محبوبترینها
کدام رنگ کاغذ دیواری مناسب فضای شماست؟
چه چیزهایی دیگر در دکوراسیون مد نیست؟!
بررسی قیمت تیرچه + قیمت تیرچه کرومیت + قیمت یونولیت
خرید و قیمت ورق در مشاوران آهن + [مشاوره رایگان]
تی‌وی وال: ایده‌ای نوین برای دکوراسیون داخلی
انواع ریل دستگاه‌های CNC + جدول مقایسه معایب و مزایا
خرید سوسیس پرکن اصل با گارانتی
تشخیص دیسک و صفحه اصلی از تقلبی (6 راه ساده)
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
ده راهنمایی برای نوازندگان مبتدی یوکللی
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1809951964
موسیقی سنتی نیاز به تفکر و آرامش دارد
واضح آرشیو وب فارسی:اطلاعات: گفت و گو با شهرام ناظری و پسرش حافظ البته مثال شما در خصوص یک مسأله طبیعی است که خالق چیزی را جایگزین چیز دیگری نمی کند اما ما در خصوص مسأله ای زمینی حرف می زنیم که افراد آن بیشتر از آنکه شبیه خالق باشند، سیاستگذارند. به طوری که اگر تصمیم به خلق مسأله ای باشد براحتی تصمیم می گیرند و طی مرور زمان موردی را حذف یا کمرنگ می کنند و مورد دیگری را خلق و پررنگ… حافظ ناظری: موسیقی چیزی نیست که بتوان گفت در آن سیاستی وجود داشته باشد. چه پاپ، چه جاز، چه رپ و… اگر آن مایه هنری را داشته باشد مخاطب را جذب می کند… بحث ما در خصوص نت ها و خلق یک آلبوم موسیقی نیست در خصوص سیاست های استفاده و به کارگیری نت هاست. به هرحال مجموعه و اشخاصی برای موسیقی تصمیماتی می گیرند که مثلاً فلان موسیقی و اجرای آن لغو شود یا بهمان آلبوم منتشر نشود. اینها دیگر به اصالت و مایه هنری ارتباطی ندارد. حافظ ناظری: درست است. اما من به عنوان یک هنرمند نسل نو فکر می کنم به موسیقی سنتی در ایران توجه بیشتری می شود و حائز احترام بیشتری است. البته فکر می کنم به علت حضور نداشتن تان در۱۵-۱۰ سال اخیر کمتر با این موارد برخورد داشته اید که در همان صدا و سیما اغلب مواقع در برنامه ها و مناسبت های مختلف ترجیح می دهند از موسیقی پاپ و نسل نو استفاده کنند، حتی برنامه ای مثل نیستان که به موسیقی سنتی می پرداخت هم حذف شد! حافظ ناظری: خب صدا و سیما در خصوص همه موسیقی ها هم چنین موضعی دارد چون ساز را نشان نمی دهد… بحث نشان دادن ساز در صدا و سیما به نوعی خط قرمز محسوب می شود و شاید برایشان قانون باشد که در این گفتگو با آن کاری نداریم. اما می بینیم که خوانندگان نسل نو با تعدد بسیار زیادی در شبانه روز برنامه اجرا می کنند اما کمتر می بینیم که به خواننده یا نوازنده سنتی میدان زیادی در تلویزیون داده شود. حافظ ناظری: فکر می کنم استفاده نکردن از موسیقی سنتی به دلیل آن است که و این مسأله با برنامه های تلویزیونی ما همخوانی ندارد. ضمن اینکه در کشورمان شاید به اندازه انگشتان یک دست هم خواننده سنتی تأثیرگذار نداشته باشیم، بنابراین مدیران و برنامه سازان به دنبال خوانندگان نسل نو می روند.