تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1838131587
اباالفضل العباس ؛ معلم ادب و ايثار
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: حضرت عباس(ع) در چهارم ماه شعبان سال بيست و ششم هجري در مدينه به دنيا آمد. او فرزند بزرگ ام البنين(س) و پسرچهارم اميرالمومنين علي(ع) است. مادر او فاطمه دختر حزام بن خالد از قبيله كلاب است كه تاريخ گواهي مي دهد كه پدران و دايي هاي ام البنين(س) در دوران قبل از اسلام جزو دليران عرب محسوب مي شدند و مورخان آنان را به دليري در هنگام نبرد ستوده اند، افزون بر اين، آنان علاوه بر شجاعت وقهرماني، سالار و بزرگ و پيشواي قوم خود نيز بوده اند، آن چنان كه سلاطين زمان در برابرشان سر تسليم فرود مي آورده اند. اينان همانانند كه عقيل به اميرالمومنين علي(ع) گفت: در ميان عرب از پدرانش شجاعتر و قهرمان تر يافت نشود. ام البنين(س) درحماسه كربلا چهار فرزند خود به نامهاي عباس، جعفر، عون و عثمان را به پيشگاه الهي هديه كرد و خود طلايه دار پيام آوران كربلا پس ازحضرت زينب (س) شد. ** شمايل قمر بني هاشم در مورد شمايل آن حضرت، ابوالفرج اصفهاني در مقاتل الطالبين گفته: عباس بن علي مردي خوش صورت و زيباروي بود و چون سوار بر اسب مي شد پاهاي مباركش به زمين كشيده مي شد و به او قمر بني هاشم نيز مي گفتند و پرچمدار لشكر حسين(ع) در روز عاشورا بود. ** عباس ؛ برترين برادر نام آن حضرت را امام علي(ع) انتخاب كرده است . حضرت ابوالفضل (ع) نه فقط برادر جسماني حضرت حسين(ع) بود بلكه برادر ايماني و روحاني آن حضرت نيز بوده است. برجسته ترين نمونه اين برادري بي نظير را مي توان در ايثار و فداكاري آن بزرگوار مشاهده كرد زيرا حضرت ابوالفضل (ع) درباره برادرش بزرگترين ايثار را انجام داد و جان را فداي او كرد و در سخت ترين بلاها و آزمايش هاي الهي با آن حضرت مواسات كرد. ** فضايل حضرت عباس(ع) 1- ادب: حضرت علي(ع) از همان اوايل خردسالي حضرت عباس(ع) ، توجه خاصي به تربيت او داشت و او را به تلاشها و كارهاي مهم و سخت مانند كشاورزي، تقويت روح و جسم، تيراندازي، شمشيرزني و ساير فضايل اخلاقي ، تعليم و عادت داده بود. روايت شده است كه حضرت عباس(ع) بدون اجازه در كنار امام حسين(ع) نمي نشست و پس از كسب اجازه مانند عبدي خاضع دو زانو در برابر مولايش مي نشست. او تربيت شده حضرت علي(ع) است كه از همين مكتب درخشان درس ادب آموخته بود. حضرت عباس (ع) هيچگاه به خود اجازه نداد امام حسين (ع ) را برادر خطاب نمايد مگر در لحظه شهادت كه عرض كرد : اي برادر مرا درياب. 