محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
دکتر عرفان فدایی وکیل پایه یک دادگستری
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1802732671
دلیل ناراحتی رسانه های حامی دولت از چهار وزیر چیست؟ |اخبار ایران و جهان
واضح آرشیو وب فارسی:تابناک: دلیل ناراحتی رسانه های حامی دولت از چهار وزیر چیست؟
موضع انفعالی و واکنشی این طیف از یک سو و دستپاچگی آنها در برخورد با یک موضوع کاملا اقتصادی با روشهای کهنه، نشان از دو موضوع دارد: اول اینکه این طیف به سادگی در بازی مخالفان دولت قرار گرفته است که اساس هدفی جز حاشیه سازی از موضوع نامه را دنبال نمیکنند، و دوم بیانگر عصبانیت و ناراحتی آنها از انتقاد به سیاست های دولت، اینبار از دل خود دولت و از سوی مردان بزرگ آن است.
کد خبر: ۵۳۷۳۲۴
تاریخ انتشار: ۱۵ مهر ۱۳۹۴ - ۱۳:۵۸ - 07 October 2015
نامه چهار وزیر به روحانی از یک نگاه حاوی مطلب جدیدی نبود و آنچه در این نامه تازگی داشت مربوط به دو موضوع بود. اول بدست دادن جزئیاتی دقیق از وضعیت اسفناک رکود اقتصادی در کشور و دوم رسانه ای شدن این نامه که در نوع خود تحلیل های جالب و متفاوتی را به دنبال داشت.
به گزارش «تابناک» این نامه از زمان انتشار آن با برخوردهای متفاوتی مواجه شده است. برخوردهایی که اکنون بیم آن میرود که با حاشیه سازی پیرامون اصل ماجرا، متن را به کلی به فراموشی بسپارند و روندی را که معمولا در اینگونه موارد شاهد آن هستیم مجددا پیش بکشند: سیاسی بازی و یار کشی جناحی. البته این آفت نیز در مسائل مختلف مبتلا به داخلی موضوع جدید نیست و سیاست زدگی تبدیل به رفتاری عرفی در تمامی عرصه ها اعم از اجتماعی و اقتصادی در کشور شده است. متن نامه یک کلیت شفاف و بدون هیچ حاشیه ای را در باره وضعیت رکود در اقتصاد کشو و به خصوص بازار سرمایه به عنوان نماگر اصلی اقتصاد، بیان کرده است. متنی که پس از گذشت چند روز به تدریج در حال فراموش شدن است و دو طیف مقابل هم در فضای سیاسی کشور شروع به بازی های همیشگی خود در این خصوص کرده اند.
در یک سو مخالفان دولت و منتقدین سیاست های روحانی این نامه را دستاویزی برای انداختن قلّاب های ماهی گیری خود در بستر به وجود آمده کرده اند تا مثل همیشه تمام توان خود را برای خالی کردن زیر پای دولت و روحانی به کار برند و از یک هشدار جدی – که البته اهداف دیگری هم پشت آن بوده است – سکوی پرتابی برای زیر سوال بردن تمامی وعده ها و عملکرد های روحانی طی دو سال و نیم گذشته درست کنند. نگاهی به تحرکات جریان مخالف دولت در رسانه های منتقد چیزی جز این نشان نمیدهد که اکنون نامه نگاری چهار وزیر، پتک سنگینی برای این طیف شده که با تمام قدرت بر سر روحانی و دولت فرو آید. البته این برای اولین بار نیست که طیف منتقد دولت از چنین موضوعاتی پیراهن عثمان میسازد و جای چندان تعجبی هم از این موضوع نیست. اما در سوی دیگر یعنی در طیف موافقان و حامیان دولت که اغلب رسانه های اصلاح طلب را نیز شامل میشود هم اوضاع به لحاظ ماهیت چندان تفاوتی ندارد. این طیف البته وظیفه سنگین تری را گویا بر عهده گرفته و هم زمان در دو جبهه در حال فعالیت است. از یک سو رسانه های حامی دولت در حال مقابله با حملات طیف مخالفان است و در این میان گاهی اگر فرصتی دست دهد از ضد حملات هم چشم پوشی نمیکند و در جبهه دیگر مشغول نقد به چهار وزیر روحانی است که چرا بسیاری از مسائل مبتلا به در کابینه را افشا کرده اند و چرا بهانه به دست منتقدان میدهند. نوع برخورد حامیان دولت هم اگر چه موضوع جدیدی نیست، اما نکات بسیاری را در دل خود نهفته دارد. اولین نکته آن است که این طیف اکنون در یک موقعیت واکنشی قرار گرفته اند و بعد از مدتها که از دل خود دولت صدای انتقاد به سیاست های اقتصادی بلند شده است، مواضع پدافندی ضرورتی شده که قدرت مانور حامیان دولت را تا حد زیادی از آنها گرفته است. این مواضع واکنشی منجر به آن شده که این طیف عملا در بازی قرار بگیرد که مخالفان دولت به دنبال گسترش آن هستند: کشیدن موضوع از متن به حاشیه. و در این میان طیف حامیان دولت تا به اینجا نشان داده اند که به خوبی بازی میخورند. نکته جالب توجه دیگر اما انتقاداتی است که از سوی این طیف حامیان، به چهار وزیر امضا کننده نامه به روحانی میشود. نگاهی به سر خط مطالب