قرار نیست که در همه برنامه ها ریتم تند داشته باشیم. اتفاقاً بسیاری از مناسبت های ادبی و تاریخی ارتباط خوبی با موسیقی سنتی دارد. در خصوص اشاره شما به انگشتان یک دست فکر می کنید اتفاق و خبر خوبی است؟! فکر می کنید چه اتفاقی افتاده که موسیقی سنتی ما به آنجا رسیده که در حال رنگ باختن است؟! حافظ ناظری: بله کاملاً. اما در تعجب هستم که چرا استاد شهرام ناظری در این خصوص چیزی نگفتند که موسیقی ما از ۸۰-۷۰ سال پیش در مسیر سرازیری قرار گرفته است. از همان زمان علی اکبرخان شهنازی و میرزا عبدالله به بعد به سمت افول رفت و آثار رفته رفته اتوکشیده تر شده، به اعتقاد من با تغییر نسل ها موسیقی سنتی دچار تغییرات بسیاری شد و حالا اگر یکی از بهترین جوانان سنتی خوان امروزی را در مقابل یک پرچمدار موسیقی سنتی قرار دهید نمره صفر هم نخواهد گرفت. اما به هرحال شناخته نشدن موسیقی واقعی از سوی نسل جوان بسیار خطرناک است. ضمن اینکه اگر بخواهم در مجموع به سؤال شما پاسخ بدهم باید بگویم بخش زیادی از این مشکلات به خود استادان سنتی برمی گردد. البته من با تفسیر شما موافق نیستم چراکه هیچ استادی تمایل به سرکوب و نابودی هنرش ندارد و دوست ندارد برای فروغ و پیشرفت کارش مشکل تراشی کند. استاد ناظری! با توجه به اینکه شما همواره به عنوان یک هنرمند سنتی شناخته می شوید، کار در آلبوم «ناگفته ها» که در آن از موسیقی تلفیقی هم بهره گرفته شده است، چقدر به موسیقی سنتی نزدیک بود که در آن حضور پیدا کردید؟ شهرام ناظری: به یک نسبتی نزدیک بوده و ارتباط داشته است اگر غیر از این بود قطعاً مشارکت نمی کردم. من پیش از پذیرفتن یک کار حتماً آن را مورد ارزیابی قرار می دهم و در صورت داشتن ویژگی هایی که مدنظرم است، آن را می پذیرم. شما در خانواده ای بزرگ شده اید که موسیقی و بخصوص موسیقی سنتی در آن جریان داشته و به نوعی این هنر سینه به سینه منتقل شده است؛ اما به یکباره از پدر به پسر رسیده و بعد از آن به شما، اما بعد از شما اتفاق تازه ای می افتد و تعلیم و تربیت فرزندتان شامل تغییراتی می شود که با فاصله ای محسوس از موسیقی سنتی ادامه پیدا می کند. شما این تغییر خط مشی به فرزندتان را بر اساس چه مواردی انجام دادید؟ آیا دلیل تان این نبود که دوران موسیقی سنتی و توجه مخاطب به آن رو به پایان است و شرایط موسیقی نسل نو را ارجح دیدید؟ شهرام ناظری : به طور کلی نمی توان گفت که دوران آواز و موسیقی سنتی تمام شده است. اما از آن سو هم نمی توانیم ضعیف شدن و افت آن را نادیده بگیریم. مثلاً در کنسرت مثنوی پیچ(افشاری) خوانده می شود که طبیعتاً روال دیگری از موسیقی غربی در آن وجود دارد، به هرحال تلفیق شعر با موسیقی چیزی نیست که بخواهد شبیه به شکلک و کاریکاتور باشد. خود بحث تلفیق در موسیقی حائز شرایطی است که در صورت درست کار کردن موسیقی منطقی خلق می شود در غیر این صورت چیز قابل اعتنایی نیست. استاد شما در هدایت حافظ به مسیر موسیقی کلاسیک چقدر راهنمای او بودید؟ آیا به فرزندتان گفتید که ورود به عرصه موسیقی کلاسیک و تلفیقی در ایران می تواند با شکست مواجه شود و نتواند در جذب مخاطب موفقیتی کسب کند؟ خود او اصرار بر حرکت در این مسیر را داشت؟ شهرام ناظری: نه خود من هم دوست داشتم که اگر حرکتی می کند در درجه اول و پیش از هرکاری با موسیقی سنتی آشنا بشود و فرهنگ مملکت اش را بخوبی بشناسد و بعد از آن تحصیلات در رشته موسیقی کلاسیک را در کشور دیگری ادامه دهد. خب در این راستا من فکر می کردم آنچه به اصطلاح شاید نظر گاه من در مورد کارهای نو در زمینه آواز و موسیقی سنتی بوده را من در این ۳۰ سال انجام داده ام و در حد قابل قبولی هم کارهایم متفاوت بوده است. بنابراین لازم ندیدم که