2- يقين: اين ملكه اخلاقي از جمله ويژگي هايي است كه كمتر درغير معصوم ايجاد مي شود ، اما حضرت عباس(ع) از همان كودكي، يقين به وجود آفريدگار يكتاي جهان داشت و در سراسر زندگي خود با همان ويژگي مستظهر به عنايات الهي بود و از اين رهگذر ويژگي هاي ديگر خود را متبلور مي ساخت. 3- وفا: وفاي او نسبت به اهل بيت عليهم السلام به غايت زياد و در خور نخستين است. در وفا همين بس كه باقر شريف قريشي، نويسنده عرب زبان معاصر، در كتاب حياة الامام حسين بن علي عليهما السلام مي نويسد: در تاريخ انسانيت، در گذشته و امروز، برادري اي صادق تر و فراگيرتر و با وفاتر از برادري ابوالفضل (ع ) نسبت به برادر بزرگوارش امام حسين(ع) نمي توان يافت كه براستي همه ارزشهاي انساني و نمونه هاي بزرگواري را در بر داشت. 4- دلاوري: دلاوري حضرت عباس(ع) نه تنها در حماسه كربلا نمايانگر بود، بلكه در صفين نيز نمايان شده بود به ويژه در جنگ صفين افراد زيادي را كشت و حيرت همگان را از آن دلاوري برانگيخت. 5- مقام علمي : حضرت عباس (ع) در خانه اي زاده شد كه جايگاه دانش و حكمت بود. آن جناب از محضر اميرمومنان (ع) و امام حسن (ع) و امام حسين (ع) كسب فيض كردند و از مقام والاي علمي برخوردار شدند. لذا از خاندان عصمت (ع) در مورد حضرت عباس (ع) نقل شده است كه فرموده اند: زق العلم زقا، يعني همان طور كه پرنده به جوجه خود مستقيماً غذا مي دهد، اهل بيت (ع) نيز مستقيماً به آن حضرت علوم و اسرار را آموختند. علامه محقق، شيخ عبدالله ممقاني، در كتاب نفيس تنقيح المقال، در مورد مقام علمي و معنوي ايشان گفته است: آن جناب از فرزندان فقيه و دانشمندان ائمه (ع) و شخصيتي عادل، مورد اعتماد، با تقوا و پاك بود. ** القاب حضرت عباس(ع) حضرت عباس(ع) القاب گوناگوني دارد كه ما در اين قسمت به مهمترين آنان اشاره مي كنيم: 1- باب الحوائج: بر اثر بروز كرامات و برآورده شدن حاجات متوسلين به او در السنه و افواه عامه و خاصه به اين لقب مشهور شد. 2- سقا: در روزهايي كه اهل كوفه آب را بر روي اهل بيت امام حسين(ع) بستند، قمر بني هاشم(ع) براي آنها آب آورد. 3- قمر بني هاشم: از آنجا كه آن حضرت در ميان بني هاشم از نظر زيبايي ممتاز بود وي را ماه بني هاشم مي ناميدند. 4- اطلس: ظاهرا يكي از معاني اطلس شجاعت است و چون آن حضرت شجاع بوده و از كثرت شجاعت صفوف دشمن را مي شكافته است، به وي اطلس مي گفتند. 5- پرچمدار: از القاب مشهور حضرت ، پرچمدار و حامل اللواء است، زيرا ايشان ارزنده ترين پرچمها، پرچم سرور آزادگان امام حسين(ع) را در دست داشتند حضرت به دليل توانايي هاي نظامي فوق العاده در برابر خود، از ميان ياران خود، پرچم را تنها به ايشان سپردند. 6- طيار: ديگر از القاب حضرت ابوالفضل(ع) طيار است، يعني پرواز كننده در فضاي قدس و درجات و مقامات عالي بهشت. 7- المستجار: از ديگر القاب حضرت، مستجار يعني منجي و نجات دهنده است. 8- العبد الصالح: ديگر از القاب آن جناب عبد صالح است، چنانكه در زيارت او مي خوانيم السلام عليك ايها العبد الصالح المطيع لله و لرسوله؛ 9- حامي الضعيفه: از القاب مشهور حضرت ابوالفضل(ع) حامي الضعيفه به معني حامي بانوان است به خصوص در نقشي كه در دفاع از بانوان حرم و اهل بيت نبوت بر عهده داشت. 10 - ابوقربه (صاحب مشك)، عميد (ياور دين خدا)، سفير (نماينده حجت خدا)، صابر (شكيبا)، محتسب (به حساب خدا گذارنده تلاشها)، مواسي (جانباز و مدافع حق)، مستعجل (تلاشگري مهربان