روزنامه های طیف اصلاح طلب و حامیان دولت به خوبی بیانگر این خط انتقاد است. جالب آن است که این طیف اکنون در مسیری اشتباه به دنبال علت میگردند. انتقاد به چهار وزیر برای نوشتن و رسانه ای کردن نامه، نشان از آن دارد که عمده ناراحتی طیف حامیان دولت نه از موضوع رکود اقتصادی در کشور، بلکه از بیان شدن آن از سوی گروهی در دل خود کابینه دولت است. موضعی که در یک چنین مورد حساسی عملا طنزی نه تلخ، بلکه خطرناک است. بر هیچ کس پوشیده نیست که دولت روحانی با اتخاذ سیاست های انقباضی پولی و انضباطی مالی طی دو سال گذشته تا حد زیادی سعی در مهار پایه پولی و جمع آوری نقدینگی از اقتصاد کرده است. موضوعی که خود منجر به تعمیق رکود در اقتصاد ایران شده و اکنون بعد از برخورد تورم با هسته سخت، دیگر نه انضباط مالی و نه انقباض پولی نمیتواند هدف گذاری نرخ تورم یک رقمی را برای روحانی دست یافتنی کند. آنچه در نامه چهار وزیر به روحانی وجود داشت بخشی شامل انتقاد به سیاست های فعلی اقتصادی و هشدار از تبعات به وجود آمده آن و پیش بینی شرایط آینده با تداوم این سیاست ها است. بدون شک وزرای امضا کننده نامه نگران از تداوم سیاست های فعلی دولت، مخالفت تلویحی خود را با تداوم این سیاست ها اظهار کرده اند و این چهار وزیر – که قطعا سه تن از آنها مستقیما مسئول وضعیت فعلی تلقی میشوند – نماینده طیفی در دل دولت هستند که این سیاست ها را برای شرایط فعلی مناسب نمیدانند. این نامه سراسر اقتصادی است و هیچ جهت گیری سیاسی آشکاری در دل آن وجود ندارد. این نامه اگر چه بیانگر وجود افتراق در دل دولت است، اما این افتراق در بعد سیاست های اقتصادی است. موضوعی که نه تنها نباید به آن از دیدی منفی نگریست، بلکه خود یک وجه مثبت از کابینه روحانی را نشان میدهد که در آن همه گوش به فرمان نبوده و تضارب آراء برای رسیدن به بهترین سیاست های ممکن وجود دارد. موضوعی که اکنون مایه تاسف است، این مورد است که یک نامه سراسر اقتصادی با هدفی کاملا مشخص دستمایه بازی های سیاسی قرار گرفته و متن آن فراموش شده و حاشیه بر اصل ماجرا غلبه کرده است. تکلیف طیف مخالف دولت که در این گونه موضوعات کاملا مشخص است و از طیف تندروی منتقد در این باب ملال و گلایه ای نیست، زیرا طی دو سال گذشته به خوبی نشان داده اند که این رویه، رویه مرسوم آنها در برخورد با موضوعات است. اما جای تعجب از طیف حامیان دولت و رسانه های اصلاح طلب حامی روحانی است که به جای استفاده از شرایط به وجود آمده در راستای تقویت سیاست های اقتصادی دولت، وجود اختلاف نظر در کابینه روحانی را نه امری مثبت، بلکه موردی مذموم تلقی کرده اند و در جایی که خود داعیه های گزاف از دموکراسی خواهی و چند صدایی دارند، حتی از انتقاد به وزرای روحانی ابایی ندارند. این طیف در یک تلاش مذبوحانه به دنبال سرپوش گذاشتن بر اختلاف نظری اقتصادی در تیم دولت هستند که اساسا هیچ جای انتقادی هم ندارد و لازمه یک کابینه قدرتمند و پیشرو است. ناراحتی طیف رسانه های اصلاح طلب حامی دولت از وزرای روحانی نشان دهنده تمامیت خواهی این طیف در ماهیت آن است. یک نوع تمامیت خواهی که در بطن آن این شعار نهفته است که «هیچ کس حق انتقاد به دولت را ندارد، حتی وزرای دولت». موضع انفعالی و واکنشی این طیف از یک سو و دستپاچگی آنها در برخورد با یک موضوع کاملا اقتصادی با روشهای کهنه، نشان از دو موضوع دارد: اول اینکه این طیف به سادگی در بازی مخالفان دولت قرار گرفته است که اساس هدفی جز حاشیه سازی از موضوع نامه را دنبال نمیکنند، و دوم بیانگر عصبانیت و ناراحتی آنها از انتقاد به سیاست های دولت، اینبار از دل خود دولت و از سوی مردان بزرگ آن است. اما در نهایت یک چیز به هیچ وجه نباید به دست فراموشی سپرده شود: این نامه یک متن کاملا اقتصادی است که هدف اول آن بیان هشداری جدی از شرایط فعلی در اقتصاد کشور است. پرداختن به متن نامه در این میان مهمترین اولویت طیف های مخالف و موافق دولت باید باشد و دیدگاه کارشناسی و تجزیه و تحلیل های انتقادی در این زمینه نباید جای خود را به حاشیه سازی های سیاسی و جناحی بدهد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تابناک]
[مشاهده در: www.tabnak.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 54]
-
اقتصادی
پربازدیدترینها