حافظ هم بخواهد راه و رسم من را ادامه دهد و بهتر است پس از آشنایی با موسیقی سنتی درگیر موسیقی کلاسیک غربی شود و در ادامه می توانست یک ارکستراسیون را خودش به وجود آورد. کاری که شاید از عهده خود من هم خارج باشد و نتوانم موسیقی تلفیقی اینچنینی را تنظیم کنم. حالا کار و تنظیم ایشان چقدر نتیجه می دهد و به کجا می رسد را در موردش حرفی نمی زنم، چون اجتماع و در نهایت تاریخ باید کار حافظ را قضاوت کند. اما صراحتاً می توانید بگویید که خود شما به عنوان یک استاد تا چه حدی از عملکرد حافظ راضی هستید و او به همان ایده آلی که در ذهن تان بوده رسیده؟ البته لطفاً رابطه پدر و فرزندی را از رابطه شاگرد و استادی تفکیک کنید. شهرام ناظری: در مورد کار حافظ من هیچگاه نقش پدر را ندارم و با صراحت نظرم را در موردش گفته ام و می گویم. حافظ در قسمت هایی از کارش نظرم را جلب کرده و در بخش هایی رضایت ام را جلب نکرده. مثلاً من در بخش هایی از کار موسیقی وقتی او را با خودم در سنین او مقایسه می کنم، می بینم که آن طوری که دوست داشتم و فکر می کردم نشده. اما از اینکه می بینم یک کار منحصر به فرد و بدون تقلید انجام می دهد خرسندم. چون در حال حاضر یکی از کارهایی که بچه های هم نسل او انجام می دهند تقلید کردن است. به محض اینکه یک کاری از سوی یک آهنگساز و خواننده خوب مطرح می شود، بلافاصله گروهی به سرعت در پی کپی کردن برمی آیند. شما ببینید وقتی من یکی از اشعار سیاوش کسرایی به نام «دانه های باران» را برای فیلم «ایران برگر» کار کردم، عده ای با همین مضمون «باران» کلی کار منتشر کردند. یکی از کارهایی که واقعاً آدم را ناراحت می کند تقلید و هرج و مرج های اینچنینی است که هر کسی هر کاری دوست دارد برای خودش می کند و بدون اینکه اجازه ای از مؤلف یا خالق اثر هم داشته باشد، از آثار سوء استفاده می کند. یادم نمی آید که در طول عمرم نه دنبال کسی رفته و نه دست به چنین کارهایی زده باشم و همیشه استقلال خودم را حفظ کرده ام. واقعاًً در بخشی که ایده آل تان نبوده او را مورد سرزنش قرار داده اید؟ شهرام ناظری: قطعاً. به خودش گفتم و در مورد اشکالات و ضعف هایش صحبت های زیادی کرده ایم. حتی به او گفتم که انتظار دارم که در قسمت های آوازی بیشتر کار کند و در بخش ملودی ها هم به او تأکید کرده ام که نت ها را طوری کنار شعر قرار بدهد تا مجموع کار کاملاً منطقی شود. به هرحال همه کسانی که من را می شناسند می دانند که آدمی نیستم که الکی به کسی نان قرض بدهم یا اینکه چون فرزند بنده است پس حتماً بهترین هنرمند دنیاست. نه اصلاً این طور نیست چون من در کارم اصلاً تعارف ندارم و خارج از این نگاه صحبت نمی کنم. ضمن اینکه از افرادی که بی جهت از فرزندانشان تعریف و تمجید می کنند و بی دلیل هم به به و چه چه می کنند اصلاً خوشم نمی آید.اتفاقاً با بعضی از دوستان هم که خیلی بچه سالار هستند و دائماً می گویند؛ بچه من، بچه من! که در پاسخ به آنها می گویم: تو رو به خدا اینقدر روی کارهای فرزندانتان تأکید نکنید. همه بچه ها بچه های ما هستند و همه آنها انسانند. ادامه دارد
پنجشنبه ، ۱۶مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اطلاعات]
[مشاهده در: www.ettelaat.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]
-
گوناگون
پربازدیدترینها