در برآوردن حاجات ديگران) از ديگر لقبهاي ابوالفضل (ع) هستند. ** مقام حضرت عباس (ع) نزد ائمه اطهار (ع) اگر بخواهيم مقام و منزلت حضرت عباس (ع) را از ديدگاه امامان معصوم (ع) دريابيم، كافي است به سخنان آن بزرگوار درباره حضرت عباس (ع) توجه كنيم. در شب عاشورا، وقتي دشمن در مقابل كاروان امام حسين (ع) حاضر شد و درراس آنها عمربن سعد شروع به داد و فرياد كرد، امام حسين (ع) به حضرت عباس (ع) فرمود: برادر جان، جانم به فدايت، سوار مركب شو و نزد اين قوم برو و از ايشان سوال كن كه به چه منظور آمده اند و چه مي خواهند. در اين ماجرا دو نكته مهم وجود دارد يكي آنكه امام به حضرت عباس مي فرمايد: من فدايت شوم. اين عبارت دلالت بر عظمت شخصيت عباس (ع) دارد، زيرا امام معصوم العياذ بالله سخني بي مورد و گزاف نمي گويد و نكته دوم آنكه، حضرت به عنوان نماينده خود عباس (ع) را به اردوي دشمن مي فرستد. روز عاشورا هنگامي كه حضرت عباس (ع) از ا سب بر روي زمين افتاد، امام حسين (ع) فرمودند:اكنون پشتم شكست و چاره ام كم شد. اين جمله بيانگر اهميت حضرت عباس (ع) ونقش او در پشتيباني از امام حسين (ع) است. امام زمان (عج)، در قسمتي از زيارتنامه اي كه براي شهداي كربلا ايراد كردند، حضرت عباس (ع) را چنين مورد خطاب قرار مي دهند: السلام علي ابي الفضل العباس بن اميرالمومنين المواسي اخاه بنفسه، الاخذ لغده من امسه، الفادي له،الوافي الساعي اليه بمائه، المقطوعه يداه لعن الله قاتله يزيد بن الرقاد الجهني و حكيم بن طفيل الطائي. امام زين العابدين (ع) به عبيدالله بن عباس بن علي بن ابي طالب (ع) نظر افكند و اشكش جاري شد. سپس فرمود:هيچ روزي بر رسول خدا (ع) سخت تر ازروز جنگ احد نبود، زيرا در آن روز عموي پيامبر، شير خدا و رسولش حمزه بن عبدالمطلب كشته شد و بعد از آن روز بر پيامبر(ص) هيچ روزي سخت از روز جنگ موته نبود، زيرا در آن روز پسر عموي پيامبر جعفر بن ابي طالب كشته شد. سپس امام زين العابدين (ع) فرمود: هيچ روزي همچون روز مصيبت حضرت امام حسين (ع) نيست كه سي هزار تن در مقابل امام حسين (ع) ايستادند و مي پنداشتند، كه از امت اسلام هستند و هر يك از آنها مي خواستند از طريق ريختن خون امام حسين (ع) به نزد پروردگار مي انداخت و ايشان را موعظه مي فرمود و كار را تا آنجا كشاندند كه آن حضرت را از روي ظلم وجور و دشمني به شهادت رساندند. آنگاه امام زين العابدين (ع) فرمودند: خداوند حضرت عباس (ع) را رحمت كند كه به حق ايثار كرد و امتحان شد و جان خود را فداي برادرش كرد تا آنكه دو دستش قطع شد. لذا خداوند عزوجل در عوض، دو بال به او عطا كرد تا همراه ملائكه در بهشت پرواز كند، همان طور كه به جعفر بن ابي طالب (ع) هم دو بال عطا فرمود و به تحقيق، حضرت عباس (ع) نزد پروردگار مقام و منزلتي دارد كه روز قيامت همه شهدا به آن مقام و منزلت غبطه مي خورند. فراهنگ**2006**1588
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 476]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها