و او را از پا می اندازند؛ مشکلاتی چون، اضطراب، افسردگی و میل به انزواطلبی. دکتر یلنا رادولوویچ، سرپرست گروه تحقیق و استاد بیماری های دو قطبی مغز در دانشکده پزشکی فینبرگ دانشگاه «نورث وسترن» درباره سازوکارهای مورد استفاده مغز برای ذخیره اطلاعات ناگوار می گوید: «یافته های ما نشان می دهد که مغز برای ذخیره خاطرات هراس آور از شیوه های گوناگون استفاده می کند.» او می گوید: «ما در این باره به یک سازوکار مهم پی برده ایم که مغز با استفاده از آن این کار را صورت می دهد.»دکتر رادولوویچ می گوید: برای یک روان درمانگر مشکل است بدون آگاهی از علت مشکلات روانی بیمار، راهی برای درمان او بیابد، چون خود بیمار نیز نمی داند علت اضطراب و افسردگی اش چیست.«این یافته در نهایت به ما کمک می کند، در مورد افرادی که آگاهی از علت ناهنجاری های روانی آنها برای درمانشان ضروری است و آنها نخست باید بتوانند افکار آسیب زا را به یاد بیاورند، کاری کنیم.» کارشناسان این تحقیق بر این باورند که اگر بتوان کاری کرد مغز به همان حالت هوشیاری زمان ثبت آن فکر آسیب زا بازگردد، می توان به آن خاطرات بد دسترسی پیدا کرد. در مغز دو ماده وجود دارد که مسئولیت سروسامان دادن به احساسات و کنترل سلول های عصبی در زمان بروز هیجان و آرامش با این دو اسید آمینه است. یکی گلوتامیت (glutamate) نام دارد و دیگری به اصطلاح گابا (GABA) نامیده می شود. وقتی مغز در شرایط عادی به سر می برد، میزان این دو ماده در حالت تعادل است. اما اگر احساسات و سطح هشیاری ما بشدت بر انگیخته شود، میزان «گلوتامیت» افزایش می یابد. این ماده شیمیایی همچنین کاری می کند خاطرات در شبکه عصبی طوری ذخیره شوند که فرد براحتی آنها را به یاد بیاورد. اما، ماده شیمیایی گابا، سبب آرام شدن و به خواب رفتن فرد می شود. به بیان دیگر، جلوی عملکرد گلوتامیت را می گیرد. مصرف داروهای آرامبخش سبب ترشح بیشتر این ماده در مغز ما می شود. دکتر رادولوویچ می گوید: «مغز ما در مواجهه با شرایط مختلف شبیه یک رادیو عمل می کند.» او می گوید، همان طور که یک رادیو گاه روی موج اف ام فرکانس های رادیویی را دریافت می کند، گاه روی موج ای ام، بعضی خاطرات در مغز هم روی یک ایستگاه و برخی دیگر روی ایستگاهی دیگر قابل دریافتند. مثلاً اگر خاطرات سطح هشیار حافظه روی اف ام دریافت می شوند، باید برای دسترسی به خاطرات ذخیره شده در لایه های ناخودآگاه موج را به ای ام تغییر بدهیم. به عبارت دیگر، اگر بتوان دریافت کننده های ماده شیمیایی گابا را که در زمان برانگیختگی احساسات برای مهار گلوتامیت ترشح شده اند، به همان میزان زمان وقوع حادثه ناگوار رساند، موج مغز از اف ام به ای ام تغییر می کند و خاطره بد به یاد بیمار می آید. کارشناسان این تحقیق دریافته اند که مغز برخی افراد در مواجهه با تنش های ناشی از شرایط ناگوار به جای فعال کردن گلوتامیت وذخیره اطلاعات، ماده شیمیایی گابا را به نسبت بیشتری ترشح می کنند و افکار آزاردهنده و آسیب زا را در لایه های ناخودآگاه و دور از دسترس قرار می دهند.آن ها معتقدند می توان با استفاده از برخی داروها به اصطلاح موج مغز را تغییر داد و کاری کرد بیمار افکار و خاطرات بد را به خاطر آورد تا درمانگران بتوانند با اطلاع از علت اصلی، درمان مؤثرتری برای مشکلات روانی او پیدا کنند./روزنامه ایران
شنبه ، ۱۸مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هموطن سلام]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 15]