تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
کدام رنگ کاغذ دیواری مناسب فضای شماست؟
چه چیزهایی دیگر در دکوراسیون مد نیست؟!
بررسی قیمت تیرچه + قیمت تیرچه کرومیت + قیمت یونولیت
خرید و قیمت ورق در مشاوران آهن + [مشاوره رایگان]
تی‌وی وال: ایده‌ای نوین برای دکوراسیون داخلی
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1812827556
می رسد بویِ محرم از “دمشق”
واضح آرشیو وب فارسی:احرارگیل: به مناسبت شهادت جان گداز سردارعاشق کربلا ، سرتیپ پاسدار حسین همدانی از فرماندهان دوران دفاع مقدس و از مدافعان حرم حضرت زینب (س) مثنوی «ماه به خون نشسته»بسم ربَّ النّور، ربّ شور و عشق – می رسد بویِ محرم از دمشق به گزارش پایگاه خبری تحلیلی احرارگیل ، به مناسبت شهادت جان گداز سردارعاشق کربلا ، سرتیپ پاسدار حسین همدانی از فرماندهان دوران دفاع مقدس و از مدافعان حرم حضرت زینب (س) مثنوی «ماه به خون نشسته» تقدیم به این شهید سرافراز و هم رزمان آزاده و دلیرش. می آید از رهِ حق، ماهی به خون نشسته – از ره رسد نگاری، با پیکری شکسته در شهرِ عشقِ زهرا، مجنونِ سربِه داری – از بادۀِ ولایت، شوریدۀِ خماری از سمتِ روشنایی، می آید آشنایی – پوشیده چون شقایق، بر پیکرش عَبایی سردارِ کربلایی، مست میِ وِلایی — می آید از ره اینک، سید علی کجایی ؟ می آیدت فدایی، سردارِ لشکرِ عشق – جان و جهان نهاده، مردانه بر سَرِ عشق مستِ شرابِ کوثر، آن مالکِ چو اَشتَر – همچون علی غَیوری آزاده و دلاور بر خیمه هایِ زهرا، شب تا سحر، به پاس او – در باغِ عشقِ زینب، سرمستِ بویِ یاس او نوشیده بادۀِ خاص، از چشمِ مستِ عباس – بر بارگاهِ زینب، با جان خود دهد پاس دل را به عشق زهرا، رعنا سِپُرده ای مست – آن مانده جا ز یاران، بر لاله ها بِپیوَست بودَش زِ روزگاران، بر سینه داغِ یاران – رفت آن که جا نمازش، می داد بویِ باران در شهرِ آتش و دود، خونین دل و غم آلود – در وادیِ غَریبی، دل تنگِ هِمَّت او بود در سینه داغ یاران، آتش کشیده بودَش – سویِ دیارِ یاران، مستانه پَر گُشودش عمری به دوشِ عاشق، می کِشت دارِ خود را – نشکسته با ولایت، عهد و قرارِ خود را تا در دیارِ عشق و شور و شهادت و نور – او را به آخر آمد، این راهِ مشکل و دور سَر منزلِ وِلا را، ره بُرد، کربلا را – تا بر شَفا رساند، آن جانِ مُبتلا را بر دارِ عشقِ زینب، سردارِ سَر به دار او – در کوچۀِ غریبی، با یاس گشته یار او با لاله ها قرارَش، غرقابِ خون شُدن بود – او که لباسِ رزمَش، بر پیکرش کفن بود بودش قرارِ مستی، با لاله هایِ عاشق – داغِ ولا گذارد، بر سینه چون شقایق آن رهسپارِ کویِ عشق و شهادت و شور – بر ناغۀِ غریبی، بربسته محملِ نور لب تشنۀِ شرابِ، نابِ خُمِ ولایت -نوشیده زان شرابُ و، مست آمده به غایت پا را نهاده مستی، در کربلایِ هستی – نوشیده جرعه جرعه، از بادۀ الستی سردار با بصیرت، ای پیرِ نیک سیرت – کَر گَشته گوشِ عالم، از نعره و صَفیرَت ای با حسینِ زهرا، پنهان تو را اِشارات – خُشکیده بر لبانت، فریادِ یا لثارات ای بسته بر سَرِ خود، سربندۀِ شهادت – ای با فراقِ یاران یک دَم نکرده عادت دل تنگِ کاروانِ، زینب به شام و کوفه – آلاله بر لبانت از خون زده شکوفه دلگیرِ جمعه هایِ غمناکِ بی ظُهورش – در خون چه خوش نشستی، اندر رَهِ عبورش تا بر تو او گذر کرد، رویِ تو را نظر کرد – با کاروان لاله، جان تو هم سفر کرد دستت گرفت و بُردَت، آن یوسف دل آرا – یارا شفاعتی کن در پیش او تو ما را ما را شفاعتی کن تا او نظر نماید – تا خاکِ پستِ ما را، از عشق زَر نماید آدینه ای دگر را، چشم انتظارِ نورَم – اندر فراقِ یاران، دل تنگِ بر ظهورم تا شاید او بیاید، بنشسته ام به راهَش – شاید که از تَرَّحُم بر ما فِتَد نگاهش دل ها ز داغِ یاران، سوزان و آتشین است – گویی دوباره بر پا، غوغایِ اربعین است در سوگِ آن حسینی سردارِ لشکرِ عشق – غمنامه می نویسم، با خون به دفترِ عشق ای سروِ باغِ زهرا، چشم و چراغِ زهرا – بازآ و چاره ای کن، ما را به داغِ زهرا باز آ عزیزِ زهرا، ما را نما تو یاری – این فصلِ سردِ غُربت، بنما تو نوبهاری دل ها به سینه ها تنگ، سرها به سینه آونگ – بر شیشۀِ جدایی تا کِی زنم خدا سنگ؟ تاکِی فراق و دوری، تاکِی غم صبوری؟ لب تشنه ام خدایا بر جُرعۀِ ظُهوری آدینه ای دگر هم، طِی شد و او نیامد – ما را به سر خدایا، این آرزو نیامد ای مه که بر ظهورت، مستِ میِ یقینَم – از پا کجا نشینم، تا رویِ تو نبینم هر جمعه ای که آید، بنشسته در کمینم – تا رویت ای دل آرا، با چشم تَر ببینم دانم سحرگهِ راز، ای مه لقایِ طنّاز – هم بویِ نرگسِ ناز، از راه می رسی باز ای دلبر سر افراز، بگشا دو بالِ پرواز – میخوان سرود اعجاز، آخر کن این تو آغاز در انتظار آنم، محبوب مهربانم – سازم فدایِ چشمِ مستِ ترِ تو، جانم به امید ظهور حضرت یار.. غروب جمعه ۱۷ مهرماه ۱۳۹۴ منبع: :منصور نظری
شنبه ، ۱۸مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: احرارگیل]
[مشاهده در: www.ahrargil.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]
-
گوناگون
پربازدیدترینها